ΠΕΤΡΟΣ ΒΛΑΣΤΟΣ: «ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ».

«Ο Ίων Δραγούμης κι ο Πέτρος Βλαστός είναι, θαρρώ, οι δυο άνθρωποι που περισσότερο τίμησα και αγάπησα στη ζωή μου.»  Νίκος Καζαντζάκης, «Ταξιδεύοντας: Αγγλία», 1969, σελ. 106

Περιοδικό «Γράμματα», Τόμος 3, Αριθμός 31/1916

13-11-1913   ΠΕΤΡΟΣ ΒΛΑΣΤΟΣ

Οι σελίδες αυτές είναι παρμένες από το ανέκδοτο βιβλίο «Έρευνα για τις μελλοντικές κατευθύνσεις της φυλής μας» (1919) που κυκλοφόρησε αργότερα: http://invenio.lib.auth.gr/record/122531/files/1.pdf –

«Τά ρωτήματά σας είναι τέτοια πού μοναχά γιά νά καταστρώσει κανείς το πρόβλημα κάπως καθαρά θά χρειαζότανε πρώτα ένα βιολογικό ξεκαθάρισμα τής εβρωπαϊκής ιστορίας καί τής φυλετικής μας σύστασης, θα χρειαζότανε μάλιστα νά μελετήσει κανείς τό χαρακτήρα της ποιητικής καί μεταφυσικής μας συνείδησης. Μά γιά τή Ρωμιοσύνη τέτοια δουλιά δέν έχει γίνει ακόμα, καί ακολουθεί έτσι αναγκαστικά πώς είναι παράτολμο νά βγάλουμε όχι μονάχα θετικά μέ καί πιθανόφανα πορίσματα.

Κι από μερικά σας ρωτήματα συμπεραίνω πώς ίσως νά μήν καλοκαταλαβαίνετε ποιό αλήθεια είναι τό πρόβλημα. Π. χ. Μιλάτε για κάποιο «πατριωτισμό πολιτισμού» – εβρωπαϊκού καί ίσως ανθρώπινου. Όμως αφτά είναι αντίλογα λόγια.

ΚΑΘΕ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ  ΕΙΝΑΙ  ΡΙΖΩΜΕΝΟΣ  ΣΕ  ΟΡΙΣΜΕΝΗ  ΦΥΛΗ  ΚΑΙ  ΠΑΤΡΙΔΑ.

Κάθε πολιτισμός είναι ριζωμένος σέ ορισμένη φυλή καί πατρίδα. Ποτέ του δέν πάει πάρα πέρα. Ψυχή καί κορμί δέ χωρίζουνται. Είναι ειπωμένο πώς η ανθρωπότητα θέν υπάρχει. Καί γι’ αυτό δέν υπάρχει ανθρώπινος πολιτισμός καί ακόμα λιγώτερο ο πατριωτισμός του. Αλλού πάλι μιλάτε γιά τήν επιστήμη καί τή θρησκεία σά να είτανε αντίθετες έννοιες. Πολύ στραβό. Η αληθινή επιστημονική συνείδηση έχει πάντα βάση καί πηγή της τή σοβαρή θρησκευτική (ή μεταφυσική, τό ίδιο κάνει) αντίληψη τής ζωής. Αφτό πού ίσως θέτε νά πείτε είναι πώς οι Εκκλησίες μισούν τη λέφτερη μάθηση – μά η θρησκεία η αληθινή δέ βρίσκεται στις Εκκλησίες, ούτε σέ κείνες κάν πού λέγουνται χριστιανικές.

