ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ
ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ.
Έκθεση για την αρχαία Ελληνική Γκαντάρα στη Ζυρίχη
Η θεά Hariti (θεά Τύχη) με το βρέφος. Γκαντάρα, 2ος-3ος αιώνας, σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο.
Ο Μ. Αλέξανδρος πολιόρκησε αυτήν την οχυρωμένη πόλη το 326 π.Χ., εκεί όπου πέτρες από καταπέλτη έχουν βρεθεί στα ερείπια.
Το άγαλμα. δείχνει μια άγνωστη θεότητα με ένα Κύπελλο κρασί στο ένα χέρι και το κεφάλι ενός τράγου στην άλλη. Είναι ο θεός Διόνυσος Αιγοβόλος και Μελάναιγις - η γίδα και ο τράγος ήταν δυο μορφές του Διονύσου. Ήταν τα θύματα στις τελετές ωμοφαγίας του μαιναδικού θιάσου.
Στην εφημερίδα «Le Temps δημοσιεύθηκαν τον Οκτώβριο 2009,
εγκωμιαστικά σχόλια για την έκθεση «Ο παράδεισος του Βούδα: Θησαυροί της αρχαίας Ελληνικής Γκαντάρα του Πακιστάν», που παρουσιάζεται στο Μουσείο Rietberg της Ζυρίχης.
Η έκθεση, με 250 αντικείμενα που έχουν δανείσει πακιστανικά μουσεία, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη Δύση. Μετά τη Βόννη και το Βερολίνο εκτίθεται στο Μουσείο Rietberg της Ζυρίχης πριν μεταφερθεί στο Παρίσι.
Μεγαλοπρεπής καλπασμός του αναβάτη Βούδα με απόδοση απευθείας στην ελληνική γλυπτική τέχνη
Η έκθεση προβάλλει την τέχνη της αρχαίας Γκαντάρα (Gandhara) στα σύνορα Πακιστάν και Αφγανιστάν, όπου άνθησε ένας πολιτισμός, ο οποίος βασίστηκε στην ανοχή, με έντονη την ελληνική επιρροή, καθώς η περιοχή ανήκε στην Περσία υπό τον Δαρείο Α' και κατελήφθη από τον Μεγάλο Αλέξανδρο τον 4ο αιώνα π.Χ, ενώ αργότερα πέρασε στην κυριαρχία άλλων κατακτητών.
Το άρθρο αναφέρεται λεπτομερώς στην αρχαία ελληνική επιρροή στην τέχνη της Gandhara, καθώς στα εκθέματα είναι έντονη η παρουσία προσωπικοτήτων και συμβόλων της ελληνικής μυθολογίας, όπως ο θεός Διόνυσος με τσαμπιά από σταφύλια και ποτήρια κρασιού, καθώς και οι θεές Αθηνά και Αφροδίτη.
Ορφικός Ύμνος προς τον Διόνυσο
Κικλήσκω Διόνυσον ἐρίβρομον, εὐαστῆρα,
πρωτόγονον, διφυῆ, τρίγονον, Βακχεῖον ἄνακτα,
ἄγριον, ἄρρητον, κρύφιον, δικέρωτα, δίμορφον,
κισσόβρυον, ταυρωπόν, Ἀρήιον, εὔιον, ἁγνόν,
ὠμάδιον, τριετῆ, βοτρυηφόρον, ἐρνεσίπεπλον.
Εὐβουλεῦ, πολύβουλε, Διὸς καὶ Περσεφονείης
ἀρρήτοις λέκτροισι τεκνωѳείς, ἄμβροτε δαῖμον·
κλῦѳι, μάκαρ, φωνῆς, ἡδὺς δ' ἐπίπνευσον ἀμεμ[φ]ής
εὐμενὲς ἦτορ ἔχων, σὺν ἐυζώνοισι τιѳήναις.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Τον Διόνυσο προσκαλώ, τον θορυβώδη και ενθουσιώδη,
τον πρωτογενή, πού έχει δύο φύσεις και γεννήθηκε τρεις φορές, τον Βακχικό βασιλέα,
τον ζώντα στους αγρούς, τον ανέκφραστον τον απόκρυφον, που έχει δύο κέρατα και
δυο μορφές τον γεμάτο από κισσό, πού έχει πρόσωπο ταύρου, τον πολεμικό τον
βακχικόν, τον αγνόν πού τρώγει ωμά κρέατα, τον τριετή, πού τρέφει τα σταφύλια και
έχει για πέπλο βλαστάρια.
Ω Ευβουλέα, πολυμήχανε, πού γεννήθηκες στα απερίγραπτα
κρεββάτια του Διός και της Περσεφόνης αθάνατε δαίμονα (θεέ) άκουσε, μακάριε, τη
φωνή μου και σπεύσε με γλυκύτητα και με προσήνεια, έχων ευμενή διάθεση μαζί με τις
συντρόφους σου (τις Μαινάδες και τις Βάκχες).
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Διαβάστε επίσης:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.