 |
| ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΡΗΤΕΣ ΚΑΤΑΦΘΑΝΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ ΤΟ 3.000 Π.Χ. ΚΑΙ ΙΔΡΥΟΥΝ ΤΟΝ ΣΟΥΜΕΡΙΑΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ |
 |
ΣΟΥΜΕΡΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ (2.500 Π.Χ.) ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Εμφανή τα αρχαιοελληνικά χαρακτηριστικά
|
 |
ΣΟΥΜΕΡΙΟΣ ΑΝΔΡΑΣ
Εμφανή τα αρχαιοελληνικά χαρακτηριστικά
|
 |
| Η επικράτεια των Σουμερίων, βόρεια του Περσικού κόλπου. |
κατοικίας αυτού του λαού, χρησιμοποιούσαν τον όρο Σουμερού, SUMERU /SUMELU, δηλαδή χώρα του λαού που λατρεύει την Σεμέλη, την μητέρα του Διονύσου.
 |
| Δίας και Σεμέλη, έργο του Σεμπαστιάνο Ρίτσι, Μουσείο Ουφίτσι, Φλωρεντία. |
 |
| Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ |
Ο Διόνυσος, όταν μεγάλωσε, περιπλανήθηκε σε όλη την Ανατολή. Αναφέρεται ότι, στα πανάρχαια χρόνια, πήγε στην Ινδία, στην Αίγυπτο, στην Μεσοποταμία και στην Φρυγία. Από την Θεά Ρέα διδάχθηκε την τελετουργική λατρεία. Ο Διόνυσος είναι περιπλανώμενος θεός - εκπολιτιστής . Συνέχισε την περιπλάνησή του στον κόσμο, στον οποίο δίδαξε την καλλιέργεια της αμπέλου. Αλλού έγινε δεκτός ως θεός, αλλού ως τυχοδιώκτης άνθρωπος, γεγονός που προκάλεσε σύμφωνα με τον μύθο και ανάλογες αντιδράσεις, όπως φαίνεται στο παράδειγμα του Προίτου, βασιλέα της Τίρυνθας, των τριών θυγατέρων του βασιλέα Μινύα στον Ορχομενό ή τις κόρες του αττικού δήμου των Ελευθερών.
Οι Σουμέριοι προϋπήρχαν των Σημιτών στν περιοχή, φυλετικά δεν ανήκαν στην Σημιτική ή στην Χαμιτική (Αιθιοπική) φυλή και η εθνολογία και η επίσημη ιστορική επιστήμη δεν μπορεί μέχρι σήμερα να τους κατατάξει σε κάποια ομοεθνία και να βρει τον τόπο προελεύσεώς τους.
 |
| ΜΑΣΚΑ ΣΟΥΜΕΡΙΩΝ (2.500 Π.Χ) |
 |
| ΜΑΣΚΑ ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑ (1.500 Π.Χ.) |
Οι Σουμέριοι θεωρούνται οι πρώτοι κάτοικοι του Σουμέρ ού, μιας περιοχής στη νότια Μεσοποταμία που εκτείνεται μεταξύ τουΤίγρη, του Ευφράτη και του Περσικού Κόλπου. Ο λαός αυτός αργότερα απορροφήθηκε από τους Σημίτες (τους Ακκάδες, τους Χαλδαίους και τους Ασσύριους ή Αραμαίους) που κατέλαβαν και εξαπλώθηκαν σε όλη την Μεσοποταμία από το 2.500 π.Χ μέχρι το 1.500 π.Χ.
Αυτό τον καιρό στην διεθνή ιστοριογραφία επικρατεί η θεωρία, ότι οι Σουμέριοι προήλθαν από το Αφγανιστάν ή την…Ισπανία, επειδή αυτές είναι ορεινές χώρες Η σύγχρονη διεθνής ιστοριογραφία, με προεξάρχουσα την αμερικανική, είναι αποφασισμένη να αποδεχθεί οποιαδήποτε ιστορική δοξασία, ας είναι και τραβηγμένη από τα μαλλιά, αρκεί σ’αυτήν να μην εμπλέκονται οι καταραμένοι Έλληνες. Στα ανάγλυφά τους οι Σουμέριοι εμφανίζουν τους θεούς τους πάνω στα βουνά. Η σύγχρονη «θεωρία» υποθέτει ότι αφού οι ναοί των Σουμερίων - τα Ζιγκουράτ - γίνονταν πάνω σε τεχνητούς βαθμιδωτούς λόφους, αυτό σημαίνει ότι μιμούνταν τα βουνά της παλιάς πατρίδας τους. Βέβαια, αντιλέγουν πάλι οι ίδιοι «ιστορικοί», άλλος λόγος για τα υψηλά Ζιγκουράτ, θα μπορούσε να είναι η προστασία του ναού από τις πλημμύρες της Μεσοποταμίας, οι οποίες κατέστρεφαν τα πρώτα πλίνθινα ιερά που χτίστηκαν σε παραποτάμιες περιοχές.
 |
| Οι Σουμέριοι |
Ως συνήθως η σημερινή διεθνής (και ελληνική) ιστοριογραφία παρακάμπτει τις διηγήσεις των αρχαίων Ελλήνων ιστορικών. Ο Ευήμερος π.χ. αναφέρει ότι, οι πανάρχαιοι Έλληνες Μινωικοί Κρήτες, μιλώντας πελασγικές γλώσσες και οδηγούμενοι υπό του Διός, είχαν εποικήσει την Αραβία, την Περσία, τα νησιά του Περσικού κόλπου και της Ινδικής θάλασσας και την Μεσοποταμία. Υπάρχουν δεκάδες αξιόπιστες σωζόμενες τέτοιες αναφορές από αρχαίους Έλληνες και ξένους ιστορικούς και ασφαλώς πολλές άλλες χάθηκαν.
 |
| Ο Ευήμερος ο Μεσσήνιος ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος της Κυρηναϊκής Σχολής, φίλος του βασιλιά Κασσάνδρου (311-298 π.Χ.). |
Με παραγγελία του Κασσάνδρου, ο Ευήμερος ταξίδεψε στη νήσο Παγχαία του Περσικού Κόλπου. Στο έργο του Ιερή Αναγραφή περιγράφει τη ζωή των κατοίκων του νησιού αυτού, ισχυριζόμενος ότι ήταν Κρητικοί που μεταφέρθηκαν εκεί με εντολή του ίδιου του Δία, και ζούσαν στην Παγχαία με καθεστώς κοινοκτημοσύνης. Την «αναγραφή» αυτή ο Ευήμερος αφήνει να εννοηθεί ότι τη διάβασε σε βωμό της Πανάρας, της πρωτεύουσας της Παγχαίας, και έγραφε ότι ο Ουρανός, ο Κρόνος και ο Ζεύς υπήρξαν βασιλιάδες της Παγχαίας και θεοποιήθηκαν μετά τον θάνατό τους.
