Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΣΚΟΠΕΥΤΗΣ. Β΄ ΜΕΡΟΣ (ΗΠΑ, ΙΣΡΑΗΛ, ΤΟΥΡΚΙΑ).

 Ο  ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ  ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ  ΣΚΟΠΕΥΤΗΣ  ΤΟΥ  ΚΟΣΜΟΥ,  Ο  ΦΙΛΛΑΝΔΟΣ  ΣΙΜΟ  ΧΕΪΧΕ.

Ο  Σίμο Χέιχε,  ήταν  ένας  Φιλλανδός  ελεύθερος σκοπευτής, που  εξόντωσε 705 κομμουνιστές.  Ο  Σίμο Χέιχε,  υπήρξε ο φόβος και ο τρόμος των κομμουνιστών, κατά τη διάρκεια του Χειμερινού Πολέμου, όπως ονομάστηκε ο Ρωσοφιλλανδικός πόλεμος του 1939,  τότε  που  οι  εβραιοκομμουνιστές  της  Μόσχας,  ο  Στάλιν  και  ο  Καγκάνοβιτς,  επιτέθηκαν  σε  μία  μικρή  χώρα  για  να  την  υποδουλώσουν. 

Το παρατσούκλι που του έδωσαν ήταν Λευκός Θάνατος. Και όχι άδικα. Από το τουφέκι του, έπεσαν, επιβεβαιωμένα, 705 ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΈΣ σοβιετικοί στρατιώτες.  Ο Χέιχε ήταν ο απόλυτος στρατιώτης για την εποχή του. Ο «Λευκός Θάνατος», τραυματίστηκε σοβαρά στις 6 Μαρτίου του 1940. Ένας κομμουνιστής σκοπευτής τον εντόπισε και τον πυροβόλησε στο μάγουλο και στο σαγόνι. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες του Φιλλανδικού Πολέμου.  Η  χώρα  του  όμως,  η  μικρή   αλλά  ηρωϊκή  Φιλλανδία,  σώθηκε  από  την  υποδούλωση  στους  εβραιοκομμουνιστές  της  Μόσχας.  Αυτό  ήταν  μία  πρώτη  σπουδαία  ήττα  των  εβραίων  τοκογλύφων  Σιφ,  Ρότσιλντ,  Ροκφέλλερ,  που  δημιούργησαν  το  τέρας  του  κομμουνισμού.

ΟΙ  ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ  ΣΚΟΠΕΥΤΕΣ  ΣΤΗΝ  ΙΣΤΟΡΙΑ

 Η φιγούρα του ελεύθερου σκοπευτή ανέκαθεν έχαιρε μιας ιδιαίτερης, θανατηφόρας αίγλης στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων διεθνώς. Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά ειδικότερα, φιγούρες όπως ο Βασίλι Ζάιτσεφ και ο Κάρλος Νόρμαν Χάτσκοκ έχουν γίνει ιδιαίτερα γνωστές, ακόμα και πέρα από τις τάξεις των φίλων της στρατιωτικής ιστορίας. Ταινίες όπως το «Εχθρός προ των πυλών» (Ανατολικό Μέτωπο) ή ο «Ελαφοκυνηγός» (Βιετνάμ) και το πρόσφατο «American Sniper» έχουν δημιουργήσει την εικόνα του μοναχικού και θανάσιμου «άσσου», ο οποίος αποστασιοποιημένα, δίνοντας την εντύπωση ότι αντί για αίμα στις φλέβες του κυλάει παγωμένο νερό, σπέρνει τον θάνατο στις τάξεις του ανυποψίαστου εχθρού.

Η σύνταξη της πιο θανατηφόρας λίστας ελεύθερων σκοπευτών είναι περίπλοκο ζήτημα, καθώς οι αριθμοί των φόνων είναι δύσκολο να επιβεβαιωθούν- ενώ ειδικά στην περίπτωση του Κόκκινου Στρατού (ο οποίος είχε στις τάξεις του κάποιους εκ των φονικότερων της ιστορίας κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο) υπάρχει σύγχυση, καθώς θεωρείται ότι υπήρχαν σκόπιμες υπερβολές όσον αφορά στις επιδόσεις τους.

ΟΙ  ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ  

ΣΚΟΠΕΥΤΕΣ  ΣΤΗΝ  ΙΣΤΟΡΙΑ

Οι  πλέον φονικοί ελεύθεροι σκοπευτές  είναι:

1.   Σίμο Χέιχε (705, Φιλλανδία): ο Χέιχε, με εκτιμώμενους 705 φόνους (505 με τυφέκιο, 200 με υποπολυβόλο) διακρίθηκε στον Χειμερινό Πόλεμο (Talvisota) μεταξύ της Φιλλανδίας και της ΕΣΣΔ. Για τις επιδόσεις του εναντίον του Κόκκινου Στρατού, που είχε εισβάλει στην Φιλλανδία, κέρδισε το προσωνύμιο «Λευκός Θάνατος». Ο Χέιχε δρούσε μόνος του ολόκληρη την ημέρα, επιφέροντας βαρύτατες απώλειες στους Σοβιετικούς. Ο Φιλλανδός ελεύθερος σκοπευτής, Σίμο Χέιχε, υπήρξε ο φόβος και ο τρόμος των κομμουνιστών, κατά τη διάρκεια του Χειμερινού Πολέμου, όπως ονομάστηκε ο Ρωσοφιλλανδικός πόλεμος του 1939.   Ο Χέιχε ήταν ο απόλυτος στρατιώτης για την εποχή του. Ο «Λευκός Θάνατος», τραυματίστηκε σοβαρά στις 6 Μαρτίου του 1940. Ένας κομμουνιστής σκοπευτής τον εντόπισε και τον πυροβόλησε στο μάγουλο και στο σαγόνι. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες του Φιλλανδικού Πολέμου.

2.   Κάρλος Νόρμαν Χάτσκοκ (93, ΗΠΑ): ένας από τους κορυφαίους ελεύθερους σκοπευτές του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ, με δράση στο Βιετνάμ, του αποδίδεται μία από τις πιο διάσημες βολές της ιστορίας, με τη σφαίρα να περνάει τη διόπτρα του αντίπαλου ελεύθερου σκοπευτή και να τον σκοτώνει.

 

3.   Άντελμπερτ Γουόλντρον (109, ΗΠΑ): θεωρείται ένας εκ των φονικότερων (αν όχι ο φονικότερος) ελεύθερος σκοπευτής της αμερικανικής ιστορίας, με δράση στο Βιετνάμ.

