ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΒΟΡΕΙΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΑΣΙΑΣ, ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ
Το Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής ιδρύθηκε το 250 π.Χ. από τον Έλληνα σατράπη της Βακτριανής Διόδοτο Α΄, τον Σωτήρα , ο οποίος αποσχίστηκε από τους Σελευκιδείς. Αποτέλεσε -μαζί με το μετέπειτα Ινδοελληνικό βασίλειο- το ανατολικότερο άκρο του ελληνιστικού κόσμου, καλύπτοντας μία περιοχή μεταξύ της Βακτριανής και της Σογδιανής της κεντρικής Ασίας -σύγχρονο βόρειο Αφγανιστάν- από το 250 π.Χ. έως το 125 π.Χ.
Η επέκταση του ελληνο-βακτριανού βασιλείου στην βόρεια Ινδία από το 180 π.Χ. εγκαθίδρυσε το Ινδοελληνικό βασίλειο που άντεξε μέχρι το 10 μ.Χ, και ήταν το κέντρο του Ελληνοβουδισμού.
Το βασίλειο επί δύο περίπου αιώνες ανέπτυξε εμπόριο με την Ινδία και την Κίνα και απλώθηκε στην κοιλάδα του Γάγγη ώσπου το βόρειο μέρος του καταλύθηκε από σκυθικές φυλές.
Το Ελληνοβακτριανό βασίλειο, 180 π.X.
Ο Διόδοτος, ο οποίος ήταν ο σατράπης της Βακτριανής και πιθανώς και των κοντινών περιοχών, ίδρυσε το Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής όταν απόσχισε την περιοχή του από την δυναστεία των Σελευκιδών στο 250 π.Χ., και ανακηρύχθηκε ως Διόδοτος Α΄ της Βακτριανής. Οι αρχαίες πηγές που έχουν διασωθεί, έρχονται σε κάποια αντίθεση μεταξύ τους, και η ακριβής ημερομηνία της ανεξαρτησίας της περιοχής δεν έχει οριστικοποιηθεί. Η απλή λύση που ακολουθείται, είναι αυτή της υψηλής χρονολόγησης που αντιστοιχεί στο 255 π,Χ., και αυτή της χαμηλής που αντιστοιχεί στο 246 Π.χ. για την απόσπαση των περιοχών του Διοδότου. Η υψηλή χρονολογία έχει το πλεονέκτημα πως εξηγεί γιατί ο ηγεμόνας των Σελευκιδών της εποχής, ο Αντίοχος Β΄΄, εξέδωσε πολύ λίγα νομίσματα στη Βακτριανή, μια και ο Διόδοτος θα είχε αντικαταστήσει την εξουσία του Αντίοχου εκεί. Από την άλλη πλευρά, η χαμηλή χρονολόγηση του 246 π.Χ., έχει το πλεονέκτημα πως συνδέει την απόσχιση του Διοδότου με τον Τρίτο Συριακό Πόλεμο, μια καταστροφική πολεμική σύγκρουση για τη δυναστεία των Σελευκιδών.
Ο Διόδοτος, κυβερνήτης των χιλίων πόλεων της Βακτριανής (Λατινικά:
Theodotus, mille urbium Bactrianarum praefectus), αποστάτησε και κήρυξε τον εαυτό του βασιλέα, και όλοι οι υπόλοιποι λαοί της Ανατολής ακολούθησαν το παράδειγμα του και αποσχίστηκαν από τους Μακεδόνες (Ιουστίνος, XLI,4)
Κατάλοιπα της Ελληνιστικής πρωτεύουσας στο Μπάλκ, Βακτριανή.
Το νέο αυτό βασίλειο, ήταν εξαιρετικά αστικοποιημένο και θεωρούνταν ως ένα από τα πλουσιότερα της Ανατολής (opulentissimum illud mille urbium Bactrianum imperium "Η εξαιρετικά ευδαιμωνούσα αυτοκρατορία των Βακτρίων των χιλίων πόλεων" Ιουστίνος, XLI,1), και επρόκειτο να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο σε δύναμη και γεωγραφική επέκταση προς ανατολή και δύση:
Οι Έλληνες που προκάλεσαν την εξέγερση της Βακτριανής, έγιναν τόσο ισχυροί λόγω της γονιμότητας της γης της οποίας έγιναν οι κυρίαρχοι, όχι μόνο της Αρίας, αλλά και της Ινδίας, όπως ο Απολλόδωρος της Αρτεμισίας λέει, και περισσότερες φυλές κατέκτησαν αυτοί παρά ο Αλέξανδρος...Οι πόλεις τους ήταν τα Βάκτρα [επίσης και Ζαριάσπα, από το όνομα του ποταμού με το ίδιο όνομα που κυλάει από την περιοχή και ενώνεται με τον Ώξο], και την Δαράψα, και αρκετές άλλες. Ανάμεσα σε αυτές είναι και η Ευκρατιδεία, η οποία ονομάστηκε έτσι από τον κυβερνήτη της. (Στράβων, XI.XI.I)
Το Ελληνοϊνδικό Βασίλειο υπήρξε συνέχεια του ελληνιστικού βασιλείου της Βακτρίας με πρωτεύουσα την Γανδάρα. Κράτησε από τον 2ο ως το 1ο αιώνα π.Χ.. Ήταν το κέντρο του Ελληνοβουδισμού.
Το 247 π.Χ., η Πτολεμαϊκή αυτοκρατορία, κατέλαβε την πρωτεύουσα των Σελευκιδών, την Αντιόχεια. Με το κενό εξουσίας που ακολούθησε, ο σατράπης της Παρθίας κήρυξε ανεξαρτησία από τους Σελευκίδες, κάνοντας τον εαυτό του βασιλιά. Μια δεκαετία αργότερα, ηττήθηκε και φονεύτηκε από τον Αρσάκη της Παρθίας, έναν άλλο διεκδικητή του νέου θρόνου, ο οποίος ως ο νέος ηγεμόνας εξέλιξε το βασίλειο αυτό στην Παρθική αυτοκρατορία των Αρσακιδών.
Αυτό απέκοψε τη Βακτριανή από την επαφή με τον υπόλοιπο Ελληνικό κόσμο. Οι επίγειες εμπορικές διαδρομές συνέχισαν με μειωμένο ρυθμό, ενώ το θαλάσσιο εμπόριο μεταξύ της Ελληνιστικής Αιγύπτου των Πτολεμαίων και της Βακτριανής αναπτύχθηκε.
Τον Διόδοτο διαδέχτηκε ο γιος του, Διόδοτος Β΄, ο οποίος σύναψε συμμαχία με τον Πάρθη Αρσάκη στην διαμάχη του εναντίον του ΄Σελεύκου Β΄, ο οποίος προσπάθησε να επανακτήσει για τους Σελευκιδείς την αποσχισμένη περιοχή της Βακτριανής:
Σύντομα μετά, ανακουφισμένος από τον θάνατο του Διοδότου, ο Αρσάκης έκανε ειρήνη και συμφώνησε σε συμμαχία με τον γιό του, επίσης με το όνομα Διόδοτος, και λίγο καιρό αργότερα πολέμησε εναντίον του Σέλευκου ο οποίος ήρθε για να τιμωρήσει τους επαναστάτες, και υπερίσχυσε, οι Πάρθες πανηγύρισαν τη μέρα ως αυτή που σημάδεψε την αρχή της ελευθερίας τους. (Ιουστίνος, XLI,4).-
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Διαβάστε επίσης:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.