Η Μητρόπολις της Ιωνίας δεν υπήρξε ποτέ μητρόπολη αποικίας ούτε φυσικά μητρόπολη με τη μεταγενέστερη εκκλησιαστική σημασία. Το όνομά της το οφείλει στη θεά Μήτηρ Γαλλησία (δηλαδή πόλη της Μητρός).
Από νομίσματα και επιγραφές γνωρίζουμε ότι ήταν μία από τις κύριες θεότητες που λατρευόταν στην πόλη. Ανακαλύφθηκε επίσης μια σπηλιά αφιερωμένη στη λατρεία της θεάς στα ριζά του όρους Γαλλήσιο (σε χρήση από τον 6ο π.Χ. έως το 2ο αι. μ.Χ.).
Ιστορία
Στην περιοχή της Μητροπόλεως ήρθαν στο φως ένας νεολιθικός οικισμός και ευρήματα της Ύστερης Χαλκολιθικής και της εποχής του Χαλκού. Η λίθινη σφραγίδα χετιτικής τεχνοτροπίας (του 13ου ή 12ου αι. π.Χ.) από την ακρόπολη και η μεγάλη ποσότητα υστεροελλαδικής κεραμικής από κοντινή θέση (ίσως η πόλη Puranda του βασιλείου Arzawa) φανερώνουν σημαντική δραστηριότητα στην περιοχή κατά τη Χετιτική αλλά και την επόμενη περίοδο.
 |
| Ο Αρχαιολογικός χώρος της Μητρόπολις |
Αρχαιότητα
Κατά τη Γεωμετρική περίοδο (περ. 750 π.Χ.) εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Ίωνες άποικοι. Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, την περιοχή ανάμεσα στη Σμύρνη και το Μαίανδρο κατέλαβαν και αποίκησαν οι γιοι του μυθικού βασιλιά της Αθήνας Κόδρου. Η πόλη πάντως δεν αναφέρεται στα μέλη της Ιωνικής Δωδεκάπολης, που πιθανώς σημαίνει ότι βρισκόταν, μαζί με την ευρύτερη επικράτεια, υπό την ηγεμονία της Εφέσου. Ο οικισμός στην κορυφή του λόφου εξακολουθούσε να υπάρχει και κατά την Αρχαïκή περίοδο (6ος αι. π.Χ.).
Τον 7ο αι. π.Χ. η περιοχή πέρασε στα χέρια των Κιμμερίων και στη συνέχεια των Λυδών. Μετά το 546 π.Χ., που ο Κύρος νίκησε τον Κροίσο, αποτελούσε τμήμα της περσικής σατραπείας της Ιωνίας. Τα ευρήματα των Κλασικών χρόνων είναι λιγοστά και προέρχονται κυρίως από το χώρο της ακρόπολης.
Ουσιαστικά η ιστορία της πόλης ξεκινά τον 3ο αι. π.Χ., στα χρόνια του βασιλείου των Σελευκιδών, όταν ο οικισμός εξαπλώνεται στην πλαγιά προς τα κάτω και αποκτά αστικό χαρακτήρα. Η πόλη είναι χτισμένη πάνω σε άνδηρα, κατά το πρότυπο της Περγάμου, και πιθανότατα σύμφωνα με το ιπποδάμειο πολεοδομικό σύστημα, ενώ περιβάλλεται και από ισχυρά τείχη. Φαίνεται ότι το 2ο αι. π.Χ., η Μητρόπολις, υπό την εξουσία πλέον του Ευμένη της Περγάμου, ακμάζει σε πολιτιστικό και οικονομικό επίπεδο, μολονότι παραμένει πάντα μια μικρή πόλη συγκριτικά με την Έφεσο ή την Πριήνη.
 |
| Τμήμα του Βουλευτηρίου πάνω στο οποίο έχει χτιστεί τείχος |
Σύμφωνα με τον Πλίνιο, τον 1ο αι. π.Χ. η Μητρόπολις ανήκε στο conventus (δικαστική περιφέρεια) της Εφέσου. Ο Αππιανός δίνει την πληροφορία ότι ο Μιθριδάτης κατέλαβε προσωρινά ορισμένες πόλεις κοντά στην Έφεσο (Τράλλεις κ.ά.), πιθανότατα και τη Μητρόπολι (86 π.Χ.). Τα χρόνια του Αυγούστου η πόλη γνώρισε νέα άνθηση και σταδιακά δέχτηκε την επίδραση του ρωμαϊκού πολιτισμού.