4.   Φράνσις Πεγκαμαγκάμποου (378, Καναδάς): στρατιώτης με ινδιάνικη καταγωγή, έδρασε με τον καναδικό στρατό κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

5.   Λουντμίλα Παβλιτσένκο (309, ΕΣΣΔ): γυναίκα στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, θεωρείται ότι 36 εκ των θυμάτων της ήταν αντίπαλοι ελεύθεροι σκοπευτές της Βέρμαχτ.

Η Λουντμίλα Παβλιτσένκο ήταν το λιγότερο ένα σκληροτράχηλο καρύδι, αν κι αυτό ακόμα μπορεί να είναι λίγο για κείνη.

Μέχρι τα 25 της, είχε ήδη σκοτώσει 309 στρατιώτες στον Β’ Παγκόσμιο, περιλαμβανομένων και 36 ελεύθερων σκοπευτών!

Μοιραία θεωρείται όχι μόνο η καλύτερη γυναίκα ελεύθερος σκοπευτής, αλλά ένας από τους καλύτερους ελεύθερους σκοπευτές όλων των εποχών, βάζοντας κάτω τους περισσότερους άντρες συναδέλφους της. 

5.   Βασίλι Ζάιτσεφ (242, ΕΣΣΔ): ίσως ο πιο διάσημος, χάρη στο κινηματογραφικό «Εχθρός προ των Πυλών».

6.   Ρομπ Φέρλονγκ (Καναδάς): του έχει αποδοθεί ένας από τους φόνους σε μεγαλύτερη απόσταση στην ιστορία, το 2002, στο πλαίσιο της επιχείρησης «Anaconda» εναντίον της Αλ Κάιντα, σε απόσταση 2.430 μέτρων.

7.   Κρεγκ Χάρισον (Βρετανία): ξεπέρασε τον Φέρλονγκ, με βολή - θάνατο στα 2.475 μέτρα στο Αφγανιστάν το 2009.

8.   Τσαρλς «Τσακ» Μαγουΐνι (103, ΗΠΑ): έδρασε με τους Πεζοναύτες των ΗΠΑ στο Βιετνάμ.

9.   Λοχίας Γκρέις (Συνομοσπονδία, Αμερικανικός Εμφύλιος): του αποδίδεται μια πραγματικά απίστευτη βουλή στη μάχη της Σποτσιλβάνια. Στόχος ήταν ο στρατηγός των Βορείων, Τζον Σέτζγουϊκ. Τα πυρά των ελεύθερων σκοπευτών των Νοτίων είχαν αναγκάσει τους στρατιώτες του να καλυφθούν, ωστόσο ο ίδιος αρνήθηκε, λέγοντας ότι «ντρέπομαι για εσάς, δεν θα μπορούσαν να πετύχουν ούτε ελέφαντα σε τέτοια απόσταση». Δευτερόλεπτα μετά, σφαίρα του Γκρέις τον πέτυχε κάτω από το αριστερό μάτι.

10.   Τόμας Πλάνκετ (Βρετανικός στρατός): το 1809 πέτυχε τον Γάλλο στρατηγό Κολμπέρ στη Μάχη του Κακαμπέλο, σε απόσταση 600 μέτρων- απίστευτη για τα δεδομένα της εποχής, που είχαν δραστικό βεληνεκές περίπου 50 μέτρων.

11.   Ρόζα Σανίνα (59, ΕΣΣΔ): μία από τις πιο γνωστές γυναίκες ελεύθερες σκοπευτές στην ιστορία, κατατάχθηκε μετά τον θάνατο του αδελφού της το 1941. Σκοτώθηκε σε ηλικία 20 ετών.

12.   Φιοντόρ Οχλόπκοφ (429, ΕΣΣΔ): ένας από τους πιο θανατηφόρους Σοβιετικούς ελεύθερους σκοπευτές κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

13.   Κρις Κάιλ (160, ΗΠΑ): θεωρείται ο πιο θανάσιμος ελεύθερος σκοπευτής στην αμερικανική ιστορία, με 160 «φόνους». Η καριέρα του εν λόγω Navy SEAL ήταν το θέμα της ταινίας «American Sniper».

14.   Γιόζεφ Άλερμπεργκερ (257, Γερμανία): του αποδίδονται 257 φόνοι στο Ανατολικό Μέτωπο κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο

15.   Ματχάους Χετσενάουερ (345, Γερμανία): ίσως ο πιο θανάσιμος ελεύθερος σκοπευτής της Βέρμαχτ, με δράση στο Ανατολικό Μέτωπο.

16.   Έρβιν Κένιγκ (Γερμανία): μια αινιγματική φυσιογνωμία που θεωρείται σύμφωνα με κάποιες πηγές ότι «μονομάχησε» με τον Βασίλι Ζάιτσεφ κατά τη μάχη του Στάλινγκραντ.

17.   Μπρούνο Σούτκους (209, Γερμανία): επίσης ελεύθερος σκοπευτής της Βέρμαχτ, με δράση στο Ανατολικό Μέτωπο.

17.   Ιβάν Σιντορένκο (πάνω από 500, ΕΣΣΔ): Σοβιετικός ελεύθερος σκοπευτής με πάνω από 500 θεωρούμενους φόνους.

18.   Σεμιόν Νομοκόνοφ (367, ΕΣΣΔ): Σοβιετικός, με 367  φόνους.

19.   Ζανγκ Ταοφάνγκ (214, Κίνα): Κινέζος ελεύθερος σκοπευτής που πολέμησε στον πόλεμο της Κορέας.

20.   Μιχαήλ Ιβάνοβιτς Μπουντένκοφ (437, ΕΣΣΔ): στον αριθμό των  φόνων του στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν περιλαμβάνονται αυτά με πολυβόλο.

21.   Φίοντορ Τροφίμοβιτς Ντιατσένκο (425, ΕΣΣΔ): Σοβιετικός στρατιώτης με ειδίκευση στην εξόντωση αξιωματικών στο Ανατολικό Μέτωπο.

22.   Νικολάι Γιακόβλεβιτς Ίλγιν (494, ΕΣΣΔ): άλλος ένας Σοβιετικός στρατιώτης τα θύματα του οποίου ανέρχονται σε εκατοντάδες

23.   Ιβάν Νικολάγεβιτς Κουλμπερτίνοφ (489, ΕΣΣΔ): αν και σχετικά άγνωστος, ο αριθμός των φόνων  του μιλά από μόνος του.

24.   Ανώνυμος Βρετανός Πεζοναύτης (173): θεωρείται ότι είναι ο πιο φονικός εν ζωή, με 173 φόνουs μέχρι το 2015, περιλαμβανομένων 90 Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν σε μία ημέρα (2006-2007).