Ξεκινώντας από αυτό, ο Ευήμερος διαμόρφωσε τη θεωρία που έγινε γνωστή ως Ευημερισμός, δηλαδή τη θεωρία ότι οι θεοί ήταν κάποτε άνθρωποι και στη συνέχεια θεοποιήθηκαν. Η θεωρία αυτή μεταφράστηκε από τον Κόιντο Έννιο (Quintus Ennius, 239 - περ. 169 π.Χ.) στα λατινικά, προκάλεσε ωστόσο μεγάλες αντιδράσεις ιερέων και φιλοσόφων: ο Ευήμερος δέχθηκε ιδιαίτερη κριτική, συγκεκριμένα ο Πλούταρχος στο έργο του Περί Ίσιδος και Οσίριδος τον αποκαλεί άθεο. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης διέσωσε μερικά αποσπάσματα του έργου του Ευήμερου.
Σουμέριοι και Σημίτες
Οι Σουμέριοι, δέν είχαν εθνολογικά απολύτως καμία σχέση με τους Σημίτες και οι διαφορές μεταξύ τους ήταν χαώδεις.
Οι ανθρωπολόγοι, μελετώντας τα οστά και τα κρανία των δύο λαών, βρήκαν σημαντικές διαφορές. Η επιστήμη της Ανθρωπολογίας διαπιστώνει οτι οι Σουμέριοι έχουν περισσότερες ομοιότητες με τους αρχέγονους Μεσογειακούς λαούς. Αυτό έχει κάνει πολλούς ξένους συγγραφείς να υποθέτουν την Ελληνομινωϊκή προέλευση των Σουμερίων. Ατράνταχτες αποδείξεις γύρω απο αυτό δέν έχουν ανακαλυφθεί ακόμη. Αυτό που ξέρουμε σίγουρα είναι ότι οι Σουμέριοι δεν ήταν γηγενείς κάτοικοι της Μεσοποταμίας.
Στον πρωτόγονο πολιτισμό της περιοχής, τον πολιτισμό της περιόδου του Ουμπάιντ, οι Σουμέριοι ήταν απόντες απο την Μεσοποταμία και ξαφνικά τους βλέπουμε να εμφανίζονται εκεί περί το 3.000 π.Χ.
Διαφορές των Σουμερίων από τους Σημίτες
Οι Σημίτες ζούσαν συνήθως σαν νομάδες στην έρημο, δίχως κατοικίες, παρά μόνο με τα ζώα τους. Αντίθετα οι Σουμέριοι ήταν οι δημιουργοί της αστικοποίησης,
Οι Σουμέριοι είχαν πολιτισμό, γραφή, γλώσσα, θεούς, τέχνη. Οι Σημίτες δέν είχαν τίποτα αλλά δανείστηκαν τα πάντα απο τους Σουμέριους.
Ο τρόπος οργάνωσης των κοινωνιών τους:
Οι Σουμέριοι προτιμούσαν τα μικρά βασίλεια, στα πρότυπα της πόλης - κράτους στην αρχαία Ελλάδα. Οι Σημίτες προτιμούσαν τις τεράστιες αυτοκρατορίες με απίστευτη πολυτέλεια και χλιδή, οι δέ βασιλιάδες τους απαιτούσαν λατρεία θεού. Οι Σημίτες ώς την εποχή του Ναβουχοδονόσορα, τον 6ο αιώνα π.Χ. ίδρυσαν ανά διαστήματα μεγάλες αυτοκρατορίες, με τον βασιλιά πρώτο στην τάξη εκπρόσωπο του θεού, με εξουσίες ζωής και θανάτου, αλλά οι θεοί δέν ήταν δικοί τους, ήταν οι Ανουνάκι τους οποίους δανείστηκαν από τους Σουμέριους.
Μιά σημαντική διαφορά ήταν η εμφάνιση: οι Σημίτες, ιδιαίτερα οι βασιλείς, εμφανίζονταν με τεράστιες κυματιστές γενειάδες, αντίθετα οι Σουμέριοι ήταν συνήθως ξυρισμένοι ακόμα και στο πάνω μέρος της κεφαλής τους.
Στην τυπική μορφή ντυσίματος οι Σουμέριοι φορούσαν μιά μορφή φούστας απο μάλλινα κρόσια σε 5 σειρές, ενώ είχαν είχαν γυμνό το πάνω μέρος του σώματος. Οι Σημίτες φορούσαν μακρύ χιτώνα που άφηνε ακάλυπτο τον αριστερό ώμο.
Οι Σουμέριοι ήταν γενικά ήπιοι, για την εποχή τους, άνθρωποι. Οι Σημίτες, με αρχή τους Ακκάδιους του Σαργκών και στην συνέχεια ακόμα πιό έντονα με τους Βαβυλώνιους και τους Ασσύριους, φημίζονταν για την απίστευτη βιαιότητα και κτηνωδία τους. Τις πόλεις που κατακτούσαν τις ισοπέδωναν, τους κατοίκους και τους αντιπάλους τους τους ακρωτηρίαζαν με αφάνταστο σαδισμό, τους έσφαζαν τελετουργικά και με τα κεφάλια τους ύψωναν πυραμίδες..
