ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΕΒΡΑΙΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΕ ΣΕ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ‏

ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΕΒΡΑΙΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΕ  ΣΕ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ  ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗ  ΤΗΣ  
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ  ΦΥΛΗΣ

Η  ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ  ΤΗΣ  ΔΥΣΕΩΣ

"Ο  φιλελευθερισμός  είναι  η  ιδεολογία της αυτοκτονίας του  

Ελληνοευρωπαϊκού  Πολιτισμού".

ΤΖΕΗΜΣ  ΜΠΑΡΝΑΜ

Ο  Τζέημς  Μπάρναμ, James Burnham, (22 Νοεμβρίου 1905 – 28 Ιουλίου 1987)  ήταν  ένας αμερικανός φιλόσοφος και πολιτικός. Ριζοσπάστης εβραιοκομμουνιστής στην δεκαετία του 1930 και σημαντικός ηγέτης του αμερικανικού εβραιοτροτσκιστικού κινήματος στα κατοπινά χρόνια, ο Μπάρναμ εγκατέλειψε τον Εβραιομαρξισμό το  1940 και στράφηκε στην πολιτική δεξιά, υπηρετώντας ως  διανοούμενος το Αμερικανικό
Συντηρητικό Κίνημα και γράφοντας το έργο για το οποίο είναι περισσότερο γνωστός, το «Η επανάσταση  των  διευθυντών», που δημοσιεύτηκε το 1941. Ο Μπάρναμ ήταν  επίσης γνωστός ως ο  βασικός συνεργάτης του μεγαλύτερου αμερικανικού συντηρητικού περιοδικού, του  National  Review. Μετά  τον  πόλεμο υποστήριξε  μία  επιθετική  στρατηγική  εναντίον  της  Σοβιετικής  Ένωσης. 

«Η  Αυτοκτονία  της  Δύσεως»

« Ένα δοκίμιο σχετικά με την έννοια και το πεπρωμένο του Φιλελευθερισμού»,  Νέα Υόρκη: John Day Co., 1964.

Ένα  κλασσικό  βιβλίο  πολιτικής  σκέψεως,  από  ένα  πρώην  εβραιοκομμουνιστή που  μετάνιωσε.

Η αυτοκτονία της δύσεως,  James Burnham , προλεγόμενα - απόδοσις Χαρίλαος Μ. Γκητάκος,  Εν Αθήναις : Δ.Ε.ΝΕ.Δ. , 1975,  257 σελίδες.

 Ο  ΒΙΟΣ

Ο ΤΖΕΗΜΣ ΜΠΑΡΝΑΜ, James Burnham (1905-1987),  ήταν  ένας  δημοφιλής 
αμερικανός  πολιτικός,  καθηγητής  πανεπιστημίου,  θεωρητικός  φιλόσοφος και  διανοούμενος. 

Ο  Μπάρναμ  ήταν  ιδρυτικό  και  φανατικό  μέλος  του  Εβραιοκομμουνιστικού 
κόμματος  των  ΗΠΑ  και  στην  δεκαετία  του  1930  ήταν  δραστήριος εβραιοκομμουνιστής  και  μάλιστα  ηγέτης  του  εβραιοτροτσκιστικού  κινήματος. 

Γεννημένος στο Σικάγο του  Ιλλινόις , στις 22 Νοεμβρίου 1905,  ήταν   ο  γιος  
του Claude  George  Burnham.  Γεννήθηκε  σε  μια  τυπική  αγγλική   οικογένεια μεταναστών και ανατράφηκε ως ρωμαιοκαθολικός, αλλά,  ως  φοιτητής  στο  
κολέγιο, απέρριψε  τον  καθολικισμό  και  για   ένα μεγάλο μέρος της ζωής του   δήλωνε  άθεος, για  να  επιστρέψει  στην  εκκλησία  λίγο  πριν  από  τον  
θάνατό  του.

Αποφοίτησε  πρώτος  από  το  Πανεπιστήμιο του  Princeton και  από  το  
Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης , όπου   μεταξύ  των  καθηγητών  του συμπεριλαμβάνονταν  ο  JRR Tolkien  και  ο  Martin D'Arcy .

Το 1929, σε  ηλικία  24  ετών,  έγινε  καθηγητής  της  φιλοσοφίας  στο
Πανεπιστήμιο  της  Νέας  Υόρκης

Ο   Μπάκλευ χαρακτήρισε τον Μπάρναμ  σαν τον «υπ’ αριθμόν  ένα 

αμερικανό  διανοούμενο».

