12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1944, Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ. O ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΑΘΗΝΩΝ ΦΕΛΜΥ: «ΕΛΛΗΝΕΣ, ΜΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΤΕ. ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΣΑΣ».

  

Δεν τους αρέσει η 28^η Οκτωβρίου.

Δεν τους αρέσει που οι Έλληνες ξεχύθηκαν στους δρόμους «με το χαμόγελο στα χείλη» και με πίστη για να πολεμήσουν τον εχθρό που τόλμησε να ζητήσει να πατήσει τα χώματά μας. Η προσπάθεια σπίλωσης του υψηλού εθνικού φρονήματος και της ομοψυχίας του λαού μας είναι φανερή από τους γραικύλους που έχουν πιάσει όλα τα πόστα και έγινε και επισήμως γνωστή, όταν ξεδιάντροπα στα σχολικά (νεοταξικά) βιβλία παρουσίαζαν «επετειακά» δοκίμια του στυλ ότι οι Ιταλοί «μας κήρυξαν τον πόλεμο και εμείς πήγαμε στο υπόγειο»! Σήμερα σε όλες τις σχολικές αίθουσες δεν μιλάνε για ηρωισμούς, σημαία και πατρίδα, αλλά για την "ειρήνη των λαών" και τον... "φασισμό".   Είναι σαφές ότι τους ενοχλεί αφάνταστα η 28^η Οκτωβρίου. Τους ενοχλεί το ΟΧΙ. Γενικά, έχουν ένα «θέμα» με τα ΟΧΙ. Διότι, ναι θα το πω, τα ΟΧΙ θέλουν Μεταξάδες. Αυτοί έμαθαν τα ΟΧΙ να τα κάνουν ΝΑΙ. Και για αυτό θέλουν όλα τα ΟΧΙ (ειδικά αυτά που μιλάνε στην ψυχή του λαού) να τα υποτιμήσουν, να τα δυσφημήσουν και εν τέλει να τα καταργήσουν.  Αυτό θέλουν. Δήθεν τους ένοιαξε η «απελευθέρωση». Την 28^η Οκτωβρίου μισούν. Την εθνική ομοψυχία μισούν. Τις ελληνικές σημαίες μισούν. Τις παρελάσεις μισούν. Τον εθνικό ύμνο μισούν. Και θέλουν να μετατραπεί η εθνική μας εορτή (και την λέξη «εθνική» μισούν) σε γιορτή «νίκης κατά του φασισμού» καταρχάς και κατόπιν γιορτή του κομουνισμού. Αυτοί σε λίγο θα θελήσουν να καταργήσουν και την 25^η Μαρτίου 1821, γιατί και τότε εορτάζουμε την «έναρξη» του πολέμου με τους Τούρκους και όχι την λήξη του.   

    

Ἱστορία καὶ …μυθιστορία!!!

12 Ὀκτωβρίου 2017,  Από  την  Φιλονόη ἀπὸ τὸν/τὴν Φιλονόη

Κόης  Ὀδυσσεὺς

Ἄλλο Ἱστορία κι ἄλλο προπαγάνδα…

 Το πρωΐ (8:00 π.μ.) της 12ης Οκτωβρίου 1944 ο Γερμανός  στρατηγός Φέλμυ συνοδευόμενος από το δήμαρχο Αθηναίων Γεωργάτο κατάθεσε ένα στεφάνι στο  Μνημείο  του  Αγνώστου  Στρατιώτη, ενώ ήδη οι μηχανοκίνητες φάλαγγες των γερμανών εγκατέλειπαν από νωρίς την Αθήνα διαμέσου της  Ιεράς  Οδού. Στις 9:15 π.μ. η γερμανική φρουρά της  Ακροπόλεως  προχώρησε στην υποστολή της Γερμανικής  σημαίας  και ένας γερμανός  στρατιώτης  την  τύλιξε και αποχώρησε από τον Ιερό Βράχο.  Η  ξένη  κατοχή  κράτησε     συνολικά 1.624 ημέρες.  Όταν οι Γερμανοί εγκατέλειψαν το χώρο της Πλατείας  Συντάγματος  το πλήθος ποδοπάτησε το στεφάνι.

Στις  18  Οκτωβρίου   1944 έφτασε στην Αθήνα, μαζί με βρετανικές δυνάμεις υπό το στρατηγό Σκόμπυ και τους άνδρες του "Ιερού Λόχου" της Μέσης Ανατολής, ο πρωθυπουργός Γεώργιος  Παπανδρέου  με μέλη της κυβέρνησης και τους Σπηλιωτόπουλο, Ζέβγο, οι οποίοι έσπευσαν στην Ακρόπολη υψώνοντας σε πανηγυρικό κλίμα τη γαλανόλευκη. Την ελληνική σημαία παρέδωσε στον πρωθυπουργό ο νέος δήμαρχος, της απελευθερωμένης πια πόλης Αριστείδης  Σκληρός, παρουσία του βρετανού πρεσβευτή Λίπερ και του αντιναύαρχου Μάνσφιλντ

