ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΤΡΑΜΠ, ΠΟΥ ΑΥΡΙΟ ΟΡΚΙΖΕΤΑΙ ΩΣ Ο 45ος ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ. ΔΥΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ.

                                  ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ  ΕΒΕΡΕΤ  (Edward Everett)
               ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ  ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ  ΚΑΙ  ΓΕΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ

 ΜΑΪΟΣ  1821

ΟΙ  ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ  ΣΤΟ  ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ  ΤΗΣ  ΝΕΑΣ  ΥΟΡΚΗΣ

Βρισκόμαστε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, Μάιος του 1821.  Έχει φθάσει η είδηση ότι οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν εναντίων των Τούρκων. Τα μέσα επικοινωνίας εκείνη την εποχή ήταν πρωτόγονα, έτσι το μήνυμα έφτασε με καθυστέρηση. Πλήθος Αμερικανών, που κατάγονται από διάφορες χώρες, συμμετέχει σε μια πορεία δυναμική. Προηγείται κάποιος που κρατάει ένα μεγάλο σταυρό, και τον στήνει στην κορυφή ενός λόφου.
Ένας ομιλητής ατενίζοντας τον σταυρό τονίζει:

«Εύχομαι ο σταυρός να στηθεί σε όλα τα σκλαβωμένα μέρη της Ελλάδος και στην Αγιά Σοφιά». 

Τον Απρίλιο του 1824 οι φιλέλληνες της Νέας Υόρκης έστειλαν στο ελληνικό κομιτάτο του Λονδίνου 6.600 λίρες στερλίνες (32.000 δολάρια).

 ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ  ΕΒΕΡΕΤ  (Edward Everett)

Στις 25 Μαΐου 1821, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, πρόεδρος της Μεσσηνιακής Γερουσίας και πολιτικός – στρατιωτικός αρχηγός της Μάνης, απηύθυνε στους πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών έκκληση βοήθειας. Είναι η πρώτη γνωστή επικοινωνία των Ελλήνων με την Αμερική, ο λαός της οποίας ανταποκρίθηκε άμεσα.

 Για την αποστολή της έκκλησης αυτής μεσολάβησαν οι Έλληνες της παρισινής παροικίας Αδάμ. Κοραής, Α. Βογορίδης, Ν. Πίκκολος και ο γιατρός και απεσταλμένος των Ελλήνων στρατηγών Πέτρος Ηπίτης, οι οποίοι απευθύνθηκαν στο φιλέλληνα καθηγητή της Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ Έντουαρντ Εβερετ (Edward Everett, 1794-1865).

Ο καθηγητής είχε επισκεφθεί την Ελλάδα το 1819 μαζί με τον στρατηγό Theodore Lyman. Μ’ ένα άρθρο του, που δημοσιεύθηκε τον ίδιο χρόνο, 1823, στο North American Rewiew, ο ελληνολάτρης καθηγητής δηλώνει ότι « οι Έλληνες έχουν κάθε δικαίωμα στην ανεξαρτησία τους».
 Έτσι, η συμπάθεια της αμερικανικής κοινής γνώμης για τους Έλληνες δυναμώνει πάλι και ο Έβερετ γίνεται γραμματέας της «Επιτροπής των Φιλελλήνων της Βοστώνης», που έμελλε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη διατήρηση του φιλελληνισμού. Με έξοδα αυτής της επιτροπής, το 1824 πήγε στην Ελλάδα ο Jonathan Miler από το Βερμόντ κι έγινε γρήγορα συνταγματάρχης του αγώνα. Μάλιστα, επειδή ήταν αυτόπτης μάρτυρας στο Μεσολόγγι, μπόρεσε και περιέγραψε την ηρωϊκή έξοδο των αποκλεισμένων σε γράμμα του προς τον Έβερετ.
Ενδεικτικη η αρθρογραφία της εφημερίδος της Νέας Υόρκης “New York Commercial Advertiser”, η οποία την 6ην Ιανουαρίου 1824 γράφει:

«Δεν μπορούμε να απαριθμήσουμε τις πολυάριθμες συγκεντρώσεις που γίνονται σε κάθε γωνιά της χώρας με σκοπό την συγκέντρωση βοηθείας για τον ελληνικό σκοπό. Είναι προτιμώτερο να αναφέρωμε ότι το αίσθημα είναι παγκόσμιο. Συγκεντρώσεις οργανώνονται σε κάθε χωριό και οι υπάλληλοι μαζεύουν χρήματα για το ταμείο υποστηρίξεως (προς την Ελλάδα)».