Αλήθεια αφτό πού ρωτάτε είναι «τί δρόμο θά τραβήξει η ζωή; Ποιός όμως τολμά νά τό προφητέψει; Η ζωή – καθώς καί σείς το λέτε – δέ γυρίζει σέ ομοιόμορφους μηχανικούς κύκλους μά πάντα ξανανιώνει διαφορετική. Δέ λογαριάζει κανείς τό άβριο από τήν ιστορία τού προχτές. Αφτό πού αξίζει όμως είναι νά ξέρει κανείς τί θέλει καί γιατί τό θέλει. Τα παρακάτω μου λόγια ελπίζω νά φανερώσουν πιό καθαρά τήν ιδέα μου. Η ερχούμενη ιστορία τού ελληνισμού θά καθοριστεί, σάν καί πάντοτε, από τό είδος τής φυλής πού θά μορφωθεί καί θά κυριαρχήσει στήν Ελλάδα. Δέν μπορώ – ούτε, θαρρώ, κανένας άλλος μπορεί νά προβλέψει τί είδος φυλής θά ζυμωθεί μέσα στό καινούριο κράτος, ούτε κάν άν θά θεμελιώθει μιά φυλή ομοούσια καί καλοδέματη. Μπορεί μάλιστα νά ξεχειλίσει η ασυναρτησία τής ανακατεψιάς μέ όλους τούς κακόφυλους καί μισόφυλους καί τά συροσημιτικά σμιγάδια πού σκουληκιάζουνε γύρω τριγύρω στή Μεσόγειο.

Ένα πράμα πρέπει νά καταλάβουμε καθαρά. Ο σημερινός πολιτισμός της Εβρώπης είναι σχεδόν ολάκερος τεφτονικός. Βασίζεται στην Αγγλία, στην Ολλάντα, στή Γερμανία καί στή Γαλλία – όχι τήν τωρινή Γαλλία μά κείνη πού ξεψύχησε στά 1789. Τόν πολιτισμό αφτό είμαστε αναγκασμένοι νά τόν έχουμε γύρω μας γιατί είναι κυρίαρχος. Καί θά τόν ακολουθήσουμε έτσι ως εκεί πού μάς ορίζει χωρίς όμως καί νά τόν κάνουμε ποτές δικό μας. Είναι καί αφτός παριγυριά – όχι δική μας οργανική ζωντάνια.

Τόν τεφτονικό πολιτισμό τόνε μάχεται καί τόν μπαταλιάζει καί ίσως τόν πνίξει μιά μέρα τό κοπάδι πού κατεβαίνει από τό ξεσπόρισμα τής σημιτισμένης Ρώμης – από τό σάπιο Χάος τών Εθνών καθώς τόσο αληθινά  το ξήγησε ο Houston Stewart Chamberlain. Οι απόγονοι τού άμορφου ρωμαικού imperium είναι σήμερα όλα τά λεγόμενα λατινικά έθνη. Καί δίχως άλλο υπάρχει λόγος βαρύς γιά νά λεγόμαστε καί μείς Ρωμιοί.

Η δική μας ελπίδα σωτηρίας είναι πώς έχουμε ακόμα – κατα τη γνώμη μου – αρκετές φυλές μέσα μας πού δέν τις πείραξε βαθιά τό λατινικό (ή συροσημιτικό) φαρμάκι – καθώς τούς Ρουμελιώτες, τούς Αρβανίτες, τούς κάπως γνήσιους Έλληνες, Σλάβους ή άλλους  Άριους. Τά δημοτικά μας τραγούδια καί η δημοτική μας γλώσσα είναι σημάδια πώς δέ χάσαμε ολότελα τήν άρια μας καταγωγή. Οι φυλές αφτές πολεμήσανε στό 21 – καί όχι οι λογής λογής Γραικύλοι. Κι άν οι φυλές αφτές γίνουν η αποκλειστική βάση τού ελληνισμού τότε θά φτιάσουμε δικό μας πολιτισμό πού θα συγγενέβει όχι μόνο μέ τόν τεφτονικό μά καί μέ τόν αρχαίο ελληνικό.

Θά αγαπήσουμε τότε τήν ατομική λεφτεριά καί τήν τίμια πίστη, μά θά μισούμε κάθε καθολικισμό – είτε θρησκεφτικό (δογματικές εκκλησίες) είτε κοινωνικό (σοσιαλισμό καί κρατισμό κάθε είδους) είτε οικονομικό (προστασίες καί τυραννικούς συνεταιρισμούς) είτε πνευματικό (σατραπισμό στήν παιδεία, έλλειψη πρωτόβουλης έρεβνας καί πλαστικής ματαφυσικής).