      Τὴν ἡμέρα ποὺ τὰ γερμανικὰ στρατεύματα ἀποχωροῦσαν ἀπὸ τὴν Ἀθῆνα, ἀφοῦ ὑπέστηλαν τὴν σημαία τους καὶ κατέθεσαν στέφανο στὸν Ἄγνωστο Στρατιώτη (κάτι ποὺ δὲν ἔκαναν οἱ κ.κ. Λαμπρῶφ καὶ Ὀμπάμα…), ὁ Γερμανός  Στρατηγὸς  Χέλμουτ Φέλμυ, Στρατιωτικὸς Διοικητὴς Ἀθηνῶν, ἐστράφη στοὺς συγκεντρωμένους Ἕλληνες καὶ τοὺς εἶπε, κυττάζοντας τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό: «Ἕλληνες, μὴν βιαστεῖτε νὰ πανηγυρίσετε… Τώρα ἀρχίζουν τὰ δεινά σας…»

Σὲ λιγώτερο ἀπὸ ἕναν μῆνα, στὶς 3 Δεκεμβρίου, ξέσπασε τὸ κομμουνιστικὸ κίνημα στὴν Ἀττική, ὀργανωμένο ἀπὸ τὸν Τσώρτσιλ καὶ τὸν Ἦντεν καὶ συνεπικουρούμενον ἀπὸ τὴν σοβιετικὴ ἀποστολὴ Ποπῶφ-Τσερνίτσεφ…
Τὰ λεγόμενα «Δεκεμβριανά».

Οἱ κομμουνιστικὲς συμμορίες, μὲ διαταγὲς Σιάντου καὶ Πυριόχου, ἐπετέθησαν, ἔκαψαν ἀστυνομικὰ τμήματα κι ἔσφαξαν χωροφύλακες καὶ πολῖτες. Ὑπῆρξαν χιλιάδες θύματα…

Οἱ κομμουνιστὲς ὀργάνωναν, σὲ καθημερινὴ βάση, «παλλαϊκὰ συλλαλητήρια καὶ κηδεῖες»…
Στὶς κηδεῖες αὐτὲς τῶν «ἡρωϊκῶν ἀγωνιστῶν, δολοφονημένων ἄνανδρα ἀπὸ τοὺς μοναρχοφασίστες», προηγοῦντο οἱ μαυροφορεμένες κοπέλες τῆς «ἐθνικῆς ἀλληλεγγύης». Αὐτὲς ποὺ λίγες ἡμέρες πρὶν διεδήλωναν μὲ σύνθημα «κάτω ἡ παρθενία»…
Ἀκολουθοῦσαν τὰ φέρετρα μὲ τὶς κόκκινες σημαῖες καὶ πίσω οἱ βαρυπενθοῦσε χῆρες, τὰ ὀρφανά, οἱ ἀδελφὲς καὶ ὁ κόσμος.

Σὲ μίαν τέτοιαν κηδεία, ἡ πομπὴ ἀνέβηκε στὸ Σύνταγμα, ἔγινε ἡ ἀπαραίτητος στάσις στὸν Ἄγνωστο Στρατιώτη, ἐδόθησαν οἱ ἀπαραίτητες κατάρες κατὰ τῶν δολοφόνων καὶ ἡ πομπὴ κατέληξε στὴν Μητρόπολη, ὅπου κάποιος εἶχε τὴν ἀτυχὴ ἔμπνευση νὰ ζητήσῃ νὰ ξεσκεπάσουν τὰ φέρετρα, γιὰ νὰ «προσκυνήσῃ» ὁ λαὸς τὰ θύματα τῶν μοναρχοφασιστῶν…
Ὅταν ὅμως ἐξεσκεπάσθησαν τὰ φέρετρα ἀπεκαλύφθη ὅτι σὲ κάποια φέρετρα ὑπῆρχαν πέτρες καὶ σὲ ἄλλα οἱ νεκροὶ ἦσαν …χωροφύλακες, σφαγμένοι ἀπὸ τὴν ΟΠΛΑ…

Ὅπως ἦταν ἐπόμενον, οἱ «βαρυπενθοῦσες χῆρες» καὶ  τὰ «ὀρφανά» ἐξηφανίσθησαν ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ…

 

 

 

 

Από  τον  «Κόκκινο  Ουρανό», 

Τετάρτη, 11 Οκτωβρίου 2017

Μισούν το ΟΧΙ. Μισούν αυτόν που είπε το ΟΧΙ. Μισούν τον ηρωισμό των Ελλήνων στρατιωτών. Μισούν την εθνική ομοψυχία. Γι’ αυτό έχουν αποφασίσει να υποτιμήσουν και τελικά να καταργήσουν την 28η Οκτωβρίου 1940

 

 

