ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΚΑΙ Η ΚΟΖΑΝΗ

"ΝΑ  ΞΑΝΑΓΡΑΨΟΥΜΕ  ΤΗΝ  ΙΣΤΟΡΙΑ"

Στην Αθήνα ο διεθνής ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΣ ΣΟΡΟΣ.  Ποιοί του έκαναν το τραπέζι;

25 Απριλίου 2014

Το  τραπέζι   το  έκανε  ο  κουμπάρος  του  Στέλιος  Ζαββός  και  συμμετείχαν μεταξύ άλλων οι:Κυριάκος  Μητσοτάκης,  Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Πάνος  

Παναγιωτόπουλος, Γιώργος  Μαυραγάνης,  Νότης  Μηταράκης,  Σίμος  

Κεδίκογλου,  ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ (!),  Φίλιππος  Σαχινίδης , Αλέξανδρος  

Τουρκολιάς,  Γιώργος Ζαννιάς,  Τσάκος,  Προκοπίου, Λασκαρίδης.

ΝΑ  ΞΑΝΑΓΡΑΨΟΥΜΕ  ΤΗΝ  ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΤΣΙ  ΘΕΛΕΙ  Ο  ΕΒΡΑΙΟΣ  ΣΟΡΟΣ  

ΠΟΥ  ΠΛΗΡΩΝΕΙ  ΑΔΡΑ  ΤΟΥΣ  «ΕΛΛΗΝΕΣ» ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ.

Πριν λίγα  χρόνια, μία καθηγήτρια της ιστορίας  στο Πανεπιστήμιο των  Αθηνών, αποκάλυψε  ζωντανά  σε  εκπομπή  της  τηλεόρασης,  ότι  την  πλησίασαν    αντιπρόσωποι  του  Ιουδαίου  Σόρος  και  την  ζήτησαν  να  
συμμετάσχει σε μία επιτροπή  ακαδημαϊκών  πανεπιστημιακών ιστορικών  και κοινωνιολόγων  για την συγγραφή  βιβλίων ιστορικού  περιεχομένου  με  θέμα  την Ελλάδα,  τα  Βαλκάνια και την Ανατολή. Μοναδικός  όρος:  ο  Ιουδαίος  Σόρος  και  οι  ιστορικοί  του  θα κατεύθυναν  πώς  θα  γράφονταν  η  ιστορία.   Όπως  δήλωσε  η  ίδια  τα  χρήματα που  της  πρόσφερε  ο  Εβραίος  Σόρος  ήταν  δεκάδες  φορές  πάνω  από  τον  μισθό της. 

Η  ίδια  αρνήθηκε.  Άλλοι  «ιστορικοί»  δέχθηκαν.  Θα  ήταν  ενδιαφέρον  το  ΣΔΟΕ να  ψάξει  τις  καταθέσεις  στο  εξωτερικό  πολλών  «ελλήνων»  πανεπιστημιακών που  έχουν  αποτρελάνει  και  αποπροσανατολίσει  την  ελληνική  νεολαία. 

  

Επιστημονικό Συνέδριο: Κοζάνη, 600 χρόνια Ιστορίας που διοργανώθηκε στην Κοζάνη 27/30 Σεπτεμβρίου 2012.

Ένα έγγραφο τύπου απόδειξης είσπραξης φόρων, το οποίο βρήκε στο πρωθυπουργικό γραφείο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, των ετών 1740-41 αποκάλυψε ο οθωμανολόγος, υποψήφιος διδάκτορας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο Δημήτρης Λαμπράκης, στο επιστημονικό συνέδριο για την ιστορία της Κοζάνης.

Το έγγραφο μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για την κατάρριψη του μύθου πως δεν έζησαν Εβραίοι στην Κοζάνη, σε καμιά ιστορική περίοδο.

Στο έγγραφο όπως δήλωσε μιλώντας στην ΕΡΑ Κοζάνης ο κ. Λαμπράκης,  

αναφέρει το σύνολο των φόρων που εισέπραξε η Πύλη από το χωρίον της Κοζάνης τότε, την διετία 1740-1741, από απίστους, εννοώντας τους χριστιανούς και τους Εβραίους υποτελείς της αυτοκρατορίας.

