Απολλων και Διονυσος: Η Ιερη Τρελα

Στη Γεννηση της Τραγωδιας, ενα απο τα πιο συναρπαστικα κεμενα του 19ου αιωνα, ο Νιτσε καμει λογο για τη συγκρουση του Απολλωνιου με το Διονυσιακο στοιχειο.

Καθε ενας απο μας φερει μεσα του δυο αντιτιθεμενους κοσμους.
Τον κοσμο του μετρου, της λογικης, της ισορροπίας, του ηθους, της εγκρατειας - στοιχεια που αποδιδονται στον θεο Απολλωνα. 
Και τον κοσμο της ιερης τρελας, της μεθης, του αμετρου, του σπαταλου, της λαγνειας - στοιχεια που αποδιδονται στον θεο Διονυσο.  
Ο ανθρωπος ειναι το πεδιο συγκρουσης αυτων των αρχεγονων δυναμεων.

Η συγκρουση του Απολλωνειου και του Διονυσιακου στοιχειου εκτεινεται
σε μια απεριοριστη ποικιλλοτητα, απο την οριστικη επικρατηση του ενος, ως την οριστικη εξαφανιση του αλλου, καλυπτοντας ολες τις απειροστες ενδιαμεσες αποχρωσεις.
Αυτη η αβυσαλεα συγκρουση προκαλει τις ψυχικες διαταραξεις, που ο κ. Φροϋντ σε μια αλλη γλωσσα, ονομασε νευρωτικες ή ψυχωσικες διαταραχες.

Ο αρμονικος ανθρωπος δεν ειναι αυτος ΄που εχει απωθησει εξ' ολοκληρου το διονυσιακο στοιχειο, διαμορφωνοντας τη συμπεριφορα του αποκλειστικα στον απολλωνεο αξονα αλλα ο ανθρωπος που εχει αποδεχτει και τους δυο αρχεγονους πολους του Εγω, επιδιωκοντας σθεναρως μεσω της πορειας του προς την Αυτογνωσια, την Ισορροπια μεταξυ του Απολλωνειου και του Διονυσιακου του στοιχειου.
Ο Στοχαστης-Χορευτης του Νιτσε, ο Αποκαθαρμενος ανθρωποςτου Αριστοτελη, ο Θεραπευμενος εαυτος της Φροϋδικης ψυχαναλυσης.  

Η απολυτη απωθηση του Διονυσιακου μας Εγω, θα μας καταστησει πιθανον νευρωτικα ή ψυχωσικα ατομα [απωθηση του id, του Αυτου, κατα την Φροϋδικη ορολογια} ενω αντιθετα η απολυτη απωθηση του Απολλωνειου Εγω, θα μας κατεβασει στο επιπεδο του ζωωδους.

Αν θελουμε να κατακτησουμε την Αυτονομια μας, εχει σημασια να επιτρεψωμε και στα δυο αντιτιθεμενα αρχεγονα στοιχεια μας, να διαυγαστουν στο φως της συνειδηση, ακομα και αν μας τρομαζει υπερμετρα το μεθυσμενο σκοταδι τους ή η ανελεητη φωτεινοτητα τους.

Αλλωστε πως θα αποκτουσαμε συνειδηση του Φωτος, αν δεν εκτεινονταν γυρω του το Σκοτος... 

Μινυαδες


Η μυθολογια στην αρχαιοτητα επικαλυπτε ενα μερος του ρολου της ψυχολογιας, οπως την εννοουμε σημερα. 
Συμφωνα με τον μυθο των Μινυαδων, ο αφρων που θα αντιτασσονταν στη λατρεια του Θεου Διονυσου, θα εβρισκε φρικτο θανατο!

Ετσι κατασπαραχτηκε ο Μινυας απο τις ιδιες του τις κορες τις Μινυαδες, οταν αυτες αρνουμενες τις τιμες που αρμοζαν στον Θεο της Μεθης [και της Μεθεξης] κατεληφθησαν απο Ιερη Μανια και επιτεθηκαν στον ιδιο τον πατερα τους.
Αναλογα επαθε και ο βασιλιας Πενθεας που τολμησε να απαγορεψει τις οργιαστικες τελετες των μαιναδων και κατακρεουργηθηκε απο αυτες, με πρωτην απ ολες τη γυναικα του.

Στη μνημειωδη αναλυση του για τον προεδρο Σρεμπερ, ο Λακαν αποδιδει την ψυχοπνευματικη καταρρευση του αλλοτε ισορροπημενου δικαστικου, στην απώθηση της ομοφυλοφιλικης του επιθυμιας και των αχαλινωτων, σχεδον σατυρικων, σεξουαλικων του ορεξεων.
Ομοιως η αναλυση της κυριας Ο. [της Βερθας Παπενχαϊμ] απο τον Φροϋντ, εδωσε στο συγχρονο λεξιλιγιο της επιστημης, τον ορο: Υστερια.
Η Υστερια προερχεται απο το ελληνικο υστερα [κοιλια] και υποδηλωνει τα νευρωτικα συμπτωματα που μπορει να εμφανισει μια γυναικα, οταν εχει την αποκοτια να απωθησει εντελως τις σφοδρες δυναμεις της κοιλιας της [σεξουαλικες επιθυμιες] που τις εμβαλλει ο Σοφος Θεος Διονυσος...

Ειτε με την αρχαια γλωσσα του μυθου, ειτε με τη μοντερνα στοχαστικη του Νιτσε, ειτε με την ημιεπιστημονικη ορολογια της ψυχοδυναμικης ψυχολογιας, το λεγομενο ειναι το ιδιο: μην πνιξετε τον Δαιμονα που κρυβετε μεσα σας, για να μην σας κατασπαραξει ο Θεος σας... 

http://panusis.blogspot.gr/2012/07/blog-post_25.html