Πάει περίπου ένας χρόνος, μπορεί και παραπάνω, που ένα πρωινό ενώ ήμουν στο αυτοκίνητο, άκουσα από τον αθλητικό ραδιοσταθμό της σοβιετικής ραδιοφωνίας τηλεόρασης μια «διανοούμενη πόρνη» (σύμφωνα με τον αρχισυντάκτη των New York Times, Τζον Σουίντον), μπροστά στο μικρόφωνο να … παραπονιέται για τον εορτασμό της 28^ης Οκτωβρίου, γιατί είμαστε λέει, «η μόνη χώρα που γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου και όχι την λήξη του». Οι υπόλοιποι που βρίσκονταν στο στούντιο δεν έφεραν καμία αντίρρηση, ούτε καν ψέλλισαν καμία ένσταση, σιωπώντας προφανώς, μπροστά στο ανυπέρβλητης σοφίας απόφθεγμα του συναδέλφου τους (ή συντρόφου τους). Και όλα αυτά, το τονίζω, σε αθλητικό σταθμό, όπου μπαίνεις υποτίθεται για να ακούσεις καμία είδηση του στυλ αν θα πάρει μεταγραφή ο Μάκης και πότε θα αποθεραπευτεί ο Λάκης.

Στη συνέχεια άρχισα να παρατηρώ ότι το σόφισμα αυτό ακούγεται όλο και περισσότερο. Ειλικρινά, τόσα χρόνια, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, δεν είχα ξανακούσει τίποτα ανάλογο. Άλλα άκουγα εγώ από παιδί τέτοιες ημέρες. Εγώ θυμάμαι κάτι ποιήματα για το «ΟΧΙ το αθάνατο, το είπες το σαράντα, εχάρισε εις τους λαούς, τη λευτεριά για πάντα. Σ’ αυτή τη γιορτή μας ελάτε παιδιά, ψηλά τη σημαία, ψηλά την καρδιά» και για «μια σπιθαμή απ’ το χώμα αυτό τ’ άγιο και ιερό δε δίνω, τη λευτεριά μου δεν πουλώ και σκλάβος δε θα γίνω». Που να ακουστούν τέτοια πράγματα σήμερα στο οργουελικό εθνοφοβικό κράτος και στο newspeak που έχει επιβάλλει το νεοταξικό «προοδευτικό» κηφηναριό;

Προφανώς, αυτά τα κλαψουρίσματα και τα φληναφήματα τα λέγανε και από παλιά μεταξύ τους, στα κομματικά γραφεία τους μέσα στους τέσσερις τοίχους ή στις πριβέ σοφιστικέ συζητήσεις τους. Στο περιθώριο της κοινωνίας. Μόνο που τώρα έγιναν mainstream. Ο ελληνικός λαός τους έκανε mainstream. Και τώρα είναι αργά για δάκρυα. Πλέον, αν αντιλήφθηκα καλά, η σοβιετική τηλεόραση διαφημίζει «αφιέρωμα» για την "απελευθέρωση της Αθήνας" (12 Οκτωβρίου 1944). Τα αφιερώματα για το ΟΧΙ και το έπος του ‘40 προφανώς θα τα ξεχάσουμε από εδώ κι εμπρός. Εννοείται ότι την ίδια ακριβώς γραμμή ακολουθούν και τα νεοταξικά κατηχητήρια που μερικοί ακόμα τα λένε σχολεία. (Γονείς, έχετε πάρει χαμπάρι τι λένε στα παιδιά σας;).

Είναι σαφές ότι τους ενοχλεί αφάνταστα η 28^η Οκτωβρίου. Τους ενοχλεί το ΟΧΙ. Γενικά, έχουν ένα «θέμα» με τα ΟΧΙ. Διότι, ναι θα το πω, τα ΟΧΙ θέλουν Μεταξάδες. Αυτοί έμαθαν τα ΟΧΙ να τα κάνουν ΝΑΙ. Και για αυτό θέλουν όλα τα ΟΧΙ (ειδικά αυτά που μιλάνε στην ψυχή του λαού) να τα υποτιμήσουν, να τα δυσφημήσουν και εν τέλει να τα καταργήσουν. Σαν την κολοβή την αλεπού του μύθου του Αισώπου που ζήλευε που οι άλλες είχαν ουρά και βάλθηκε να τις πείσει ότι όλες πρέπει να την κόψουν και να γίνουν σαν κι αυτή, γιατί τάχαμου έτσι θα ήταν πιο… «απελευθερωμένες» και ανάλαφρες!    

Δεν τους αρέσει η 28^η Οκτωβρίου.

Δεν τους αρέσει που οι Έλληνες ξεχύθηκαν στους δρόμους «με το χαμόγελο στα χείλη» και με πίστη για να πολεμήσουν τον εχθρό που τόλμησε να ζητήσει να πατήσει τα χώματά μας. Η προσπάθεια σπίλωσης του υψηλού εθνικού φρονήματος και της ομοψυχίας του λαού μας είναι φανερή από τους γραικύλους που έχουν πιάσει όλα τα πόστα και έγινε και επισήμως γνωστή, όταν ξεδιάντροπα στα σχολικά (νεοταξικά) βιβλία παρουσίαζαν «επετειακά» δοκίμια του στυλ ότι οι Ιταλοί «μας κήρυξαν τον πόλεμο και εμείς πήγαμε στο υπόγειο»! Σήμερα σε όλες τις σχολικές αίθουσες δεν μιλάνε για ηρωισμούς, σημαία και πατρίδα, αλλά για την "ειρήνη των λαών" και τον... "φασισμό".     