Ο κ. Λαμπράκης επικαλέστηκε την ύπαρξη του ντοκουμέντου που κατέχει όταν ρωτήθηκε από το κοινό του συνεδρίου, εάν ευσταθεί ο μύθος πως δεν έζησαν στην πόλη της Κοζάνης οικογένειες εβραϊκής καταγωγής.

ΝΑ  ΞΑΝΑΓΡΑΨΟΥΜΕ  ΤΗΝ  ΙΣΤΟΡΙΑ

ΕΤΣΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΕΒΡΑΙΟΣ  ΣΟΡΟΣ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΑΔΡΑ ΤΟΥΣ «ΕΛΛΗΝΕΣ» ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ.

Πριν  λίγα  χρόνια,  μία  καθηγήτρια της ιστορίας στο Πανεπιστήμιο  των  Αθηνών, αποκάλυψε  ζωντανά  σε  εκπομπή  της  τηλεόρασης,  ότι  την  

πλησίασαν αντιπρόσωποι  του  Ιουδαίου  Σόρος  και  την  ζήτησαν  να  

συμμετάσχει σε μία επιτροπή  ακαδημαϊκών πανεπιστημιακών ιστορικών  και  κοινωνιολόγων για  την συγγραφή  βιβλίων ιστορικού περιεχομένου  με θέμα την  Ελλάδα, τα  Βαλκάνια και  την  Ανατολή.  Μοναδικός  όρος:  ο  Ιουδαίος  Σόρος  και  οι  ιστορικοί  του  θα κατεύθυναν  πώς  θα  γράφονταν  η  ιστορία.   Όπως  δήλωσε  η  ίδια  τα  χρήματα που  της  πρόσφερε  ο  Εβραίος  Σόρος  ήταν  δεκάδες  φορές  πάνω  από  τον  μισθό της. 

Η  ίδια  αρνήθηκε.  Άλλοι  «ιστορικοί»  δέχθηκαν.  Θα  ήταν  ενδιαφέρον  το  ΣΔΟΕ να  ψάξει  τις  καταθέσεις  στο  εξωτερικό  πολλών  «ελλήνων» πανεπιστημιακών που  έχουν  αποτρελάνει  και  αποπροσανατολίσει  την  ελληνική  νεολαία. 

 «Έζησαν Εβραίοι τον 18ο αιώνα στην Κοζάνη».

 Το  βεβαιώνει  ο  Πειραιώτης  Λαμπράκης,  που  προωθείται  κι αυτός  για  

καθηγητής ιστορίας.

 Ο κ. Λαμπράκης επίσης σημείωσε μιλώντας στην ΕΡΑ Κοζάνης τόνισε πως τα κατάστιχα τριών χωριών της περιοχής των Σερβίων, καζά κατά την οθωμανική διοικητική διαίρεση, αποτελούν πολύτιμη πηγή πληροφοριών για τις δραστηριότητες τούρκικων χωριών τον 16ο αιώνα. Πρόκειται για τα σημερινά χωριά Καστανιά και Αυλές Σερβίων και το χωριό Κώμος που υπολογίζεται πως υπήρχε στην διάβαση του Σαρανταπόρου.

Ο  Λαμπράκης στην ομιλία του με τίτλο: «Ο καζάς Σερβίων τον 16ο αιώνα. Η περίπτωση τριών χωριών, μέσα από τα οθωμανικά απογραφικά κατάστιχα» ανακοίνωσε στο συνέδριο μία διαπίστωση που επιχείρησε να διαλύσει τη βεβαιότηταότι στην Κοζάνη δεν εγκαταστάθηκαν ποτέ Εβραίοι.

 Ανέφερε ότι σε οθωμανικά κατάστιχα του 17ου και του 18ου αιώνα, που μελέτησεστην περιοχή της Κοζάνης εντοπίζονται πολλά ονόματα Εβραίων, χωρίς ωστόσο να μας  διευκρινίζει   που ακριβώς αυτοί οι Εβραίοι ήταν εγκαταστημένοι.