 |
| Σουμεριακό κείμενο. Η γραφή γινόταν πάνω σε πήλινες πινακίδες. |
Οι πρώτοι πρωτόγονοι οικισμοί, γύρω από τον Ευφράτη, με καλαμένιες καλύβες, είχαν εμφανισθεί ήδη από το 6.000 π.Χ. ακριβώς όπως και στις ελληνικές χερσονήσους. Η εξέλιξη της γεωργίας και Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΥΦΡΑΤΗ οδήγησαν το 3.000 π.Χ. στην εμφάνιση των πόλεων-κρατών και την δημιουργία αποθέματος τροφίμων. Ο πολιτισμός των Σουμερίων, γύρω στο 3.000 π.Χ. κάνει απότομα την εμφάνισή του, στην πρώτη τους πόλη, την ΕΡΙΝΤΟΥ. Άλλη μεγάλη πόλη που έχτισαν μετά ήταν η Ουρούκ. Σ’αυτές τις πόλεις, χτίστηκαν τότε μεγάλοι ναοί, στην αρχή από λασπότουβλα.
 |
| ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΣΟΥΜΕΡΙΩΝ ΜΕ ΕΜΦΑΝΗ ΕΛΛΗΝΟΜΙΝΩΪΚΗ ΑΜΦΙΕΣΗ |
Το 3.000 π.Χ. η διοίκηση πέρασε στα χέρια ενός αρχιερέα-βασιλιά, του Ενκί, που αντιπροσώπευε τους Θεούς, εδώ κάτω στη γη, συνεργαζόταν με ένα συμβούλιο γερόντων και ζούσε μέσα στους ναούς.
Την ίδια περίοδο αναπτύχθηκε και το πρώτο - ιδεογραφικό - σύστημα γραφής της Σουμερίας, το οποίο έχει καταπληκτική ομοιότητα μ’αυτό της Κρήτης και της Αιγύπτου.
 |
| ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΟΥΡ 2.500 Π.Χ. ΜΙΝΩΪΚΟ ΣΤΥΛ |
Το βιβλίο της Σουμερικής Λίστας των Βασιλέων γράφει για το πέρασμα της εξουσίας από την Εριντού, στην πόλη Σουρουπάκ, μέχρι τη περίοδο του μεγάλου κατακλυσμού(=μεγάλες πλημμύρες των δύο ποταμών, Τίγρη και Ευφράτη, που βύθισαν τις πόλεις.) Την ηγεμονία παραδοσιακά την ασκούσαν-με εναλλαγές- οι πόλεις Κις, Oυρ, Ουρούκ, Αντάμπ και Ακσάκ.
 |
| ΑΡΧΑΙΟΣ ΣΟΥΜΕΡΙΟΣ ΓΡΑΦΕΑΣ 2.800 Π.Χ. |
Μετά τον κατακλυσμό, γύρω στο 2.600 π.Χ, η βασιλεία πέρασε στη πόλη της Κις (Α΄ δυναστεία της Κις). Εκείνη την εποχή οι Σημίτες Ακκάδιοι άρχισαν να καταφθάνουν από την Αραβία και να εγκαθίστανται στις πόλεις των Σουμερίων. Ο πρώτος Σουμέριος μονάρχης που είναι γραμμένος στη σουμερική Λίστα των Βασιλέων είναι ο Ενμενμπαραγκέ-σι της Κις γύρω στο 2.600 π.Χ., ο οποίος έχτισε τον μεγάλο ναό του Ενλίλ στη Νιππούρ. Μετά η ηγεμονία πέρασε στην Ουρούκ με την δική της Α΄ δυναστεία.
Ο πιο διάσημος βασιλιάς της Ουρούκ είναι ο Γκιλγκαμές, ο ήρωας του πρώτου έπους στην ανθρώπινη ιστορία.
Η πρώτη δυναστεία της Ουρ, με βασιλιά τον Μεσκαλαντούγκ, είναι η πρώτη δυναστεία επιβεβαιωμένη και από τα αρχαιολογικά ευρήματα. Ο Λουγκάλ Άνε-μούντου της Αντάμπ διατήρησε για κάποιο διάστημα τη κυριαρχία στην Ουρούκ, την Ουρ και τη Λαγκάς. Στα 2.300 π.Χ. η κυριαρχία πέρασε στον Λουγκάλ Ζάγκε-σι, τον αρχιερέα της πόλεως Ούμμα, που υπέταξε την Ουρούκ και την Ουρ.
Το 2.300 π.Χ. έγινε η κατάκτηση της Σουμερίας από τους Σημίτες Ακκάδες. Ο σπουδαίος Βασιλιάς των Σημιτών Ακκάδων, ο Σαργών ο Α΄ (2.334 – 2.279 π.Χ) κατέστρεψε τις Σουμεριακές πόλεις και εξόντωσε τον περισσότερο πληθυσμό τους. Αυτοί που επέζησαν ενσωματώθηκαν βίαια με τους Σημίτες. Η σουμερική ταυτότητα ενοποιήθηκε με αυτή των Ακκάδων. Οι θεοί τους έγιναν κοινοί, η γλώσσα των Σουμερίων παραγκωνίσθηκε και αντικαταστάθηκε από τα σημιτικά ακκαδικά και γενικά η κοινωνία εκσημιτίστηκε.
Φαίνεται ότι για τον λαό των Σουμερίων όλα είχαν τελειώσει, οι Σουμέριοι είχαν εξαφανισθεί.
Το 2.047 π.Χ. γίνεται μία τελευταία επανάσταση των γνήσιων Σουμερίων. Οι Σουμέριοι επαναστατούν εναντίον των κατακτητών Σημιτών και με αρχηγό τον διάσημο ΟΥΡ ΝΑΜΜΟΥ (ο Άμωσις της Σουμερίας) δημιουργούν την Τρίτη Δυναστεία της Ουρ.
ΟΠΩΣ Ο ΑΜΩΣΙΣ ΤΟ 1.573 Π.Χ. ΕΞΕΔΙΩΞΕ ΤΟΥΣ ΣΗΜΙΤΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΥΞΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ Ο ΓΝΗΣΙΟΣ ΣΟΥΜΕΡΙΟΣ ΟΥΡ ΝΑΜΜΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΣΟΥΜΕΡΙΑΚΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ.
Η αυτοκρατορία τής Σουμεριακής Ουρ ΙΙΙ, όταν σταθεροποιήθηκε, πήρε τη συνειδητή απόφαση να επανεγκαθιδρύσει τα Σουμεριακά ως επίσημη γλώσσα, να προωθήσει τη χρήση τους και να προωθηθεί επίσης ο Σουμεριακός πολιτισμός.