 

Δεν τους συμφέρει τα παιδιά μας να διαβάζουν και να μαθαίνουν τα παρακάτω γιατί μπορεί μέσα τους να γεννηθεί η επιθυμία του... «φασισμού»:

«Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας και τας ιεράς παραδόσεις μας. Νυν υπέρ πάντων ο αγών!» - Ιωάννης Μεταξάς.

 

«Με πίστη εις τον Θεόν και εις τα πεπρωμένα της φυλής, το Έθνος σύσσωμον και πειθαρχούν ως εις άνθρωπος θα αγωνισθή υπέρ βωμών και εστιών μέχρι τελικής νίκης». – Βασιλεύς Γεώργιος Β'.

 

Και το γιατί τους «κόφτει» τώρα η «απελευθέρωση της Αθήνας» και η λήξη του πολέμου, είναι νομίζω προφανές. Γιατί εκεί (στην ημερομηνία αυτή) δεν υπάρχει Μεταξάς, δεν υπάρχει κανένας ηρωισμός και το κυριότερο δεν υπάρχει καμία εθνική ομοψυχία, δεν υπάρχει κανένα σύσσωμο έθνος. Είναι γνωστό ότι ένα μήνα πριν, στις 8 Σεπτεμβρίου 1944, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ, χτύπησαν την πόλη του Πύργου, 4 μόλις ημέρες μετά την απελευθέρωσή της από τους Γερμανούς (και ενώ είχαν αφεθεί ελεύθεροι οι κομμουνιστές κρατούμενοι)! Σκότωσαν άνδρες της Χωροφυλακής, των Ταγμάτων Ασφαλείας, πολίτες, έκαψαν σπίτια, λεηλάτησαν, έστησαν «ανταρτοδικεία». Έδειξαν, με λίγα λόγια, μια εικόνα από αυτό το οποίο θα ακολουθούσε σε λίγο σε ολόκληρη την απελευθερωμένη Ελλάδα και αυτό που είχανε στο μυαλό τους και ετοίμαζαν. Θα ακολουθήσει η επίθεση στην Καλαμάτα και η γνωστή σφαγή στον Μελιγαλά. Την ίδια ώρα στην «απελευθερωμένη Αθήνα» και σε άλλες πόλεις οι μακελάρηδες της ΟΠΛΑ ακόνιζαν τα μαχαίρια τους.

 

Αυτό θέλουν. Δήθεν τους ένοιαξε η «απελευθέρωση». Την 28^η Οκτωβρίου μισούν. Την εθνική ομοψυχία μισούν. Τις ελληνικές σημαίες μισούν. Τις παρελάσεις μισούν. Τον εθνικό ύμνο μισούν. Και θέλουν να μετατραπεί η εθνική μας εορτή (και την λέξη «εθνική» μισούν) σε γιορτή «νίκης κατά του φασισμού» καταρχάς και κατόπιν γιορτή του κομουνισμού.  

Και επειδή οι κρατικοδίαιτοι κλαψιάρηδες θολοκουλτουριάρηδες ψευτοαπελευθρωτάκιδες (αυτοί που δεκάρα δεν δίνουν για την υποδουλωμένη στους τοκογλύφους Ελλάδα) μιλάνε για όλες (sic) τις «άλλες χώρες» που γιορτάζουν την απελευθέρωσή τους και πρέπει να τους μοιάσουμε κι εμείς (τι ξενομανία και αρχοντοχωριατιά κι αυτή, σύντροφοι), ας μας πουν την αντίσταση που έκαναν αυτές οι «άλλες χώρες» στον κατακτητή. Τι να εορτάσουν λοιπόν; Την υποταγή; Την δειλία; Την συντριπτική ήττα; Ποιοι να γιορτάσουν; Οι «φοβεροί» Γάλλοι (η υπερδύναμη της εποχής) που το έβαλαν στα πόδια; Οι Δανοί που παραδόθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ (!) ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των γερμανικών στρατευμάτων και ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή για να το πάει στον Χίτλερ;!! Οι Βέλγοι που το πιο φοβερό οχυρό τους (Εμπέν-Εμαέλ) που είχε κατασκευαστεί ειδικά για να υπερασπιστεί τα σύνορα του Βελγίου από μελλοντική γερμανική επίθεση και θεωρούντο "απόρθητο", το κατέλαβαν 78 μόλις Γερμανοί καταδρομείς οι οποίοι προσγειώθηκαν μέσα στο φρούριο με… ανεμόπτερα; Οι Γιουγκοσλάβοι που έκαναν αντίσταση 3 ημέρες; Οι Πολωνοί που άντεξαν 30 ημέρες (είχαν να αντιμετωπίσουν και τους Σοβιετικούς, αφού τα είχαν βρει με τους Γερμανούς ως προς τον διαμελισμό της χώρας με το γνωστό Σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότωφ); Οι Άγγλοι, που ηττήθηκαν κατά κράτος όταν πήγαν να εκστρατεύσουν στην ηπειρωτική Ευρώπη (βλέπε Δουνκέρκη); Για να μην πούμε για Ρουμάνους, Ούγγρους, Τσέχους, Σλοβάκους, Αλβανούς κλπ. Την ίδια ώρα Ισπανία και Πορτογαλία δήλωναν «ουδετερότητα».

