ΜΟΥΣΑΙΟΥ: Τα καθ' Ηρώ και Λέανδρον (Κείμενο)

Hero and Leander's farewell -  William Turner

Δείτε επίσης: ΗΡΩ και ΛΕΑΝΔΡΟΣ με τα μάτια των Μεγάλων Ζωγράφων

Τραγούδησε, θεά, τον λύχνον, τόν μάρτυρα κρυφών ερώτων, καί τον νυκτερινόν κολυμβητήν τών νυμφικών τραγουδιών, πού διαπλέουν τήν θάλασσαν, καί τόν σκοτεινόν γάμον, πού δέν τόν είδε ή άθάνατη ‘Ηώς (ή αύγή), καί τήν Σηστόν καί τήν ‘Αβυδον, όπου έγινε ο νυκτερινός γάμος τής Ηρούς. 
‘Ακούω μαζί τον Λέανδρον, πού κολυμβά καί τόν λύχνον, τόν λύχνον πού άναγγέλλει τήν ύπηρεσίαν (τήν έκδούλευσιν) τής ‘Αφροδίτης, τόν άγγελιαφόρον,
πού έτοιμάζει τόν γάμον τής Ήρούς, ή όποία παντρεύεται τήν νύκτα, τόν λύχνον, τήν χαράν τού έρωτος, τόν οποίον μακάρι νά ώδηγούσε ό αίθέριος Ζεύς ύστερα από τόν νυκτερινόν άθλον (τό νυκτερινόν κατόρθωμα) είς τήν συνάθροισιν τών άστρων, Καί να άποκαλέση αυτόν νυμφικόν άστρον τών ερώτων, διότι ύπήρξε βοηθός (ό λύχνος) ερωτομανών πόνων• καί διεφύλαξε τήν άγγελίαν (τήν άποστολήν του ώς άγγελιαφόρου) τών ακατασιγάστων ερώτων, μέχρις ότου εφύσηξε φοβερός εχθρικός άνεμος. 
Αλλά έλα, θεά, τραγούδησε μαζί μ’ έμένα το σύγχρονο τέλος τού λύχνου, πού έσβησε, καί τού Λεάνδρου, πού χάθηκε. 
‘Η Σηστός καί ή Άβυδος ήσαν απέναντι, πλησίον είς την θάλασσαν, καί είναι πόλεις γειτονικές ό δέ “Ερως, τεντώνοντας τά τόξα του, έρριξε ένα βέλος έναντίον καί τών δύο πόλεων κι’ έφλόγισε ένα νέον καί μίαν παρθένον• καί τό όνομά των ήτο Λέανδρος ό θελκτικός καί ή παρθένος ‘Ηρώ. 
Καί ή μέν ‘Ηρώ κατοικούσε είς τήν Σηστόν, ό δέ Λέανδρος είς τήν πόλιν τής ‘Αβύδου, καί ήσαν καί οί δύο των πανέμορφα άστέρια είς τάς δύο πόλεις, όμοια μεταξύ των. ‘Εσύ δέ, έάν κάποτε περάσεις άπό εκεί, να αναζητήσεις για χάρη μου κάποιον πύργον, όπου κάποτε εστέκετο ή Σηστιάς (ή έκ Σηστού καταγομένη) ‘Ηρώ, κρατούσα στά χέρια ένα λύχνον: καί καθοδηγούσε τόν Λέανδρον• 

