Η 100η επέτειος από την επανάσταση των εβραιοκομμουνιστών στην Ρωσία, γιορτάστηκε μεγαλοπρεπώς στην...Ελλάδα, στο Μέγαρο του Λαμπράκη, με την παρουσία του προέδρου της δημοκρατίας και του προέδρου της βουλής (δηλαδή των υπ’ αριθμόν 1 και 3 στην ιεραρχία του συστήματος). Στην χώρα που έγινε το εβραϊκό πραξικόπημα πέρασε εντελώς απαρατήρητη. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ μιλώντας σε δημοσιογράφους είπε: «Για ποιον λόγο πρέπει να γιορτάσουμε αυτό το γεγονός;» Ο πρόεδρος Πούτιν επέλεξε να παραστεί την ίδια μέρα, στα εγκαίνια ορθοδόξου ναού, προφανώς για λόγους συμβολισμού. Μάλιστα, σύμφωνα με έρευνα που έγινε κατά παραγγελία του φθίνοντος Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσίας, το 58% του πληθυσμού δεν γνωρίζει καν για την επέτειο και το εβραϊκό πραξικόπημα.
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤ ΜΠΥΡΟ
ΤΟΥ ΚΡΕΜΛΙΝΟΥ
Ο σύμβουλος του Ερντογάν, Γιγκίτ Μπουλούτ, δήλωσε προχθές για τους «έλληνες πολιτικούς», τον Τσίπρα και την Ελλάδα:
«Τα λιμάνια η Ελλάδα τα πούλησε στους Γερμανούς, τους σιδηροδρόμους της στους Ιταλούς και τώρα άρχισαν να χτυπούν οι καμπάνες της χρεοκοπίας. Το Γραφείο Προϋπολογισμού της ελληνικής Βουλής χτύπησε τον κώδωνα του κινδύνου ότι η χώρα είναι αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της χρεοκοπίας.
Μέχρι το 2020 αναμένεται η επίσημη καταστροφή της Ελλάδας. Πούλησαν τα πάντα, οι τράπεζές της πέρασαν στα χέρια των Γερμανών. Τίποτα δεν έμεινε στα χέρια τους. Οι άνθρωποι στην Ελλάδα περιμένουν τα γερμανικά και τα ιταλικά προϊόντα. Υπάρχει μια ταινία για 300 Σπαρτιάτες που πέφτουν ηρωικά. Για μένα θα πρέπει να ξαναέρθουν οι 300 του Λεωνίδα στην Ελλάδα, γιατί δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Η καταλήστευση της Ελλάδας είναι τόσο μεγάλη, που ο ελληνικός λαός δεν το αντιλαμβάνεται.
Ο Τσίπρας που δεν φορά γραβάτα, θα σταματούσε τον ιμπεριαλισμό…
Μα ο Τσίπρας είναι ο άνθρωπός τους. Θα θυμάστε, υπήρχε ένας υπουργός Οικονομικών που κυκλοφορούσε με μοτοσικλέτα, ένας ακαδημαϊκός, τον υπουργό αυτόν τον ξήλωσαν. Το είχα αναφέρει στην εκπομπή αυτή παλαιότερα. “Θα τον ξηλώσουν τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών και μετά η Ελλάδα θα υπογράψει συμφωνία με το ΔΝΤ” είχα πει. Αφού ξήλωσαν τον υπουργό Οικονομικών, έφεραν έναν αγγλοτραφή που έγινε υπουργός της ελληνικής κυβέρνησης, και έτσι υπέγραψαν».
ΕΛΛΑΣ,
Η ΧΩΡΑ ΠΟΥ
ΕΟΡΤΑΣΕ ΤΗΝ
ΕΒΡΑΙΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ
ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ.
ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ
ΔΕΝ ΤΗΝ ΘΥΜΗΘΗΚΕ
ΚΑΝΕΝΑΣ.
Ο
ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ
ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
Παρόντες
στους εορτασμούς των κομμουνιστών στο Μέγαρο Λαμπράκη (γνωστού πράκτορα των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών), ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος
Βούτσης, ο Ζ' αντιπρόεδρος της Βουλής, Σπύρος Λυκούδης, η
πρέσβειρα του Βιετνάμ, Τραν Θι Χα Φουόνγκ, αντιπροσωπείες από τις πρεσβείες
Ρωσίας, Κίνας, Βενεζουέλας και Παλαιστίνης, η Ανδρονίκη Θεοτοκάτου, πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ο Χριστόφορος Σεβαστίδης, πρόεδρος της
Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Ελλάδος, ο πρόεδρος του ΑΣΕΠ, Ιωάννης
Καραβοκύρης, η Φωτεινή Τομαή,
προϊσταμένη της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του υπουργείου
Εξωτερικών, ο Δημήτρης Τομπουλίδης, πρώην δήμαρχος Μελισσίων, ο Θεοχάρης
Παπαμάργαρης, οικονομολόγος, ο Κιβωτίδης Σταύρος, από την Οργανωτική Επιτροπή
της Ελληνορωσικής Λέσχης «Διάλογος» και άλλοι.
ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΗΡΩΕΣ ΤΙΜΗΣΕ Ο "ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ" ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
Από το χώρο της Τέχνης το «παρών» έδωσαν οι συνθέτες Μανόλης Ανδρουλιδάκης, Λουκάς Θάνος, Γιάννης Μαρκόπουλος, Θάνος Μικρούτσικος, Μιχάλης Τερζής, Μιχάλης Τρανουδάκης, Διονύσης Τσακνής, οι τραγουδιστές Γιώτα Βέη, Βασιλική Λαβίνα, Γιώργος Νταλάρας, Μαρία Φαραντούρη, Λάκης Χαλκιάς, η μουσικός Εύα Φάμπα, ο σολίστας πιάνου και καθηγητής στο ΠΑΜΑΚ Ούβε Μάτσκε, οι μαέστροι Χρήστος Κολοβός και Μύρων Μιχαηλίδης, οι λογοτέχνες Γιώργος Κακουλίδης, Ιωάννα Καρατζαφέρη, Ιωάννα Καρυστιάνη, Βασίλης Λιόγκαρης, Γιώργος Μπίμης και Βαγγέλης Σακκάτος, οι σκηνοθέτες Βασίλης Βαφέας, Γιάννης Κατωμερής, Τέρψη Κολοζώφ, Κώστας Νταλιάνης, Νίκος Τζίμας και Τάσος Ψαρράς, ο γλύπτης Κυριάκος Ρόκκος, ο εικαστικός Τάκης Βαρελάς, οι ηθοποιοί Ελένη Γερασιμίδου, Χριστόφορος Ζαραλίκος, Αντώνης Ξένος, Παύλος Ορκόπουλος, Τιτίκα Σαριγκούλη, η Άννα Φόνσου, πρόεδρος στο «Σπίτι του Ηθοποιού» και η Νίνα Πατρικίδου σολίστ βιολιού Λυρικής.
Από το χώρο της Τέχνης το «παρών» έδωσαν οι συνθέτες Μανόλης Ανδρουλιδάκης, Λουκάς Θάνος, Γιάννης Μαρκόπουλος, Θάνος Μικρούτσικος, Μιχάλης Τερζής, Μιχάλης Τρανουδάκης, Διονύσης Τσακνής, οι τραγουδιστές Γιώτα Βέη, Βασιλική Λαβίνα, Γιώργος Νταλάρας, Μαρία Φαραντούρη, Λάκης Χαλκιάς, η μουσικός Εύα Φάμπα, ο σολίστας πιάνου και καθηγητής στο ΠΑΜΑΚ Ούβε Μάτσκε, οι μαέστροι Χρήστος Κολοβός και Μύρων Μιχαηλίδης, οι λογοτέχνες Γιώργος Κακουλίδης, Ιωάννα Καρατζαφέρη, Ιωάννα Καρυστιάνη, Βασίλης Λιόγκαρης, Γιώργος Μπίμης και Βαγγέλης Σακκάτος, οι σκηνοθέτες Βασίλης Βαφέας, Γιάννης Κατωμερής, Τέρψη Κολοζώφ, Κώστας Νταλιάνης, Νίκος Τζίμας και Τάσος Ψαρράς, ο γλύπτης Κυριάκος Ρόκκος, ο εικαστικός Τάκης Βαρελάς, οι ηθοποιοί Ελένη Γερασιμίδου, Χριστόφορος Ζαραλίκος, Αντώνης Ξένος, Παύλος Ορκόπουλος, Τιτίκα Σαριγκούλη, η Άννα Φόνσου, πρόεδρος στο «Σπίτι του Ηθοποιού» και η Νίνα Πατρικίδου σολίστ βιολιού Λυρικής.
Από το χώρο του Αθλητισμού στη συναυλία
παρευρέθηκαν οι: Γέμελος Νίκος, ομοσπονδιακός προπονητής κολύμβησης, Γελαδάς
Νίκος και Ψυχουντάκη Μαρία, καθηγητές ΣΕΦΑΑ, Πομάσκι Γιώργος, προπονητής ΣΕΓΑΣ,
Σεβαστής Βασίλης, γγ ΣΕΓΑΣ. Επίσης, το «παρών» έδωσαν οι δημοσιογράφοι Ευγενία
Κρισέφσκαγια, Κορφιάτης Χρήστος, Βασίλης Σκουρής, ο Μανώλης Μαθιουδάκης, πρώην
πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ. Επίσης παρευρέθηκαν ο Θωμάς Γεράκης από την εταιρεία
δημοσκοπήσεων «Marc», ο Θεμιστοκλής Ξανθόπουλος, πρ. πρύτανης του ΕΜΠ, ο
Πασχάλης Μολυβδάς ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο Σπύρος
Μπούγας, αρχιτέκτων - μηχανικός και άλλοι.
«Η Ελλάς είναι η
μοναδική χώρα στην Ευρώπη, πού ενώ
έκλεισε το εργοστάσιο στο εξωτερικό (ΕΣΣΔ),
διατηρεί ανοιχτή την αντιπροσωπεία του εδώ
(ΚΚΕ)».
Η μεγαλύτερη επιτυχία
του τέκτονα «πολιτικού»
Παυλόπουλου είναι, ότι
κατέκαψε, μαζί με
τον Καραμανλή, την
μισή Αθήνα το
2008. Οι χαρακτηρισμοί
ως Νέρων Β΄ και
Νέρων Γ΄ που τους αποδόθηκαν
αντίστοιχα, ίσως είναι
λίγο άδικοι Ο
Νέρων Α΄ εψέλισε τουλάχιστον
κάποιο κίνητρο. Η
μεγαλύτερη ρήση του
τέκτονα, που θα
μείνει στην ιστορία,
είναι το ανεπανάληπτο: «ευχαριστούμε
τους λαθρομετανάστες, που
διάλεξαν να έρθουν
στην Ελλάδα». Ο
τέκτονας το ξέρει
άριστα: είναι η
φράση που τον
έκανε «πρόεδρο δημοκρατίας».
Είναι η φράση
που λάτρεψε ο
Τσίπρας και οι
περισσότεροι σεβάσμιοι των στοών. Ο
Σόρος είναι κατενθουσιασμένος με
τον τέκτονα Παυλόπουλο.
ΑΒΡΑΑΜ ΜΠΕΝΑΡΟΓΙΑ, ΠΕΘΑΝΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ. ΟΥΤΕ ΟΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ, ΠΟΥ ΕΦΕΡΑΝ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ
"ΟΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΣΑΝ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΡΩΣΟΙ".
«Πρέπει να καταλάβετε, οι κορυφαίοι
μπολσεβίκοι που κυβέρνησαν την Ρωσία δεν ήταν Ρώσοι. Μισούσαν τους Ρώσους.