Η Σουμεριακή γλώσσα, η γλώσσα των Emegir, γίνεται πάλι η επίσημη γλώσσα της Μεσοποταμίας και η Σημιτική γλώσσα υποχωρεί προσωρινά. Οι βασιλείς τής Ουρ, γίνονται γνωστοί περισσότερο για τα προγράμματα οικοδόμησής τους, παρά για την ανδρεία τους στη μάχη. Αυτή η περίοδος (2.047 – 1.940 π.Χ.) αποκαλείται "ΝΕΟ- ΣΟΥΜΕΡΙΑΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ. To κράτος τής Ουρ ΙΙΙ αποκατέστησε την Σουμεριακή αυτοκρατορία ενοποιώντας την και χάρισε στην Μεσοποταμία έναν αιώνα ειρήνης και ευημερίας. Η αυτοκρατορία τους ήταν η πιο ομογενής ως "εθνικό κράτος" από όλες τις επόμενες Μεσοποτάμιες αυτοκρατορίες. Στην περίοδο αυτή, οι Ασσύριοι βρίσκονταν κάτω από την εξουσία τής αυτοκρατορίας αυτής.
Ομως η Σουμερία δεν είναι Αίγυπτος. Το σουμεριακό έθνος, η σουμεριακή ταυτότητα, ήταν ήδη σε παρακμή. Ο καθαρός σουμεριακός πληθυσμός ήταν ελάχιστος, μέσα σε μια θάλασα Σημιτών.
Σύντομα οι Σημίτες κυριαρχούν σε όλη τη Μεσοποταμία και ο λαός, το όνομα και η γλώσσα της Σουμερίας εξαφανίζονται.
Ο Σουμεριακός πολιτισμός ήταν ο πρώτος υψηλού επιπέδου πολιτισμός της Μεσοποταμίας.
Τα πρώτα γραπτά κείμενα ήταν γραμμένα στη Σουμεριακή γλώσσα. Μετά τη 2η χιλιετία π.Χ. η γλώσσα τους αντικαταστάθηκε, για την καθημερινή χρήση, από την Σημιτική Ακκαδική. Όμως φαίνεται να διατηρήθηκε η γλώσσα των λογίων τους σε λογοτεχνικά κείμενα μέχρι τους ελληνιστικούς χρόνους. Από το 2.500 π.Χ. αναπτύχθηκε μια πολύ στενή πολιτισμική συμβίωση ανάμεσα στους Σουμέριους και στους Aκκάδιους, η οποία περιελάμβανε εκτεταμένη διγλωσσία . Η επίδραση της Σουμερικής στην Σημιτική γλώσσα των Ακκαδίων, είναι εμφανής σε όλους τους γλωσσολογικούς τομείς, από το λεξιλογικό δανεισμό, σε μαζική κλίμακα, μέχρι την σύγκλιση στην φωνολογική μορφολογία και το συντακτικό.
Τα Σημιτικά Ακκαδικά θα αντικαταστήσουν σταδιακά την γλώσσα των Σουμερίων ως ομιλούμενη γλώσσα της Μεσοποταμίας το 2.000 π.Χ. Η γλώσσα των Σουμερίων θα συνεχίσει να χρησιμοποιείται ως η ιερή, τελετουργική, λογοτεχνική και επιστημονική γλώσσα στη Μεσοποταμία μέχρι τον πρώτο αιώνα μ.Χ.
 |
| Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΣΟΥΜΕΡΙΑΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΡΗΤΙΚΑ ΙΔΕΟΓΡΑΦΙΚΑ (3.000 Π.Χ.) ΣΤΗΝ ΣΦΗΝΟΕΙΔΗ ΓΡΑΦΗ ΤΟΥ 1.800 Π.Χ. |
Το 3.000 π.Χ (ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ), αναπτύχθηκε
ιδεογραφική γραφή. Η σφηνοειδής γραφή αναπτύχθηκε το 2.500 π.Χ. Η γραφή αυτή διαδόθηκε σε πολλές χώρες και πολιτισμούς.
Οι Σουμέριοι είχαν μια ανεπτυγμένη μυθολογία.
 |
| Ο Γιλγαμές και ο Ενκιντού σκοτώνουν τον ταύρο – Μινώταυρο (!) Σουμεριακή σφραγίδα 
Λεπτομέρεια από το Αέτωμα της Γοργούς Αρχαϊκής Περιόδου
που κοσμούσε τη δυτική πλευρά του ναού της Αρτέμιδος της Κέρκυρας.
 |
Σημείωση: Προσέξτε τις τρεις προηγούμενες εικόνες και τις πρωτοφανείς ομοιότητες τους. Η πρώτη Σουμεριaκή αναπαράσταση μας παραπέμπει στα Μινωικά Ταυροκαθάψια. Επίσης η στάση του σώματος της κεντρικής φιγούρας μας παραπέμπει στο γνωστό μας Γοργόνειο, σύμβολο που συναντάμε συχνά στους ανατολικούς πολιτισμούς.
Προφανώς, δεν πρόκειται για σύμπτωση. Όπως η υπαρκτή Βασίλισσα των Σουμερίων Κουγκ Μπάου, έφθασε σε μας μέσω των Χετταίων σαν Θεά Κυβέλη, έτσι νομίζω ότι σε όλο τον Ελληνικό -Αιγυπτιακό- Σουμεριακό κόσμο υπήρχε συνείδηση, έστω και αχνή, της κοινής καταγωγής και ανταλλαγή και αντιδάνεια πολιτιστικών προτύπων, σε μεγάλο βαθμό. Προφανώς πολλά ακόμη μας διαφεύγουν. Οι ιστορικοί μας στερούνται φαντασίας και ικανότητας για να κάνουν τις απαραίτητες συγκρίσεις. Π.χ. ο θεός των Σουμερίων Ανού που θα πεί Ουρανός, (3.000 π.Χ.), είναι ο ίδιος με τον Θεό των Χετταίων (1.800 π.Χ) με το ίδιο όνομα Ανού και την ίδια ιδιότητα Ουρανός-Άνω, με την ελληνική λέξη και έννοια ΑΝΩ.