Το 1983, ο  Πρόεδρος  Ρόναλντ  Ρέιγκαν,  του  απένειμε  το  Προεδρικό Μετάλλιο  της Ελευθερίας.

Στις αρχές Νοεμβρίου 1978 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο που επηρέασε την υγεία του και την  βραχυπρόθεσμη μνήμη.  Πέθανε από νοσήματα  των  νεφρών και του ήπατος στο σπίτι του,  στο Κεντ  του  Κο0ννέκτικατ στις 28 Ιουλίου, 1987.  Ετάφη  στο  Κεντ την 1η Αυγούστου 1987.

Ρόναλντ Ουίλσον Ρήγκαν  (1911 -  2004)

40ός Πρόεδρος των  ΗΠΑ

Ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία το 1967 ως κυβερνήτης της Πολιτείας της Καλιφόρνιας.  Ήταν συντηρητικών  αρχών  και  σφοδρός  πολέμιος  των  κομμουνιστών.  Με την ανάληψη της προεδρίας είχε δηλώσει ότι «η κυβέρνηση δεν είναι η λύση, αλλά το πρόβλημα». Ανέλαβε μια εκστρατεία για τον περιορισμό του κράτους και προώθησε μια οικονομική πολιτική που είχε σαν άξονες την μείωση των φόρων και τον δραστικό περιορισμό των κρατικών δαπανών.  Χαρακτηριστική  ρήση  του:  "Τρία  είδη  ανθρώπων  δεν  χώνεψα  ποτέ  στην  ζωή  μου.  Τους  μεθύστακες,  τους  ομοφυλόφιλους  και  τους  κομμουνιστές".

Ο  ΜΠΑΡΝΑΜ  ΕΓΡΑΨΕ:

«Ο  πολιτισμός   του  σημερινού  κόσμου   άρχισε  στην  Ελλάδα.  Σήμερα  οι φιλελεύθεροι  φιλόσοφοι  επιδεικνύουν  έναν  αδικαιολόγητο  θαυμασμό για   άλλους  πολιτισμούς,  εξισώνοντας,  χωρίς  λόγο,  τον  ελληνικό πατρικό  πολιτισμό  μας  με  δευτερεύουσες  κουλτούρες.  Οι  λαοί  του  κόσμου  δεν  είναι  ούτε  ίσοι,  ούτε  ίδιοι».

«Η  κομμουνιστική  επανάσταση  στην  Ρωσία  έγινε  από  εβραίους  και  για συγκεκριμένα  εβραϊκά  τραπεζικά  συμφέροντα».

Η  ΖΩΗ  ΤΟΥ  ΣΑΝ  ΕΒΡΑΙΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ

Ο  Μπάρναμ  το  1933, σε  ηλικία 28  ετών  μαζί με τον Sidney Hook, βοήθησε στην οργάνωση του Αμερικανικού Εργατικού Κόμματος, που  είχε ως ηγέτη τον Ολλανδικής καταγωγής ειρηνιστή  ιερέα  A.J. Muste.  Ο Μπάρναμ, το 1934, υποστήριξε την συγχώνευση  του  κόμματος, με την Κομμουνιστική Λίγκα της Αμερικής. Το 1935, συμμάχησε με την τροτσκιστική πτέρυγα εκείνου του κόμματος και υποστήριξε την συγχώνευση με το Σοσιαλιστικό  Κόμμα  των ΗΠΑ.

 Στην περίοδο αυτή, έγινε προσωπικός  φίλος του  εβραίου  κομμουνιστή  Λέον Τρότσκι.

 Υπήρξε  διαπρύσιος  αρθρογράφος στο κομμουνιστικό  έντυπο The Partisan Review.  Από το 1937 άρχισαν να διαφαίνονται διαφωνίες  μέσα  στο 
σοσιαλιστικό  κόμμα  των  ΗΠΑ.

Το 1937 οι Τροτσκιστές αποβλήθηκαν από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, πράγμα που οδήγησε στην δημιουργία του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (SWP) στα τέλη της χρονιάς. Μέσα στο SWP ο Μπάρναμ  συμμάχησε με τον Mαξ Σάχτμανσχηματίζοντας φράξια, την οποία υποστήριξε ο  εβραίος Τρότσκι, ενάντια στην πλειοψηφική ομάδα του SWP, της οποίας ηγείτο ο James P. Cannon,  ο οποίος υποστήριζε  την  ΕΣΣΔ.   

