1821: Πόθεν πηγάζει το μένος εναντίον της Επανάστασης του Φοίνικα; Μέρος Β'

συνέχεια από:

1821: Πόθεν πηγάζει το μένος εναντίον της Επανάστασης του Φοίνικα; Μέρος Α'

Ερώτημα ιστολογίου: Αξίζει να σημειώσουμε ότι τον Φοίνικα τον συναντάμε και στο νέο παγκόσμιο νόμισμα που ετοιμάζουν μαζί με την παγκόσμια κυβέρνηση και έχω την αίσθηση ότι εκτός του ότι δεν είναι τυχαίο, πρέπει να έχει σχέση με τον Φοίνικα ή έστω την καπηλεία του Φοίνικα αν πράγματι ή αρχική ιδέα του αναγεννημένου Φοίνικα είχε αγαθούς σκοπούς. 

Τα μηνύματα που δόθηκαν κατά την διεξαγωγή των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου ήταν σαφή και άκρως σκοτεινά. Ο αναγεννημένος Φοίνικας που παρουσίασαν υπό την μορφή τρομακτικού τέρατος μας μιλάει ξεκάθαρα για τις προθέσεις τους. Μήπως τις ίδιες προθέσεις είχαν και κατά την προεπαναστατική περίοδο; 
Μήπως κάποια κέντρα θέλησαν να διαλύσουν την Οθωμανική αυτοκρατορία για να πραγματοποιήσουν τα δικά τους σχέδια χρησιμοποιώντας τους ίδιους τους Έλληνες και σε κάποιες περιπτώσεις εν αγνοία τους;

Απάντηση: Προφανώς, ούτε ο Εκόνομιστ αυτοσχεδίασε το 1998, όταν έβγαλε εξώφυλλο τον φοίνικα ως παγκόσμιο νόμισμα, προβλέποντάς το για το 2018. Το Λονδίνο πέρσι μας ξέκανε από τις δεκάδες συμβολισμούς, τόσο στους

Ολυμπιακούς, όσο και στους Παραολυμπιακούς (εκεί μάλιστα τα δωσαν όλα, σωστό πανηγύρι έγινε). Βλέπω κι εγώ έναν φωτεινό Φοίνικα να κατεβαίνει απ’ τον ουρανό, νομίζω ήταν στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών και μάταια περίμενα από πίσω τον Καποδίστρια (κλειστός ακόμα ο φάκελό του στο Λονδίνο). Από την μια έχει πλάκα να διαβάσεις τι λέει ο Τρικούπης στην ιστορία του για τον φοίνικα που βάζει ως επίσημο σύμβολο του κράτους (http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/2/c/f/metadata-01-0000761.tkl&do=109732_04.pdf&pageno=289), από την άλλη αξίζει να δεις και το νόμισμα και την σφραγίδα στα κρατικά έγγραφα, στην Γενική Εφημερίδα, όπου φαίνεται το φως, οι ακτίνες δηλαδή πάνω από τον φοίνικα. Η ομοιότητα με την ακτινοβολία γύρω από το τρίγωνο με τον οφθαλμό της Γαλλικής Επανάστασης είναι καταφανής.
Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι τα σύμβολα είναι το αναμφισβήτητο κερασάκι στην τούρτα. Μόνον με σύμβολα δηλαδή δεν βγαίνει καμιά άκρη ακόμα κι αν έχεις φύγει πάνω από τον 33ο βαθμό.

Την απάντηση όμως σε ένα βασικό σημείο την θεμελιώνεις με το κλασικό ερώτημα που περιέχει τον αριθμό των 400 ετών. Ενώ άπαντες παραδέχονται και αναφέρουν αυτόν τον αριθμό αυτό, μια ομάδα προσπαθεί να πείσει ότι όσοι επαναστατούν, το κάνουν με βάση τα 2300 χρόνια, εμπνεόμενοι δηλ. και θέλοντας να αναστήσουν την "Ελλάδα" που σταμάτησε να υπάρχει το 146π.Χ. (κατ’ άλλους το 338 π.Χ., άρα και ο Μ. Αλέξανδρος βγαίνει εκτός του ελληνικού πολιτισμού για το κράτος που αυτοί ζητούν). Η μανία με την οποία προσπαθούν να τεκμηριώσουν κάτι τέτοιο, επιβεβαιώνει ξανά το ποια ήταν η αντίθεση περί της Επανάστασης και τις δυο πλευρές που λέγαμε πριν.