 

Η αλήθεια είναι ότι τον Οκτώβριο του 1944 στην Αθήνα και στην λοιπή χώρα «όλα τα’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», από την δολοφονική μανία των κόκκινων ορδών.

Αυτοί σε λίγο θα θελήσουν να καταργήσουν και την 25^η Μαρτίου 1821, γιατί και τότε εορτάζουμε την «έναρξη» του πολέμου με τους Τούρκους και όχι την λήξη του.

 

Μην αμφιβάλετε καθόλου.


 

 

  

            

    

 

12  ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ  1944  ΑΠΟΧΩΡΟΥΝ  ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ  ΟΙ  ΓΕΡΜΑΝΟΙ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΑΘΗΝΑ.  Η  ΑΠΟΦΑΣΗ  ΤΩΝ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ  ΗΤΑΝ  ΝΑ  ΑΠΟΧΩΡΗΣΟΥΝ  ΧΩΡΙΣ  ΝΑ  ΤΟΥΣ  ΕΝΟΧΛΗΣΕΙ  ΚΑΝΕΙΣ.  ΟΙ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ  ΔΕΝ  ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΝ  ΓΙΑ  ΤΟΥΣ  ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ,  ΑΛΛΑ  ΓΙΑ  ΝΑ  ΑΡΠΑΞΟΥΝ  ΤΗΝ  ΕΞΟΥΣΙΑ  ΜΕΣΑ  ΣΕ  ΕΝΑ  ΝΤΕΛΙΡΙΟ  ΑΙΜΑΤΟΣ.

   Οι  Άγγλοι  συνεννοήθηκαν  με  τους  Γερμανούς  στην Πορτογαλία,  για  την  ασφαλή  αποχώρηση  των  Γερμανών - χωρίς  εχθροπραξίες - από  την  Αθήνα  μέχρι  την  Θεσσαλονίκη,  την  παράδοση  της  Θεσσαλονίκης  στον  αγγλικό στρατό  και  την  υποχώρησή  τους  μέσω  της  Γιουγκοσλαυΐας,  γιατί  η  Βουλγαρία  και  η  Ρουμανία  είχαν  καταληφθεί  από  τον  ρωσικό  στρατό.  Έτσι  ανέλαβαν  να  παριστάνουν  τον  άγγελο - φύλακα  των  Γερμανών  μέχρι  την  Γιουγκοσλαυΐα  οι  "Έλληνες"  κομμουνιστές  αντάρτες  του  ΕΑΜ.

 

 

 

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΚΕ – ΓΕΡΜΑΝΩΝ

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΟ
Ε.Λ.Α.Σ. (Ο.Μ.Μ.) και Γερμανικής Ανωτάτης
Στρατιωτικής Διοικήσεως Μακεδονίας-Αιγαίου. 

 

Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι 1) Καπετάν Κίτσος, Διοικητής 2ου Τάγματος 31ου Συντάγματος Ε.Λ.Α.Σ. ενεργώντας ως αντιπρόσωπος της Ο.Μ.Μ. με εξουσιοδότηση του Μεράρχου XI Μεραρχίας Λασάνη και 2) Ταγματάρχης Έρριχ Φένσκε Διοικητής της μονάδος 31756 Βασιλικών, ως εκπρόσωπος των ενόπλων γερμανικών δυνάμεων της στρατιάς του Αιγαίου, συνελθόντες σήμερα την 1η Σεπτεμβρίου 1944 στο χωριό Λειβάδι περιφερείας Θεσσαλονίκης, συμφωνήσαμε τα εξής.
1- Ό Ε.ΛΑ.Σ. αναλαμβάνει την υποχρέωση να μη εμπόδιση την υποχώρηση του γερμανικού στρατού στην περιοχή της Ο.Μ.Μ., εισερχόμενος σε κάθε εκκενούμενο τμήμα μετά την αναχώρηση και του τελευταίου Γερμανού στρατιώτου.
2- Παράλληλα ή Γερμανική Α.Σ.Δ.Μ.Α. υποχρεούται να διάταξη την αποχώρηση των Ταγμάτων Ασφαλείας από την πόλη της Θεσ/νίκης, την οποία και θα παραδώσει στον Εφεδρικό Ε.ΛΑ.Σ. και στην Πολιτική Οργάνωση του Ε.Α.Μ. σύμφωνα με λεπτομερειακό σχέδιο πού τα δύο συμβαλλόμενα μέρη (Ο.Μ.Μ.-Ε.Α.Μ. και Γ.Α.Σ.Δ.Μ.Α.) θα καθορίσουν.
3- Ό Ε.ΛΑ.Σ. εγγυάται για τη ζωή των Γερμανών στρατιωτών, πού προσχώρησαν ή θα προσχωρήσουν στις τάξεις του, φτάνει να υποσχεθούν πώς θα πολεμήσουν στο πλευρό του ενάντια σε οποιοδήποτε εχθρό του Λαϊκού Στρατού. 
4- Ό Ε.ΛΑ.Σ. δεν φέρει καμιά ευθύνη αν αντιλαϊκές προδοτικές ομάδες επιτεθούν κατά γερμανικών δυνάμεων.
5- Ή Γ.Α.Σ.Δ.Μ.Α. θα παραχώρηση στον Ε.ΛΑ.Σ. βαρύ οπλισμό και ανάλογο πολεμικό υλικό για την εξουδετέρωση των ως άνω ομάδων.
6- Ό Ε.ΛΑ.Σ. με όρους αυτούς και με συνεργασία των βουλγαρικών και αλβανικών παρτιζάνικων τμημάτων αναλαμβάνει την καταπολέμηση των αντιλαϊκών ανταρτικών ομάδων.
Το σύμφωνο αυτό γράφτηκε σε δύο, το ένα στην ελληνική γλώσσα και το παρέλαβε ο Ταγ/ρχης Έρριχ Φένσκε και το δεύτερο στη γερμανική και το παρέλαβε ο καπετάν Κίτσος.
Λειβάδι 1-9-1944
Ό αντιπρόσωπος της Ο.Μ.Μ.                                                  Για την Γ.Α.Σ.Δ.Μ.Α.
(Υπογραφή)                                                                          (Υπογραφή)
Σφραγίς
          

11  ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ  1944.  ΔΡΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ  Η  ΣΦΑΓΗ - ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ  80.000  ΑΘΗΝΑΙΩΝ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ.  ΠΡΟΛΑΒΑΝ  ΝΑ  ΣΦΑΞΟΥΝ  30.000  ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ  ΚΑΙ  ΝΑ  ΠΑΡΟΥΝ  ΟΜΗΡΟΥΣ  ΠΕΡΙΠΟΥ  40.000.  ΠΟΛΛΟΙ  ΑΠΟ  ΑΥΤΟΥΣ  ΠΕΘΑΝΑΝ  ΣΤΟΝ  ΔΡΟΜΟ.

Η μάζωξη των Κομμουνιστών Δολοφόνων θα γίνει στις 11-10-44 στο αμφιθέατρο του Νοσοκομείου Ευαγγελισμός. Ανά τριάδες, συνωμοτικά, θα προσέρχονται αυτοί που σε δύο μήνες θα κατασφάξουν τους συμπολίτες τους. Πίσω από τις κουρτίνες θα παρακολουθεί ο Αναστασιάδης, ενώ μέσα στο αμφιθέατρο κουμάντο θα κάνει ο Γιώργης Καζιάνης, παλιός καπνεργάτης ο οποίος δούλευε αρχινοσοκόμος στο σανατόριο "Σωτηρία"  ( τα Νοσοκομεία εκείνη την εποχή ήταν άντρα των κομμουνιστών λόγω του ασύλου που πρεσέφεραν, όπως σήμερα είναι τα Πανεπιστήμια).  Ο Καζιάνης θα δώσει τις κατευθύνσεις και αποχαιρετώντας τους συντρόφους θα βάλει στις τσέπες τους τα σημειώματα με τα ονόματα αυτών που θα δολοφονούνταν σε κάθε περιοχή. Σε λίγες εβδομάδες ο σύντροφος Καζιάνης θα "διακριθεί" ως στρατοπεδάρχης του Ασύλου Κοκκινιάς και θα προσφέρει στον Λαϊκό Αγώνα σφαγιάζοντας ιδιοχείρως πάνω από 200 ανθρώπους.

Ο  σύντροφος Σπύρος Κωτσάκης ή "Νέστορας",  ο "μονολιθικός μπολσεβίκος" από τη Θράκη ο οποίος ανέλαβε αρχηγός της ΟΠΛΑ πριν τα Δεκεμβριανά, είχε απελευθερωθεί από το σανατόριο "Σωτηρία".  Συνωμότης, ανάλγητος, μοχθηρός και αρχιχαφιές θα δώσει διαταγή να παρακολουθείται ο αθηναϊκός λαός και να σημειώνεται οποιαδήποτε αντικομμουνιστική πράξη, κουβέντα, σχόλιο εναντίον του ΕΑΜ. Έγινε πλήρης καταγραφή όλων των αντιφρονούντων, των ανθρώπων που δεν συμπαθούσαν τον Κομμουνισμό, που είχαν συγγενείς στρατιωτικούς, αστυνομικούς, αντάρτες Εθνικών οργανώσεων, οποιουδήποτε που ΔΕΝ ήταν κομμουνιστής.

 

Όλοι αυτοί έπρεπε να ΠΕΘΑΝΟΥΝ.