Ο  Μπάρναμ  και ο  Σάχτμαν, κυρίως μετά την Σοβιετο-Γερμανική συμφωνία του 1939 και τις εισβολές στην Πολωνία, την Λετονία, τη Λιθουανία και την Εσθονία από το εβραιοκομμουνιστικό  καθεστώς του Ιωσήφ Στάλιν, καθώς και την Σοβιετική εισβολή στην Φινλανδία τον Νοέμβρη του 1939, κατήγγειλαν  την ΕΣΣΔ ως εκφυλισμένο σοσιαλιστικό  κράτος. Έγραψαν  ότι  η ΕΣΣΔ ήταν μια νέα μορφή ιμπεριαλιστικής ταξικής κοινωνίας και συνεπώς δεν ήταν άξια ούτε κριτικής στήριξης  από το διεθνές σοσιαλιστικό κίνημα. Σε  άρθρο  του  το  1939 ο  Μπάρναμ υποστήριξε  ότι  η  Σοβιετική  Ένωση  μετατράπηκε  σε  ένα νεοϊμπεριαλιστικό  εκφυλισμένο  γραφειοκρατικό  κολεκτιβιστικό  κράτος.  Μετά από μια παρατεταμένη συζήτηση μέσα στο SWP,  ο  Μπάρναμ, ο Σάχτμαν  και οι υποστηρικτές τους παραιτήθηκαν από το SWP και ξεκίνησαν δική τους οργάνωση, που και πάλι ονομάστηκε Εργατικό Κόμμα.

Felix Morrow, James Cannon, Max Shachtman, George Clarke, James Burnham, Nathan Gould and Martin Abern 1938,  Σύσκεψη   του  Κομμουνιστικού  

κόμματος  των  ΗΠΑ.  Βασικό  στέλεχος  ο  Μπάρναμ.

1940:  Ο  ΕΒΡΑΙΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ  ΜΠΑΡΝΑΜ  ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ  ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ 

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ  ΑΠΟ  ΤΟΝ  ΜΠΑΡΝΑΜ  ΤΟ  1940

Στις 21 Μαϊου του 1940, έγραψε μια επιστολή στην Εθνική Επιτροπή του Εργατικού Κόμματος, παραιτούμενος από την οργάνωση:

«Όπως γνωρίζετε, απορρίπτω τη "φιλοσοφία του Μαρξισμού", τον διαλεκτικό υλισμό.  Η γενική μαρξιστική θεωρία της "οικουμενικής ιστορίας", στον βαθμό που έχει κάποιο εμπειρικό περιεχόμενο, μου φαίνεται πως έχει αποδειχθεί εσφαλμένη από την σύγχρονη ιστορική και ανθρωπολογική έρευνα.

Η μαρξιστική μελέτη της οικονομίας μου φαίνεται κατά κύριο λόγο  ψευδής, παρωχημένη και  άνευ νοήματος σε ό,τι αφορά την εφαρμογή στα σύγχρονα οικονομικά φαινόμενα.

Όχι απλώς θεωρώ άνευ νοήματος την ιδέα πως ο "σοσιαλισμός είναι αναπόφευκτος" αλλά  και  η  ιδέα πως ο σοσιαλισμός "είναι η μόνη εναλλακτική λύση  στον καπιταλισμό" είναι ψευδής.  Θεωρώ ότι στην βάση των ενδείξεων που έχουμε σήμερα είναι εφικτή όχι μόνο μια νέα μορφή εκμεταλλευτικής κοινωνίας (την οποία ονομάζω "διευθυντική κοινωνία"), αλλά είναι επίσης και πιο πιθανή ως αποτέλεσμα του παρόντος από τον σοσιαλισμό.

Δεν υπάρχει λοιπόν ιδεολογική, θεωρητική ή πολιτική βάση στην οποία να αναγνωρίζω ή να αισθάνομαι οποιοδήποτε δεσμό πίστης προς το Εργατικό Κόμμα (ή προς οποιοδήποτε άλλο Μαρξιστικό κόμμα). Τα πράγματα είναι απλώς έτσι, και δεν μπορώ πλέον να υποκρίνομαι, ούτε στον εαυτό μου, ούτε στους άλλους».