   

 




 Ο  ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ  ΣΤΡΑΤΟΣ  ΚΑΙ  ΟΙ  ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ  ΣΚΟΠΕΥΤΕΣ

Ο Τουρκικός Στρατός έχει επενδύσει πολλά στον τομέα Ελεύθερος Σκοπευτής, σε αντίθεση με τον  Ελληνικό Στρατό.
Έκανε μαζική εισαγωγή σε υπηρεσία όπλων Dragunov SVD εξοπλίζοντας τους Σκοπευτές Ακριβείας και τους Ακροβολιστές του, ενώ σταδιακά προμηθεύτηκε ικανούς αριθμούς όπλων Ελεύθερου Σκοπευτή.

 Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι αυτή τη στιγμή το εγχώριο JNG-90 σε 7,62Χ51 μπαίνει σε αυξανόμενους αριθμούς σε υπηρεσία ενώ πιο ειδικές μονάδες παραλαμβάνουν Accuracy International AWSM σε 0,338’’ Lapua Magnum.



 ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΤΟΥΦΕΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΚΟΠΕΥΤΗ JNG-90 -MKEK-
 


Το επίπεδο εκπαίδευσης και ικανοτήτων τους παραμένει άγνωστο αλλά από τις συμμετοχές Τούρκων στα διάφορα συμμαχικά σχολεία μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι αυτό είναι υψηλό. Οπόταν και το επίπεδο απειλής βρίσκεται σε υψηλό σημείο αλλά η αντίδραση από πλευράς μας είναι ανύπαρκτη δημιουργώντας προϋποθέσεις εκπλήξεων «Ανατολικού Μετώπου».

       

M-82 Barrett.

Ένα  αμερικανικό όπλο ελεύθερωνσκοπευτών  που  ζητήθηκε  και  για τους  Έλληνες  σκοπευτές.

ΤΑ  ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ  ΤΟΥ  ΟΠΛΟΥ

Το Μ82, τυποποιημένο από τον στρατό των ΗΠΑ ως M107, είναι ένα ημι-αυτόματο τουφέκι κατά υλικού με λειτουργία ανάκρουσης που αναπτύχθηκε από την αμερικανική κατασκευαστική εταιρεία όπλων Barrett Firearms.

Το M82 είναι ένα ημι-αυτόματο όπλο σύντομης ανάκρουσης. Όταν το όπλο ρίχνει, η κάννη οπισθοχωρεί αρχικά για μια μικρή απόσταση (περίπου 1 ίντσα ή 25 mm), προτού ασφαλιστεί το περιστρεφόμενο κλείστρο. Μετά τη σύντομη διαδρομή της, η κάννη έρχεται σε μια θέση για να ξεκλειδώσει το κλείστρο από την κάννη. Μόλις το κλείστρο ξεκλειδώσει χτυπά πίσω παλινδρομικά από την ενέργεια της ανάκρουσης και επιτυγχάνεται αξιόπιστα ο κύκλος βολής. Στη συνέχεια, η κάννη είναι σταματημένη και το κλείστρο συνεχίζει να κινείται προς τα πίσω, ώστε να εξάγει και να βγάλει τον σκασμένο κάλυκα. Με την επιστροφή του, το κλείστρο τοποθετεί το φυσίγγιο από τον γεμιστήρα γεμίζοντας την θαλάμη και, τέλος, κλειδώνει εκ νέου στην κάννη. Ο επικρουστήρας είναι επίσης οπλισμένος κατά τη διαδρομή επιστροφής του κλείστρου. Το όπλο τροφοδοτείται από ένα μεγάλο αποσπώμενο γεμιστήρα χωρητικότητας μέχρι 10 φυσιγγίων, αν και είχε αναπτυχθεί μία σπάνια έκδοση ενός γεμιστήρα 12 βολών για χρήση κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Καταιγίδα της Ερήμου το 1991. 

Το όπλο αποτελείται από δύο μέρη (άνω και κάτω), από πρεσαριστό φύλλο χάλυβα και συνδέονται μεταξύ τους με ήλους. Η βαριά κάννη είναι πτυχωτή να βελτιώσει την διάχυση της θερμότητας, την εξοικονόμηση βάρους, και είναι εφοδιασμένη με έναν μεγάλο και αποτελεσματικό αντιδραστικό φλογοκρύπτη. Από τα προηγούμενα μοντέλα οι φλογοκρύπτες είχαν μια κυκλική διατομή και αργότερα τα M82 εφοδιάστηκαν με φλογοκρύπτες δύο θαλάμων ορθογωνικής διατομής.

 Τα τουφέκια M82A1 έχουν ενσωματωμένο υποδοχέα διόπτρας και πτυσσόμενα σιδερένια σκοπευτικά ως εφεδρικά, σε περίπτωση που η διόπτρα σπάσει ή φθαρεί. Τα στρατιωτικά τυφέκια Μ82 των ΗΠΑ είναι συχνά εξοπλισμένα με Leupold Mark 4 σκοπευτικές διόπτρες. Τα M82A1M (USMC M82A3) τυφέκια έχουν τοποθετημένες μακριές βάσεις Picatinny για αξεσουάρ και σκοπευτικές διόπτρες της εταιρίας US Optics. Κάθε τουφέκι M82 είναι εξοπλισμένο με μία πτυσσόμενη λαβή μεταφοράς και ένα πτυσσόμενο δίποδα (και τα δύο είναι αποσπώμενα στο M82A3). Το M82A3 είναι επίσης εξοπλισμένο με ένα αποσπώμενο πίσω μονόποδο κάτω από το κοντάκι. Η buttpad έκδοση είναι εξοπλισμένη με ένα μαλακό πέλμα να μειώσει περαιτέρω την ανάκρουση. Τα τουφέκια M82A1 και M82A3 θα μπορούσαν να τοποθετηθούν σε Μ3 ή Μ122 τρίποδες πεζικού (που αρχικά προορίζονταν για πολυβόλα) ή στα οχήματα που χρησιμοποιούν την ειδική Barrett υποδοχή. Το M82A1 μπορεί να εξοπλιστεί με αορτήρα μεταφοράς, αλλά σύμφωνα με όσους το μετέφεραν στα πεδία των μαχών, το M82 είναι πάρα πολύ άβολο για να μεταφερθεί με αορτήρα λόγω του υπερβολικού μήκους του και του βάρους του. Συνήθως μεταφέρεται με μία ειδική μαλακή ή σκληρή θήκη βαλιτσάκι.

Το M82A2 διέφερε από M82A1 κυρίως στην διαμόρφωση της λαβής όπλου μαζί με σκανδάλη η οποία τοποθετήθηκε μπροστά από τον γεμιστήρα, και η buttpad ακριβώς μετά τον γεμιστήρα. Μια πρόσθετη λαβή προς τα εμπρός προστέθηκε κάτω από το δέκτη, και η υποδοχή της διόπτρας μετακινήθηκε προς τα εμπρός. 

