Εμπεδοκλής - Η θεωρεία του διπλού Ήλιου

Πολλές φορές στα κείμενα μου έχω αναφέρει ότι υπάρχουν δύο Ήλιοι. Ο ένας είναι αυτός που βλέπουμε με τα φυσικά μας μάτια, και προσδιορίζεται ως ο Φυσικός Ήλιος, και ο οποίος διακρίνεται για την θερμότητά του.
Ο άλλος Ήλιος για τον οποίο κάνουμε λόγο είναι ο «αρχέτυπος Ήλιος», ο οποίος ενυπάρχει στην 5η σφαίρα. Είναι το αρχέτυπο του δικού μας υλικού ήλιου και δεν είναι θερμός. Λειτουργεί ως μετασχηματιστής «μορφών». Είναι εκείνος ο Αρχέτυπος Ήλιος που καθώς η Αθάνατη Ψυχή «κατεβαίνει» από τα ανώτερα πεδία , διαπερνά τον αρχέτυπο Ήλιο και αποκτά μία αιθερική μορφή. Στην 5η σφαίρα η Αθάνατη Ψυχή σηματοδοτεί την Ουράνια Πατρίδα της. Οποιαδήποτε Αθάνατη Ψυχή επιλέξει να «κατέβει» σε κατώτερες σφαίρες οφείλει να διέλθει διαμέσου του Αρχέτυπου Ήλιου.
Το ίδιο όμως ισχύει και για τις Υπερδιαστατικές οντότητες που «κατοικούν» σε ανώτερες σφαίρες πέραν της 5ης, όπως π.χ. οι Ολύμπιοι από την 6η σφαίρα. 
Ο Αρχέτυπος Ήλιος πάλλεται στην Απολλώνια Ακτίνα και σηματοδοτούσε κάποτε την Υπερβόρεια χώρα του Απόλλωνα, όταν εκείνη βρισκόταν στα τετρασδιάστατα πεδία της Γης. Ήταν τότε που Αρχαίοι Έλληνες Ήρωες, όπως ο Περσέας και ο Ηρακλής, την είχαν εντοπίσει. Έτσι οι ήρωες μας μπορούσαν να "δουν" και τον δεύτερο Ήλιο. 
Σήμερα η θεωρία των δύο Ήλιων έχει πάρει άλλες διαστάσεις. Κάποιοι τον αναφέρουν ως σκάφος, κάποιοι άλλοι ως πλανήτη που κρύβεται πίσω από τον Ήλιο, κάποιοι άλλοι ως κομήτη που πιθανόν θα μας πέσει στο κεφάλι. 
Το ότι έχει θεαθεί ένα δεύτερο, μικρότερο ηλιακό σώμα είναι ένα γεγονός που δεν αμφισβητείται. Πολλοί λίγοι είναι εκείνοι όμως που αναρωτήθηκαν εις βάθος, τι ακριβώς είναι αυτό και γιατί το βλέπουμε τώρα. 