Μισούσαν τους χριστιανούς. Καθοδηγούμενοι από εθνοτικό μίσος βασάνισαν και
έσφαξαν εκατομμύρια Ρώσους χωρίς ίχνος ανθρώπινης μεταμέλειας. Αυτό δεν
μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Ο Μπολσεβικισμός διέπραξε την μεγαλύτερη ανθρώπινη
σφαγή όλων των εποχών. Το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου είναι
αδαές και αδιάφορο για αυτό το τεράστιο έγκλημα είναι η απόδειξη ότι τα
παγκόσμια μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι και σήμερα στα χέρια των
δραστών».
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΟΛΖΕΝΙΤΣΙΝ (1918 -
2008)
«ΘΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΜΕ ΠΟΤΑΜΟΥΣ
ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ. ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΜΕ ΜΙΑ
ΚΟΚΚΙΝΗ ΤΥΡΑΝΝΙΑ.
"Μέσω της τρομοκρατίας και των
λουτρών αίματος, θα υποβιβάσουμε τη ΡΩΣΙΚΗ ΔΙΑΝΟΗΣΗ σε μια κατάσταση
πλήρους αποβλάκωσης και ηλιθιότητας και σε μια ΖΩΩΔΗ ύπαρξη.
Θα φέρουμε ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ
ΑΙΜΑΤΟΣ, που θα κάνουν κάθε ανθρώπινη απώλεια που έγινε στους
καπιταλιστικούς πολέμους, ΑΔΥΝΑΤΗ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ.
Οι μεγαλύτεροι τραπεζίτες πέρα από τον
ωκεανό θα εργαστούν όσο το δυνατόν πιο στενά μαζί μας".
ΕΒΡΑΙΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΤΡΟΤΣΚΥ
O ΕΒΡΑΙΟΣ ΛΕΝΙΝ, Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΤΡΟΤΣΚΥ ΚΑΙ Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΠΑΡΒΟΥΣ, ΠΟΥ ΚΑΤΕΣΦΑΞΑΝ 70.000.000 ΡΩΣΟΥΣ. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΙ ΜΑΖΙ. ΛΕΙΠΕΙ Ο ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣ ΤΟΥΣ, Ο ΕΒΡΑΙΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ ΣΙΦ.
Πούτιν: «Το 80% των μελών της πρώτης
σοβιετικής κυβέρνησης ήταν Εβραίοι»
Τρίτη, 25 Ιουνίου 2013
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ
Πούτιν δήλωσε ότι τουλάχιστον το 80 τοις εκατό των μελών της πρώτης
σοβιετικής κυβέρνησης ήταν Εβραίοι.
"Σκέφτηκα κάτι μόλις τώρα: Η απόφαση για την εθνικοποίηση αυτής της βιβλιοθήκης έγινε από την πρώτη σοβιετική κυβέρνηση, η σύνθεση της οποίας ήταν 80-85 τοις εκατό εβραϊκή», δήλωσε ο Πούτιν στις 13 Ιουνίου 2013 κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο «Εβραϊκό Μουσείο και Κέντρο Ανοχής» της Μόσχας.
"Σκέφτηκα κάτι μόλις τώρα: Η απόφαση για την εθνικοποίηση αυτής της βιβλιοθήκης έγινε από την πρώτη σοβιετική κυβέρνηση, η σύνθεση της οποίας ήταν 80-85 τοις εκατό εβραϊκή», δήλωσε ο Πούτιν στις 13 Ιουνίου 2013 κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο «Εβραϊκό Μουσείο και Κέντρο Ανοχής» της Μόσχας.
Σύμφωνα με την επίσημη καταγραφή της ομιλίας
του Πούτιν στο Μουσείο, ο Ρώσος πρόεδρος προχώρησε και είπε ότι οι πολιτικοί
στην κυρίως εβραϊκή σοβιετική κυβέρνηση «καθοδηγούνταν από ψευδείς ιδεολογικούς
λόγους και υποστήριζαν την σύλληψη και την καταπίεση Εβραίων,
Ρώσων Ορθόδοξων Χριστιανών, Μουσουλμάνων και μελών άλλων
θρησκειών. Τους έβαζαν όλους στην ίδια κατηγορία. Ευτυχώς, αυτά τα ιδεολογικά
γυαλιά και οι ελαττωματικές ιδεολογικές αντιλήψεις κατέρρευσαν. Και σήμερα,
επιστρέφουμε ουσιαστικά αυτά τα βιβλία στην εβραϊκή κοινότητα με ένα
ευτυχισμένο χαμόγελο».
Το ότι ο Πούτιν συμπεριέλαβε και τους
Εβραίους στην καταπίεση από τους κομμουνιστές Εβραίους, προφανώς το έκανε
προκειμένου να μην συγκεντρώσει επάνω του πυρά και στοχοποιηθεί ως
«αντισημίτης». Είναι η λεγόμενη «πληρωμή διοδίων προς την Σιών», συνηθισμένο φαινόμενο των πολιτικών της εποχής μας.
ΠΟΣΟ
ΡΩΣΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΣΦΑΓΕΑΣ ΤΟΥ
ΡΩΣΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΛΕΝΙΝ
Ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Ουλιάνωφ ή
Λένιν, γεννήθηκε στις 10 Απριλίου του 1870, σε μια πόλη της νότιας
ευρωπαϊκής Ρωσσίας, στις όχθες του Βόλγα, στο Σιμπίρσκ .
Μια πολύ διαδεδομένη εκδοχή, ήταν αυτή που
αναφέρεται στο βιβλίο του ιστορικού Σπυριντόβιτς «Η μυστική κυβέρνηση του
κόσμου», που υποστήριζε ότι ο Λένιν ήταν παιδί της εβραϊκής οικογένειας
Ζεντερμπάουμ, από την περιοχή των Καλμούκων και ότι υιοθετήθηκε από τους Ουλιάνωφ,
όταν βρέθηκε εγκαταλελειμμένος από μια πομπή Εβραίων που εκτοπίζονταν. Μια άλλη εκδοχή, που αναφέρεται στο βιβλίο του
ιστορικού Πετρόφσκι «Η Ρωσσία υπό τους Ιουδαίους», υποστήριζε ότι ο Λένιν ήταν
παιδί της Γερμανοεβραϊκής οικογένειας Γκόλντμαν.