Η στάση του Μινώταυρου είναι ακριβώς η ίδια με αυτή της Σουμεριακής σφραγίδας, του Αετώματος της Γοργούς και του Γοργόνειου. Πέραν από τις εμφανείς ομοιότητες, ο μύθος αναφέρει και επτά νέους και επτά νέες Αθηναίους που έπρεπε να αποσταλούν για τροφή στον Μινώταυρο, πράγμα που μας παραπέμπει στους επτά Ανουνάκι (Άνω) που έφεραν τον πολιτισμό στην Μεσοποταμία. Ο Θαλασοκράτορας Μίνωας το 3.000 π.Χ. όλη σε όλη την ΑΣΙΑ εξαπέστειλε αποικίας " Μίνως, ο Διός και Ευρώπης, βασιλεύων της Κρήτης και μεγάλας δυνάμεις έχων πεζάς και ναυτικάς, ΕΘΑΛΑΣΣΟΚΡΑΤΕΙ, και πολλάς αποικίας εξαπέστειλεν εκ Κρήτης, της Ασίας δε την γην, κατέσχεν όλην". Οι ιστορικές συγκρίσεις είναι ατελείωτες...
Σημαντικό λογοτεχνικό έργο λογοτεχνίας που προέρχεται από αυτούς είναι: «Το έπος του Γκιλγκαμές». Άλλο σημαντικό σουμεριακό έργο είναι το: «Ο Έμμερκαρ και ο Κύριος του Αράττα».
Προφανώς, δεν πρόκειται για σύμπτωση. Όπως η υπαρκτή Βασίλισσα των Σουμερίων Κουγκ Μπάου, έφθασε σε μας μέσω των Χετταίων σαν Θεά Κυβέλη, έτσι νομίζω ότι σε όλο τον Ελληνικό -Αιγυπτιακό- Σουμεριακό κόσμο υπήρχε συνείδηση, έστω και αχνή, της κοινής καταγωγής και ανταλλαγή και αντιδάνεια πολιτιστικών προτύπων, σε μεγάλο βαθμό. Προφανώς πολλά ακόμη μας διαφεύγουν. Οι ιστορικοί μας στερούνται φαντασίας και ικανότητας για να κάνουν τις απαραίτητες συγκρίσεις. Π.χ. ο θεός των Σουμερίων Ανού που θα πεί Ουρανός, (3.000 π.Χ.), είναι ο ίδιος με τον Θεό των Χετταίων (1.800 π.Χ) με το ίδιο όνομα Ανού και την ίδια ιδιότητα Ουρανός-Άνω, με την ελληνική λέξη και έννοια ΑΝΩ.
 |
| Αρχαίο ελληνικό νόμισμα στο οποίο απεικονίζεται η μορφή του Μινώταυρου με την λέξη ΚΝΩΣΣΟΣ |
Σημαντικό λογοτεχνικό έργο λογοτεχνίας που προέρχεται από αυτούς είναι: «Το έπος του Γκιλγκαμές». Άλλο σημαντικό σουμεριακό έργο είναι το: «Ο Έμμερκαρ και ο Κύριος του Αράττα».
 |
| Δείγμα σουμεριακής τέχνης. |
Οι πρωτοι κάτοικοι της Σουμερίας, (μη Σουμέριοι), μεταξύ του 6.000 και 3.000 π.Χ. ανέπτυξαν τον αρχέγονο πολιτισμό, τον ονομαζόμενο από τους ιστορικούς Hassuna, από την ομώνυμη πόλη, κοντά στη Μοσούλη που βρέθηκαν τα πρώτα ευρήματα, σε έναν προϊστορικό οικισμό στα εδάφη που αργότερα κατέλαβαν οι Ασσύριοι. Εκεί ανέπτυξαν τη καλλιέργεια του κριθαριού, την εξημέρωση και χρησιμοποίηση των οικιακών ζώων, την κατεργασία του χαλκού και τα σταμπαρισμένα και ζωγραφισμένα κεραμικά. Αργότερα ανέπτυξαν τον πολιτισμό Ubaid, πάλι από την ομώνυμη πόλη που περιλάμβανε το τροχό, τη ναυσιπλοϊα, τεχνικές άρδευσης και κάποιου είδους νομισματικό σύστημα.
Σημαντικά επιτεύγματα του 3.000 π.Χ. είναι η επίλυση των συγκρούσεων των τοπικών κοινωνιών για το πόσιμο νερό, τα κτήματα και η ρύθμιση του εμπορίου. Οι Σουμέριοι είχαν αναπτύξει τη γεωργία, τη ναυτιλία και το εμπόριο και ένα σύστημαλογιστικής.
Πολιτική
Σημαντική πολιτική οντότητα στους Σουμέριους ήταν οι πόλεις κράτη, (ακριβώς σαν την Μινωϊκή, την Αχαϊκή και αργότερα την κλασσική Ελλάδα), τα οποία είχαν εσωτερική ανεξαρτησία. Κάθε πόλη-κράτος κυβερνιόταν από έναν βασιλιά, ο οποίος ήταν κληρονομικός και εκπρόσωπος του Θεού. Οι Σουμέριοι είχαν λύσει τις σημαντικές διαφορές μεταξύ τους, ώστε να υπάρχει πολιτική ομαλότητα σε σχέση με άλλους λαούς της εποχής. Υπήρχαν βέβαια πολλές διαμάχες για την ύδρευση.
Αρχηγός του Σουμέριων ήταν ο Μεγάλος Βασιλιάς, δηλαδή ο βασιλιάς της ισχυρότερης πόλης. Ο Μεγάλος βασιλιάς όφειλε να διαιτητεύσει στις τοπικές διαμάχες και να διατηρήσει την τάξη, υποστηρίζοντας κάθε φορά τη νόμιμη ή την ισχυρότερη εξουσία. Ως εκπρόσωπος του Θεού, οι αποφάσεις του όφειλαν να ήταν συνετές και ισορροπημένες. Τροχοπέδες αυτού του συστήματος ήταν η μονομέρεια σε θέματα που αφορούσαν την πόλη του Μεγάλου Βασιλιά, η κατάχρηση εξουσίας, η έλλειψη ισχυρής συγκεντρωτικής εξουσίας του και οι συνασπισμοί άλλων πόλεων που αποσκοπούσαν στην ανατροπή του. Γνωστός μεγάλος βασιλιάς ήταν ο εθνικός ήρωας των Σουμερίων Γκιλγκαμές, βασιλιάς της Ουρούκ, το 2.800 π.Χ. και άμεσος απόγονος των Ελλήνων Ανουνάκι.