Ερώτημα Ιστολογίου: Θα ήθελα να μας πεις την άποψη σου για την δράση της Φιλικής Εταιρείας και την θέση της απέναντι στις προαναφερθείσες ομάδες.

Επίσης δεν μπορώ να κατανοήσω με βάση πια κριτήρια οι Επαναστάσεις πρέπει να γίνονται κάθε 2300 (αν και αυτός αριθμός παραπέμπει στην διαδοχική αλλαγή των ιστορικών εποχών) και πως τεκμηριώνουν ότι η Ελλάδα σταμάτησε να υπάρχει το 146 π.Χ. ; και ποιες είναι οι θέσεις των δύο πλευρών ως προς την ανάσταση της Ελλάδος;

Απάντηση:

1. Αν βλέπουμε λίγο ή πολύ, την έγερση 1821 “εκ των υστέρων”, δηλαδή ως “ελληνικό” σάλπισμα των Ελλήνων που συγκροτούν το κράτος του 1919, τότε δεν μπορούμε να προχωρήσουμε, αντίθετα θα δυσκολευόμαστε ή πέφτουμε από το ένα αδιέξοδο στο άλλο, όταν θα προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τα γεγονότα.

2. Αν αγνοούμε λίγο ή πολύ το διάστημα 1750-1820 στον ελλαδικό και στον δυτικό χώρο, θα έχουμε μια από τα ίδια.

3. Αν αυτά κάπως ξεκαθαρίσουν (υποκειμενικά φυσικά, εξαρτάται τι ξέρει και τι καταλαβαίνει ο καθένας) τότε θα παρουσιαστεί εντονότερη μια νέα ανάγκη: Πώς προέκυψε το 1453; Ποια ήταν η πορεία του ψευδώνυμου “Βυζαντίου”, δηλαδή της χριστιανικής Ρώμης από το Μεδιόλανο και το “Εν τούτω Νίκα”.

4. Αν διαμορφωθεί κι αυτό, πάμε στην προ Χριστού μάχη των πολιτισμών όπου τα μετέπειτα αποτελούν συνέχεια της προγενέστερης εποχής.
Γενικά δηλαδή, το δικό μου πόρισμα δείχνει μια συνεπή μάχη δυο στρατοπέδων μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας, κάτι που φαίνεται όταν φύγουν οι παραμορφώσεις και τα ιστορικά κενά.

Γνωρίζω ότι ο πρόλογος είναι άχρηστος, τον εκθέτω για την οικονομία, για να μην χαθούμε τελείως. Ας ξεκινήσουμε από τα πιο κοντινά μας που είναι περισσότερο προσιτά.

Ίσως το “ευκολότερο” σημείο για να ξετυλίξουμε το κουβάρι είναι να δούμε αν έγινε το 1814 κάποια Εταιρεία στην Οδησσό. Η απάντηση είναι “όχι” ξεκάθαρα, πρόκειται για την μαρτυρία ενός (εις μάρτυς ουδείς μάρτυς) που όχι μόνον δεν επιβεβαιώνεται στοιχειωδώς, αλλά και αυτοδιαψεύδεται από τον ίδιο τον Ξάνθο που δεν προσκομίζει ΟΥΤΕ ΕΝΑ τεκμήριο για την παρουσία του στην Εταιρεία πριν το 1817, κυρίως όμως επειδή προσπαθώντας να πει τον λόγο ίδρυσης, μπερδεύει μέσα την Βιέννη, όπου και διαδραματίστηκαν τα γεγονότα. Η ίδια η Βιέννη μας παραπέμπει αρχικά στην φύση του 1821. Ότι δηλαδή το 1821 θα προκύψει από κάτι που έχει ήδη ξεκινήσει το 1800 (και νωρίτερα, αλλά θα τα πούμε αλλού), έχει διακοπεί το 1807 εξαιτίας του Ναπολέοντα, και θα συνεχίσει το 1821 επειδή προέκυψε το 1812, δηλαδή η ήττα του Ναπολέοντα στην Ρωσία. Οι 100 μέρες του 1815 και το Βατερλώ είναι όντως μια κατάσταση όπου “παραλίγο…”, αλλά ακόμα κι αν νικούσε ο Ναπολέων, η Ναπολεόντεια Γαλλία δεν είχε προοπτική (κι αυτό έχει μακρά εξήγηση).