Ο σύντροφος Τζογανάκης επιδεικνύει τον τρόπο με τον οποίον αφαίρεσε τη ζωή άνω των 100 ανθρώπων.  Καθώς τους διέταζαν να βγάλουν τα παπούτσια τους, ο σύντροφος τους χτυπούσε  με τσεκούρι πίσω στο κεφάλι.

Η  ΟΠΛΑ,  Η  ΟΡΓΑΝΩΣΗ  ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ  ΤΩΝ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ.

Δεν έχει υπάρξει στην Ελληνική Ιστορία χειρότερος μακελάρης του λαού μας, από την ΟΠΛΑ,  την διαβόητη εγκληματική πολιτοφυλακή του ΚΚΕ. Επί 33 ημέρες η Αθήνα θα μεταβληθεί σε απέραντο σφαγείο. Οι δολοφονηθέντες θα υπερβούν τους 30.000, με τους μετριότερους υπολογισμούς. Περιστέρι, Άσυλο Κοκκινιάς, Τουρκοβούνια, Ούλεν, Κυψέλη, Δρουγούτι, Υμηττός, Καισαριανή, Βύρωνας, Μπαρουτάδικο, Λατομεία Κοπανά...όλη η Αθήνα.
Από αυτούς ελάχιστοι θα πεθάνουν από σφαίρες. Οι περισσότεροι θα ξεψυχήσουν με μεσαιωνικά μαρτύρια, στα οποία θα τους υποβάλουν οι πρώην γείτονες, συνάδελφοι, γνωστοί τους...

Η ιδέα για τη δημιουργία ομάδας εκτελεστών -όπως η Τσεκά και η Γκεπεού στην ΕΣΣΔ- γεννήθηκε στο ημιπαρανοϊκό μυαλό του εκ Βουλγαρίας υπαρχηγού του ΚΚΕ, Γιάννη Ιωαννίδη.

Ως πρώτος αρχηγός της ΟΠΛΑ κατά τα χρόνια της Κατοχής έδρασε ο σύντροφος Σπύρος Κωτσάκης ή "Νέστορας".

Αυτός φρόντισε να στελεχώσει την τρομοκρατική οργάνωση του με τους πλέον φανατισμένους και αδίστακτους εγκληματίες. Ο αριθμός τους θα φτάσει τα 1000 άτομα από τα οποία τελικά θα συλληφθούν και θα τιμωρηθούν περίπου 150. Αυτοί θα αρχίσουν στην Αττική αλλά και σε όλη τη χώρα τις εκκαθαρίσεις των αντιφρονούντων. Οι πράξεις τους θα προκαλέσουν την αντίδραση του κομμουνιστή Ζέβγου ο οποίος θα χαρακτηρίσει τον Κωτσάκη "αιμοπτύοντα παράφρονα κακούργο" και τους άντρες του "δολοφόνους". Θα τον αντικαταστήσει με κάποιον που έμελλε να φανεί ακόμη πιό αιμοχαρής, τον σύντροφο Στέργιο Αναστασιάδη ή "Τάκη Πετρίτη".  Ο Αναστασιάδης, θέλοντας να κινεί τα νήματα από το παρασκήνιο, όρισε ως όργανο του τον σύντροφο "καπετάν Ανανία" Παντελή Κιουρτζή .  Ο Κιουρτζής θα λειτουργήσει τυραννικά προς τους υφισταμένους του και με αυταρχικό τρόπο θα απαιτήσει "αποτελέσματα". Θα γίνει πολύ αντιπαθής στους  δολοφόνους, τόσο που εικάζεται ότι δολοφονήθηκε από τα χέρια τους στη Μακρόνησο. Σαν δεξί του χέρι ο Κιουρτζής θα ορίσει έναν σφαγέα της Κατοχής, τον σύντροφο Ηρακλή Μπογιατζίδη ο οποίος θα ελέγχει κατά τα Δεκεμβριανά τους Τομείς των "εκκαθαρίσεων".  Πολλοί μανιακοί δολοφόνοι - "λαϊκοί αγωνιστές" της ΟΠΛΑ θα διαφύγουν τη σύλληψη. Άλλοι θα φύγουν στο Μπούλκες και θα σκοτωθούν αργότερα κατά τον Συμμοριτοπόλεμο, αρκετοί  αλληλοσκοτώθηκαν,  ενώ πολλοί άλλοι θα γλυτώσουν και θα δραπετεύσουν στο Παραπέτασμα. Ίσως κάποιοι από αυτούς να ζουν σήμερα με τις συντάξεις που τους παρέχει το Κράτος....

ΠΕΡΙΦΕΡΟΜΕΝΟΙ ΚΟΝΣΕΡΒΟΚΟΥΤΑΔΕΣ
Τα κάτωθι άτομα περιγράφονται από τις εφημερίδες να πρωτοστατούν σε σφαγές σε διάφορα μέρη της Πρωτεύουσας, κυρίως στην Καισαριανή-Βύρωνα και στον Πειραιά.
Γιώργης Κολημένος, Δημήτρης "στραβοκέφαλος" Υφαντής, Σοφοκλής Σουλιτσιδάκης, Μήτσος Αυγέρης.

