ΕΙΣ ΑΙΩΝΙΑΝ ΜΝΗΜΗΝ. ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΕΡΣΗΣ. Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΥΡΟΒΟΛΗΤΗΣ ΘΝΗΣΚΕΙ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΥΡΟΒΟΛΟ ΤΟΥ. ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΥΡΟΒΟΛΟ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΕΧΘΡΟ.

 Ο ταγματάρχης Βερσής πίστευε ότι οι πυροβολητές οφείλουν να πεθαίνουν, παρά να παραδίδουν τα πυροβόλα τους.  Ο Έλληνας  πυροβολητής θνήσκει επάνω στο πυροβόλο. Στην Πεδινή Ιωαννίνων, ο διοικητής της 8ης Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού ταγματάρχης Κων. Βερσής, μετά την συνθηκολόγηση του Τσολάκογλου, καλεί τους στρατιώτες του και τους λέει: « Πολεμήσαμε γενναία τους Ιταλούς και τους νικήσαμε. Μια άλλη ξένη δύναμη δεν μας επιτρέπει να χαρούμε τη νίκη και να απολαύσουμε το αγαθό της ελευθερίας. Επετεύχθη συνθηκολόγησις που μας υποχρεώνει να παραδώσουμε τα όπλα τα ιερά που τόσο αγαπήσαμε και μας χάρισαν νίκες. Και τώρα τους ζυγούς λύσατε. Ζήτω η αιωνία Ελλάς». Ο τότε στρατιώτης Ανδρέας Δαλακάκης θυμάται: «Ψάλαμε μετά συγκινημένοι τον εθνικό ύμνο και αρχίσαμε να αποχωρούμε. Ο Βερσής, αποτραβήχτηκε παράμερα πίσω από ένα πυροβόλο και αυτοκτόνησε, γιατί δεν ήθελε να παραδώσει τα όπλα».

Ο Κωνσταντίνος Βερσής (1901-1941) υπήρξε αξιωματικός πυροβολικού του Ελληνικού Στρατού και ήρωας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1901, αποφοίτησε από την Σχολή Ευελπίδων το 1921  και εντάχθηκε στο στράτευμα ως ανθυπολοχαγός του πυροβολικού κατά το τελευταίο έτος της Μικρασιατικής Εκστρατείας (1922,  Γ΄ Σύνταγμα Πεδινού Πυροβολικού, στην ΙΙΙη Μεραρχία Πεζικού στον τομέα του Εσκή Σεχήρ).   Σύμφωνα με αναφορές των ανωτέρων του, διακρίθηκε αρκετές φορές στο πεδίο της μάχης. Προτάθηκε για το «Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας», για την εκτέλεση αναγνωριστικών αποστολών και επιδρομών εντός της τουρκικής διατάξεως. 

Στις 28 Οκτωβρίου 1940, όταν η Ελλάδα εισήλθε ενεργά στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, λόγω της απρόκλητης ιταλικής επίθεσης, υπηρετούσε στην Ήπειρο, ως διοικητής Μοίρας του Ε' συντάγματος πυροβολικού, που ανήκε στην 8η Μεραρχία Πεζικού. Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου, έλαβε μέρος στη Μάχη Ελαίας-Καλαμά, κατά την οποία απωθήθηκαν οι επιτιθέμενες εχθρικές δυνάμεις. Μάλιστα η Μοίρα του Βερσή κατάφερε ισχυρά πλήγματα κατά του εχθρού, που εκδιώχθηκε από το ελληνικό έδαφος. Στο διάστημα των επομένων μηνών συμμετείχε στις επιχειρήσεις που είχαν ως αποτέλεσμα την περαιτέρω υποχώρηση των ιταλικών δυνάμεων και την διείσδυση του Ελληνικού Στρατού στη Βόρεια Ήπειρο