Αργότερα ο Έντουαρντ Εβερετ (Edward Everett) εκλέχθηκε αντιπρόσωπος της Βοστόνης στη Βουλή (1825-1835), κυβερνήτης της Μασαχουσέτης (1836-1839) και γερουσιαστής (1853-1854).

ΤΖΩΡΤΖ  ΤΖΑΡΒΙΣ ( George Jarvis)

Θυμηθείτε με !   Φίλοι  μου, 

Ποιος μένει εδώ για την Ελευθερία

Στις ελληνικές θάλασσες, στις ελληνικές πεδιάδες

Να σπάσει τις πιο άδοξες αλυσίδες

Και ζητά ανθρωπιά.

George Jarvis

Ο Τζορτζ Τζάρβις (ή «Γεώργιος Ζέρβης ο Αμερικανός», όπως υπέγραφε ο ίδιος) ήταν γιος Αμερικανού διπλωμάτη.  Γεννήθηκε στην Αλτόνα της Γερμανίας. Ο πρώτος αμερικανικής καταγωγής φιλέλληνας.

 Ήλθε στην Ελλάδα μέσω Μασσαλίας (μοναδικού ευρωπαϊκού λιμανιού απ’ όπου έφευγαν για την Ελλάδα οι φιλέλληνες) τον Απρίλιο του 1822 [μαζί με τον Άγγλο φιλέλληνα Αστιγξ (Frank Abney Hastings)]. 

Έφτασε στην Ύδρα στις 3 του Απρίλη του 1822.

Αρχικά πρόσφερε τις υπηρεσίες του ως πολιτικός σύμβουλος του Μαυροκορδάτου και κατόπιν του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Στη μάχη του Φαλήρου πολέμησε δίπλα στον Γ. Καραϊσκάκη και τον Νικηταρά.

Ο Τζάρβις ερχόμενος στην Ελλάδα, υιοθέτησε τον τρόπο ζωής των ντόπιων αγωνιστών. Φόρεσε φουστανέλα, ξόδεψε όλα τα χρήματά του, έμαθε ελληνικά και γενικά μοιράστηκε τον δύσκολο τρόπο της ζωής των Ελλήνων. Οι συναγωνιστές του τον δέχτηκαν κοντά τους με αγάπη.

 Γι᾽  αυτούς ήταν ο «Καπετάν Γιώργης ο Αμερικάνος».

Μέχρι το 1824 έλαβε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του υδραίικου στόλου. Συνεργάστηκε με τους Βύρωνα, Μαυροκορδάτο (του οποίου υπήρξε γραμματέας για την επικοινωνία του με το εξωτερικό), Κολοκοτρώνη (από το καλοκαίρι του 1825 σύμβουλος και καθοδηγητής του επίσης στην επικοινωνία του με το εξωτερικό) και Καραϊσκάκη (από το 1826 μέχρι το θάνατό του). Πολέμησε στη Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο, τραυματίστηκε πολλές φορές, πιάστηκε αιχμάλωτος από τον Ιμπραήμ στο Νεόκαστρο και ελευθερώθηκε.

Πέθανε στο Άργος στις 11 Αυγούστου του 1828 σε ηλικία 31 χρονών και ενταφιάστηκε, όπως πιστεύεται, στο προαύλιο του Αγιάννη. Πολλά ειπώθηκαν για την αιτία θανάτου του. Η «Γενική Εφημερίδα» αφού έγραψε ότι κηδεύτηκε με τιμές αντιστράτηγου αναφέρθηκε γενικά σε «ασθένεια» χωρίς περισσότερα στοιχεία. Κάποιοι μίλησαν για τέτανο, άλλοι για   «πυρετούς, εξ᾽ ών τόσοι φιλέλληνες έπαθον διαρκούντος του αγώνος»  και ο Χρ. Λάζος αναφέρει ως αιτία θανάτου του τον τύφο.-

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