Τι έγινε λοιπόν το 1814 στην Βιέννη; Έγινε η επισημοποίηση της πορείας προς την Επανάσταση που διεκόπη το 1807 όταν ο ηττημένος Τσάρος Αλέξανδρος έδωσε τα Επτάνησα στον Ναπολέοντα. Άρα πρέπει να δούμε ΠΩΣ τα Επτάνησα έγιναν το ΠΡΩΤΟ “ΕΛΛΗΝΙΚΟ” ΚΡΑΤΟΣ υπό ρωσοτουρκική κηδεμονία, άρα πώς διαμορφώνονταν οι συμμαχίες επί Ναπολεόντειων πολέμων. Πώς κατέληξαν Ρώσοι και Τούρκοι σύμμαχοι (!) εναντίον των Γάλλων; τι ρόλο έπαιζε από τότε ο Αλή Πασάς, πώς η Βρετανική πολιτική είχε διεισδύσει στον φιλόδοξο Αλή Πασά και πώς αντέδρασε η Γαλλία (μάχη Leake & Pouqueville). Τι έγινε το 1804-05 στην Πελοπόννησο, στην Σερβία, στην Κων/πολη, στο Αούστερλιτς, τι εννοεί ο Κολοκοτρώνης όταν λέει “Δοντζελότ και Αλή Φαρμάκης”, τι έκαναν οι Νικοτσάρας, Βλαχάβας, πώς τελικά η μάχες Ρώσων-Γάλλων στο Ευλό και στην Φρινλάνδη απαγορεύουν στα Επτάνησα να επεκταθούν σε Στερέα και Ήπειρο (Καποδίστριας, Κατσαντώνης) κλπ. κλπ. Όλα αυτά η μαρξιστική ιστορία τα πετάει στα σκουπίδια ή τα αποκόπτει τελείως από το 21, μιλώντας μόνον κατά βούληση για “ορλωφικά”, δεν τα λέει ούτε η “εθνική” ιστορία. Εννοείται λοιπόν ότι και η Γαλλική Επανάσταση ως μια “αυθόρμητη επανάσταση της καταπιεσμένης τρίτης τάξης ενάντια στην απολυταρχία και στην φεουδαρχία των Λουδοβίκων” είναι το άλλο σκέλος της απόλυτης διαστρέβλωσης, αντίστοιχης με το τρίο Ξάνθος-Σκουφάς-Τσακάλωφ.

