Χασάπικο: Χορεύοντας με τον Μ. Αλέξανδρο!

Μακελάρικος> Το Χασάπικο ή Χασάπικος

Η ονομασία προέρχεται από την τουρκικής προέλευσης λέξη kasap, που σημαίνει κρεοπώλης*, ενώ η αντίστοιχη ελληνική ονομασία ήταν μακελάρικος. Ο όρος στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε για να υποδηλώσει μόνο τη γρήγορη εκδοχή του χασάπικου, γνωστή επίσης και ως χασαποσέρβικο.

Παλιότερα, για να χορέψει κάποιος χασάπικο, έπρεπε να φοράει τραγιάσκα με
σηκωμένο γείσο, κάνοντας το ίδιο βήμα σαν να είναι όλοι ένα σώμα. Τα βήματα και η περιγραφή έμοιαζαν και μοιάζουν με την παράθεση τελετουργικών κινήσεων σε μια προσπάθεια σύνδεσης του χορού με την αρχαιότητα, με τον τρόπο στάσης και τακτικής κίνησης, στο στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή την αναπαράσταση των στάσεων των πολεμιστών του. 

 H κυρία Ελισάβετ Λομάκα-Σενιέ** (μητέρα του Γάλλου ποιητή Αντρέ Σενιέ), τον θεωρούσε χορό αρχαίο: 

Σημαντική είναι η πληροφορία που μας δίνει η Ελληνικής καταγωγής ερευνήτρια αρχαίων ελληνικών χορών Ελισάβετ Σενιέ που τον είδε να χορεύεται στην Κωνσταντινούπολη τον 18ο αιώνα.

" ...Χορευόταν από 200 ή 300 Έλληνες χασάπηδες από την Μακεδονία στους οποίους η Οθωμανική αυτοκρατορία είχε παραχωρήσει το προνόμιο να φέρουν μακριά μαχαίρια και να ταξιδεύουν φορώντας σαρίκι και πράσινο ένδυμα. Επικεφαλής των χορευτών ήταν δυο κορυφαίοι, που είχαν το γενικό πρόσταγμα και κρατώντας μαχαίρια παρίσταναν τον Μ. Αλέξανδρο και τον Ηφαιστίωνα. Πίσω από αυτούς ξεχώριζαν δεκαπέντε άλλοι που κρατούσαν επίσης μαχαίρια, ρόπαλα ή μαστίγια και πιο πίσω ακολουθούσαν οι υπόλοιποι χωρισμένοι σε ουλαμούς. Ο Χορός ήταν μια παντομίμα που χορευόταν στη γιορτή της συντεχνίας και αναπαρίστανε τα κατορθώματα του Μ. Αλέξανδρου τραγουδώντας τραγούδια σχετικά με αυτό..."

Η Σενιέ αναφέρει ένα από τα τραγούδια τους «που ιν ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνις που όρισε την οικουμένη».

*Υπάρχει όμως και η εκδοχή που υποστηρίζει πως ο χορός ήταν ο χορός της ισχυρής συντεχνίας των κρεοπωλών "μακελλάρηδων" από την οποία και πήρε το όνομά του. Λέγεται ότι μετά από τα γλέντια της συντεχνίας κρατιόντουσαν από τους ώμους για να μπορούν να αλληλοστηρίζονται λόγω του πολύ φαγητού και κρασιού που κατανάλωναν. Εικάζεται πως έτσι δημιουργήθηκε η λαβή του κρατήματος του χορού από τους ώμους

**Η Ελισάβετ Σάντη Λουμάκη (ή Λομάκη ή Λουμάκα ή Μαμάκη) Σενιέ ήταν Κύπρια λόγια - διανοούμενη που έζησε στο Παρίσι στις αρχές του 19ου αιώνα.

Ήταν μητέρα των δύο φημισμένων γάλλων ποιητών της εποχής, του Ανδρέα Μαρία Σενιέ (1762-1794), που καρατομήθηκε την παραμονή της πτώσης του Ροβεσπιέρου (συνήθιζε να υπογράφει ως Andreas Byzantinus), και του Ιωσήφ Σενιέ (1764-1811).

Στο φιλολογικό σαλόνι της, γνωστό κέντρο της φιλελληνικής κίνησης, έγιναν οι πρώτες συναντήσεις των μελών της οργάνωσης του Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου. Μάλιστα κάποιοι θεωρούν ότι η ιδέα και η έμπνευση για την ίδρυση του "Ελληνόγλωσου Ξενοδοχείου" οφείλεται ακριβώς σε αυτήν, την περίφημη, για την εποχή της, "Μαντάμ Nτε Σενιέ".

Στη Λευκωσία υπάρχει δρόμος με το όνομα οδός Ξάνθης Ξενιέρου (απόδοση του Σάντη Σενιέ), ο οποίος είναι αφιερωμένος σε αυτή.

Πηγή1 Πηγή2 Πηγή3

Διαβάστε επίσης: 

Το τσιφτετέλι είναι αρχαιοελληνικός χορός

καθώς και:

 

Ζεϊμπέκικο: ο συμβολικός και θρησκευτικός χορός

http://pyrron.blogspot.gr/2014/01/blog-post.html