ΤΖΕΗΜΣ  ΜΠΑΡΝΑΜ

Αμερικανός  φιλόσοφος

Πρώην μέλος του Εβραιοκομμουνιστικού  Κόμματος  ΗΠΑ

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Burnham «πήρε άδεια» από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και έπιασε δουλειά στο Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών  (OSS), τον πρόδρομο της CIA. Με πρόταση του George F. Kennan, ο Burnham προσκλήθηκε να ηγηθεί του τομέα «Πολιτικού και Ψυχολογικού Πολέμου»του Γραφείου Συντονισμού Πολιτικής, ενός ημιαυτόνομου τομέα της υπηρεσίας.

Μετά τον πόλεμο, κατά τη διάρκεια του λεγόμενου Ψυχρού Πολέμου, έκανε έκκληση για την υιοθέτηση πιο  επιθετικής πολιτικής ενάντια στην ΕΣΣΔ. Ως αρθρογράφους του περιοδικού The Freeman στις αρχές της δεκαετίας του 1950, θεωρούσε το περιοδικό υπερβολικά επικεντρωμένο σε οικονομικά ζητήματα. Το 1955 βοήθησε τον William F. Buckley να ιδρύσει το περιοδικό National Review, το οποίο εξ αρχής πήρε θέσεις για την εξωτερική πολιτική που συνέπλεαν με αυτές του Burnham.

1983, ο  Πρόεδρος  Ρόναλντ  Ρέιγκαν,   απονέμει 

στον  Τζέημς  Μπάρναμ  το  

Προεδρικό Μετάλλιο  της Ελευθερίας

Η  θεωρία  του  Μπάρναμ  για  την

 «Επανάσταση  των  Διευθυντών»

Το 1941  ο  Μπάρναμ  έγραψε ένα βιβλίο,  το:  «Η  Επανάσταση  των  Διευθυντών», όπου   αναλύει την εξέλιξη  και  την  ανάπτυξη της οικονομίας και της κοινωνίας.

Ο  Μπάρναμ  υποστήριξε  ότι  στο  μέλλον  ο  κόσμος  θα εξουσιαζόταν  από  τρία  κράτη:   τις  Ηνωμένες Πολιτείες,  που  θα ήταν η διάδοχος  χώρα  από   την αποσύνθεση  της  Βρετανικής αυτοκρατορίας,  την  Γερμανία  και  την  Ιαπωνία.

Ο  Μπάρναμ  υποστήριξε ότι  τρία  είναι  τα  πιθανά  σενάρια για το  οικονομικό σύστημα  που  λέγεται  Καπιταλισμός  (=κεφαλαιοκρατία):

1.   Ο καπιταλισμός  είναι  μια μόνιμη μορφή κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης και ότι θα πρέπει να συνεχιστεί για μια παρατεταμένη χρονική περίοδο.

2.   Ο καπιταλισμός  είναι   μια προσωρινή μορφή οργάνωσης που προορίζεται από τη φύση του να καταρρεύσει και να αντικατασταθεί από το σοσιαλισμό.

3.   Ο   καπιταλισμός  είναι  μια προσωρινή μορφή οργάνωσης  και  κάποια   
στιγμή  θα μετατραπεί σε κάποια μη-σοσιαλιστική μελλοντική μορφή της κοινωνίας.

Κατά  τον  Μπάρναμ,  αφού ο καπιταλισμός είχε  μία  σαφή  ιστορική   αρχή  
περίπου από  τον  14^ο  αιώνα,  δεν  θα μπορούσε  να  θεωρηθεί  ως αμετάβλητος  και  σαν μόνιμη  κοινωνική   μορφή. Επιπλέον  ο  Μπάρναμ  παρατήρησε  ότι στα τελευταία χρόνια των προηγούμενων μορφών οικονομικής οργάνωσης, όπως αυτές της Αρχαίας Ελλάδας  και της Ρωμαϊκής  Αυτοκρατορίας, η  δημιουργία  μαζικής   ανεργίας  έδειχνε ότι   ήταν «ένα  βασικό  κοινωνικό  σύμπτωμα,   που  ένας  δεδομένος  τύπος κοινωνικής οργάνωσης   έφθανε  στα  τελευταία  του ».