Και οι δύο εκδοχές είναι ψευδείς.
Γονείς του Λένιν ήταν ο Ίλια Νικολάγιεβιτς Ουλιάνωφ και η
Μαρία Αλεξάντροβνα Ουλιάνοβα, το γένος Μπλάνκ.
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ ΗΤΑΝ ΜΟΓΓΟΛΟΣ ΚΑΛΜΟΥΚΟΣ
Ο πατέρας του Λένιν, ο Ίλια Ουλιάνωφ,
γεννήθηκε το 1831 στην επαρχία του Αστραχάν, στην νοτιοανατολική ευρωπαϊκή
Ρωσσία, που ονομάζεται σήμερα Δημοκρατία των Καλμούκων. Οι Καλμούκοι είναι ένα ασιατικό
μογγολικό-τουρκικό φύλο, συγγενές με τους Τατάρους. Είναι, λοιπόν, σίγουρο ότι
ο πατέρας του Λένιν δεν ήταν Ρώσσος, ήταν Καλμούκος.
Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ ΗΤΑΝ ΕΒΡΑΙΑ
Η μητέρα
του Λένιν ήταν Εβραία, άρα ο Λένιν ήταν καθαρός Εβραίος.
Η ΠΑΤΡΟΤΗΤΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ, Η ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΟΧΙ.
Καθαρός, σίγουρος Εβραίος θεωρείται από
τους ομοφύλους του ο εκ μητρός Εβραίος, λόγω του ότι η πατρότητα μπορεί να
αμφισβητηθεί, η μητρότητα όμως όχι.
ΙΣΡΑΗΛ: ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ
ΙΣΡΑΗΛ: ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ
Αυτό αναφέρει σαφέστατα και ο «Νόμος
Επιστροφής» 5710/1959, άρθρο 4β., του κράτους του Ισραήλ: «Θεωρείται Εβραίος
κάθε άτομο που έχει γεννηθεί από μητέρα Εβραία».
Το γενεαλογικό δέντρο της μητέρας του Λένιν.
Παππούς
της μητέρας του Λένιν, από την πλευρά του πατέρα της, άρα
προπάππος του Λένιν, ήταν ο Εβραίος Μοσέ Ίτσκοβιτς Μπλάνκ. Ο Μωϋσής Μπλάνκ γεννήθηκε στο
Σταροκονσταντίνωφ της σημερινής Ουκρανίας, το 1758 και ήταν έμπορος
οινοπνευματωδών ποτών και άνθρωπος του καυγά και της αντάρας. Απασχόλησε πολλές
φορές την δικαιοσύνη, είτε ως κατήγορος, είτε ως κατηγορούμενος. Αφού τσακώθηκε με όλους τους άλλους, στο τέλος
τσακώθηκε και με τον ίδιο του τον γιό, στον οποίο έκανε μήνυση για εξύβριση και
σωματικές βλάβες, αλλά το δικαστήριο δικαίωσε τον γιό. Το 1808 κατηγορήθηκε και
φυλακίστηκε για τον εμπρησμό μιας αποθήκης γειτόνων του. Την Πρωτοχρονιά του
1845, αμέσως μετά τον θάνατο της γυναίκας του, βαφτίστηκε Χριστιανός και πήρε
το όνομα Δημήτριος. Τον επόμενο χρόνο, ο Μωϋσής που έγινε Δημήτριος,
εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο.
Ο Ισραήλ που έγινε Αλέξανδρος, συνέχισε την ζωή του και το 1829 παντρεύτηκε την γερμανο-σουηδικής καταγωγής Άννα Γκρόσοπφ, με την οποία έκανε έξι παιδιά, ένα αγόρι και πέντε κόρες, μία εκ των οποίων, η Μαρία, η τέταρτη κόρη της οικογενείας, ήταν η μητέρα του Λένιν (γεννηθείσα τον Φεβρουάριο του 1835). Η Γκρόσοπφ πέθανε αιφνιδίως, σε σχετικά νεαρή ηλικία, το 1838. Ο Ισραήλ Μπλάνκ ξαναπαντρεύτηκε σύντομα την… αδελφή της εκλιπούσης συζύγου του, Γεκατερίνα Φον Έσσεν (ήταν χήρα και είχε κρατήσει το επώνυμο του πρώτου συζύγου της).
Ο Ισραήλ βγήκε στην σύνταξη το 1847 και
αγόρασε ένα τεράστιο κτήμα στο Κοκούσκινο, της επαρχίας Καζάν (στην περιοχή των
Τατάρων, το λεγόμενο «Ταταρστάν»), όπου έχτισε μια πολυτελέστατη βίλα και πήρε
στην δούλεψή του 40 εργάτες. Δηλαδή ο Εβραίος παππούς του Λένιν, ήταν γαιοκτήμονας. Κι όπως ήταν φυσικό, τα παιδιά του Ισραήλ
μεγάλωσαν μέσα σε πλούσια
οικογένεια. Εν τω μεταξύ, ο παππούς έμεινε για δεύτερη φορά χήρος, το
1863, και πέθανε λίγα χρόνια αργότερα, στις 17 Ιουλίου του 1870, κατά διαβολική
σύμπτωση τον ίδιο χρόνο που ήρθε στον κόσμο ο εγγονός του, ο μετέπειτα Λένιν. Ο
Ισραήλ παρέδωσε την σκυτάλη στον Βλαδίμηρο.