Τι έγινε λοιπόν στην Βιέννη; Τον Σεπτέμβριο του 1814 θριαμβευτής επί του Ναπολέοντα και φυσικός ηγέτης στην καθολική μάζωξη ήταν ο τσάρος Αλέξανδρος (καίσαρ & ηγέτης της Ρωσικής εκκλησίας, αφού ο Πατριάρχης είχε καταργηθεί επί Μέγα Πέτρου). Βρετανία-Αυστρία και η ηττημένη Γαλλία (!) συμμαχούν μυστικά ενάντια στις επιδιώξεις του τσάρου. Αρχίζει λοιπόν η διαπραγμάτευση με την Πολωνία και “Πολωνία” σημαίνει “να δώσουμε κάτι στο ένα μέτωπο ενδιαφέροντος του τσάρου, για να μειώσουμε ή να εξαλείψουμε το άλλο που βρίσκεται νότια του Δούναβη”. Τίθεται λοιπόν θέμα “Ελλήνων” στο συνέδριο, δηλαδή θέμα της κυρίαρχης χριστιανικής εθνότητας των υπηκόων του Σουλτάνου, τίθεται δηλαδή θέμα θρησκευτικών-εθνικών δικαιωμάτων. Ως τι το θέτει ο Τσάρος; Βλέπε την ιδιότητά του. Αν και ο Καποδίστριας μετέχει και κυριαρχεί στην συζήτηση, η παρέμβαση που μπορεί να κάνει είναι περιορισμένη, αφού δεν έχει καμιά υψηλόβαθμη διπλωματική θέση ακόμα, το δε παζλ συνόρων και επιρροών είναι πολύπλοκο. Αφού λοιπόν δεν υπάρχει πολιτική απόφαση για Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δημιουργείται φανερά η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ (ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ) από τον Καποδίστρια με φαινομενικό σκοπό την μόρφωση και την προστασία των αρχαιοτήτων (έχουν μεσολαβήσει Έλγιν, Γκουφιέ και άλλοι). Τι άλλο γίνεται; Το θέμα των Επτανήσων αγκυλώνει και ο Καποδίστριας κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να περάσουν τα Επτάνησα επίσημα και ολοκληρωτικά στα χέρια της Βρετανίας (αφού δεν μπορεί να τα πάρει η Ρωσία, ας μην τα πάρει η Αυστρία). Ξαναγυρνάμε στην “Φιλόμουσο”. Ομότιτλη Εταιρεία ίδρυσαν ένα χρόνο πριν οι Άγγλοι στην Αθήνα με τον λόρδο του Γκίλφορντ (Φριδερίκος Νόρθ, 5ος κόμης του Γκίλφορντ και γιος πρωθυπουργού της Βρετανίας, άρα κάθε άλλο παρά τυχαίος). Συνεπώς η Εταιρεία Τσάρου-Καποδίστρια σημαίνει είτε συνεργασία, είτε ανταγωνισμό. Τι διαλέγετε; Αν διαλέξατε το πρώτο πετύχατε το πρόσχημα, αν διαλέξατε το δεύτερο πετύχατε την ουσία. Ποια πρόσωπα κινούν την Εταιρεία των Φίλων των Μουσών του Καποδίστρια; Ως ένα βαθμό ο μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας Ιγνάτιος (πρώην Άρτας) και ο αρχιμανδρίτης Άνθιμος Γαζής από τις Μηλιές Πηλίου, βασικά όμως πρόσωπα είναι τα αδέλφια Αλέξανδρος και Ρωξάνη Στούρζα, παιδιά των φαναριωτών Σκαρλάτου Στούρζα και Σουλτάνας Μουρούζη, ξαδέλφια των γνωστών Υψηλαντών, των παιδιών δηλαδή του Κωνσταντίνου Υψηλάντη. Η Εταιρεία φανερά αναλαμβάνει μορφωτικό έργο (υποτροφίες για σπουδές, σχολεία), μυστικά προωθεί την Επανάσταση, διαμορφώνοντας τους “ΕΤΑΙΡΟΥΣ” δηλαδή τους “ΦΙΛΟΥΣ”, δηλαδή την ΑΦΥΠΝΙΣΗ της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ αυτών που θα επαναστατήσουν. Ταυτόχρονα αρχίζουν οι διεργασίες για την Αγία (Ιερή) Συμμαχία. Με εντολή του τσάρου ο Αλέξανδρος Στούρζα συντάσσει το προσχέδιο της πολιτικής συμμαχίας που θα λειτουργεί υπό την σκέπη της Αγίας Τριάδας. Αντιδρούν φανερά οι Άγγλοι, κρυφά οι Αυστριακοί. Διακόπτονται όλα αυτά όταν ο Ναπολέων το σκάει (;) από την Ελβα (Φεβρουάριος 1815), ο Λουδοβίκος 18ος το σκάει από το Παρίσι και μέχρι το Βατερλώ (Ιούνιος 1815). Το συνέδριο της Βιέννης ολοκληρώνεται στο Παρίσι. Εκεί θριαμβευτής δεν είναι πια ο τσάρος Αλέξανδρος, αλλά ο νικητής του Βατερλώ Ουέλινκτον. Υπογράφεται τον Σεπτέμβριο η Αγία Συμμαχία από Ρωσία-Αυστρία-Πρωσία, δύο μήνες αργότερα υπογράφεται η τετραπλή συμμαχία από τους προηγούμενους συν την Βρετανία. Στη συνέχεια, η ιστορία των δυο είτε συγχέεται σκόπιμα, είτε αθέλητα. Πρέπει να αληθεύει (παρότι δεν το έχω διασταυρώσει) ότι ο Καποδίστριας που στο μεταξύ πήρε επίσημη θέση στο υπουργείο εξωτερικών, έσωσε την Γαλλία από τον διαμελισμό και την καταβολή υπερβολικών αποζημιώσεων. Προκύπτει και εδώ ένα “γιατί;”

