Περί της "αριστερής" επανα-διαπραγμάτευσης του χρέους και της... σταδιακής "απαγκίστρωσης" από τα μνημόνια

Ποιός είπε: "Δεν πρέπει να λες ψέματα. Κάπου - κάπου όμως πρέπει να είσαι διφορούμενος"; 

Το είπε αυτή που νεκρανάστησε τον Μάλθους και που χρησιμοποιώντας την θεωρία του περί δραστικής μείωσης του πληθυσμού, σε συνδυασμό με εκείνη των "αρχιερέων" του "ορθόδοξου" καπιταλισμού των σχολών του Σικάγο, του Ροκφέλερ και του Ρόθτσιλντ, ξεκίνησε πρώτη τον μηχανισμό αποδέσμευσης του σάπιου αυτού συστήματος από τα "βαρίδια" του Κέϊνς και των άλλων "αιρετικών".

Αυτή η κυρία ήταν η "Σιδηρά κυρία Θάτσερ" της οποίας το "απόφθεγμα" χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν σχεδόν όλοι οι πολιτικοί των "δημοκρατιών" της Ευρώπης.

Αυτής δηλαδή της ψευτο-ενωμένης γηραιάς ηπείρου, τις "μητρικές φροντίδες" της οποίας βιώνουμε τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Εκείνης της Α.Ε δηλαδή, που δεν "κόπτεται" να… ενώσει με όρους ισονομίας και ισοτιμίας τα κράτη μέλη της, που δεν ενδιαφέρεται πως θα ζήσουν καλύτερα οι λαοί της, που δεν προσπαθεί (έστω και με τους όρους του φραγκο- φεντεραλισμού) να προστατεύσει τον Ευρωπαίο πολίτη απο τον πόνο και την εξαθλίωση, αλλά πετάει στον Καιάδα εκείνους που οι "οίκοι αξιολόγησης" και τύποι σαν την Θάτσερ, χαρακτηρίζουν "κοινωνικά σκουπίδια".

Αυτή λοιπόν η Ευρώπη του Μάλθους, του Φρίντμαν, του Σουμπέτερ, η Ευρώπη δηλαδή των τραπεζιτών, των πετρελαιάδων,των καναλαρχών, των εφημεριδάδων, των ραντιέρηδων, του Σόρος, του Πολσον, του Ροκφέλερ, του Ρόθτσιλντ, της Μπίλντεμπεργκ, του ΝΑΤΟ και κάθε άλλου φαρισαίου "επιτελάρχη", είναι αυτή που με τους... σπόρους της "αριστεράς" του Τσίπρα, της "σοσιαλδημοκρατίας" του Βενιζέλου, του "βασιλοκομμουνισμού" του Κουβέλη και της "ριζοσπαστική δεξιάς" του Σαμαρά, θα "καρπίσει", και απο χωράφι με αγκάθια θα γίνει, όπως μας τάζουν οι δεξιοί και αριστεροί "διαπραγματευτές", ο πολύχρωμος κάμπος με τις τουλίπες της "Νέας Εποχής".

Τα λόγια λοιπόν της Θάτσερ έρχονται μετά από τόσα χρόνια στον τόπο μας για να στολίσουν τα κομματικά μπαλκόνια ακόμα και εκείνων που δηλώνουν "ορκισμένοι εχθροί" της.



Την πρωτοχρονιά του 1896 ο μεγάλος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης έγραφε στην "Ακρόπολη":

"... Ημήνθυσαν περί πάτρης οι άστοργοι πολιτικοί, οι εκ περιτροπής μητρυιοί του ταλαιπώρου ωρφανισμένου Γένους;
Αμυνα περί πάτρης δεν είναι αι σπασμωδικαί, κακομελέτητοι και κακοσύντακτοι επιστρατείαι, ουδέ τα σκωριασμένης επιδεικτικότητος θωρηκτά.
Αμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείραντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας.
Τις ημύνθη περί πάτρης;
Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων;
Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια.
Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος..."

Πηγή