Συμπερασματικά, ο Λένιν ήταν… πολυεθνικής
καταγωγής, εβραϊκής από την πλευρά της μητέρας του, με κάποιες… πινελιές
γερμανικής και σουηδικής από την γιαγιά του και καλμουχικής
(τουρκικής-μογγολικής) από την πλευρά του πατέρα του.
Όπως προαναφέραμε, όμως, για τους Εβραίους
ήταν ένας καθαρός Εβραίος, εφόσον είχε Εβραία μητέρα. Επιπλέον, η κυριαρχία της
εβραϊκής πλευράς του ήταν σίγουρη, αφού με την μητέρα του μεγάλωσε και απ’
αυτήν διαπαιδαγωγήθηκε, λόγω του ότι έχασε τον πατέρα του σε ηλικία μόλις 16
χρονών.
Πάντως, σε κάθε περίπτωση, το βέβαιον είναι
ότι στις φλέβες του πρώτου μπολσεβίκου κυβερνήτη της Ρωσίας δεν έτρεχε ούτε μία
σταγόνα ρωσικού αίματος. Η μόνη σχέση που είχε με την μόνο κατ’ όνομα πατρίδα
του, την Ρωσία, ήταν ότι έτυχε να γεννηθεί εκεί.
ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΡΩΣΟΥ - ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ- ΑΝΑΛΥΤΗ ΠΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΚΕ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ "LIBERAL" TΗΝ ΤΡΙΤΗ 14.11.2017
Ο ιλιγγιώδης φόρος αίματος της Ρωσικής Επανάστασης
Του Yuri N. Maltsev*
Ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin θα ήθελε να αγνοήσει την επέτειο των 100 ετών από την Επανάσταση των Μπολσεβίκων. Αναφέρεται ότι ο Putin είπε στους συμβούλους του ότι θα ήταν αχρείαστο να εορταστεί η επέτειος. Ξέρει καλά ότι δεν είναι κάτι για το οποίο μπορεί κανείς να είναι περήφανος.
Όλα ξεκίνησαν με την Επανάσταση του 1917
Η φρίκη του σοσιαλισμού του 20ου αιώνα - του Lenin, του Stalin, του Hitler, του Mussolini, του Mao και του Pol Pot - είναι γέννημα του 1917. Εβδομήντα χρόνια πριν, ο Marx και ο Engels προέβλεψαν ότι η ανατροπή της κυριαρχίας των αστών θα απαιτούσε βία και την “δικτατορία του προλεταριάτου… για να εκριζώσει τα εναπομείναντα καπιταλιστικά στοιχεία”. Ο Lenin διεξήγαγε αυτό το “ξερίζωμα” χρησιμοποιώντας αδιάκριτα τον τρόμο, όπως έκαναν και οι Ρώσοι σοσιαλιστές πριν από αυτών και όπως θα συνέχιζαν άλλοι να κάνουν και μετά το θάνατό του.
Ο εκλιπών Rudolf Rummel, ο δημογράφος των κρατικών μαζικών δολοφονιών, εκτίμησε τον φόρο αίματος του σοσιαλισμού του 20ου αιώνα στα περίπου 61 εκατομμύρια ανθρώπινα θύματα στη Σοβιετική Ένωση, 78 εκατομμύρια στην Κίνα και περίπου 200 εκατομμύρια παγκοσμίως. Αυτοί οι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια κρατικώς οργανωμένων λιμών, κολλεκτιβοποίησης, πολιτιστικών επαναστάσεων, εκκαθαρίσεων, εκστρατειών εναντίον του εισοδήματος που “δεν έχει κερδηθεί”, και άλλων σατανικών πειραμάτων κοινωνικής μηχανικής.
Αυτός ο τρόμος δεν έχει αντίστοιχο στην ανθρώπινη ιστορία.
Το πραξικόπημα του Lenin στις 7 Νοεμβρίου του 1917, την ημέρα που οι δυνάμεις των Μπολσεβίκων ανέτρεψαν την προσωρινή κυβέρνηση του Kerensky, άνοιξε ένα νέο στάδιο στην ανθρώπινη ιστορία - ένα καθεστώς δημόσιας δουλείας. Ο κολλεκτιβιστικός οικονομικός σχεδιασμός οδήγησε σε εξαναγκασμό, βία και μαζικές δολοφονίες. Ο Marx και ο Engels είχαν ορίσει τον σοσιαλισμό ως την “κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας”. Το πιο θεμελιώδες συστατικό της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, η ιδιοκτησία του εαυτού, ήταν αυτό που καταργήθηκε πρώτο.
Ολική καταστροφή
Οι μεγαλύτεροι στόχοι των Marx ιστών υπήρξαν πάντα η οικογένεια, η θρησκεία και η κοινωνία των πολιτών - τα θεσμικά εμπόδια έναντι της επιβολής του πανίσχυρου κράτους. Με τους Μπολσεβίκους στην εξουσία, ο Lenin βάλθηκε να τα καταστρέψει.
Οι δολοφονίες παιδιών έγιναν κανόνας αφού ο Lenin διέταξε την εξόντωση του Τσάρου Νικολάου Β’, της γυναίκας του Αλεξάνδρας και των πέντε παιδιών τους. Εκατομμύρια οικογένειες συνελήφθησαν και υπέστησαν βίαιη μετεγκατάσταση σε απομακρυσμένες και έρημες περιοχές της Σιβηρίας και του Καζακστάν. Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά πέθαναν από την πείνα ή την αρρώστια κατά το ταξίδι τους προς την εξορία και θάφτηκαν σε μαζικούς ανώνυμους τάφους.