Τον Απρίλιο του 1941, μετά την εισβολή της Γερμανίας, προς υποστήριξη της Ιταλίας, το μέτωπο σύντομα κατέρρευσε και οι ελληνικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν. Ένας από τους όρους της συνθηκολόγησης προέβλεπε την παράδοση του οπλισμού των στρατιωτών στους Γερμανούς, μέχρι τις 26 Απριλίου. Ο Βερσής μη αποδεχόμενος τους ταπεινωτικούς όρους, και θεωρώντας την παράδοση των όπλων ως τον έσχατο εξευτελισμό για τον μαχητή, ως ύστατη πράξη ηρωισμού, διέταξε τους άνδρες του να συγκεντρώσουν τα πυροβόλα της Μοίρας και να τραγουδήσουν τον Εθνικό Ύμνο στραμμένοι προς νότο, προς την υπόλοιπη Ελλάδα. Αφού χαιρέτισε στρατιωτικά τα πυροβόλα, διέταξε να τα καταστρέψουν, ενώ κατά τη διάρκεια των εκρήξεων αυτοκτόνησε.
Μέσα στις εκρήξεις των πυροβόλων  δύο λοχίες του στρέφουν τα περίστροφά τους εναντίον του εαυτού τους και αυτοκτονούν, ακολουθώντας την παράδοση πως ο πυροβολητής θνήσκει επάνω στο πυροβόλο του.

Η τάξη αποφοίτων 2010 της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων ονομάζεται τάξη  "Ταγματάρχη Πυροβολικού Κωνσταντίνου Βερσή", τιμής ένεκεν. Επίσης, το στρατόπεδο της Άρτας, ονομάζεται Στρατόπεδο Βερσή πρός τιμήν του ταγματάρχη Κωνσταντίνου Βερσή. Προτομή του υπάρχει στην Σχολή Πυροβολικού στην Νέα Πέραμο Αττικής.
 

ΑΠΟ  ΤΟΝ  ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ  ΦΑΚΕΛΛΟ  ΤΟΥ:

1)  "Ημερησία Διαταγή 7ης Πυροβολαρχίας 3ης Μεραρχίας Γ.Σ.Π.Π. 1 Μαρτίου 1922. Ανθυπολοχαγόν Βερσήν Κωνταντίνον προτείνω, ίνα τω απονεμηθή το Χρυσούν Αριοτείον Ανδρείας, διότι κατά το εγχείρημα της 1ης Μαρτίου επί του λόφου Κατραλή, παρά τα πυρά του εχθρικού πυροβολικού και το γεγονός ότι διά πρώτην φοράν εβαπτίζετο εις το πυρ, επέδειξεν ζηλευτήν ευψυχίαν, ωραίον θάρρος, απόλυτον αφοσίωσιν προς το καθήκον και περιφρόνησιν προς τον κίνδυνον. Π. Μοσχοβίτης".

2)  "Ημερησία Διαταγή Μεραρχίας 6 Μαρτίου 1922. Ποιούμαι εύφημον μνείαν του ανθυπολοχαγού Κ. Βερσή, διότι κατά την υπό του τμήματος πεζικού γενομένην επιδρομήν την 4ην ώραν της 1ης Μαρτίου προς υφαρπαγήν του έναντι του λόφου Κατραλή εχθρικού φυλακίου, κατέβαλεν ζηλευτήν προσπάθειαν διά την πλήρη επιτυχίαν της ενεργηθείσης επιδρομής, αιχμαλωτισθείσης απάσης της δυνάμεως του εχθρικού φυλακίου υπό του ανθυπολοχαγού Βερσή Κωνσταντίνου".