Η απάντηση είναι πολύ απλή. Καθώς οι διαστάσεις του γραμμικού χρόνου εξαλείφουν τον «χώρο» που τις χωρίζει, λεπταίνει το διάστημα μεταξύ τους. Καθώς η ανθρώπινη συνειδητότητα φωτίζεται, τότε το Πνεύμα απελευθερώνεται και ο Νους αφυπνίζεται. Έτσι η αφυπνισμένη οντότητα που κατοικεί στον τρισδιάστατο πλανήτη της Γης μπορεί να «συλλάβει» φαινόμενα που κάποτε δεν τα έβλεπε με γυμνό μάτι. Μπορεί να «συλλάβει» φαινόμενα που κάποτε οι Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι τα έβλεπαν πολύ καθαρά και εύκολα. 
Πριν δημιουργηθούν οι νεφέλες και η ατμόσφαιρα επάνω σε αυτόν εδώ τον πλανήτη, οι πρώτοι κάτοικοι μπορούσαν να βλέπουν με γυμνό μάτι τους μακρινούς γαλαξίες και τους πλανήτες.
Τότε οι πρώτοι αυτοί κάτοικοι ζούσαν στον «πρώτο ουρανό» όπως τον ονόμαζαν. Αργότερα ο «πρώτος αυτός ουρανός» απομακρύνθηκε. Η αρχαία Ελληνική μυθολογία με γλαφυρό ύφος παρουσιάζει αυτή την «απομάκρυνση» καθώς ο Κρόνος κόβει τα γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού και αυτός απομακρύνεται από τα πεδία της Γης. Να θυμάστε ότι όλα υπηρετούν το Σχέδιο. 
Αναφερόμενος λοιπόν ο Ησίοδος σε αυτήν την κοσμοθεωρία (τον μύθο) περί Ουρανού και Κρόνου, σηματοδοτεί με τον συγκεκριμένο «Ουρανό» έναν άλλο «Ουρανό» που προϋπήρχε και που εμείς τώρα δεν μπορούμε να δούμε.
Όμως το πρόγραμμα των Ολύμπιων Υπερδιαστατικών Οντοτήτων προέβλεπε την απομάκρυνση του «πρώτου Ουρανού», ώστε να μπορέσουν με την εξάτμιση των υδάτων από τα νερά της Γης να σχηματιστούν οι Νεφέλες. Και αυτές οι Νεφέλες περιείχαν τον «Αιθέρα». 
Διαμέσου αυτού του Αιθέρα οι Υπερδιαστατικοί Ολύμπιοι μπόρεσαν και «κατέβηκαν» ώστε να υλοποιήσουν το δεύτερο μέρος του Σχεδίου τους και το οποίο αφορούσε ως επί το πλείστον την δημιουργία των Γενών. Για να υλοποιηθεί όμως αυτό το δεύτερο μέρος και να επιτηρηθεί από τους ίδιους όφειλαν να κατέβουν στον βραχώδη αυτόν πλανήτη. Έτσι ξεκίνησαν την κάθοδο τους από την 6η σφαίρα, διέσχισαν τον Αρχέτυπο Ήλιο, έφθασαν στην 5η σφαίρα, σηματοδότησαν σε ποιο αρχέτυπο πλανήτη ή συστήματος θέλουν να «εγκατασταθούν», π.χ. Ανδρομέδα, Πλειάδες, κ.λ.π., και κατόπιν ακολούθησαν την «υλική διαδικασία των 4 υλικών διαστάσεων» για να εμφανιστούν στην Γη. Έτσι όλοι «γεννήθηκαν».
Θα υπενθυμίσω ότι π.χ. οι Πλειάδες στην 5η σφαίρα, είναι το αιθέριο αρχέτυπο (καλούπι) των Πλειάδων που βλέπουμε με γυμνό μάτι. Διότι όπως έχω ξαναπεί, κάθε υλικός πλανήτης, ή σύστημα που εκδηλώθηκε στο γαλαξιακό χώρο των τεσσάρων διαστάσεων της ύλης, προϋπήρχε στην 5η σφαίρα ως αρχέτυπο.
Για να επανέλθουμε πάλι στους δύο Ήλιους, σήμερα κυκλοφορούν διάφορες θεωρίες. Όταν παρουσιάστηκε αυτό το φαινόμενο, ζήτησα πληροφορίες εκ των άνωθεν. Τα περισσότερα που προανέφερα ήταν από τις πληροφορίες που έλαβα. Επειδή όμως πάντα θέλω να διασταυρώνω τις πληροφορίες που λαμβάνω, θα σας παραπέμψω στην θεωρία του Εμπεδοκλή που λέει τα ίδια πράγματα. 
Θα διαπιστώσουμε λοιπόν ότι η θεωρία των δύο Ήλιων δεν είναι και τόσο μοντέρνα, παρά οι Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι, ήξεραν…