Το 1935, ο Stalin εισήγαγε το Άρθρο 12 του Ποινικού Κώδικα της ΕΣΣΔ, το οποίο επέτρεπε τη θανατική καταδίκη ή τη φυλάκιση ως ενηλίκων παιδιών ηλικίας δώδεκα ετών και άνω. Αυτός ο “νόμος” είχε ως στόχο τα ορφανά των θυμάτων του καθεστώτος, με την πεποίθηση ότι ένα μήλο ποτέ δεν πέφτει μακρυά από την μηλιά. Πολλά από αυτά τα παιδιά, οι γονείς των οποίων είχαν φυλακιστεί ή εκτελεστεί, έγιναν γνωστά ως μπεζπριζόρνι, παιδιά του δρόμου. Τα παιδιά αυτά βρέθηκαν να ζουν σε γυμνά, βρώμικα κελιά σε άγρια γκούλαγκ δίπλα σε επικίνδυνους εγκληματίες, με αποτέλεσμα να κακοποιούνται και να βιάζονται από φύλακες και κοινούς εγκληματίες.
Η Σοβιετική Ένωση ήταν το πρώτο κράτος με ιδεολογικό και πρακτικό στόχο την εξάλειψη της θρησκείας ή, με άλλα λόγια, την φυσική εξόντωση των θρησκευόμενων ανθρώπων. Με το διάταγμα του Lenin της 20ης Ιανουαρίου 1918 ξεκίνησε η κρατικοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας: καθεδρικοί και απλοί ναοί, εκκλησιαστικές γαίες και όλα τα κτήρια που ανήκαν σε εκκλησίες λεηλατήθηκαν, και τα τιμαλφή (χρυσός, ασήμι, πλατίνα, πίνακες, εικόνες, ιστορικά κειμήλια) είτε εκλάπησαν από κομμουνιστές αθέους, είτε πωλήθηκαν στη Δύση μέσω κρατικών πρακτόρων, συμπαθούντων τον κομμουνισμό και συνοδοιπόρων όπως ο (ιουδαίος βέβαια) Αμερικανός μεγαλοεπιχειρηματίας Armand Hammer, ο οποίος συναντήθηκε με τον Lenin το 1921.
Η θρησκευτική πίστη συχνά σήμαινε την θανατική καταδίκη. Στόχος ήταν το απόλυτο κρατικό μονοπώλιο επί της σκέψης μέσω μια κοσμικής θρησκείας, του σοσιαλισμού. Σχεδόν το σύνολο του κλήρου καθώς και εκατομμύρια πιστών όλων των (παραδοσιακών) θρησκειών εκτελέστηκαν ή εστάλησαν σε στρατόπεδα εργασίας. Οι εκκλησιαστικές σχολές έκλεισαν και οι θρησκευτικές εκδόσεις απαγορεύθηκαν.
Ο Marx ισμός-λενινισμός παρουσιαζόταν με την αξίωση του “επιστημονικού σοσιαλισμού”, της καθολικής εξήγησης της φύσης, της ζωής και της κοινωνίας. Η απόκλιση όμως από αυτή την ιδεολογία, και ιδίως η παραδοσιακή “αστική” επιστήμη, τιμωρούταν με θάνατο. Το εύρος των διώξεων εναντίον των επιστημόνων ισοδυναμούσε με μια πραγματική γενοκτονία.
Μια πλήρης αποτυχία
Μετά από εβδομήντα τέσσερα χρόνια καταστροφής και εξαθλίωσης, η μπολσεβικική επανάσταση απέτυχε. Η μεγαλύτερη χώρα στη Γη, με άφθονους φυσικούς πόρους κάθε είδους, δεν μπορούσε να καλύψει τις βασικές ανάγκες του πληθυσμού της. Το σύστημα δεν διέθετε κάποιο μέσο ορθολογικής κατανομής των πόρων καθώς δεν υφίσταντο ιδιοκτησιακά δικαιώματα και οι θεσμοί της αγοράς που βασίζονται σε αυτά.
Από τη δική μου ζωή στη Σοβιετική Ένωση, που τερματίστηκε τον ίδιο χρόνο που ο Vladimir Putin ανέφερε την κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου στους προϊσταμένους του στην ΚαΓκεΜπέ, μπορώ να επιβεβαιώσω την αλήθεια του ισχυρισμού του Αυστριακού οικονομολόγου Ludwig von Mises ότι ο σοσιαλισμός ισοδυναμεί με μια “επανάσταση εναντίον της οικονομικής επιστήμης”.
Παρ’ όλα αυτά, ο σοσιαλισμός ακόμη μετρά συμπαθούντες στη Δύση. Πολλοί Αμερικανοί πιστεύουν ότι ο σοσιαλισμός είναι καλός, ενώ ο κομμουνισμός, ο φασισμός και ο ναζισμός (ο εθνικοσοσιαλισμός) είναι βίαιοι και αντιδημοκρατικοί. Μια έρευνα κοινής γνώμης που δημοσιεύθηκε πέρσι, επιβεβαίωσε αυτή τη γενική εικόνα: το 43% των ερωτώμενων ηλικίας κάτω των 30 ετών βλέπουν με συμπάθεια τον σοσιαλισμό - μόλις το 32% βλέπει με συμπάθεια τον καπιταλισμό. Πρόκειται για μια ηχηρή προειδοποίηση. Η αντικαπιταλιστική νοοτροπία επέφερε δεινά και μαζικές δολοφονίες σε όλες τις σοσιαλιστικές χώρες και έχει επιδεινώσει τις συνθήκες και την ποιότητα ζωής στις μεικτές οικονομίες.
Η Σοβιετική ένωση δεν υπάρχει πια, όπως και τα τεράστια αγάλματα του Marx και του Lenin που βρίσκονταν παντού στην Ανατολή, αλλά οι ιδέες έχουν συνέπειες, και κανένα άλλο σώμα ιδεών δεν προσέλκυσε περισσότερους ακολούθους από τον μαρξισμό-λενινισμό. Ένα ρωσικό ρητό λέει πως “το μόνο μάθημα της Ιστορίας, είναι ότι δεν μας μαθαίνει τίποτε”. Για υπερβολικά πολλούς ανθρώπους, αυτό είναι επίκαιρο όσο ποτέ.