Το δραστικό βεληνεκές του M107 είναι 1.830 μέτρα (2.000 Yd). Η μέγιστη εμβέλεια αυτού του όπλου (ειδικά η παραλλαγή M107) είναι 4.000 μέτρα (4.400 Yd), όπως αναφέρεται στο εγχειρίδιο του κατασκευαστή προς τον χρήστη. Το διαμέτρημα των .50 BMG (και μεγαλύτερο) έχει τη δυνατότητα να διανύει μεγάλες αποστάσεις, αν πυροδοτηθεί με «τρόπο πυροβολικού», που καθιστά αναγκαία την τήρηση των μεγάλων περιθωρίων ασφαλείας κατά την πυροδότηση σε μια μεγάλη ακτίνα.

 

Barrett M82: Το όπλο «όνειρο» των ελευθέρων σκοπευτών

Το Μ82, τυποποιημένο από τον στρατό των ΗΠΑ ως M107, είναι ένα ημι-αυτόματο τουφέκι κατά υλικού με λειτουργία ανάκρουσης που αναπτύχθηκε από την αμερικανική κατασκευαστική εταιρεία όπλων Barrett Firearms.

Σχεδιασμένο ως βαρύ SASR (Special Application Scoped Rifle), χρησιμοποιείται από πολλές μονάδες και στρατούς σε όλο τον κόσμο.

Χρησιμοποιείται κυρίως για χτυπήματα σε στρατιωτικά φορτηγά, αεροσκάφη, ραντάρ σε οχήματα και γενικά για μεγάλα στρατιωτικά οχήματα. Αχρηστεύει τις μηχανές των οχημάτων. Το M82 μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να χτυπήσει ανθρώπινους στόχους σε πολύ μεγάλες αποστάσεις ή εναντίον στόχων πίσω από κάποια κάλυψη, π.χ. τοίχο.

https://youtu.be/Tm3Jap2cc3E

 ΤΑ  ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ  

ΣΚΟΠΕΥΤΩΝ  ΤΟΥ  ΙΣΡΑΗΛ

GALIL:  το  τουφέκι "Ελεύθερου σκοπευτή" 
 

Διαμέτρημα: 7,62 χιλιοστά του ΝΑΤΟ (0.308 Win)
 Περιοδικό: 20 γύρο αποσπώμενα
Μήκος κάννης: 20,0 "(508 mm) χωρίς διάλειμμα ρύγχος - 4 αυλάκια RH συστροφή
Βάρος: 6,4 kg.
Μήκος: Επέκταση Διαθέσιμα: 43,89 "(1.115m) Διπλωμένα: 33,00 "(0,84 m)
Διαθέσιμα: Ξύλο, πτυσσόμενα, ρυθμιζόμενο κομμάτι μάγουλο και πέλμα
Οπτικά: Nimrod 6x40mm καθώς επίσης και σιδερένια σκοπευτικά
Χαρακτηριστικά: σκανδάλη 2 σταδίων, Πτυσσόμενο απόθεμα, ρυθμιζόμενο δίποδο (αναπόσπαστο).

Το Γκαλίλ είναι ένα διαφορετικό είδος τουφεκιού ελεύθερου σκοπευτή. Το υπουργείο άμυνας του Ισραήλ πήρε το πρότυπο τουφέκι Γκαλίλ assualt, rechambered 7.62x51mm ΝΑΤΟ, πρόσθεσε μια μικρή κηλίδα ρυθμιζόμενο κοντάκι που διπλώνει για τις μεταφορές, που είναι τοποθετημένο το διπόδι στο μπροστινό μέρος του δέκτη (σε αντίθεση με τη κάννη), προστίθενται δύο στάδια σκανδάλη και έχει τοποθετηθεί ένα πεδίο από την πλευρά του δέκτη για να αποφευχθεί η τοποθέτηση του δέκτη σφραγίδα πάνω στο τουφέκι. Το όπλο δεν περιλαμβάνει μερικά εντυπωσιακά χαρακτηριστικά, αλλά φαίνεται ότι το όπλο είχε μόνο ως στόχο να επεκτείνει το εύρος του προτύπου πεζικού (κάτι σαν τη ρωσική SVD). Μερικά σχόλια που έχουμε παραλάβει από τους τύπους με τα χέρια στην πραγματική εμπειρία : "... Το Γκαλίλ δεν είναι ένα τέλειο όπλο για ελεύθερους σκοπευτές, με την έννοια που οι Αμερικανοί περιμένουν, αλλά είναι ένα εύχρηστο και εξαιρετικά αξιόπιστο όπλο απολύτως κατάλληλο για την αποστολή του ..."  

                                       
                                        M89-SR
 
Διαμέτρημα 7.62x51mm ΝΑΤΟ (0.308 Win)
Λειτουργία Ημι-αυτόματη (Μ-14 δράση)
 Μήκος 33,5 "(85 cm) Μήκος w / καταπιεστής 40,6 "(103 cm)

Βάρος £ 9,9 (4,5 kg) std διαμόρφωση
Μήκος κάννης 22 "(56 cm)
Σύνθετος Χωρητικότητα γεμιστήρα 5, 10, 20 ή στρογγυλό αποσπώμενο περιοδικό κουτί
Σχεδιασμένο για Εμβέλεια 1000 μέτρα
Το M89-SR έχει σχεδιαστεί ως ένα διττού σκοπού όπλο.
Σχεδιασμένο για τις αστικές αντι-τρομοκρατικές ενέργειες καθώς και ένα τουφέκι ελεύθερου σκοπευτή στο πεδίο μάχης. 

Το τουφέκι είναι βασισμένο στο M-14 τουφέκι σε μια διαμόρφωση bullpup. Το εργοστάσιο εγγυάται 1 MOA και προσφέρει μια πλήρη γκάμα αξεσουάρ . Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα σχεδίαση και φαίνεται πολύ συμπαγής και είναι ελαφρύτερο από  το  M24 του στρατού των ΗΠΑ .  

  ΗΠΑ,  Χάσκινς Μ500,  
Το  αμερικανικό  καλό Τυφέκιο Ελεύθερου Σκοπευτή.

 Ένας ελεύθερος σκοπευτής και ο παρατηρητής του πρέπει να είναι τόσο υπομονετικοί, όσο και οι κυνηγοί και να μένουν κρυμμένοι ώρες ή και μέρες ακόμα, περιμένοντας ένα στόχο να έρθει μέσα στο βεληνεκές τους. Όσο πιο κοντά πρέπει να είναι ο στόχος τους, τόσο πιο πολύ θα περιμένουν. Η μεγαλύτερη πιθανότητα θα είναι ο ελεύθερος σκοπευτής να μην μπορέσει να βάλλει, αλλά ο κίνδυνος θα είναι το ίδιο μεγάλος κι αν θα μπορέσει να το κάνει.