Θρησκεία
 |
| Ο Νάννα. Η πινακίδα προέρχεται από το Βρετανικό μουσείο. |
Σχεδόν κάθε πόλη-κράτος είχε τον δικό της προστάτη-θεό. Οι πολιτικοί άρχοντες ήταν εκπρόσωποί του και έπαιρναν αποφάσεις για την επίλυση διαφορών.
Θεός όλων των Σουμέριων ήταν ο Νινούρτα. Ο Ανού προστάτευε την πόλη Ουρούκ. Ο Νινούρτα τη Νιπούρ, ο Ένκι την Εριντού και ο Νάννα λατρευόταν στην Ουρ και στην Χαράν.
Οι ναοί των Σουμερίων
 |
| ΤΑ ΖΙΓΚΟΥΡΑΤ ΤΩΝ ΣΟΥΜΕΡΙΩΝ |
Το πιο σημαντικό σημείο κάθε πόλης ήταν ο ναός που ήταν το μεγαλύτερο και λαμπρότερο οικοδόμημα κάθε πόλης. Παρ’όλο που μία ήταν η κυριότερη θεότητα της πόλης υπήρχαν μέσα στο ναό και ιερά και άλλων Θεών ή και μικροί ναϊσκοι δίπλα στο κυρίως ιερό. Θυσίες από ζώα και φαγητά, όπως κρασί, γάλα, μπύρα και κρέας γίνονταν καθημερινά. Περιστασιακά γίνονταν και γιορτές, μερικές από αυτές, διαρκούσαν και μέρες. Οι πιο σημαντικές ήταν η γιορτή του καινούριου φεγγαριού, κάθε 7 και 15 του μήνα και με προεξάρχουσα όλων τη γιορτή του Νέου έτους.
Ο διοικητής του ναού ονομαζόταν ΣΑΝΓΚΑ, και ήταν υπεύθυνος για τη καλή λειτουργία του ναού σε όλους τους τομείς ενώ ο αρχιερέας ονομαζόταν ΕΝ και ήταν είτε άντρας είτε γυναίκα ανάλογα με τη θεότητα. Κάτω από τον ΕΝ υπήρχαν πολλές τάξεις ιερέων οι αρμοδιότητες των οποίων δεν μας είναι ιδιαίτερα γνωστές εκτός από τον ΓΚΑΛΑ που ήταν τραγουδιστής και ποιητής και τον ΙΣΙΜΠ τον υπεύθυνο των προσφορών κρασιού. μαθηματικά και γραφή. Δίδασκονταν από τα πιο απλά μαθηματικά όπως πρόσθεση και πολλαπλασιασμός μέχρι γεωμετρία και τετραγωνικές ρίζες. Ο δάσκαλος ονομαζόταν ΟΥΜΙΑ.
 |
| Υποθετικός χάρτης ενός Σουμεριακού οικισμού. |
Οι Σουμέριοι είχαν αναπτύξει περίπλοκες συμβάσεις και διαδικασίες συναλλαγών με τους Αιγύπτιους. Οι σχέσεις τους αφορούσαν το εμπόριο, την ανατροπή ή παύση κάποιου πολέμου, τη σύναψη συμμαχίας ή προσδιορισμό συνόρων.
 |
| ΟΙ ΘΕΟΙ ΑΝΟΥΝΑΚΙ ΤΩΝ ΣΟΥΜΕΡΙΩΝ ΙΧΘΥΟΜΟΡΦΟΙ ΗΜΙΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ |
Ο Οάννης είναι ο πρώτος από τους Μεσοποτάμιους επτά σοφούς, μια μυθική φιγούρα που αρνήθηκε το δώρο τηςαθανασίας .
Η ιστορία αυτή σώζεται από την Κασσιτική περίοδο της Βαβυλώνας (14ος αιώνας π.Χ.). Επίσης υπάρχει αποσπασματικά σε πινακίδες της Τελλ ελ Αμάρνα της Αιγύπτου και σε Ασσυριακές σφηνοειδείς πινακίδες από τα τέλη της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. Ο Μεσοποτάμιος μύθος λέει οι επτά πανάρχαιοι σοφοί, οποίοι στάλθηκαν από τον Ea, τον σοφό θεό της Εριντού για να φέρουν τις τέχνες του πολιτισμού στην ανθρωπότητα.
Ο πρώτος από τους επτά σοφούς, ο Οάννης, (το όνομα δίνεται από τον Βηρωσσό – ορισμένοι το αποδίδουν ως: « Ίωνες»), εισήγαγε τις τελετουργίες ως ιερέας του ναού του Apsu, στην Eριντού. (Γλωσσολόγοι αναφέρουν ότι η Σουμεριακή λέξη ΑPSU, είναι η ελληνική λέξη Άβυσσος).
Εικονογραφικά ο Οάννης παρουσιάζεται πάντα ως ένα σύνθετο ιχθυόμορφο ον, ψάρι-άνθρωπος. Αναφέρεται και σαν Abgallu (Ab = νερό, Gal = μεγάλος, Lu = ο άνθρωπος).
Ο Οάννης ήταν ένας θνητός άνθρωπος με θεϊκή καταγωγή, γιος του Εα ( Enki ), του θεού της σοφίας, που έφερε τον πολιτισμό, στην αρχαία πόλη Εριντού. Ταξιδεύοντας με το καίκι του Νινλίλ, τον ανέτρεψε ο νότιος άνεμος, και κλήθηκε να λογοδοτήσει ενώπιον του Άνου στον ουρανό. (Ο θεός Άνου είναι ο Θεός του Ουρανού, ελληνική λέξη Άνω).
Ο Ea, ο προστάτης θεός του, τον προειδοποίησε να ζητήσει ταπεινά συγγνώμη για τις πράξεις του, αλλά να μην δεχθεί τρόφιμα ή ποτά, όταν θα βρεθεί στον ουρανό, γιατί αυτά είναι η τροφή του θανάτου.