3)   "Απόσπασμα Ημερησίας Διαταγής Γ.Σ.Π.Π. 13-5-1922. Ποιούμαι εύφημον μνείαν του ανθυπολοχαγού Βερσή Κ., διότι, υπό την προστασίαν ολίγων μόνον ανδρών του πεζικού, μετέβη δι' αναγνώρισιν, κατ' επανάληψιν, προς Κεϋπλού, προχωρήσας περί τα δύο χιλιόμετρα εκτός των γραμμών μας και πλησιάσας το χωρίον τούτο... Καίτοι δε εβλήθησαν δραστικούς υπό εχθρικού πεζικού, αψηφών προφανή κίνδυνον της ζωής αυτού και πιθανήν αιχμαλωσίαν, εξετέλεσεν βολήν εναντίον Κεϋπλού και διαφόρων άλλων στόχων, εξαναγκάσας τον εχθρόν να εκκενώσει εκ νέου το Κεϋπλού και να εγκατάλειψη τας θέσεις του. Προτείνω ίνα διαμνημονευθή εις την ημερησίαν διαταγήν της Μεραρχίας. Ο Διοικητής του Συντάγματος Γαρέζος Ιωάννης".

4)   Α' Σύνταγμα Πεδινού Πυροβολικού. Ημερησία Διαταγή Αξιωματικών Συντάγματος της 25ης Απριλίου 1941. Τον ταγματάρχην Βερσήν Κωνσταντίνον προτείνω δια την προαγωγήν εις ανώτερον βαθμόν διότι, διοικητής της 1ης Μοίρας τυγχάνων,

α) Κατά την κλιμάκωσιν των πυροβολαρχιών του από του 17ου χιλιομέτρου βορείως Αργυροκάστρου, ήτοι επί των θέσεων Παλαιοκάστρας - Αργυροκάστρου - Βλαχοκοράντζι, από 16 έως 20 Απριλίου 1941, επεδείξατο εξαιρετικήν ψυχραιμίαν, θάρρος και αυτοθυσίαν, συντελέσας διά των πυρών της Μοίρας του να επιφέρη μεγάλας απωλείας εις τον εχθρόν και να επιβραδύνη αυτόν, ώστε η απαγκίστρωσις των Συνταγμάτων της 8ης Μεραρχίας να γίνη κανονικώς και άνευ απωλειών.

β) Διότι, τάξας την Μοίραν του εις λίαν προωθημένην θέσιν εις περιοχήν Κακαβιάς, με εντολήν αντιαρματικήν και αμέσου υποστηρίξεως δι' αντίστασιν μέχρις εσχάτων, επεδείξατο ψυχραιμίαν αξιοθαύμαστον, αυτοθυσίαν και ηρωισμόν, συντελέσας διά των πυρών της Μοίρας του εις επιβράδυνσιν του προελαύνοντος εχθρού και ανακατάληψιν απολεσθέντος σημείου στηρίξεως, παρά το ζωηρότατον και συνεχές πυρ της εχθρικής αεροπορίας, πυροβολικών και αυτομάτων όπλων, διακινδυνεύσας πολλάκις. Ούτος, μη ανεχθείς παράδοσιν εις τον εχθρόν των πυροβόλων του, ηυτοκτόνησεν την 23ην Απριλίου παρά το 7ον χιλιόμετρον νοτίως Ιωαννίνων, εις ύψος Πεδινής -Ραψίστας. Ο Διοικητής του Συντάγματος Δ. Ραζής, αντισυνταγματάρχης Πυροβολικού".
 

  ΕΚΘΕΣΗ 
ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΔΡΑΣΗ  ΤΟΥ  ΒΕΡΣΗ

Από "Έκθεσιν" για τη δράση του Βερσή, που συνέταξε, στις 10 Δεκεμβρίου 1941, ο διοικητής πυροβολικού της 3ης Μεραρχίας Αλέξανδρος Ασημακόπουλος, παραθέτουμε το ακόλουθο απόσπασμα:

"Κατά την διάρκειαν της 15ημέρου μάχης του Καλπακίου, το παρατηρητήριόν του (Ασόνιτσα) ήτο βληματοδόχη. Παρέμεινε ψύχραιμος, διευθύνων τον αγώνα της μοίρας του, καίτοι από απόψεως προσωπικής ασφαλείας δεν ήτο οργανωμένον το παρατηρητήριόν του (μικρά οπή προ της στρατιωτικής οφρύος του ορεινού όγκου, τελείως ασκεπής). Τον εύρισκα, οσάκις μετέβαινα ίνα τον ίδω εκ του πλησίον, βρεχόμενον εντός της λασπώδους οπής εις την οποίαν την πρωίαν, προ της χαραυγής, εισήρχετο και εξήρχετο το εσπέρας, διότι πάσα επικοινωνία με, προς φιλίας γραμμάς, κλιτύς του ορεινού όγκου προυκάλει πυρά του εχθρικού πυροβολικού.

"Το πέριξ του παρατηρητηρίου του έδαφος ήτο ωσεί κεντημένον από τας διαρρήξεις του εχθρικού πυροβολικού και κατά την διάρκειαν της ως άνω μάχης (Νοέμβριος 1940) έβρεχε σχεδόν καθημερινώς. Το παρατηρητήριόν του ήτο εις ύψος 1.100 μέτρα. Ο Βερσής ήτο ασθενής αλλά ουδέν παράπονον εξέφραζεν.

"Κατά την μάχην ταύτην διελύθησαν, υπό μόνον των βολών του πυροβολικού, μια μεραρχία πεζικού του εχθρού και μια μηχανοκίνητος, χωρίς να κατορθώσωσι να λάβωσι στενήν επαφήν, ουδέ να επιτεθώσι κατά της φιλίας τοποθεσίας αμύνης. Η μοίρα του, διά των εύστοχων και επικαίρων βολών, συνετέλεσε τα μέγιστα εις την νίκην ταύτην.

"Από της αναλήψεως της επιθέσεως και της καταδιώξεως του εχθρού, η μοίρα ην διοικούσε, πρώτη εξήλθε της φιλίας τοποθεσίας και ο γενναίος ενθουσιώδης πατριώτης ταγματάρχης Βερσής διεκινδύνευε μεταξύ των πρώτων, ζωντανόν παράδειγμα αφοσιώσεως εις το καθήκον".

Πρωταγωνιστής στο Καλπάκι

Ο Βερσής υπήρξε πρωταγωνιστής στη θρυλική μάχη του Καλπακίου, που έσωσε την τιμή των ελληνικών όπλων, χάρη στην ηγεσία της 8ης μεραρχίας, δηλ. τον στρατηγό Χαράλαμπο Κατσιμήτρο και τον αρχηγό πυροβολικού Π. Μαυρογιάννη, το Alter Ego του Κατσιμήτρου, όπως τον αποκαλεί ο καθηγητής Α. Τσουκανέλης, συγγραφέας του βιβλίου "Χαράλαμπος Κατσιμήτρος -Πρόμαχος της Ηπείρου".
 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ  ΤΟΥ  ΒΕΡΣΗ  ΠΡΟΣ  ΤΗΝ  ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ  ΤΟΥ

Αυτή  την  επιστολή προς την οικογένεια του, την έγραψε ο Βερσής στις 15 Απριλίου 1941, ήτοι οκτώ ημέρες πριν θυσιαστεί.

 

"15 Απριλίου 1941.
Αγαπητοί, με το σημερινό μου γράμμα σας επιστρέφω και την φωτογραφία της "Νίκης" της 22 Μαρτίου, που μου είχατε στείλει μαζί με άλλες εφημερίδες. Κρατήστε την γιατί με ενδιαφέρει ως ανάμνησις. Βρισκόμουν κι εγώ κάπου.

"Οι Ούνοι του Βορρά, σπουδαίοι μιμηταί του Μουσολίνι... Σαν δεν ντράπηκαν να μας επιτεθούν κατά τέτοιο τρόπο, μετά τόσον καιρόν (μια λέξη δυσανάγνωστη).