Αναδημοσίευση από το The Daily Caller
--
Ο καθηγητής Yuri Maltsev έκανε προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας και κατέχει διδακτορικό τίτλο στα Οικονομικά της Εργασίας από το Ινστιτούτο Έρευνας της Εργασίας με έδρα τη Μόσχα. Πριν αποστατήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1989, υπήρξε μέλος μιας ομάδας έμπειρων Σοβιετικών οικονομολόγων που επεξεργαζόταν το πακέτο μεταρρυθμίσεων της περεστρόικα του Προέδρου Γκορμπατσόφ.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 2 Νοεμβρίου 2017 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Foundation for Economic Education και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ “Μάρκος Δραγούμης.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΡΩΣΟΥ - ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ- ΑΝΑΛΥΤΗ ΠΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΚΕ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ "LIBERAL" TΗΝ ΤΡΙΤΗ 14.11.2017
Ο ιλιγγιώδης φόρος αίματος της Ρωσικής Επανάστασης
Του Yuri N. Maltsev*
Ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin θα ήθελε να αγνοήσει την επέτειο των 100 ετών από την Επανάσταση των Μπολσεβίκων. Αναφέρεται ότι ο Putin είπε στους συμβούλους του ότι θα ήταν αχρείαστο να εορταστεί η επέτειος. Ξέρει καλά ότι δεν είναι κάτι για το οποίο μπορεί κανείς να είναι περήφανος.
Όλα ξεκίνησαν με την Επανάσταση του 1917
Η φρίκη του σοσιαλισμού του 20ου αιώνα - του Lenin, του Stalin, του Hitler, του Mussolini, του Mao και του Pol Pot - είναι γέννημα του 1917. Εβδομήντα χρόνια πριν, ο Marx και ο Engels προέβλεψαν ότι η ανατροπή της κυριαρχίας των αστών θα απαιτούσε βία και την “δικτατορία του προλεταριάτου… για να εκριζώσει τα εναπομείναντα καπιταλιστικά στοιχεία”. Ο Lenin διεξήγαγε αυτό το “ξερίζωμα” χρησιμοποιώντας αδιάκριτα τον τρόμο, όπως έκαναν και οι Ρώσοι σοσιαλιστές πριν από αυτών και όπως θα συνέχιζαν άλλοι να κάνουν και μετά το θάνατό του.
Ο εκλιπών Rudolf Rummel, ο δημογράφος των κρατικών μαζικών δολοφονιών, εκτίμησε τον φόρο αίματος του σοσιαλισμού του 20ου αιώνα στα περίπου 61 εκατομμύρια ανθρώπινα θύματα στη Σοβιετική Ένωση, 78 εκατομμύρια στην Κίνα και περίπου 200 εκατομμύρια παγκοσμίως. Αυτοί οι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια κρατικώς οργανωμένων λιμών, κολλεκτιβοποίησης, πολιτιστικών επαναστάσεων, εκκαθαρίσεων, εκστρατειών εναντίον του εισοδήματος που “δεν έχει κερδηθεί”, και άλλων σατανικών πειραμάτων κοινωνικής μηχανικής.
Αυτός ο τρόμος δεν έχει αντίστοιχο στην ανθρώπινη ιστορία.
Το πραξικόπημα του Lenin στις 7 Νοεμβρίου του 1917, την ημέρα που οι δυνάμεις των Μπολσεβίκων ανέτρεψαν την προσωρινή κυβέρνηση του Kerensky, άνοιξε ένα νέο στάδιο στην ανθρώπινη ιστορία - ένα καθεστώς δημόσιας δουλείας. Ο κολλεκτιβιστικός οικονομικός σχεδιασμός οδήγησε σε εξαναγκασμό, βία και μαζικές δολοφονίες. Ο Marx και ο Engels είχαν ορίσει τον σοσιαλισμό ως την “κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας”. Το πιο θεμελιώδες συστατικό της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, η ιδιοκτησία του εαυτού, ήταν αυτό που καταργήθηκε πρώτο.
Ολική καταστροφή
Οι μεγαλύτεροι στόχοι των Marx ιστών υπήρξαν πάντα η οικογένεια, η θρησκεία και η κοινωνία των πολιτών - τα θεσμικά εμπόδια έναντι της επιβολής του πανίσχυρου κράτους. Με τους Μπολσεβίκους στην εξουσία, ο Lenin βάλθηκε να τα καταστρέψει.
Οι δολοφονίες παιδιών έγιναν κανόνας αφού ο Lenin διέταξε την εξόντωση του Τσάρου Νικολάου Β’, της γυναίκας του Αλεξάνδρας και των πέντε παιδιών τους. Εκατομμύρια οικογένειες συνελήφθησαν και υπέστησαν βίαιη μετεγκατάσταση σε απομακρυσμένες και έρημες περιοχές της Σιβηρίας και του Καζακστάν. Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά πέθαναν από την πείνα ή την αρρώστια κατά το ταξίδι τους προς την εξορία και θάφτηκαν σε μαζικούς ανώνυμους τάφους.
Το 1935, ο Stalin εισήγαγε το Άρθρο 12 του Ποινικού Κώδικα της ΕΣΣΔ, το οποίο επέτρεπε τη θανατική καταδίκη ή τη φυλάκιση ως ενηλίκων παιδιών ηλικίας δώδεκα ετών και άνω. Αυτός ο “νόμος” είχε ως στόχο τα ορφανά των θυμάτων του καθεστώτος, με την πεποίθηση ότι ένα μήλο ποτέ δεν πέφτει μακρυά από την μηλιά. Πολλά από αυτά τα παιδιά, οι γονείς των οποίων είχαν φυλακιστεί ή εκτελεστεί, έγιναν γνωστά ως μπεζπριζόρνι, παιδιά του δρόμου. Τα παιδιά αυτά βρέθηκαν να ζουν σε γυμνά, βρώμικα κελιά σε άγρια γκούλαγκ δίπλα σε επικίνδυνους εγκληματίες, με αποτέλεσμα να κακοποιούνται και να βιάζονται από φύλακες και κοινούς εγκληματίες.