Θα αγαπούμε τή φυλή μας περισσότερο από κάθε άλλο καί θά τή φυλάγουμε από κάθε παραταίρισμα, καί θά κακοβλέπουμε τόν ανθρωπισμό καί κάθε ανόσια αδερφοσύνη από κείνες πού θένε ο καθολικός ο Πάπας, ο κοινωνικός δημαγωγός καί ο φραντσέζος ο δογματιστής. Αφτό δέ θα πεί πώς θά σηκωθούμε νά δυναστέψουμε κάθε αλλόφυλο μά θά πεί πώς πρέπει νά έχουμε γερά δικά μας σύνορα – καί πολιτικά καί φυλετικά καί πνευματικά. Όποιος ζυγώσει γιά νά τά σπάσει θά τόνε σπάνουμε. Μά ούτε πάλι θά ξεμονωθούμε. Θα δανιζόμαστε ό,τι μάς χρειάζεται μά θά είμαστε λέφτεροι δανειστάδες – όχι είλωτες ξένου πολιτισμού. Αλλιώτικα θά πέσουμε καί μείς ξανά μέσα στό Χάος τό μιξοβάρβαρο.

Πώς ο Ρωμιός ξέρει τήν αξία της φυλής υπάρχουνε δείγματα σημαντικά. Θυμίζω τους Χιώτες πού μέ τή στενή τους επιμιξία καταφέρανε νά φτιάσουν καί νά βαστάξουν ξεχωριστό καί άξιο δικό τους τύπο. Καί φυσικά η προστασία δυνατού κράτους βοηθά σημαντικά τό συνταίριασμα τό φυλετικό πού έγινε στήν Ελλάδα από τό 1830 καί ύστερα είναι ο πιό σπουδαίος λόγος πού έφερε τό σημερινό μερικό ξανάνιωμα.

 Πώς η φυλή έχει τώρα συνολικό δικό της χαρακτήρα τό βλέπει κανείς ξάστερα διαβάζοντας τά έργα τού Παλαμά.

Μά νά μή νομίσουμε πώς είμαστε κιόλας απάνω σέ σίγουρη βάση. Η πειθαρχία μας είναι ακόμα μισερή καί δέ βάζουμε στή δουλιά μας αρκετή ειλικρίνεια καί αφτοθυσία. Ούτε ακόμα ξετινάξαμε από πάνω μας τή γλωσσική ψεφτιά – τά ελεεινό αφτό λείψανο τής σκλαβιάς μας στόν καθολικισμό.

ΤΟ  ΚΑΘΕΤΙ  ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ  ΣΤΗΝ  ΠΟΙΟΤΗΤΑ  ΤΗΣ  ΦΥΛΗΣ.

Με δυό λόγια.

Τό κάθε τι βασίζεται στήν ποιότητα τής φυλής, δηλαδή στήν οργανική ζωντάνια της κοινωνίας. Άν είναι δυνατή, ομοιόμορφη, σταθερή και καθαρή από κάθε ξένη λέρα, τότε θά χτίσει το δικό της χαρακτηριστικό πολιτισμό. Άν όχι, θά παρακυλά κυβερνημένη από κάποιο εξωτερικό imperium, δίχως θέληση δική της, δίχως δικό της τύπο, δίχως αξία αληθινά ανθρώπινη.

Κανένας νόμος ούτε σκολιό κανένα δέν μπορεί νά μάς βοηθήσει. Η ατομική συνείδηση θά ρυθμίσει τήν τύχη τής φυλής.

Καί τελειώνοντας θά σας παρακαλέσω νά προσέξετε τό υστερόγραφό σας. Γράφετε : «Οι απαντήσεις μπορούν νά γραφτούν σ’ οποιοδήποτε γλωσσικό ιδίωμα.» Νά λοιπόν πάλι ο καθολικισμός, νά ο σατανικός κίντυνος, νά η δήθεν ανοιχτόμυαλη λεφτεριά πού είναι δειλία, έλλειψη φυλετικού χαρακτήρα, απρόσωπη αβουλία. Όποιος νομίζει πώς η δημοτική είναι η αληθινή μας γλώσσα δέν πρέπει να παραδέχεται κανένα άλλο «γλωσσικό ιδίωμα» ή κακοφόρμισμα. Πρέπει καί στή γλώσσα μας νά έχουμε σύνορα θετικά καί καλοκομένα. Αλλοιώτικα χανούμαστε πάλι μέσα στό Χάος τό καθολικό».

 

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