"Έχουμε καλοκαιρινές μέρες. Προχθές χιόνισε ψηλά και 2 - 3 μέρες βρέχει, αλλά τώρα πάλι καλοκαίρι. Ο Δρίνος, γείτονας μας, μας προσφέρει το θέαμα του σε βραδιές με φεγγάρι και με δένδρα που έχει στις όχθες του. Και λέει κανείς, γιατί δυο τρελοί να χαλάνε την ομορφιά της φύσεως χωρίς κανένα λόγο, παρά για να ικανοποιήσουν την βουλιμία τους...

"Ο Σωτηράκης τι κάνει; Ήταν πολύ ωραίο το γράμμα του. Να φροντίζετε να μη κόβει την όρεξη του με πολλά γλυκά σε ακατάλληλες ώρες. Να τρώει μόνο σε ώρες που πρέπει και αφού φάγει όλο του το φαγητό πρώτα. Να μάθει να τρώει από όλα τα φαγητά, όπως όλοι εδώ οι στρατιώται, για να γίνει και αυτός ένας καλός στρατιωτάκος όταν μεγαλώσει. Ίσως να με συναντήσει ως στρατιώτης στο μέτωπο, καθώς πάμε, καμμιά φορά. Εις όλους τους δικούς μας χαιρετίσματα.

Φιλιά, Κώστας".

ΑΛΛΟΙ  ΑΞΙΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ

Μακεδονομάχος  Αντώνιος  Ζώης

Ένας  υπερήφανος  Μοναστηριώτης  Μακεδόνας

Ο Αντώνιος Ζώης (1869 - 1941) ήταν Μακεδονομάχος, οπλαρχηγός από το Μοναστήρι της Πελαγονίας

Στις 9 Απριλίου του 1941 στην  Φλώρινα  εισέβαλαν τα γερμανικά στρατεύματα και ο Καπετάν Ζώης, που δεν άντεχε να βλέπει την πατρίδα του  σκλαβωμένη, ούτε μπορούσε να αντισταθεί, καθώς ήταν γέρος και άρρωστος, αυτοκτόνησε με το περίστροφό του.

 

Υποστράτηγος Ιωάννης Ζήσης.


Αυτοκτόνησε για να μην αναγκαστεί να παραδώσει το όπλο του στους Τούρκους, όταν η Ταξιαρχία Έβρου πέρασε στην Τουρκία για να μην παραδοθεί στους Γερμανούς.
Ο Ιωάννης Δ. Ζήσης (Μάκρη Φθιώτιδας 1881 –Έβρος 7 Απριλίου 1941) υπήρξε Υποστράτηγος του Ελληνικού Στρατού.
Κατά τη Μάχη των Οχυρών, τον Απρίλιο του 1941, υπηρέτησε ως Διοικητής της Ταξιαρχίας του Έβρου η οποία είχε αναλάβει να είναι διατεταγμένη από τη λίμνη Βιστωνίδα μέχρι τον Έβρο ποταμό. Στις 7 Απριλίου 1941 και μετά την είσοδο των Γερμανών στη Θράκη, τα τμήματα προκαλύψεως της Ταξιαρχίας, προ του κινδύνου της αιχμαλωσίας από τους Γερμανούς, πέρασαν στο τουρκικό έδαφος όπου και αφοπλίστηκαν από τους Τούρκους στα Ύψαλα της Ανατολικής Θράκης. Γλύτωσε μόνο ένα μικρό τμήμα της Ταξιαρχίας, το οποίο, αφού συμπτύχθηκε στη Μάκρη, προωθήθηκε στο εσωτερικό της χώρας. Οι Έλληνες, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, παρέδωσαν τον οπλισμό τους και τότε οι Τούρκοι τους ανακοίνωσαν ότι θα παρέμεναν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης μέχρι το τέλος του πολέμου. O Υποστράτηγος Ζήσης, βλέποντας ότι γλύτωσε τη μονάδα του από τη Γερμανική αιχμαλωσία αλλά αυτή οδηγήθηκε στην τουρκική, αποσύρθηκε και αυτοκτόνησε με περίστροφο, στις 9 Απριλίου.
Το όνομά του δόθηκε σε στρατόπεδο της Αλεξανδρούπολης, το οποίο σήμερα ονομάζεται Στρατόπεδο "Ζήση".