Σε κανονικές αποστάσεις μέχρι 300 μέτρα, ένας σε εγρήγορση εχθρός είναι βέβαιο ότι θα ακούσει τον πυροβολισμό του τυφεκίου και μπορεί να δει και τη λάμψη του. Ακόμα και στα 500 μέτρα, η ομάδα του ελεύθερου σκοπευτή κινδυνεύει να αποκαλυφθεί.  Στα 800 μέτρα και πέρα - μισό μίλι ή περισσότερο – μια ομάδα ελεύθερου σκοπευτή μπορεί να νιώθει περισσότερο ασφαλής, αλλά η προσβολή του στόχου στις αποστάσεις αυτές είναι δύσκολο κατόρθωμα σκοποβολής.

Όμως, οι ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ έχουν ένα τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτή που μπορεί να βρει το στόχο του σε υπερδιπλάσια απόσταση από αυτή. Είναι το Χάσκινς Μ500, που φτιάχτηκε με παραγγελία σε περιορισμένους αριθμούς για ελεύθερους σκοπευτές των Πράσινων Μπερέ μεταξύ 1981 και 1982. Το όπλο, που πήρε το ονομά του από τον οπλουργό του που το φτιάχνει τον Jerry Haskins βάλλει ένα ισχυρό φυσίγγιο .50” που αρχικά είχε κατασκευαστεί για βαρύ πολυβόλο. Εφοδιασμένο με τηλεσκοπική διόπτρα μεγεθυντικής ικανότητας Χ10, στα χέρια εκπαιδευμένου σκοπευτή, αυτό το μοναδικό πυροβόλο όπλο μπορεί να χτυπήσει στόχο μεγέθους σκουπιδοτενεκέ στα 2.000 μέτρα. 

 

To τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτή

Χάσκινς Μ500

Το Χάσκινς Μ500 με το προσαρμοζόμενο κοντάκιο και το κινητό ουραίο μιας βολής, μοιάζει με τυφέκιο Ολυμπιακών αγώνων. Γρήγορη βολή είναι αδύνατη. Το ουραίο πρέπει να ανοίγει για να γεμίσει το όπλο για κάθε βολή. Αλλά στόχος ενός ελεύθερου σκοπευτή είναι η ακρίβεια και όχι η ταχύτητα, και το κινητό ουραίο είναι ο πυροδοτικός μηχανισμός που δίνει την πιο μεγάλη ακρίβεια βολής. Μια αυλακωτή κάνη περιορίζει το βάρος και επιταχύνει την ψύξη του όπλου, χωρίς να θυσιάζει την ακαμψία που χρειάζεται ακρίβεια. Ακόμα και έτσι το όπλο ζυγίζει 10,432 κιλά κάνοντας απαραίτητη τη χρήση δίποδα. Ένας μηχανισμός περιορισμού της οπισθοδρόμησης εκτρέπει τα αέρια του γεμίσματος προς τα πίσω μειώνοντας το λάκτισμα.

Παρά το γεγονός ότι δεν εγκρίθηκε σε μεγάλους αριθμούς από τις ΗΠΑ, το όπλο χρησιμοποιήθηκε ως πλατφόρμα δοκιμών για νέα πυρομαχικά ελεύθερων σκοπευτών. Το φυσίγγιο που χρησιμοποιήθηκε αρχικά, το 8,58 x 71 mm, τελικά αναπτύχθηκε από την εταιρεία Lapua-nammo Oy στη Φιλλανδία στο .338 Lapua Magnum. Το  Haskins χρησιμοποιήθηκε από τον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό εναντίον των βρετανικών  στρατευμάτων στη Βόρεια Ιρλανδία και ήταν η αιτία πολλών θανάτων. 

 

      Ένα μικρό πακέτο καταστροφής

Αυτό το φυσίγγιο .50” ελεύθερου σκοπευτή προορίζεται κυρίως για να καταστρέψει οχήματα και όπλα. Μπορεί να σπάσει το θερμικό σκοπευτικό μηχάνημα ενός άρματος ή να αχρηστεύσει μια μηχανή αεροπλάνου.
Ένα τεράστιο γέμισμα στέλνει τη βάρους 42 γραμμαρίων βολίδα έξω από το στόμιο της κάνης με ενέργεια 5 φορές μεγαλύτερη από εκείνη της τυποποιημένης βολίδας των 7,62 χλστ ΝΑΤΟ.

Ένας διατρητικός πυρήνας από τουγκστένιο μέσα στη βολίδα, μπορεί να διατρήσει θώρακα πάχους δέκα εκατοστών, ενώ εμπρηστικό γέμισμα στη μύτη θα προκαλέσει έκρηξη πυρομαχικών ή αποθηκών καυσίμων. Το εμπρηστικό γέμισμα επίσης προκαλεί την έκρηξη ενός εκρηκτικού γεμίσματος που κομματιάζει τον θραυσματοποιούμενο ατσάλινο κορμό της βολίδας και τον μετατρέπει σε θραύσματα.

    


 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ  ΕΙΔΗΣΗ

Oι Ρώσοι κατασκεύασαν το απόλυτο όπλο ελεύθερου σκοπευτή: «One shot one kill» στα 4 χλμ!

Όταν ένα όπλο ελεύθερου σκοπευτή μπορεί να εξοντώσει τον στόχο του σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων αυτό σημαίνει μεγάλο πλεονέκτηνα για τον χρήστη καθώς αυξάνει κατά πολύ την επιβιωσιμότητά του και μεγάλο μειονέκτημα για τον αντίπαλο καθώς η περίμετρος ασφαλείας σημαντικών προσώπων αυξάνει υπερβολικά.

Η Ρωσία παρουσίασε το τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτή SVLK-14S Sumrak, το πρώτο που μπορεί να πλήξει στόχο σε απόσταση 4 χλμ. Η εταιρεία που το κατασκευάζει, η Lobaev Arms, είναι η πρώτη ρωσική ιδιωτική εταιρεία όπλων.

Ο ιδιοκτήτης της, Βλαντ Λομπάεφ, έλαβε τεχνογνωσία οπλοτεχνίας στις ΗΠΑ από όπου αγόρασε και τον απαραίτητο εξοπλισμό. Το τυφέκιο, χρησιμοποιεί το φυσίγγιο .408 CheyTac (10.36x77mm), η βολίδα του οποίου αφήνει την κάννη με ταχύτητα 900 μέτρων ανά δευτερόλεπτο.

Όπως αναφέρει ο ίδιος οι ΗΠΑ έχουν πολλές εκατοντάδες ιδιωτικές επιχειρήσεις που παράγουν όπλα και είναι η πλέον ανεπτυγμένη αγορά όπλων στον κόσμο.

