ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΠΟΥ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ‏

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ  Η  ΑΡΕΙΑ  (ΧΕΡΑΤ).

Χάρτης των επαρχιών της Μακεδονικής  Αυτοκρατορίας με απεικόνιση της Αρίας και των γειτονικών περιοχών Χεράτ

Χεράτ

Η Χεράτ το 2009

Η Χεράτ ή Χαράτ (τα αρχαία Αρτακόανα ή Αρτίκαυδνα) είναι η σημαντικότερη πόλη στο βορειοδυτικό Αφγανιστάν,  πρωτεύουσα  της ομώνυμης επαρχίας, του ομώνυμου νομού  Χεράτ.

Η Χεράτ είναι παραποτάμια πόλη που βρίσκεται στη κοιλάδα του ποταμού Αρείου 

(σημερινού  Χαρίρουντ), που ρέει από τα όρη του κεντρικού Αφγανιστάν προς το Τουρκμενιστάν.

Η Χεράτ είναι η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη του Αφγανιστάν μετά την Καμπούλ. Κατ΄ εκτίμηση το 1988 αριθμούσε περί τους 177.000 κατοίκους, ενώ το 2006 αριθμούσε ομοίως περί τους 350.000. Το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων κατάγεται από την οικογένεια των ιρανικών λαών (η μεγάλη πλειονότητα Παστούν και οι υπόλοιποι Τατζίκοι).  Επικρατούσα γλώσσα είναι η περσική φαρσί.

Στη Χεράτ υφίσταται ένα από τα σημαντικότερα πανεπιστήμια του Αφγανιστάν καθώς και διεθνές αεροδρόμιο. Επίσης στην πόλη αυτή αναπτύχθηκε η φημισμένη ομώνυμη Σχολή  Χεράτ που αφορά τεχνοτροπία της ισλαμικής Ζωγραφικής και ειδικότερα της μικροτεχνίας, της οποίας κυρίαρχη μορφή υπήρξε ο Μπεχζάντ.

• Σημειώνεται ότι στην πόλη αυτή σήμερα στρατοπεδεύει μια μεγάλη δύναμη του ΝΑΤΟ προς υποστήριξη της κυβέρνησης.

Εκ του γεγονότος ότι η πόλη αυτή βρίσκεται ακριβώς πάνω στον αρχαίο δρόμο της Μέσης Ανατολής προς το Πακιστάν,  την Κίνα  και την  Ινδία, η ιστορία της είναι μεγάλη. Ακόμη και οι σημερινοί δρόμοι που συνδέουν τη Χεράτ με το Ιράν, το Τουρκμενιστάν και τις άλλες μεγάλες πόλεις του Αφγανιστάν εξακολουθούν να θεωρούνται στρατηγικής σημασίας.

Από την περίοδο των Μήδων,   (6^ος  αιώνας  π.Χ.), η όλη περιοχή λεγόταν Αρεία  ή Αρία  και αποτελούσε σημαντικό τμήμα της αυτοκρατορίας τους. Στην Ζωροάστρια ΑΒΕΣΤΑ αναφέρεται ως Χαρόιβα ή Χαροΐβα.

Η  Σατραπεία   της  Αρείας,  βρισκόταν μεταξύ της Παρθίας και της Αραχωσίας, στα σημερινά βόρεια τμήματα του Αφγανιστάν. Σε σφηνοειδείς επιγραφές της εποχής του Δαρείου που έχουν ανακαλυφθεί, η σατραπεία φέρεται με το όνομα Haraika.

Επί βασιλείας των Αχαιμενιδών (550 - 350 π.Χ.) η περιοχή λεγόταν στα αρχαία περσικά Χαράιβα ή Χερέιβα.

Στην ελληνική κλασσική περίοδο αποτελούσε  την  ΣΑΤΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ  

ΑΡΕΙΑΣ. 

Ο  Ηρόδοτος  φέρεται ν΄ αποκαλούσε τη Χεράτ "αρτοκάλαθο της Ασίας".

 

Η  ΙΔΡΥΣΗ  ΑΠΟ  ΤΟΝ  Μ.  ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ  ΤΗΣ  ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΤΗΣ  ΑΡΕΙΑΣ  ΤΟ  330  Π.Χ.

Την  νεότερη  πόλη  την ίδρυσε ο   ΜΕΓΑΣ  ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ  το 330 π.Χ., όταν επιστρέφοντας τάχιστα από τη  Βακτριανή  επιτέθηκε στον σατράπη Σατιβαρζάνη και τον έτρεψε σε φυγή. Ο τελευταίος άφησε την έδρα του, Αρτακόανα στους  Έλληνες.

Τότε ο Έλληνας βασιλιάς έκτισε δίπλα στην παλαιά περσική έδρα τη νέα του πόλη Αλεξάνδρεια (Αλεξάνδρεια  Αρείας  -  Αλεξάνδρεια εν Αρίοις -   Αλεξάνδρεια εν Αρείοις), πάνω στον ποταμό Ώχο ή Άρειο, στο καταλληλότερο σημείο τής εκεί σχηματιζομένης κοιλάδας. Τότε κτίσθηκε και η ακρόπολή της. 

 Επίσης  στην  ευρύτερη  περιοχή  ίδρυσε  και  άλλες Ελληνικές  πόλεις,  (περίπου  35). 

 

Yπάρχει ακόμη και σήμερα η ακρόπολη του Μεγάλου Αλεξάνδρου (Qala Iktyaruddin) με πολλές τροποποιήσεις.

 Αργότερα η πόλη περιήλθε στην εξουσία του Σελεύκου που την επανίδρυσε με το νέο της όνομα Αντιόχεια.

Νέοι Έλληνες άποικοι εγκαταστάθηκαν στην Αρεία.

Αργότερα κατά το 209 π.Χ. η σελευκιδική στρατιά του Αντιόχου  Γ΄ συνέτριψε σε μάχη κοντά στην πόλη τον στρατό του Ευθυδήμου. Στην συνέχεια οι Πάρθοι απέσπασαν την πόλη από τους Σελευκίδες το 167 π.Χ. Κατόπιν αποτέλεσε τμήμα της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών και το 167  π.Χ. κατέληξε τμήμα του Βασιλείου  των  Πάρθων.

Περί τον 7ο αιώνα η περιοχή καταλήφθηκε από τους Άραβες, οπότε και άρχισε ο εξισλαμισμός της περιοχής. Το 1040 καταλήφθηκε από τους Σελτζούκους  Τούρκους Τούρκους. Το 1221 ακολούθησαν οι Μογγόλοι για να καταλήξει τελικά στους Πέρσες.. Μετά από σειρά πολέμων μεταξύ Αφγανών (Παστούν), Περσών και Τατζίκων, από το 1800 και μετά, πέρασε τελικά στο Βασίλειο  του  Αφγανιστάν.-.

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