 Ο  Πειραιώτης  Λαμπράκης    έκανε  πως  δεν   κατάλαβε   και  κανείς δεν  είχε  το  θάρρος  να  του εξηγήσει, πως  όταν   οι  Κοζανίτες ιστορικοί υποστηρίζουν  ότι  Εβραίοι δεν εγκαταστάθηκαν ποτέ στην Κοζάνη,  εννοούν 

αποκλειστικά και μόνο την πόλη της Κοζάνης κι όχι την  

υπόλοιπη  ευρύτερη  περιοχή.

 Άλλωστε, Εβραίοι είχαν εγκατασταθεί σε διάφορα χωριά του νομού, όπως στα Σέρβια.  Κι αυτό  είναι παλιά διαπίστωση.  Όπως αναφέρει για  τα  Σέρβια ο Εβλιγιά Τζελεμπί, Τούρκος περιηγητής (1611-1684),  σε μία περιοδεία του στην Ελλάδα από τη Θράκη μέχρι την Κρήτη, το 1667  στα Σέρβια υπήρχαν «έξι μουσουλμανικές συνοικίες, οχτώ συνοικίες Ελλήνων απίστων και μια Εβραϊκή».

 Ωστόσο, οι Εβραίοι τον 18ο αιώνα έφυγαν μαζικά από τα Σέρβια, λόγω της σκληρής συμπεριφοράς των Τούρκων και της αρπαγής των περιουσιών τους, για τον ίδιο λόγο που μεταφέρθηκε την ίδια εποχή, το 1745 στην, με αμιγώς ελληνικό πληθυσμό Κοζάνη,  και η έδρα  της  Επισκοπής  Σερβίων.

Στην πόλη της Κοζάνης, όπως τα ιστορικά στοιχεία φανερώνουν, δεν εγκαταστάθηκαν  ΠΟΤΕ  Εβραίοι.

Βλέπετε όμως με τι  πονηριά  οι  δήθεν ιστορικοί προκαλούν ηθελημένη  σύγχυση.

 Αν ζούσαν κάποτε Εβραίοι στην πόλη θα βρίσκαμε κάπου τα υπολείμματα της συναγωγής τους και των άλλων οικοδομημάτων τους  και  θα έμενε σαν παράδοση η παρουσία τους στην πόλη.

Συν τοις άλλοις η Κοζάνη είχε ανακηρυχθεί από το 1664 ακόμα, μετά από ενέργειες του Χαρίση Τράντα, ενός από τους πρώτους άρχοντές της πόλης, 

μαλικιανές, τόπος υπό την προστασία της μητέρας του Σουλτάνου. Με την παροχή αυτού του προνομίου οι Κοζανίτες απαλλάσσονταν απ’ ορισμένους φόρους, απαγορευόταν στον τουρκικό στρατό να διαμένει ή να περνάει μέσα από την πόλη, αν δεν ξεπετάλωνε τα άλογα και δεν κατέβαζε τα όπλα και τα λάβαρά του (κι έτσι οι Τούρκοι για ν’ αποφεύγουν όλα αυτά τα χρονοβόρα και ταπεινωτικά κυρίως προτιμούσαν να περνούν απ’ έξω), απαγορευόταν η εγκατάσταση Οθωμανών στην πόλη και οι χριστιανοί μπορούσαν να ασκούν ελεύθερα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και τις εκκλησιαστικές τους γιορτές. Πληρώνανε μόνο ένα ειδικό φόρο στη Σουλτάνα και στην πόλη είχε εγκατασταθεί βοεβόδας,  εκπρόσωπος δηλαδή βακουφιού κι όχι Τούρκος φεουδάρχης.

 Δεν μπορούσαν εύκολα να εγκατασταθούν στην Κοζάνη κάτοικοι μη Χριστιανοί, είτε για μουσουλμάνους επρόκειτο, είτε για Εβραίους.