Hero (Iseult) Charles E. Perugini

ν’ αναζητήσης επίσης τόν πορθμόν (τό πέρασμα) τής αρχαίας ‘Αβύδου, πού ακούεται ό θόρυβος τής θαλάσσης, όταν είναι ταραγμένη, καί ό όποίος κλαίει (θρηνεί) ακόμη την μοίραν καί τόν έρωτα τού Λεάνδρου. 
Αλλά άπό πού ό Λέανδρος, πού είχε τό σπίτι του στήν “Αβυδο, έπόθησε τήν ‘Ηρώ καί παρέσυρε καί έκείνην είς τά δίχτυα τού πόθου; ‘Η ‘Ηρώ, μιά χαριτωμένη παρθένος, πού έτυχε νά έχη θεότρεφτο αίμα, ήταν ιέρεια τής Κύπριδος (τής ‘Αφροδίτης), καί ήταν άπειρος άπό γάμους, καί κατοικούσε είς ένα πύργον τών προγόνων της πλησίον τής γειτονικής θαλάσσης, καί ήταν μιά άλλη βασίλισσα Κύπρις• άπό φρονιμάδα δέ καί συστολή ποτέ δέν συναναστράφηκε συγκεντρωμένες γυναίκες, ούτε ποτέ έλαβε μέρος σε χορό πού προσφέρει χαρά είς τίς νέες τής δικής της ηλικίας, επειδή απέφευγε τις ζηλότυπες κατηγορίες τών γυναικών• 
καί πράγματι οι γυναίκες είναι ζηλότυπες για την χαρά τών άλλων’ 
άλλά πάντοτε εξευμένιζε την Κυθέρειαν Άφροδίτην, καί πολλές φορές κατεπράϋνε μέ θυσίες καί τόν “Ερωτα μαζί μέ τήν επουρανίαν μητέρα του, επειδή έτρεμε (εφοβείτο) τήν φλογεράν φαρέτραν του. 
‘Αλλ ούτε μέ αύτόν τόν τρόπον κατόρθωσε νά αποφύγη τά βέλη του πού αποπνέσυν φωτιά. 
‘Εφθασε λοιπόν ή παλλαϊκή εορτή τής Κύπριδος, τήν όποίαν τελούν είς τήν Σηστόν πρός τιμήν τού Αδώνιδος καί τής Κυθερείας, κι’ έσπευδαν να έλθουν είς τήν αγίαν ήμέραν όλοι μαζί, όσοι κατοικούσαν είς τά άκρα τών νησιών, πού περιβάλλονται άπό τήν θάλασσαν• άλλοι μεν άπό τήν Αιμονίαν καί άλλοι άπό τήν θαλασσινήν Κύπρον• ούτε καμμιά γυναίκα παρέμενε είς τις πόλεις τών Κυθήρων ούτε κανείς πού νά μή χορεύη εις τα πτερά τού ευώδους (τού μυρωδάτου) Λιβάνου• 
ούτε κανείς άπό τούς περιοίκους έλειψε τότε άπό την εορτή, ούτε κάτοικος τής Φρυγίας ούτε αστός τής γειτονικής ‘Αβύδου, ούτε κανείς νέος πού αγαπάει τις κοπέλλες διότι πράγματι εκείνοι (οι νέοι), πηγαίνουν πάντοτε όπου γίνεται λόγος δι’ εορτή, τρέχουν εσπευσμένως εκεί όχι τόσον δια να 
προσφέρουν θυσίας εις τούς θεούς, όσον δια τα κάλλη (δια να δουν τα κάλλη) τών παρθένων, πού συγκεντρώνονται εκεί (εις τον τόπον τής εορτής). 

Η δε παρθένος ‘Ηρώ επορεύετο (επήγαινε) εις τον ναό τής θεάς, ακτινοβολούσα με τήν λάμψη τού ωραίου προσώπου της, καί έμοιαζε σάν λευκομάγουλη ανατέλλουσα σελήνη, ενώ τα άκρα τών λευκών παρειών της κοκκίνιζαν κυκλικά σάν το δίχρωμο ρόδο, όταν βγαίνει από τούς κάλυκες αληθινά θα μπορούσε κανείς να πει ότι εις τα μέλη τής Ήρους ανεφάνει ένα τοπίον άπό ρόδα διότι το χρώμα τών μελών της έκοκκίνιζε• ένώ δέ έβάδιζε κάτω από τα σφυρά τής κόρης μέ τόν λευκόν χιτώνα έλαμπαν ρόδα• 
καί πολλές Χάριτες άπέρρεαν άπό τό σώμα (τής Ηρούς). Οι δε παλαιοί είπαν ψέματα ότι τρείς Χάριτες έγεννήθησαν• καί το μάτι τής Ηρούς γελαστό άνθιζε σάν τα μάτια εκατό Χαρίτων. 
‘Αληθινά ή Κύπρις (ή ‘Αφροδίτη) βρήκε ίέρειαν, πού ήτο αντάξιά της. 
Ετσι αυτή (ή ‘Ηρώ), αναδειχθείσα πρώτη μεταξύ πολλών γυναικών ως ιέρεια τής Κύπριδος, εφαίνετο σάν νέα Κύπρις. 
Είσεχώρησε δέ (ή ‘Ηρώ) είς τάς απαλάς φρένας (είς τά μαλακά μυαλά) τών νέων• καί δέν υπήρχε κανείς άνδρας, πού να μη επιθυμούσε να έχει την ‘Ηρώ μαζί στο δικό του κρεββάτι. 
Κι’ αύτή βέβαια, όπου κι’ αν περιεφέρετο μέσα εις τόν ναόν μέ τα ωραία θεμέλια, είχε ώς άκόλουθον τόν νούν καί τα μάτια καί τάς επιθυμίας τών ανδρών• 
καί κάποιος μεταξύ τών νέων κατελήφθη άπό θαυμασμόν καί είπε τα έξής λόγια: 
Επήγα καί εις την Σπάρτην καί είδα τήν πόλιν ιής Λακεδαίμονος, όπου ακούομεν διά τήν μάχην καί τον άγώνα τών χαρών• 
τέτοια όμως νέα ποτέ δεν είδα, τόσον ωραία καί τρυφερή 
καί ίσως ή Κύπρις έχει μίαν άπό τις νεώτερες Χάριτες, 
Εκουράσθηκα να την παρατηρώ, αλλά όμως δέν έχόρτασα νά τήν βλέπω. 
Είθε αμέσως να πεθάνω, αφού προηγουμένως ανεβώ εις το κρεβάτι της Ήρούς’ 
Δέν θά επιθυμούσα εγώ να είμαι θεός εις τον Όλυμπο, εάν είχα δική μου σύζυγο εις το σπίτι μου την ‘Ηρώ. 

Συνέχεια ΕΔΩ