 Η  παγκόσμια  μαζική  ανεργία  της εποχής  μας ήταν, για  τον  Μπάρναμ  μία  ένδειξη ότι ο καπιταλισμός  σαν  κοινωνικοοικονομικό  σύστημα:  «δεν πρόκειται να συνεχιστεί για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα».

Ο  Μπάρναμ  υποστήριξε  ότι από  τον  πρώτο  παγκόσμιο  πόλεμο  και  μετά,  μια νέα  κοινωνία  έχει  προκύψει  κατά  την  οποία  μια  «κοινωνική ομάδα ή τάξη",  την οποία αυτός  ονομάζει   "διαχειριστές" έχει  εμπλακεί  σε  μια  "κίνηση για την κοινωνική  κυριαρχία, για  την  εξουσία  και  για  τα  προνόμια   της κυρίαρχης  τάξης ».

Η κεφαλαιοκρατία   σαν  κοινωνικοοικονομικός  θεσμός  θα εξαφανιζόταν, αλλά θα αντικαθίστατο από  μία  νέα διευθυντική κατηγορία.  Αυτή θα αντικαθιστούσε την παλαιά κεφαλαιοκρατική κατηγορία ως κυρίαρχη δύναμη στην κοινωνία. Η διευθυντική κατηγορία  θα περιελάμβανε:  τους επιχειρησιακούς ανώτερους υπαλλήλους,  τους  τεχνικούς,  τους   γραφειοκράτες  και  τους στρατιωτικούς.  Σαν  παραδείγματα  έδινε  την  εθνικοσοσιαλιστική  Γερμανία,  την  κομμουνιστική   Σοβιετική  Ένωση  και  την  νέα κοινωνία  των  ΗΠΑ  του  Ρούσβελτ .

     Σε  ένα  μεταγενέστερο  βιβλίο του  «ΟΙ  ΜΑΚΙΑΒΕΛΙΚΟΙ»  « Machiavellians», ο Μπάρναμ υποστήριξε  και  ανέπτυξε  την  θεωρία  ότι:  « η αναδυόμενη  νέα  ελίτ  θα εξυπηρετήσει  καλύτερα  τα δικά  της  συμφέροντα,  αν  διατηρηθούν  κάποιες «δημοκρατικές»   δεσμεύσεις   όπως  ένα  είδος  «αντιπολίτευσης»,  η  « ελευθερία» του Τύπου  και  μια ελεγχόμενη «κυκλοφορία των ελίτ».

Το  1964  ο  Μπάρναμ  εξέδωσε  ένα  κλασικό  πολιτικό  και  φιλοσοφικό  κείμενο, το   συγκλονιστικό  βιβλίο που  προκάλεσε  πάταγο  και  

μεταφράστηκε  και  στα ελληνικά,  το:   «Η αυτοκτονία της Δύσεως». 

Στο  βιβλίο  αναλύεται  με  εμβρίθεια η  ιδεολογία  του  φιλελευθερισμού,  η  ιδεολογία  που  επικρατεί  τα  τελευταία 100  χρόνια  στον  Δυτικό  
κόσμο.  Ο  φιλελευθερισμός καθορίζεται  ως «πολιτικό σύνδρομο», οι  

ιδέες  και  πρακτικές  του  οποίου  κλυδωνίζονται  ανάμεσα  στην ενοχή   

των  ελληνοευρωπαίων,  γιατί  γεννήθηκαν  πιο  έξυπνοι,  και  στις εσωτερικές   θεωρητικές  και  πολιτικές  αντιφάσεις του  συστήματος,  οι οποίες θα  οδηγήσουν  τελικά  στην  αυτοκτονία  τους  ευρωπαϊκούς  λαούς.

Σήμερα,  52  χρόνια  μετά,  η  ιστορία  δικαιώνει  απόλυτα  τον  Μπάρναμ. Ο πρώην κομμουνιστής  και  μετά  υπέρμαχος  του  Δυτικού  πολιτισμού,  είδε καθαρά ποιες ιδεολογικές  ροπές  είναι  πραγματικά  ο  αδηφάγος  
καρκίνος  που θα  σκοτώσει  την  δυτική κοινωνία και θα μας βουλιάξει  
σε  ένα  νέο καταστροφικό  μεσαίωνα.-         

  

ΖΗΝΩΝ   ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