Διατυπώθηκε  η  άποψη,  που  μπορεί  να  έχει  μέρος  της  αλήθειας,  ότι  οι  

εβραίοι δεν  εγκαταστάθηκαν στην Κοζάνη για  οικονομικούς  λόγους. Η  κύρια  

ασχολία των  Κοζανιτών  το  1600  και  1700  ήταν  η  Βυρσοδεψία  (ταμπακάρια –επεξεργασία δερμάτων)  και  η  κατασκευή  καμπαναριών  και  κουδουνιών  

για  τα  ζώα  των κτηνοτρόφων.  Αυτές  οι  οικονομικές  δραστηριότητες  δεν  

ενδιέφεραν  πολύ  τους Εβραίους.  Οι  Ιουδαίοι    είχαν  επεκταθεί  στον  κύριο  

εμπορικό  άξονα  της  εποχής Καστοριά  -  Βέροια  -  Θεσσαλονίκη  -  Καβάλα.  

Από  την  άλλη  μεριά  οι  ίδιοι οι Κοζανίτες,  την  εποχή  εκείνοι  ήταν  ικανοί  

έμποροι  με  όλες  τις  χώρες  της κεντρικής  Ευρώπης,  είχαν  εγκαταστήσει  

παροικίες   Κοζανιτών  σε όλες  αυτές  τις χώρες  και  μπορούσαν  να  

ανταγωνιστούν στα  ίσα τους εβραίους. Έτσι δεν προκαλεί  απορία  το  γεγονός  ότι  οι  ικανότατοι   «Σούρδοι», με διάφορες προφάσεις και εμπορικές τακτικές,   δεν επέτρεψαν στους  εβραίους να εγκατασταθούν στην  πατρίδα και  εμπορική  τους  βάση,  όπως  ακριβώς  απέτρεψαν και  την  εγκατάσταση  μουσουλμάνων.    Ακόμη  και  η  παρακάτω,  επιβεβαιωμένη ιστορία,  αυτό  ακριβώς  μας  δείχνει:  ότι οι  ικανότητα του Κοζανίτη εμπορευόμενου χτυπούσε στα ίσα την  τακτική  

των  Ιουδαίων.

Την  παρακάτω  αληθινή  ιστορία  την   αναφέρει  ο  Κοζανίτης,   μελετητής  της ιστορίας  της  πόλης,  Γεώργιος  Λυριτζής.

Όταν η Κοζάνη έγινε το 1879  Δήμος, από Κοινότητα που μέχρι τότε ήταν, ο πρώτος Δήμαρχός της Νικόλαος Χαλκιάς ζήτησε από τον Τούρκο διοικητή να γίνονται δύο «παζάρια», διότι η Κοζάνη ήταν πλέον πολύ μεγάλη και δεν ήταν δυνατόν να πωλούνται κρέατα, μαζί με υφαντά και τυριά την ίδια μέρα.

Έτσι βγήκε διαταγή να γίνεται το «σταροπάζαρο» κάθε Τρίτη, όπως μέχρι τότε ίσχυε και το «Τρανό παζάρι», όπου θα πωλούνταν τυριά, ζαρζαβατικά και υφαντά κάθε Σάββατο.

Από τότε καθιερώθηκε η λαϊκή αγορά να γίνεται κάθε Σάββατο, πράγμα που δεν γινόταν πουθενά στην Ελλάδα!

Η εξήγηση είναι απλή:

Τα σιτηρά και τα άλευρα για το «σταροπάζαρο» δεν συνέφεραν στους Εβραίους, γιατί είχαν ελάχιστο κέρδος.

Το Σάββατο όμως είναι για τους Εβραίους αργία, σύμφωνα με τον Ιουδαϊσμό. Όπως για τους Χριστιανούς η Κυριακή.  Απαγορεύεται να δουλεύουν.

ΚΟΖΑΝΙΤΙΚΗ  ΙΣΤΟΡΙΑ  (ΘΡΥΛΟΣ)

Επί τουρκοκρατίας, στα 1700, μία  ζεστή  ημέρα  του  καλοκαιριού,   ξεκίνησαν  

50 εβραίοι, με  τις καμήλες  τους φορτωμένες  εμπορεύματα, για  να  τα  πουλήσουν στην  Κοζάνη.  Έξω  από  την  πόλη  βρήκαν ένα μικρό  παιδί  και  θέλησαν  

να δοκιμάσουν  την  εμπορική ευφυΐα των  κατοίκων. 