Η Σοβιετική Ένωση ήταν το πρώτο κράτος με ιδεολογικό και πρακτικό στόχο την εξάλειψη της θρησκείας ή, με άλλα λόγια, την φυσική εξόντωση των θρησκευόμενων ανθρώπων. Με το διάταγμα του Lenin της 20ης Ιανουαρίου 1918 ξεκίνησε η κρατικοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας: καθεδρικοί και απλοί ναοί, εκκλησιαστικές γαίες και όλα τα κτήρια που ανήκαν σε εκκλησίες λεηλατήθηκαν, και τα τιμαλφή (χρυσός, ασήμι, πλατίνα, πίνακες, εικόνες, ιστορικά κειμήλια) είτε εκλάπησαν από κομμουνιστές αθέους, είτε πωλήθηκαν στη Δύση μέσω κρατικών πρακτόρων, συμπαθούντων τον κομμουνισμό και συνοδοιπόρων όπως ο (ιουδαίος βέβαια) Αμερικανός μεγαλοεπιχειρηματίας Armand Hammer, ο οποίος συναντήθηκε με τον Lenin το 1921.
Η θρησκευτική πίστη συχνά σήμαινε την θανατική καταδίκη. Στόχος ήταν το απόλυτο κρατικό μονοπώλιο επί της σκέψης μέσω μια κοσμικής θρησκείας, του σοσιαλισμού. Σχεδόν το σύνολο του κλήρου καθώς και εκατομμύρια πιστών όλων των (παραδοσιακών) θρησκειών εκτελέστηκαν ή εστάλησαν σε στρατόπεδα εργασίας. Οι εκκλησιαστικές σχολές έκλεισαν και οι θρησκευτικές εκδόσεις απαγορεύθηκαν.
Ο Marx ισμός-λενινισμός παρουσιαζόταν με την αξίωση του “επιστημονικού σοσιαλισμού”, της καθολικής εξήγησης της φύσης, της ζωής και της κοινωνίας. Η απόκλιση όμως από αυτή την ιδεολογία, και ιδίως η παραδοσιακή “αστική” επιστήμη, τιμωρούταν με θάνατο. Το εύρος των διώξεων εναντίον των επιστημόνων ισοδυναμούσε με μια πραγματική γενοκτονία.
Μια πλήρης αποτυχία
Μετά από εβδομήντα τέσσερα χρόνια καταστροφής και εξαθλίωσης, η μπολσεβικική επανάσταση απέτυχε. Η μεγαλύτερη χώρα στη Γη, με άφθονους φυσικούς πόρους κάθε είδους, δεν μπορούσε να καλύψει τις βασικές ανάγκες του πληθυσμού της. Το σύστημα δεν διέθετε κάποιο μέσο ορθολογικής κατανομής των πόρων καθώς δεν υφίσταντο ιδιοκτησιακά δικαιώματα και οι θεσμοί της αγοράς που βασίζονται σε αυτά.
Από τη δική μου ζωή στη Σοβιετική Ένωση, που τερματίστηκε τον ίδιο χρόνο που ο Vladimir Putin ανέφερε την κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου στους προϊσταμένους του στην ΚαΓκεΜπέ, μπορώ να επιβεβαιώσω την αλήθεια του ισχυρισμού του Αυστριακού οικονομολόγου Ludwig von Mises ότι ο σοσιαλισμός ισοδυναμεί με μια “επανάσταση εναντίον της οικονομικής επιστήμης”.
Παρ’ όλα αυτά, ο σοσιαλισμός ακόμη μετρά συμπαθούντες στη Δύση. Πολλοί Αμερικανοί πιστεύουν ότι ο σοσιαλισμός είναι καλός, ενώ ο κομμουνισμός, ο φασισμός και ο ναζισμός (ο εθνικοσοσιαλισμός) είναι βίαιοι και αντιδημοκρατικοί. Μια έρευνα κοινής γνώμης που δημοσιεύθηκε πέρσι, επιβεβαίωσε αυτή τη γενική εικόνα: το 43% των ερωτώμενων ηλικίας κάτω των 30 ετών βλέπουν με συμπάθεια τον σοσιαλισμό - μόλις το 32% βλέπει με συμπάθεια τον καπιταλισμό. Πρόκειται για μια ηχηρή προειδοποίηση. Η αντικαπιταλιστική νοοτροπία επέφερε δεινά και μαζικές δολοφονίες σε όλες τις σοσιαλιστικές χώρες και έχει επιδεινώσει τις συνθήκες και την ποιότητα ζωής στις μεικτές οικονομίες.
Η Σοβιετική ένωση δεν υπάρχει πια, όπως και τα τεράστια αγάλματα του Marx και του Lenin που βρίσκονταν παντού στην Ανατολή, αλλά οι ιδέες έχουν συνέπειες, και κανένα άλλο σώμα ιδεών δεν προσέλκυσε περισσότερους ακολούθους από τον μαρξισμό-λενινισμό. Ένα ρωσικό ρητό λέει πως “το μόνο μάθημα της Ιστορίας, είναι ότι δεν μας μαθαίνει τίποτε”. Για υπερβολικά πολλούς ανθρώπους, αυτό είναι επίκαιρο όσο ποτέ.
Αναδημοσίευση από το The Daily Caller
--
Ο καθηγητής Yuri Maltsev έκανε προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας και κατέχει διδακτορικό τίτλο στα Οικονομικά της Εργασίας από το Ινστιτούτο Έρευνας της Εργασίας με έδρα τη Μόσχα. Πριν αποστατήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1989, υπήρξε μέλος μιας ομάδας έμπειρων Σοβιετικών οικονομολόγων που επεξεργαζόταν το πακέτο μεταρρυθμίσεων της περεστρόικα του Προέδρου Γκορμπατσόφ.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 2 Νοεμβρίου 2017 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Foundation for Economic Education και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ “Μάρκος Δραγούμης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.