Από τις αρχές του άλλου χρόνου (1816) αρχίζει η παρέλαση προσώπων σχετιζόμενων με την Εταιρεία και την Επανάσταση στην Αγία Πετρούπολη. Περραιβός, Αναγνωσταράς, Χρυσοσπάθης, Δημητρακόπουλος, Γαλάτης με διάφορες απίστευτες δικαιολογίες πάνε να δούνε τον Καποδίστρια, αυτόν που κινεί την Επανάσταση στο όνομα του τσάρου. Συνενώνονται τα απομεινάρια της Εταιρείας του Ρήγα, κινητοποιούνται οι οπλαρχηγοί που απέμειναν από την μάζωξη της Λευκάδας (1807), κινητοποιούνται οι μυστικές οργανώσεις της Κέρκυρας, της Μόσχας και του Ιασίου. Όμως δεν τηρείται η πρέπουσα μυστικότητα, άσε που οι αντίπαλοι δεν είναι χαζοί, η Ρωσία δεν πρέπει να φανεί με τίποτα ότι προκαλεί την Επανάσταση, οπότε ο Καποδίστριας τους δίνει ένα μάθημα και τότε ένας Σκουφάς ξεκινάει από την Μόσχα για την Οδησσό. Είναι πιθανό ότι είτε ο Σκουφάς, είτε ο Τσακάλωφ βρισκόταν στην Βιέννη το 14. Είτε άμεσα, είτε έμμεσα (το πιθανότερο) άκουσαν την συνομιλία με τον “Θρασύβουλο” που παρουσιάζεται για να σώσει την κατακαημένη Ελλάδα. Την ιστορία αυτή θα την περιγράψει ο Ξάνθος αορίστως προκειμένου να πείσει ότι ήταν από την αρχή στην Εταιρεία, και ότι η Εταιρεία ήταν δική του ιδέα, επειδή… έβλεπε ότι οι χριστιανοί ηγεμόνες αδιαφόρησαν στην Βιέννη για την τύχη των Ελλήνων ! Ο Ξάνθος στρατολογήθηκε πιθανότατα από τον Σκουφά το 17 στην Κων/πολη, γνώριζε όμως τον Σκουφά και τον Τσακάλωφ αρκετά νωρίτερα. Πριν τον Ξάνθο είχε ενταχθεί ο Αναγνωστόπουλος την Εταιρεία, ο οποίος αγνοώντας μάλλον τα προγενέστερα, περιέγραψε αργότερα στον Φιλήμονα τα πράγματα με τέτοιο τρόπο που ο Ξάνθος έβγαινε καταχραστής εκτός από απλό μέλος. Ίσως να μην είχε άδικο, όμως το κύριο θέμα δεν ήταν η κατάχρηση αλλά οι πρωτεργάτες και το νόημα της Επανάστασης. Ο Φιλήμων εξέδωσε την πρώτη ιστορία μιας “Φιλικής Εταιρείας” το 1832 και από τότε άρχισαν οι διαξιφισμοί, χαμηλού επιπέδου μερικές φορές, κυρίως όμως άνευ ουσίας ως προς το ζητούμενο. Το σημαντικό είναι ότι η “δίωξη” του Γαλάτη στην Πετρούπολη που εστάλη από τα Επτάνησα και οι βαριές κουβέντες του Καποδίστρια για κάποιους ασήμαντους έμπορους στην νότια Ρωσία αποτελούσαν το ελάχιστο άλλοθι προς τους δυτικούς για τον τσάρο, που το 1804 είχε οργανώσει μέσω Κ. Υψηλάντη, Ροδοφοινίκη, Καραγιώργη την Επανάσταση των Σέρβων. Στην επίσημη ιστορία κυριάρχησε το αστειότερο μέρος της εξιστόρησης του Ξάνθου, ότι δηλαδή πήγε στον Καποδίστρια να παραδώσει την ηγεσία, αυτός τον έδιωξε και μετά ο Ξάνθος πήγε στον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Εκεί τα πράγματα όντως σκοτεινιάζουν, φαίνεται όμως ότι ήδη το 1819 ο Καποδίστριας ενημερώνει τον Κολοκοτρώνη και άλλους οπλαρχηγούς στην Κέρκυρα ότι η Ρωσία ΔΕΝ πρόκειται να εμφανιστεί μόλις ξεκινήσετε, όμως θα πρέπει για την ανόρθωση του ηθικού να διαδίδεται το ψέμα “οι Ρώσοι βαδίζουν προς την Κωνσταντινούπολη”. Επίσης κάποια στοιχεία βρίσκονται από την 6χρονη φυλάκιση του Αλέξανδρου Υψηλάντη και την ολιγοήμερη ζωή του μετά την αποφυλάκιση. Πέρα από το προφανές (ο Υψηλάντης φανερά απολογείται για την κραταιά δύναμη που θα υποστηρίξει τον αγώνα του) προκύπτει ο Υψηλάντης δεν γνώριζε πλήρως αυτό που γνώριζε ο Κολοκοτρώνης. Ότι δηλαδή η Ρωσία δεν θα υποστήριζε στρατιωτικά ή πολιτικά την Επανάσταση. Όταν το διάστημα καλοκαίρι 1821 – καλοκαίρι 1822 περνά χωρίς ρωσοτουρκικό πόλεμο (προέκυψε μόνον η απόσυρση του Ρώσου πρεσβευτή στην αρχή αυτής της περιόδου) τότε ο Καποδίστριας αποσύρεται στην Γενεύη και αρχίζουν οι απανωτές κλήσεις από την νότια Επανάσταση για να αναλάβει την ηγεσία της (πρώτα από τον Ανδρούτσο;)