Ο Εμπεδοκλής γεννήθηκε στον Ακράγαντα, μία πόλη της Σικελίας στην Κάτω Ιταλία. Ο ρόλος του ήταν πολύ μεγάλος στην ιστορία της φιλοσοφίας. Ήταν γιος του Μέτωνος, ο οποίος (Μέτωνας) είχε και το προσωνύμιο του «Αρχινόμου», διότι πρωταγωνίστησε σε πολιτικές διαμάχες του τόπου του το 470 π.χ. Ο «θάνατος» του Εμπεδοκλή αποτελεί ένα μυστήριο καθώς οι γνώμες διίστανται. Άλλοι λένε ότι εξαφανίστηκε ένα βράδυ, άλλοι λένε ότι πήδηξε μέσα στην Αίτνα, και άλλοι λένε ότι κατέβηκε ένα πύρινο άρμα από τον Ουρανό και τον πήρε. 
Ας δούμε τώρα τι αναφέρει ο Εμπεδοκλής για τους δύο Ήλιους και για το κοσμικό σύμπαν γενικότερα. 
Ο Εμπεδοκλής αναπτύσσει την θεωρία του «Σφαίρου». Σύμφωνα με τον Αέτιο στην θεωρία του Σφαίρου ο Εμπεδοκλής αναφέρει ότι το Έν είναι σφαιροειδές και ακίνητο, αλλά πάλλεται. Το προσδιορίζει ως την Ανάγκη, την Ύλη, το Νείκος (φθορά) και την Φιλότητα (Έρως). Αναφέρει ότι οι Θεοί είναι τα στοιχεία (αρχέτυπα) και το μείγμα τους, ο Κόσμος. Τα στοιχεία αυτά συνθέτουν τον Κόσμο, διότι αποτελούν Δια- σπάσεις του Ενός (Ζεύξης). Μας προσδιορίσει ότι τα τέσσερα στοιχεία συνθέτονται από την Φιλότητα και έτσι δημιουργούν τον Σφαίρο.
Σύμφωνα με τον Μένανδρο, ο Εμπεδοκλής διαμέσου του προ-ύμνου του στον Απόλλωνα που έγραψε και που μας είπαν ότι κάηκε, άρα δεν υπάρχει, διατύπωσε ότι τα 4 στοιχεία που διακατέχουν τις διαστάσεις της ύλης και οι θεοί είναι εκφάνσεις και εκφράσεις του Ήλιου (άρα όλοι οι Ολύμπιοι Θεοί είναι Ηλιακοί).
Διατυπώνει επίσης ότι ο Απόλλων είναι ο Ήλιος (ως φως), ο Ζευς είναι η θερμότητα, και η Ήρα ο Αέρας. Το ότι χρησιμοποιεί ο Εμπεδοκλής την λέξη Ζευς, σημαίνει ότι αναφέρεται σε εκείνον τον «πρώτο Ουρανό». Διαφορετικά εάν μιλούσε για τον δικό μας ουρανό θα αναφερόταν με την λέξη «Δίας». 
Ο Εμπεδοκλής μας παραδίδει ότι ο Ήλιος είναι μία μεγάλη συγκέντρωση Πυρός και ότι ο Ουρανός είναι κρυσταλοειδής. Προφανώς αναφέρεται στον Ουρανό που προϋπήρχε πριν τον σημερινό δικό μας Ουρανό. Για αυτό και οι Υπερδιαστατικές Οντότητες σήμερα αναφέρουν συχνά την φράση ότι : «προερχόμαστε από κρυσταλλικές διαστάσεις, (με την έννοια της καθαρότητας)». 

Ο Εμπεδοκλής υποστήριξε την ύπαρξη δύο Ήλιων, σύμφωνα με τον Αέτιο. Ενός αρχέτυπου Ήλιου που αντανακλάται σαν σε δύο κάτοπτρα των δύο ημισφαιρίων του ουρανού, και ενός «φαινομενικού Ήλιου», ο οποίος είναι αντανάκλαση στον ουρανό. Η αντανάκλαση αυτή πηγάζει από την κυκλική κίνηση της Γης στον κρυσταλοειδή Ήλιο. Έτσι διαμέσου της αντανάκλασης του Πυρός που υπάρχει γύρω από την Γη, δημιουργούνται τα άστρα. 
Επίσης μας αναφέρει ότι ο Ήλιος είναι αντανάκλαση του πυρός στο ύδωρ. Διαμέσου των θεωριών των αντανακλάσεων του Εμπεδοκλή μπορούμε να κατανοήσουμε ποια είναι η δομή και η φύση του κόσμου που βιώνουμε τώρα, και μετά την κατανόηση αυτή να τον συσχετίσουμε με τον «κόσμο του κρυστάλλινου Πρώτου Ουρανού, και τον Αρχέτυπο Ήλιο».

Ο Εμπεδοκλής αναφέρει ότι πρώτα ξεχώρισε ο Αιθέρας, μετά το Πυρ, μετά η Γη (ύλη). Διαμέσου της ύλης που περιφερόταν και περιστρεφόταν έντονα ανάβλυσε το ύδωρ. Και από την αναθυμίαση του ύδατος (εξάτμιση εννοεί) ο αέρας που αναδύθηκε δημιούργησε τον Ουρανό (τον Ουρανό που βλέπουμε εμείς σήμερα με τα φυσικά μας μάτια).
Σε αυτό το σημείο ο Εμπεδοκλής αναφέρει την δημιουργία του σημερινού δικού μας Ουρανού.

Ο Αριστοτέλης στα «Μετεωρολογικά» λέει ότι ο Εμπεδοκλής υποστηρίζει ότι μέσα στα νέφη (στα νεφελώματα ή σύννεφα που δημιουργήθηκαν) υπάρχει Πυρ που οφείλεται στον εγκλωβισμό των ακτίνων του Ήλιου σε αυτά.

Συνεχίζοντας ο Εμπεδοκλής μας λέει ότι τα άστρα είναι πύρινα και αποτελούνται από εκείνο το πυρώδες στοιχείο το οποίο περιείχε μέσα του ο αέρας και το οποίο απέβαλε μετά τον πρώτο διαχωρισμό. Τα άστρα αυτά είναι «δεμένα» με τον κρυσταλλοειδή ουρανό. 