Από  το  βιβλίο του Τάσου Κοντογιαννίδη: «ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ».

 Συνταγματάρχης Γρηγόριος  Χόνδρος
 Ο  Συνταγματάρχης Γρηγόριος  Χόνδρος, αυτοκτόνησε  όταν  κυκλώθηκε από τους Γερμανούς μεταξύ Νυμφαίου-Κλειδίου, στην πρώτη διάσπαση του μετώπου.

Λοχαγός Ευάγγελος Νομικός
 

Το ίδιο έπραξε και στο Ρίζο της Μακεδονίας  ο  Λοχαγός Ευάγγελος Νομικός, από  τις  Κυκλάδες, για να αποφύγει την αιχμαλωσία από τον κατακτητή.

Ανθυπολοχαγός Νικόλας Πάππης

Ο ανθυπολοχαγός Νικόλας Πάππης από την Χίο,  τελείωσε τη ζωή του όταν είδε να πλησιάζουν τα γερμανικά στρατεύματα έξω από το νοσοκομείο των Καμένων Βούρλων.

Ο  ΙΑΤΡΟΣ  ΚΑΙ  ΔΗΜΑΡΧΟΣ  ΑΘΗΝΑΙΩΝ  ΚΩΝ.  ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ

Ο Κωνσταντίνος Μέρμηγκας (1874-1942) ήταν Έλληνας καθηγητής πανεπιστημίου και πολιτικός του 20ού αιώνα.
Γεννήθηκε στον Κάμπο του Οιτύλου το 1874. Ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση στην Καλαμάτα. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας όπου και αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1895. Μετά από υποτροφία που κέρδισε σε διαγωνισμό μετέβη στην Γερμανία. Εκεί εξειδικεύτηκε στην χειρουργική και τη στρατιωτική υγειονομική. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1903 και έγινε χειρουργός στο Α΄ Στρατιωτικό Νοσοκομείο και διορίστηκε υφηγητής της Χειρουργικής το 1905. Παραιτήθηκε από την ενεργό στρατιωτική υπηρεσία και διορίστηκε έκτακτος καθηγητής της Χειρουργικής Κλινικής του Εθνικού Πανεπιστημίου το 1915 και τακτικός καθηγητής της Εγχειρητικής και Τοπογραφικής Ανατομικής το 1922. Το 1935 έγινε καθηγητής της Χειρουργικής Κλινικής.  Ο  Καθηγητής της Χειρουργικής και ιατροφιλόσοφος  Κωνσταντίνος Μέρμηγκας, διακρινόταν για την τεράστια επιστημονική μόρφωση, την ανήσυχη ερευνητική ιδιοσυγκρασία και την απαράμιλλη διδακτική ικανότητα σε συνδυασμό με την απέραντη μνήμη του.  Ενώ  δεν σταμάτησε ποτέ να είναι ένας διάσημος χειρουργός, παράλληλα έγραφε  και  λογοτεχνία, ενώ είναι ο πρώτος που μετέφρασε στα ελληνικά ολόκληρο τον Φάουστ, με ομοιοκαταληξία. Είχε μια ολόκληρη βιβλιοθήκη μόνο με Γκαίτε - κανονική εμμονή μαζί του
Ασχολήθηκε με την πολιτική και έγινε βουλευτής Λακωνίας το 1911, γερουσιαστής εκ μέρους του Πανεπιστημίου, της Ακαδημίας και των ανωτάτων σχολών το 1932. Εκλέχτηκε μέλος της Γερμανικής Ακαδημίας του Μονάχου το 1936 και πρόεδρος της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών (1923 - 1935). Διετέλεσε διορισμένος από τους Γερμανούς δήμαρχος Αθηναίων  για  τρεις  μήνες. Παραιτήθηκε όταν αντιλήφθηκε πως ήταν ανέφικτη η σωστή δράση του ως δήμαρχος.
Συνέγραψε αρκετές επιστημονικές εργασίες σχετικά με τη χειρουργική.  Για 14 χρόνια χρημάτισε πρόεδρος της Ιατρικής Εταιρίας Αθηνών, συμβάλλοντας καθοριστικά στον εκσυγχρονισμό του πρώτου επιστημονικού σωματείου στη σύγχρονη Ελλάδα, αλλά και γενικότερα στην ανανέωση του ιατρικού πνεύματος.
Απεβίωσε στην Αθήνα το 1942. Χτύπησε μπαίνοντας στο τραμ, έπαθε μόλυνση και μετά σηψαιμία γιατί αρνήθηκε να πάρει σουλφοναμίδες. Τις φοβόταν, ήταν ακόμα κάτι καινούργιο.