 

Απόσπασμα από την κατάθεση του Στέφανου Λιόλιου:

"...Τους διέταζα να γδυθούν κι ύστερα τους έβαζα να γονατίσουν στο χώμα και να σκύψουν το κεφάλι πάνω σε μεγάλες πέτρες, που είχα αραδιάσει έξω από τα διυλιστήρια της Ούλεν. Τότε έπαιρνα ένα τσεκούρι και τους έδινα μιά τσεκουριά πίσω στο κεφάλι και αν δεν τους αποτελείωνα με την πρώτη, τους έδινα και δεύτερη και τρίτη ώσπου "να τα βροντήξουν"...
Άλλα παλληκάρια, όπως ο Τζογανάκης και ο Μακαρώνας, τους έδιναν κάμποσες μαχαιριές στην καρδιά και κατόπιν ερχόταν αλλουνού η σειρά. Όταν κουραζόμουν, έπαιρνε άλλος τη θέση μου..."

 

    Η  ΗΘΟΠΟΙΟΣ  ΠΑΠΑΔΑΚΗ  ΣΦΑΓΜΕΝΗ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ

 

Ο  ΜΟΝΕΔΑΣ  ΕΒΓΑΖΕ  ΤΑ  ΜΑΤΙΑ  ΤΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ  ΜΕ  ΤΑ  ΔΑΧΤΥΛΑ
Ο Μονέδας 23 χρονών, σιδηροδρομικός από την Καλαμάτα, δολοφόνησε δεκάδες ανθρώπων, ακόμα και στενούς του συγγενείς.  Αλλά δεν σκότωνε απλά με κονσερβοκούτι. Του άρεσε, καθώς το θύμα ψυχοραγούσε, να του βγάζει τα μάτια με τα δάχτυλα ή -σε κάποιες περιπτώσεις- να του χώνει στο στόμα τα σπλάχνα του.

    
           Ο  ΦΕΝΕΟΣ
    

Η  ΓΥΝΑΙΚΑ  ΤΟΥ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ  ΜΑΝΟΥ  ΚΑΤΡΑΚΗ

"ΒΓΑΛΤΕ  ΤΟΥΣ  ΤΑ  ΜΑΤΙΑ"  

Στον ΥΜΗΤΤΟ, σύμφωνα με μαρτυρίες ρόλο στρατοπεδάρχη έπαιξε η συντρόφισσα Άννα Λώρη, ηθοποιός και πρώτη σύζυγος του Εαμοελασίτη ηθοποιού Μάνου Κατράκη.
Εφημερίδα ΕΛΛΑΣ 18-1-1945
"Αυτή η θεατρινούλα υπεδύθη κατά την Δεκεμβριανή περίοδο της Ελλάδος πρωτεύοντα ρόλο στο έγκλημα με τον χαρακτηριστικό τίτλο: ¨Το Μακελλειό της Αθήνας". Χοροπηδά πάνω σε μισοπεθαμένους πατριώτες από τα μαρτύρια που τους έκαναν οι λαοκράτες,  που  μετέβαλαν την Αθήνα και τους συνοικισμούς της σε απέραντο νεκροταφείο.
Διατάσσει αφρίζοντας:
-Σκοτώστε κι αυτόν. Και εκείνον. Σπάστε τους τα χέρια πρώτα. Βγάλτε τους τα μάτια. Και τη γλώσσα! Κόφτε και τη γλώσσα!
Από τους εκτελεστάς ζητούσε, όπως λένε, σαν νέα Ηρωδιάς, και τα κεφάλια μερικών γνωστών της, αντιθέτων φρονημάτων, κατοίκων του συνοικισμού και του Μπραχαμίου, να της τα φέρουν μπροστά της να τα θαυμάση, να τα καμαρώση και να εξαφθή πιό πολύ το μένος της.  Ο δάσκαλος Ματζούρης δεν χαλούσε το χατήρι της καλλιτέχνιδος Άννας Λώρη, μεταχειριζόμενος κι αυτός με βαναυσότερο τρόπο τα θύματα του, που άθελα των έπεφταν στα αιματοβαμμένα χέρια του".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ  ΚΑΙ  ΤΑ  ΑΡΘΡΑ:

1.   Ο ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΤΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΠΟΥ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ  ΤΟΝ  ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ....

2.   ΟΙ "ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ" ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ

3.   ΤΡΑΜΠ: «Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΚΑΡΣΟΝΙ ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ».

4.   ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΝΑΖΙΣΜΟ

5.   ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ

6.   ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

7.   ΤΟ ΚΟΝΣΕΡΒΟΚΟΥΤΙ

8.   «Ο ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ ΗΤΑΝ Η ΑΡΧΗ, ΘΑ ΣΚΑΨΟΥΜΕ ΠΗΓΑΔΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΒΑΘΥ». ΣΗΜΕΡΙΝA ΣΥΝΘΗΜΑTA ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ

 

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