Μία άλλη σημαντική θεωρία του Εμπεδοκλή την οποία αναφέρει ο Αριστοτέλης στο «Περί Ψυχής» είναι ότι : «το Φως μετακινείται και φτάνει από την Ανατολή προς την Δύση και αντανακλάται μεταξύ Γης και Αέρα (στην Ατμόσφαιρα δηλαδή) χωρίς όμως οι άνθρωποι να αντιλαμβάνονται την κίνησή του. Έτσι το Φως φτάνει στην Γη πριν το δούμε, λόγω της ταχύτητάς του. (Μιλάει για την ταχύτητα του Φωτός).

Ακόμα ο Εμπεδοκλής, σύμφωνα με τον Αέτιο, μας λέει ότι : « εξαιτίας της ορμής του Ήλιου, ο Βορράς υψώθηκε και ο Νότος ταπεινώθηκε κάνοντας τον άξονα να επικλιθεί στις Άρκτους. Εδώ είναι προφανές ότι αναφέρεται στην μετατόπιση του μαγνητικού πεδίου της Γης και στην αναστροφή των ηλιακών πόλων. 
Ο Εμπεδοκλής ήταν επίσης εκείνος που είπε ότι όταν η Σελήνη περνά μπροστά από τον Ήλιο προκαλείται «έκλειψη», πληροφορία που μας δίνει και πάλι ο Αέτιος. Ακόμα σε αυτό το σημείο ο Εμπεδοκλής συμφωνεί με τον Θαλή ότι η Σελήνη φωτίζεται από τον Ήλιο και αντανακλά το Φως του. 

Όπως διαπιστώνουμε λοιπόν η θεωρία του διπλού Ήλιου ακόμα και του διπλού Ουρανού δεν είναι καμία πρόσφατη ανακάλυψη. Οι Αρχαίοι Έλληνες το γνώριζαν. Εκείνο όμως για το οποίο οφείλουμε να είμαστε αρκετά προσεκτικοί είναι εάν ο «διπλός Ήλιος» που τυχόν δούμε στον δικό μας Ουρανό είναι ο «αρχέτυπος Ήλιος» ή είναι κάποιο «μορφικό κατασκεύασμα» του επικυριαρχικού συστήματος για να πείσουν τους ανθρώπους ότι συμβαίνουν παράξενα στον Ουρανό και τα οποία δημιουργεί ο «δικός τους θεός». 

Ανεξάρτητα με τον τρόπο που συνέλαβαν οι Αρχαίοι Έλληνες αυτά τα φαινόμενα, σχεδόν τίποτα δεν ήταν άγνωστο για εκείνους. Αλλά επειδή η παιδεία εκλείπει από την σημερινή Ελλάδα, επειδή το επικυριαρχικό σύστημα φρόντισε να εκλείψει, εκείνο που έκαναν ήταν να «αντιγράψουν» όλα τα Αρχαιοελληνικά κείμενα και να τα παρουσιάσουν ως δικά τους προερχόμενα από έναν θεό που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία χαμηλή τετρασδιάστατη αστρική οντότητα. Έναν «δικό τους θεό» που δεν μπορεί καν να συλλάβει ο τετρασδιάστατος αστρικός του νους την Λαμπρότητα του Νου των Υπερδιαστατικών Ολύμπιων της 6ης σφαίρας. 

Έχω πει πολλές φορές ότι η επιστροφή στα δικά μας αρχέτυπα είναι η δική μας Λαμπρή Αφύπνιση. Είναι εκείνη η μέθοδος που θα μας κάνει να ξεχωρίσουμε το «πραγματικό» από το «είδωλο». Η Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφική Μέθοδος, αυτήν που μας άφησαν παρακαταθήκη οι πρόγονοί μας, δεν είναι «θρησκεία». Είναι ένα φιλοσοφικό σύστημα, διαμέσου του οποίου ο Άνθρωπος δύναται να φτάσει στην Θείωση. 

Να θυμάστε ότι η Γνώση είναι Δύναμη, και όταν η Γνώση εισέρχεται στα κύτταρα του dna μας, αφυπνίζει και ανοίγει τις Απολλώνιες Πύλες. Τότε, χωρίς ενδοιασμούς, μπορούμε να διακρίνουμε τον Αρχέτυπο Ήλιο.

Και να είστε σίγουροι ότι η Αίγλη της Αρχαίας Ελλάδας δεν χάθηκε. Πριν εκδηλωθεί στην Ελλάς προϋπήρχε σε Αρχέτυπο στην 6η Υπερδιαστατική Ολύμπια Σφαίρα. Αυτό το Αρχέτυπο δύναται να αγκυροβοληθεί εκ νέου, αρκεί εμείς να είμαστε σε θέση να το γειώσουμε.

Άϊλα

astarhellas