    Ο  αρχηγός  των  Ιουδαίων  φώναξε  το  παιδί  και  του  είπε:     

  «Πάρε ένα γρόσι (σημερινή αξία ίση με 10 Ευρώ), πήγαινε στην πόλη, αγόρασε

φαγητό  για  50  άτομα,  πάρε  φαγητό  για  τις  καμήλες,  πάρε  νερό  για  να 

δροσιστούμε  εμείς  και  οι  καμήλες,  πάρε  και   τροφή  να  έχουμε  και   του  

χρόνου και  τα  ρέστα  δικά  σου».

    Σε  δύο  ώρες  επέστρεψε  ο  μικρός  Κοζανίτης  με  ένα  γαϊδούρι  φορτωμένο καρπούζια  και  του  είπε:  

    « Άκου να δεις, μάστορα.   Φάτε  τα  καρπούζια   και θα  γεμίσει  η   κοιλιά σας.  Θα δροσιστείτε.    Με  τις  φλούδες  ταΐστε  τις  καμήλες  και  φυλάξτε  τα  σπόρια  να  τα σπείρετε  για  να  έχετε  και  του  χρόνου.

Σηκώθηκαν  οι   Εβραίοι  και  έφυγαν  και  δεν  ξαναπάτησαν  στην Κοζάνη.

Ο  ΜΑΛΙΚΙΑΝΕΣ  Ή   Ο  ΜΑΛΙΚΑΝΕΣ 

«ΜΑΛΙΚΑΝΕΣ»  ήταν  το  άτομο  που  μακροχρόνια νοίκιαζε  μια μεγάλη ιδιοκτησία. Επίσης  (επί τουρκοκρατίας)  θεωρούνταν  το  ακίνητο κτήμα που παραχωρούνταν σε αξιωματικούς ή δημόσιους υπαλλήλους ως ιδιοκτησία τους.

εκ του αραβικού μαλίκ (ιδιοκτησία  αλλά  και  άρχοντας) το οποίο προκύπτει  εκ του σημιτικού μ-λ-κ.

 Malik.  Εκτός από ουσιαστικό   είναι  και   κύριο  όνομα διαφόρων προσώπων.  

 Maliki (μια από τις τέσσερις σχολές σουνιτών ισλαμικού δικαίου  

malikâne = έπαυλη, αρχοντικό, μεγάλο σπίτι στα σύγχρονα τουρκικά

Ο  ΜΑΛΙΚΙΑΝΕΣ  ΣΤΗΝ  ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ  ΑΘΗΝΑ

Μαλικιανές λεγόταν ο Οθωμανός ιδιοκτήτης της Αθήνας και  άλλων ελληνικών 

πόλεων  επί Τουρκοκρατίας.  Ήταν  δηλαδή  ένα  είδος  μη  κρατικού 

φοροεισπράκτορα,  σαν  νομιμοποιημένη  από  το  οθωμανικό  κράτος  μαφιόζικη «προστασία».

 Όταν το 1475 οι Τούρκοι υπέταξαν την Αθήνα, έκαναν σύμφωνο με τους Αθηναίους. Σύμφωνα με αυτή την συμφωνία ο μαλικιανές  εδικαιούτο  να εισπράττει τους προσόδους και φόρους από όλη την Αθήνα. Οι φόροι ήταν καθορισμένοι με τιμολόγιο και συμπεριλάμβαναν γεωργικά προϊόντα, σιτηρά, λάδι, βαμβάκι, ρύζι, καπνό, ζαρζαβατικά, μέλι, και άλλα.  Άλλους φόρους, όπως το χαράτσι, το δημοτελωνείο και το δικαστήριο δεν τα εισέπραττε ο μαλικιανές, αλλά οι γενίτσαροι, ο χαζινές και οσεχουλισλάμης αντίστοιχα.

 Το αξίωμα του μαλικιανέ πουλιόταν και αγοράζονταν όπως όλα τα αξιώματα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Χατζή Αλής, αγόρασε την ιδιοκτησία της Αθήνας στα τέλη του 18ου αιώνα αντί ενάμιση εκατομμυρίου γροσίων.-

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