«Για αυτό πολλά τμήματα του τυφεκίου, που χρησιμοποιούν και οι σωματοφύλακες του Πούτιν, είναι κατασκευασμένα με αμερικανική τεχνογνωσία»

Το τυφέκιο SVLK-14S, κατασκευάζεται κομμάτι κομμάτι και η βολίδα του θεωρείται ότι διαπερνάει οποιοδήποτε αλεξίσφαιρο γιλέκο

Το όπλο είναι μονόβολο ακριβώς και έτσι επιτυγχάνει την βέλτιστη ακρίβεια. Η κάννη έχει μήκος 1430 mm. και είναι κατασκευασμένη από αλουμίνιο που δεν επηρεάζεται από αλλαγές θερμοκρασίας.

Το εύρος λειτουργίας της κυμαίνεται από τους  -10 μέχρι τους +60 βαθμούς Κελσίου. Συνολικά το όπλο έχει βάρος 9,6 κιλά.

Το τυφέκιο μπορεί να πλήξει στόχο σε απόσταση 4.200 μέτρα όπως αποδείχθηκε σε πρόσφατη δοκιμή τον Σεπτέμβριο.

Για να γίνει μια σύγκριση με το αμερικανικό Barrett M82 παραθέτουμε κάποια τεχνικά χαρακτηριστικά

Λειτουργία: Κινητική ενέργεια και περιστρεφόμενο κλείστρο

Φυσίγγια:12,7x99 mm

Ταχύτητα εξόδου βλήματος: 853 m/s

Βεληνεκές: 1,800 m

Αναχορηγία: Αποσπώμενος γεμιστήρας των 10 φυσιγγίων

Κλισιοσκόπιο: Σιδερένιο σταθερό εμπρόσθιο – ρυθμιζόμενο οπίσθιο, υποδοχή διόπτρας (picatinni-rail)

https://youtu.be/dlhrAFUw5bU

https://youtu.be/0CtgTDWpmQE

https://youtu.be/3rqrFpB73BE

Η  ΙΣΤΟΡΙΑ  ΤΟΥ  ΣΙΜΟ  ΧΕΪΧΕ

Η φιγούρα του μοναχικού και θανάσιμου «άσου», στο σώμα του οποίου κυλά παγωμένο υγρό παρά αίμα και σπέρνει τον θάνατο στον ανυποψίαστο εχθρό από κάπου μακριά και αποστασιοποιημένα, πουθενά δεν βρήκε ιδανικότερη ενσάρκωση από τον ανεπανάληπτο σκοπευτή και λαϊκό ήρωα της Φινλανδίας, Σίμο Χέιχε, ο οποίος ξεπάστρεψε 505  εβραιοκομμουνιστές με το τουφέκι του (και άλλους 200 με υποπολυβόλο).

Ο «Λευκός Θάνατος», όπως τον ονόμασαν οι Σοβιετικοί, τριγυρνούσε μόνος στα χαρακώματα του πολέμου και καραδοκούσε για εχθρική σάρκα σαν αρπακτικό που περιμένει τον θάνατο της λείας του.

Μέσα σε 100 μόλις μέρες της ρωσο-φινλανδικής διένεξης του 1939-1940, ο Χέιχε με το ηρωικό φινλανδικό τουφέκι M91στα χέρια του (μετατροπή μάλιστα του ρωσικού Mosin-Nagant, πόσο ειρωνικό!) μετατράπηκε σε φονικό αγρίμι που μόνο ο ήλιος ήταν ουσιαστικά ο εχθρός του. Από το εν λόγω τουφέκι, 505 επιβεβαιωμένοι σοβιετικοί στρατιώτες έπεσαν άδοξα στο πεδίο της μάχης, καθώς τον Σίμο κανείς δεν μπορούσε να τον δει.

Με την ολόλευκη στολή του, γινόταν κυριολεκτικά ένα με το χιόνι και η μαεστρία του στο «καρτέρι» τον έκανε αόρατο: ο Χέιχε έθαβε τμηματικά το όπλο του για να μη φαίνεται, γευόταν πάγο για να μην τον προδίδουν τα αχνίζοντα χνώτα του, φρόντιζε να περιορίζει τις αντανακλάσεις των μεταλλικών στοιχείων που θα μπορούσαν να φανερώσουν τη θέση του, ακόμα και για το «κλότσημα» του όπλου είχε βρει λύση ώστε να περνά όσο το δυνατόν πιο απαρατήρητος.

Ο δεινός σκοπευτής ήταν μάλιστα τόσο σίγουρος για τις ικανότητές του που δεν χρησιμοποιούσε την τηλεσκοπική διόπτρα των συναδέλφων του, βασιζόμενος κυρίως στο αλάνθαστο φονικό του ένστικτο (και το μεταλλικό σκόπευτρο). Οι Σοβιετικοί δεν είχαν απάντηση για τον Χέιχε και ισοπέδωναν απλώς τις πιθανές θέσεις του με το πυροβολικό τους ή έβαζαν στρατιές από ελεύθερους σκοπευτές ως αντίμετρο.

Ο Σίμο «Σιμούνα» Χέιχε γεννιέται στις 17 Δεκεμβρίου 1905 στην κωμόπολη Ραουτγιέρβι, πολύ κοντά στα ρωσο-φινλανδικά σύνορα. Μεγάλωσε μέσα σε αγροτικό σπιτικό και συνήθιζε να βοηθά τους γονείς του στα κτήματα ήδη από πολύ μικρός. Με τον πατέρα του πήγαιναν συχνά για κυνήγι, κι έτσι ήρθε σε επαφή με το όπλο από ιδιαιτέρως τρυφερή ηλικία.

Ο Σίμο έδειξε την έφεσή του στο σημάδι και πριν καταταγεί ακόμα στον στρατό το δωμάτιό του ήταν γεμάτο με τρόπαια από σκοπευτικούς αγώνες. Σε ηλικία 20 ετών θα ξεκινήσει τη στρατιωτική του καριέρα, όταν κατατάσσεται στην Εθνοφυλακή της Φινλανδίας.

Στον ελεύθερο χρόνο του κυνηγά ελάφια και όλοι μιλούν πια για τις εξαίρετες σκοπευτικές του επιδόσεις. Τις οποίες θα μάθαιναν σύντομα και οι Σοβιετικοί το 1939. Μέχρι τότε ο Σίμο θα μετρούσε ήδη 14 χρόνια στον στρατό και θα ήταν πραγματικός άσος στη σκοποβολή. Αν και την πλήρη έκταση των ικανοτήτων του θα τη συνειδητοποιούσαν όλοι μόνο όταν θα ξεσπούσε ο πόλεμος…

Το αδιέξοδο πήρε τέλος στις 30 Νοεμβρίου 1939, όταν όλες οι συνομιλίες διακόπηκαν μονομιάς και ο Κόκκινος Στρατός εισέβαλε στη Φινλανδία. Ο μικρός συνοριακός δήμος του Ραουτγιέρβι βρέθηκε στη δίνη του πολέμου και τον 34χρονο Σίμο ήρθε το κακό και τον βρήκε στα ξαφνικά.