Ο Άνου, εντυπωσιάζεται από την ειλικρίνεια του Οάννη, ο οποίος τελικά έφαγε από το φαγητό της αθανασίας και έτσι έχασε την ευκαιρία για αθανασία.
Τελικά όλοι οι σοφοί εξορίστηκαν, επειδή εξόργισαν τους θεούς και πήγαν πίσω στο Apsu. Εκεί ο Ea έζησε και η ιστορία τελείωσε με εξορία του Οάννη.
Η ιστορία είναι εμφανώς όμοια με την ελληνική ιστορία της Περσεφόνης.
Ο Οάννης συχνά ταυτίζεται ως σύμβουλος του πρώτου μυθικού (πανάρχαιοι) βασιλιά της Eριντού, Aλουλίμ.
Οάννης ήταν το όνομα που δόθηκε από τον Βαβυλώνιο συγγραφέα Βηρωσσό τον 3ο αιώνα π.Χ., που έγραψε Βαβυλωνιακή ιστορία στα ελληνικά, σε ένα μυθικό ον που δίδαξε στην Σουμερία την σοφία. Ο Βηρωσσός περιγράφει τον Οάννη να έχει το σώμα ενός ψαριού, αλλά κάτω από αυτό την μορφή ενός ανθρώπου. Η κατοικία του βρίσκεται στον Περσικό κόλπο, μέσα στο νερό, και εξέρχεται κατά την διάρκεια της ημέρας και επιστρέφει στην θάλασσα το βράδυ. Την ημέρα διδάσκει στους ανθρώπους τέχνες και επιστήμες.
Το όνομα «Οάννης» είναι πλέον γνωστό ότι είναι η ελληνική μορφή του Βαβυλωνιακού Uanna (ή ΟΝΑ ) ένα όνομα που χρησιμοποιείται στα κείμενα από τη Βιβλιοθήκη του Ασσουρμπανιπάλ. Σε κείμενα των Ασσυρίων η λέξη αποδίδεται
με την Ακκαδική UM ΜΑNU, ΟΥΜ ΜΑΝΟΥ (ΜΑΝΗΣ).
 |
| Gudea της Lagash ( Λούβρο ) |
Οι Σουμέριοι ισχυρίζονται ότι ο πολιτισμός τους είχε πλήρως διαμορφωθεί το 3.000 π.Χ.
στην πόλη ΕΡΙΝΤΟΥ από το θεό τους Enki ή από τον σύμβουλό του
 |
| Χάρτης της Σουμερίας |
Προ-δυναστική περίοδο
Οι Σουμέριοι αναφέρουν ένα αρχαίο σημαντικό κατακλυσμό. Οι αρχαιολόγοι έχουν επιβεβαιώσει την παρουσία ενός ιζήματος, ενός εκτεταμένου στρώματος ποτάμιου βούρκου, στις πόλεις της Shuruppak και Ουρούκ με επέκταση ως την βόρρεια πόλη Kish.
Η χαρακτηριστική πολύχρωμη κεραμική της περιόδου Jemdet Nasr (3.000-2900 π.Χ.) βρέθηκε κάτω από το στρώμα του ιζήματος. Οι πρώτες πινακίδες από την περίοδο αυτή απεικονίζουν πολύπλοκες αριθμητικές πράξεις, διαιρώντας τα χωράφια και τα οικόπεδα. Ωστόσο, δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί και δεν είναι καν βέβαιο ότι απεικονίζουν την αυθεντική Σουμεριακή γλώσσα.
Πρώιμη Δυναστική περίοδος
Η Πρώιμη Δυναστική περίοδος άρχισε μετά από μια πολιτιστική ρήξη με την προηγούμενη περίοδο Jemdet Nasr που έχει ραδιο-άνθρακα χρονολογείται γύρω στο 3.000 π.Χ. Στην Εριντού η πολιτική ζωή της πόλης με επικεφαλής τον ιερέα-βασιλιά ( ENΚI ) επικουρείται από ένα συμβούλιο γερόντω.
Σ΄αυτήν την περίοδο πιστεύεται ότι βασίλεψε ο Γκιλγκαμές, ο διάσημος βασιλιάς της Ουρούκ.. Η περίοδος αυτή είναι γνωστή ως η περίοδος Fara, στην οποία καταγράφθηκε για πρώτη φορά (περίπου 2.600 π.Χ.) η πλήρης ροή της ανθρώπινης ομιλίας. Είναι επίσης γνωστή ως Προ – Σαργωνική περίοδος.
Πρώτη Δυναστεία της Kish
Εκτιμάται από 3.000 π.Χ. μέχρι 2.500 π.Χ. Μαρτυρείται από την αρχαιολογική επιγραφή είναι En-me-μπαράζ-σι του Kish..
Πρώτη Δυναστεία της Ουρούκ
Ο Mesh-ki-Ang-Gasher αναφέρεται ως ο πρώτος βασιλιάς της Ουρούκ. Ακολούθησε ο Enmerkar . Το έπος « Enmerkar και ο Κύριος του Aratta» λέει για μια ορεινή, πλούσια σε μέταλλα χώρα, . Ο πιο διάσημος μονάρχης της δυναστείας ήταν ο διάδοχοςDumuzid του Γκιλγκαμές, ήρωας του «έπους του Γκιλγκαμές».
Αρχαία, αποσπασματικά αντίγραφα του κειμένου αυτού έχουν ανακαλυφθεί σε περιοχές στην Ε.Α.Χ. στην Χαττούσα, στην πόλη Μεγιδδώ στην Φιλισταία, και στην Τελλ ελ Αμάρνα στην Αίγυπτο.
Πρώτη Δυναστεία της Ουρ
Αυτή η δυναστεία χρονολογείται στο 2.600 π.Χ.
Δυναστεία των Αννβη
Αυτή η δυναστεία χρονολογείται στον 26ο αι., με έδρα την πόλη της Αννβη.