Η Καρολίνα Μέρμηγκα στο μυθιστόρημα «Ο Ελληνας γιατρός» μεταπλάθει ελεύθερα τη ζωή του παππού της, Κωνσταντίνου Μέρμηγκα.      

 Ο Ελληνας γιατρός,  Εκδόσεις Μελάνι, 2016,  σελ. 580.
Στο  μυθιστόρημα Ο Ελληνας γιατρός (Μελάνι, 2016) η Καρολίνα Μέρμηγκα  περιγράφει  τον  παππού της, Κωνσταντίνο Μέρμηγκα, ιατρό  και  βουλευτή Λακωνίας του 1911.   

O  γιατρός Κωνσταντίνος Μέρμηγκας υπήρξε μια από τις πιο δραματικές προσωπικότητες του πολέμου. Θεωρώντας καθήκον το «ενεργώς και ορθώς πολιτεύεσθαι», δέχτηκε να αναλάβει τη θέση του Δημάρχου Αθηναίων τον Ιούνιο του 1941, πιστεύοντας ότι θα βοηθούσε τους συμπατριώτες του. Διαψεύστηκε όμως σύντομα. Στις 22/8/1941  όταν ο Γερμανός Στρατιωτικός Διοικητής αξίωσε να του κατατεθεί κατάλογος επίλεκτων πολιτών προς σύλληψη και ομηρία για να τους θανατώσει σε περίπτωση δολιοφθορών  απάντησε:  «Προσφέρονται δύο, εγώ και ο γιος μου!»

Έπειτα συνέταξε λίστα με πρώτο όνομα το δικό του, δεύτερο του πρωθυπουργού Τσολάκογλου και κατόπιν τα μέλη της κυβερνήσεως.

                                 ΑΘΑΝΑΤΟΙ

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1.   Σακελλαρίου, Μ.Β. (1997). Ήπειρος, 4.000 Χρόνια Ελληνικής Ιστορίας και Πολιτισμού. Athēna: Εκδοτική Αθηνών, σελ. 401.

2.   "Μαρτυρίες '40-'41", Β' έκδοση, σελ. 375.  Κωνσταντίνα Χατζηπατέρα και Μαρίας Φαφαλιού
 

3.   "Ελληνική Εποποιία 1940-41", Β' έκδοση, σελ. 222.  Τερζάκης  Άγγελος

4.   "Απρίλης", Γ' έκδοση, σελ. 178.  Τερζάκης  Άγγελος

5.   "Τρεμπεσίνα", σελ. 176. Ι.Α. Βερνάρδου Εκδόσεις Ν. Αλικιώτης και Υιοί).

6.   "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους", τόμος ΙΕ', σελ. 451. Εκδοτική Αθηνών).
 

          


ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