Μαθαίνοντας για τις εχθροπραξίες με τους Σοβιετικούς, πήρε τροφή, νερό, το λευκό καμουφλάζ και τη φινλανδική εκδοχή του φοβερού ρωσικού τουφεκιού Mosin-Nagant και πήγε να υπερασπιστεί τη χώρα του. Πριν πάρει τέλος ο πόλεμος των τεσσάρων μηνών, ο ταπεινός Χέιχε θα γινόταν φόβος και τρόμος στις τάξεις του «κόκκινου» εχθρού.

Μέχρι τότε είχε εξάλλου τη φήμη του να προηγείται, αφού παρέμενε ο μόνος που μπορούσε να χτυπήσει στόχο στα 150 μέτρα κάπου 16 φορές το λεπτό! Ο υποδεκανέας του φινλανδικού στρατού είχε κάνει τη θητεία του στο στράτευμα, είχε υπηρετήσει για πολλά χρόνια στην Πολιτοφυλακή και κλήθηκε τώρα εσπευσμένα πίσω στον στρατό.

Τον στρατό μιας χώρας τριών εκατομμυρίων που είχε να αντιμετωπίσει τις ένοπλες δυνάμεις της κραταιής Σοβιετικής Ένωσης των 171 εκατομμυρίων! Όσο για την κατανομή δυνάμεων, υπολείπονταν κατά πολύ των Σοβιετικών, καθώς η αναλογία του πολέμου αποκρυσταλλώθηκε στο 1/100! Οι Σοβιετικοί διέθεταν επίσης 3.500 περισσότερα αεροπλάνα και εκατονταπλάσια άρματα μάχης.

Ο μόνος τρόπος ήταν λοιπόν αναγκαστικά ο ανταρτοπόλεμος και οι ελεύθεροι σκοπευτές επιστρατεύτηκαν ως αιχμή του δόρατος του ανορθόδοξου πολέμου. Ο Χειμερινός Πόλεμος του 1939-1940 ήταν εξαιρετικά δριμύς σε όρους παγωνιάς, καθώς σημειώθηκαν θερμοκρασίες-ρεκόρ εκείνο τον χειμώνα.

Ο Χέιχε φόρεσε ό,τι είχε και δεν είχε, κάλυψε τα ρούχα του με τη λευκή στολή, φόρεσε τα γάντια και τη μάσκα του, στρίμωξε μερικές κονσέρβες στον σάκο του και χώρεσε 50-70 σφαίρες στην παλάσκα του και έφυγε για το μέτωπο. Μαζί του είχε το τουφέκι και ένα υποπολυβόλο.

Κρυβόταν συνήθως στα χαμόκλαδα και περίμενε, πολλές φορές για μέρες και νύχτες, μέχρι να εμφανιστεί ο εχθρός. Οι Σοβιετικοί έτειναν να χρησιμοποιούν τους δρόμους κατά την επέλασή τους, κάτι που διευκόλυνε το έργο του ελεύθερου σκοπευτή, ο οποίος επέλεγε κρυψώνες που να βλέπουν στη δημοσιά.

Ο ικανότατος θηρευτής σκότωνε τον ένα Σοβιετικό πίσω από τον άλλο. Ο εισβολέας δεν είχε τρόπο να αντιπαρατεθεί με το φονικό καρτέρι του Χέιχε, γι’ αυτό και ισοπέδωνε συνήθως με το πυροβολικό τον χώρο τριγύρω, τόσο σε τυφλά όσο και στοχευμένα χτυπήματα, μπας και απαλλαγεί από τον βραχνά του Χέιχε.

Οι σοβιετικοί ελεύθεροι σκοπευτές είχαν ρητές εντολές να ξετρυπώσουν τον ενοχλητικό Φινλανδό με το Mosin-Nagant M91. Ένας μάλιστα σοβιετικός είχε καθαρίσει μπόλικους φινλανδούς στρατιώτες με το σκόπευτρό του, αλλά και τρεις αξιωματικούς. Εκείνη τη μέρα είχε φάει άλλον έναν, προδίδοντας τη θέση του στον Χέιχε που καραδοκούσε. Με τον ήλιο να δύει σιγά σιγά, ο Σοβιετικός πίστεψε ότι η μέρα είχε τελειώσει και σηκώθηκε στα γόνατά του. Με μια βολή από τα 450 μέτρα, η σφαίρα του Σίμο καρφώθηκε στο κεφάλι του.

Παρά την επιτυχία όμως του Χέιχε, οι Σοβιετικοί κέρδιζαν αργά και σταθερά τον πόλεμο. Οι Φινλανδοί είχαν οπισθοχωρήσει τουλάχιστον 40 χιλιόμετρα και η μονάδα των ελεύθερων σκοπευτών του 34ου Συντάγματος είχε τώρα να υπερασπιστεί έναν στρατηγικής σημασίας λόφο.

Και οι δύο πλευρές ήξεραν ότι οι Φινλανδοί ήταν αποδυναμωμένοι, χωρίς εφόδια και διαθέσιμες ενισχύσεις. Παρά ταύτα, οι λιγοστοί στρατιώτες υπερασπίζονταν πετυχημένα το πέρασμα για βδομάδες, πονοκεφαλιάζοντας τους Σοβιετικούς για το ακατανόητο του πράγματος. Είμαστε πια στην 21η Δεκεμβρίου 1939, όταν ο Χέιχε έγραψε νέο ρεκόρ εκείνη τη μέρα με 25 επιβεβαιωμένους θανάτους Σοβιετικών.

Μέχρι τότε ο προσωπικός απολογισμός του έφτανε τους 500 άντρες, τόσο με το τουφέκι όσο και το πολυβόλο. Και μέχρι τότε οι Σοβιετικοί είχαν καταλάβει καλά ότι ήταν ένας ελεύθερος σκοπευτής αυτός που έσπερνε όλεθρο και τρόμο στις δυνάμεις τους, αναγκάζοντας τον προελαύνοντα Κόκκινο Στρατό να τον ονομάσει «Λευκό Θάνατο».

Μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου, οι Σοβιετικοί πάλευαν ακόμα να καταλάβουν το ύψωμα, παρά την τεράστια αριθμητική υπεροχή και τον βαρύ οπλισμό τους. Σε μια μάχη μόνο, για παράδειγμα, 32 Φινλανδοί αντιμετώπισαν κάπου 4.000 Σοβιετικούς. Μόλις 4 έμειναν ζωντανοί για να δουν τη μεγαλειώδη νίκη τους!