Δεύτερη Δυναστεία της Ουρούκ
Αυτοκρατορία του Lugal-Ane-Mundu της Adab
Στην περίοδο αυτή η Σουμερία είναι υπό την κυριαρχία του Lugal-Ane-Mundu. Σύμφωνα με τις επιγραφές αυτός κυβέρνησε ένα Σουμεριακό κράτος από το Περσικό Κόλπο, τις ακτές της Μεσογείου μέχρι τα βουνά Ζάγρος.
Κουγκ - Bau και η τρίτη δυναστεία της Kish
Η τρίτη δυναστεία της Kish, εκπροσωπείται αποκλειστικά από την Βασίλισσα Κουγκ – Μπάου ή Κουμπάμπα. Στους μετέπειτα αιώνες λατρεύτηκε ως θεά από τους Χετταίους. Στη Ελληνοφρυγική περίοδο ονομάσθηκε Κουμπέλε, η ΚΥΒΕΛΗ, η Μεγάλη Μητέρα των Θεών.
Δυναστεία των Akshak
 |
| Θραύσμα Eannatum Στήλη του Γύπα ( Λούβρο ) |
Πρώτη Δυναστεία των Lagash
Αυτή η δυναστεία χρονολογείται στον 25ο αιώνα. Σημαντική θεά της εποχής ήταν η θεά Νίνα στην πόλη Νίνα που αργότερα έγινε η περίφημη πόλη ΝΙΝΕΥΗ. Υπάρχουν σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα από την εποχή όπως π.χ. ένα ασημένιο αγγείο αφιερωμένο σε σουμεριακό θεό, που είναι τώρα στο μουσείο του Λούβρου. Επίσης η δυναστεία αυτή είναι γνωστή για τις δικαστικές, κοινωνικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις, (ο πρώτος νομικός κώδικας στην ιστορία).
Αυτοκρατορία του Lugal-zage-σι στην Ουρούκ
Σε μια μεγάλη επιγραφή αφιερωμένη στον Ενλίλ Νιππούρ, ο Σουμέριος βασιλιάς υπερηφανεύεται ότι η βασιλεία του επεκτάθηκε από την Κάτω Θάλασσα (Περσικός Κόλπος ), κατά μήκος του Τίγρη και του Ευφράτη , στην Άνω Θάλασσα (Μεσόγείος).
Αυτή η Αυτοκρατορία ανατράπηκε από τον Ακκάδιο Σαργών. Η Ακκαδική περίοδος διήρκεσε περίπου από το 2.334-2.218 π.Χ.
 |
| Νίκη στήλη Naram-Σιν ( Λούβρο |
Δεύτερη Δυναστεία των Lagash
Αυτή η περίοδος διάρκεσε από το 2.260 - 2.110 π.Χ.
Πέμπτη Δυναστεία της Ουρούκ
Αυτή η δυναστεία διήρκεσε από το 2.055-2.048 π.Χ.
Τρίτη Δυναστεία της Ουρ
Η Τρίτη Δυναστεία της Ουρ χρονολογείται γύρω στο 2.047-1.940 π.Χ. ΤΟΤΕ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΥΘΕΝΤΙΚΏΝ ΣΟΥΜΕΡΙΩΝ
Αν και η γλώσσα των γνήσιων Σουμερίων (Emegir) γίνεται και πάλι επίσημη,
το έθνος και η ταυτότητα των Σουμερίων ήταν ήδη σε παρακμή, καθώς ο πληθυσμός
εκσημιτίσθηκε.
το έθνος και η ταυτότητα των Σουμερίων ήταν ήδη σε παρακμή, καθώς ο πληθυσμός
εκσημιτίσθηκε.
Τελικά οι Σημίτες επικρατούν ολοκληρωτικά στην Μεσοποταμία από την εποχή του Χαμουραμπί της Βαβυλώνας, ο οποίος ίδρυσε την Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία.
ΑΠΟ ΤΟΤΕ Η ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ
ΣΟΥΜΕΡΙΑΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.-
Ζ. ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Διαβάστε επίσης:
Παραθέτουμε ένα συμπληρωματικό σχόλιο του συγγραφέα του άρθρου Ζήνωνος Παπαζάχου και την αντίστοιχη κατατοπιστική παράσταση την οποία μπορεί να αξιολογήσει ο αναγνώστης σε συνδυασμό με τις πληροφορίες οι οποίες αποδεικνύουν τις επιρροές που δέχθηκαν οι Σουμέριοι και άλλοι λαοί ανά την υφήλιο, από τον Ελληνικό Πολιτισμό πριν από την εκπολιτιστική εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου:
ΑπάντησηΔιαγραφήεικόνα:http://www.esoterica.gr/articles/esoteric/teratogonia/teratog2.jpg
"Στους Αυτόχθονες Έλληνες της 18/12/2.014 αναρτήθηκε το άρθρο ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ του Κέλσου του Φιλαλήθους. Εκεί βρίσκεται ένα αρχαίο ελληνικό νόμισμα στο οποίο απεικονίζεται η μορφή του Μινώταυρου με την λέξη ΚΝΩΣΣΟΣ. Η στάση του Μινώταυρου είναι ακριβώς η ίδια με αυτή της Σουμεριακής σφραγίδας, του Αετώματος της Γοργούς και του Γοργόνειου στο άρθρο για τους Σουμέριους της 7/7/2.015 των Α.Ε. Πέραν από τις εμφανείς ομοιότητες, ο μύθος αναφέρει και επτά νέους και επτά νέες Αθηναίους που έπρεπε να αποσταλούν για τροφή στον Μινώταυρο, πράγμα που μας παραπέμπει στους επτά Ανουνάκι (Άνω) που έφεραν τον πολιτισμό στην Μεσοποταμία. Ο Θαλασοκράτορας Μίνωας το 3.000 π.Χ. όλη σε όλη την ΑΣΙΑ εξαπέστειλε αποικίας " Μίνως, ο Διός και Ευρώπης, βασιλεύων της Κρήτης και μεγάλας δυνάμεις έχων πεζάς και ναυτικάς, ΕΘΑΛΑΣΣΟΚΡΑΤΕΙ, και πολλάς αποικίας εξαπέστειλεν εκ Κρήτης, της Ασίας δε την γην, κατέσχεν όλην". Οι ιστορικές συγκρίσεις είναι ατελείωτες... "
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