Πολλά και διάφορα συμβαίνουν πριν το 21 στους κόλπους της Εταιρείας, δυο όμως είναι περισσότερο σημαντικά. Όταν ανακοινώνεται ότι αρχηγός της δράσης ορίζεται ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, τότε ουσιαστικά επισημοποιείται το ποιος είναι ο ηγέτης του κράτους που θα δημιουργηθεί. Συνέπεια είναι η αντίθεση των Μαυροκορδάτου-Νέγρη-Καρατζά που ανήκουν στο άλλο στρατόπεδο όπως είπαμε. Το άλλο στοιχείο προκύπτει από το δράμα του Υψηλάντη, την επιστολή του προς τον Τσάρο Νικόλαο το 1828 που πετσόκοψε ο Ιωάννης Φιλήμων και την μαρτυρία της ξαδέλφης του και αγαπημένης του Καποδίστρια, της Ρωξάνδρας. Τι λέει η Ρωξάνδρα; Ότι ο Καποδίστριας θυσίασε τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Τι λέει ο Υψηλάντης; Ότι το σχέδιό του είχε εγκρίνει ο Καποδίστριας, ο οποίος και τον απέτρεψε από το να δει τον τσάρο.

ΛΑΜΠΗΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...



Όλα τα άρθρα συγκεντρωμένα μπορείτε να τα διαβάσετε στην συνέχεια:

1821: Πόθεν πηγάζει το μένος εναντίον της Επανάστασης του Φοίνικα; Μέρος Α'

1821: Πόθεν πηγάζει το μένος εναντίον της Επανάστασης του Φοίνικα; Μέρος Β'

1821: Πόθεν πηγάζει το μένος εναντίον της Επανάστασης του Φοίνικα; Μέρος Γ'

1821: Πόθεν πηγάζει το μένος εναντίον της Επανάστασης του Φοίνικα; Μέρος Δ'

1821: Πόθεν πηγάζει το μένος εναντίον της Επανάστασης του Φοίνικα; Μέρος Ε'