Στις 6 Μαρτίου 1940, ο υποδεκανέας Σίμο Χέιχε καραδοκούσε σαν όλες τις άλλες μέρες για Σοβιετικούς. Τώρα είχε 505 επιβεβαιωμένους θανάτους με το τουφέκι του, περισσότερους από κάθε άλλο ελεύθερο σκοπευτή σε εμπόλεμη σύρραξη! Το σερί του δεν έλεγε μάλιστα να κοπάσει, αφού πριν το μεσημέρι είχε ήδη 40 σκοτωμούς στη φαρέτρα του. Η τύχη του έμελλε όμως να αλλάξει.

Μια σφαίρα καρφώθηκε στο δεξί πάνω μέρος του σαγονιού του. «Το μισό του πρόσωπο λείπει», είπαν στον ασύρματο οι άντρες που τον μετέφεραν στα μετόπισθεν. Ο ελεύθερος σκοπευτής παρέμεινε σε κωματώδη κατάσταση αρκετές μέρες και ξύπνησε με θρυμματισμένο σαγόνι μεν, αλλά την ίδια δίψα για μάχη.

Τη μέρα που ξαναβρήκε ωστόσο τις αισθήσεις του, στις 13 Μαρτίου, είχε μόλις υπογραφεί η Συνθήκη της Μόσχας, που έδινε τέλος στον Χειμερινό Πόλεμο αναγνωρίζοντας τον γενναίο αγώνα των Φινλανδών. Οι εβραιοκομμουνιστές έπαιρναν στην κατοχή τους ένα καλό μέρος των φινλανδικών εδαφών, περιλαμβανομένης της γενέτειρας του Χέιχε, Ραουτγιέρβι. Κάπου 422.000 Φινλανδοί αναγκάστηκαν να ξεσπιτωθούν στον απόηχο του συμφώνου ειρήνης.

Όπως δήλωσε όμως εβραιοκομμουνιστής στρατηγός: «Κερδίσαμε αρκετά εδάφη για να θάψουμε τους νεκρούς μας». Οι Φινλανδοί είχαν πολεμήσει λυσσαλέα και διατήρησαν την ανεξαρτησία τους, επιφέροντας βαριές απώλειες στους υπέρτερους στρατιωτικά  εβραιοκομμουνιστές. Αν και έχασαν το 11% των εδαφών τους, έδωσαν ένα γερό μάθημα στον Στάλιν, που στόχευε εξάλλου στην πλήρη κατάκτηση των γειτόνων του. Οι απώλειες των εβραιοκομμουνιστών ήταν πενταπλάσιες σε νεκρούς και τετραπλάσιες σε τραυματίες σε σχέση με τον σκανδιναβικό στρατό.

Όσο για τον Χέιχε, τον τίμησαν με πέντε μετάλλια μετά τον Χειμερινό Πόλεμο και μια προαγωγή από υποδεκανέα σε υπολοχαγό! Τώρα εξάλλου τον καλούσαν παντού να μιλήσει για τον άθλο-ρεκόρ του. Αφού έγραψε κι ένα βιβλίο για τα πολεμικά του κατορθώματα, έζησε μια ήρεμη και μακρά ζωή μακριά από την ενεργό δράση.

Μπορεί να είχε στείλει μέσα σε λίγο λιγότερο από 100 μέρες στον άλλο κόσμο 705 κομμουνιστές στρατιώτες, προκαλώντας χάος στον εβραιοκομμουνιστικό Στρατό, για το γεγονός δεν μιλούσε όμως ποτέ ούτε δημοσίως ούτε ιδιωτικώς! Ούτε περηφανευόταν πως δεν χρησιμοποίησε ποτέ σκοπευτική διόπτρα όπως όλοι οι συνάδελφοί του.

Στη χώρα του λατρευόταν ως εθνικός ήρωας, ο ίδιος περιοριζόταν ωστόσο σε σαφώς πιο ταπεινούς ρόλους. Πέρασε την υπόλοιπη ζωή του δουλεύοντας ως ελαφοκυνηγός και εκτροφέας σκύλων αργότερα, συνεχίζοντας τη δύσκολη αποθεραπεία του για πολλά ακόμα χρόνια, ως μια διαρκή υπόμνηση λες στις αιματοβαμμένες μέρες που τόσο ήθελε να αφήσει πίσω του.

Όταν τον ρώτησαν πώς κατάφερε να εξοντώσει 505 εχθρούς με το τουφέκι του ελεύθερου σκοπευτή, χαμογέλασε και απάντησε λακωνικά: «Με εξάσκηση». Είχε όμως τύψεις για τους τόσους θανάτους που προκάλεσε; «Απλά έκανα το καθήκον μου», απαντούσε εκείνος ξερά.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Χέιχε έδρασε σε πολικές θερμοκρασίες -20 και -40 βαθμών Κελσίου (μέχρι -43 έφτασε το θερμόμετρο εκείνον τον χειμώνα!). Φορώντας την ολόλευκη στολή παραλλαγής, σκότωσε 505 σοβιετικούς στρατιώτες ως ελεύθερος σκοπευτής, ενώ του πιστώνονται και άλλοι 200 επιβεβαιωμένοι θάνατοι με το υποπολυβόλο Suomi KP/-31, ανεβάζοντας τα συνολικά επιβεβαιωμένα θύματά του σε 705 άντρες.

Όταν ο στρατάρχης Καρλ Γκούσταφ Έμιλ Μάνερχαιμ τον έκανε ανθυπολοχαγό, έγινε ο πρώτος ποτέ φινλανδός στρατιώτης που προήχθη τόσο γρήγορα! Ο Χέιχε έζησε παρόλα αυτά εν ειρήνη μέχρι τα βαθιά του γεράματα και ευτύχησε να μην ξαναδεί πόλεμο στη ζωή του. Για κυνήγι ταράνδου πήγαινε μάλιστα με τον καλό του φίλο, τον πρόεδρο της χώρας Ούρχο Κέκονεν.

Άφησε την τελευταία του πνοή την 1η Απριλίου 2002, λίγα χρόνια πριν συμπληρώσει τον έναν αιώνα ζωής. «Ο θάνατος πήρε τον Λευκό Θάνατο», έγραψαν λιτά οι τοπικές εφημερίδες…

        

 
ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

 Διαβάστε  και  τα  άρθρα:


1.    Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΣΚΟΠΕΥΤΗΣ Α΄ ΜΕΡΟΣ

2.    Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΣΚΟΠΕΥΤΗΣ Γ΄ ΜΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