Το 17 μ.Χ. (επί Τιβερίου) σεισμός χτύπησε τη δυτική Ανατολία. Το χτύπημα ήταν βαρύ και για τη Μητρόπολη, όπως δείχνει η σχεδόν παντελής απουσία νομισμάτων, επιγραφών, οικοδομημάτων και γενικά υλικών καταλοίπων έως την εποχή του αυτοκράτορα Τραϊανού (98-117). Τότε έκαναν την εμφάνισή τους νέα κτίσματα (λουτρά, αίθουσα συμποσίου, υδραγωγείο), ανακατασκευάστηκαν παλιότερα και κόφτηκαν πάλι νομίσματα.
 |
| Το αρχαίο θέατρο της πόλης |
Βυζαντινή περίοδος
Τον 3ο αιώνα η Μητρόπολις παρακμάζει. Είναι η εποχή που εισβάλλουν στην ευρύτερη περιοχή οι Γότθοι. Μολονότι δε σώζονται κτίσματα με μνημειακό χαρακτήρα, υπάρχουν πολλά νομίσματα που χρονολογούνται στον 4ο και 5ο αιώνα. Πιθανώς λοιπόν εκείνα τα χρόνια η πόλη ανακάμπτει οικονομικά. Αλλάζει ωστόσο ο πολεοδομικός χαρακτήρας: οι δρόμοι στενεύουν, τα οικήματα χτίζονται σε τυχαίες θέσεις, όπου υπάρχει ελεύθερος χώρος, και τα σπίτια έχουν μικρότερο μέγεθος. Ως αιτία προβάλλεται η πιθανή αύξηση του πληθυσμού.
Σύμφωνα με τον κατάλογο που δίνει ο Ιεροκλής, τον 6ο αιώνα η Μητρόπολις ήταν έδρα επισκόπου. Ο πληθυσμός είχε μειωθεί και κατοικούσε πλέον πίσω από τα ενισχυμένα τείχη της ακρόπολης για μεγαλύτερη ασφάλεια. Δε γνωρίζουμε αν οι αραβικές επιδρομές έπληξαν τη Μητρόπολι. Μάλλον είναι η δυναμική εμφάνιση των Τούρκων (πιθανόν κατά τη δυναστεία των Λασκαριδών, 1204-1261) που επιβάλλει την κατασκευή ενός βυζαντινού κάστρου σε στρατηγικό σημείο της πόλης. Βυζαντινές πηγές μνημονεύουν την παρουσία μεγάλων αυτοκρατορικών μοναστηριών με βιβλιοθήκη, στο Γαλλήσιο όρος. Σήμερα σώζονται μόνο χειρόγραφα φτιαγμένα από τα χέρια των μοναχών.
Από το 1304 η περιοχή ανήκει στο εμιράτο του Αϊδινίου. Στη Μητρόπολι διατηρείται μάλλον ένας μικρός οικισμός. Οθωμανικές πηγές αναφέρουν την ύπαρξη ενός κάστρου . Ίσως να πρόκειται για το παλιό βυζαντινό κάστρο που χρησιμοποιούνταν ακόμη εκείνη την περίοδο, αλλά εγκαταλείφθηκε από τη στιγμή που επικράτησε ειρήνη στην περιοχή. Οι κάτοικοι του οικισμού εγκαταστάθηκαν σε νέα θέση, στην κοιλάδα .
 |
| Νόμισμα της Μητρόπολις με κεφαλή του Αρη . 3ος αι. π.Χ |
Οικονομία – Θεσμοί – Κοινωνία
Υπάρχουν ενδείξεις ότι η Μητρόπολις διατηρούσε εμπορικές επαφές με την Έφεσο, την Κω, τη Ρόδο και άλλα ελληνικά νησιά. Όπως μαθαίνουμε από το Στράβωνα, το κρασί της Μητροπόλεως ήταν ιδιαίτερα καλό. Η παρουσία μεγάλου αριθμού εισηγμένων αμφορέων πιστοποιεί ότι γινόταν εμπόριο οίνου.
Τα Ελληνιστικά χρόνια η Μητρόπολη διέθετε θέατρο, βουλευτήριο, αγορά. Από την επιγραφή του Απολλωνίου συμπεραίνουμε ότι το 2ο αι. π.Χ. η πόλη είχε σχετική αυτονομία, καθώς διατηρούσε ξεχωριστούς πολιτειακούς θεσμούς (δήμο, βουλή).
Εκτός από τη λατρεία της Μητρός Γαλλησίας, και η λατρεία του θεού Άρη είχε ξεχωριστή θέση στην ιστορία της πόλης. Έχουν ανακαλυφθεί αρχιτεκτονικά κατάλοιπα από το ναό του θεού στην ακρόπολη, ο οποίος κατασκευάστηκε στο τέλος του 1ου αι. π.Χ., αλλά ήταν σε χρήση και κατά τα Ρωμαϊκά χρόνια. Σε νομίσματα του 3ου αι. μ.Χ. ο θεός απεικονίζεται με πολεμική εξάρτυση.
Ιδιαίτερη μέριμνα φαίνεται ότι υπήρχε για την εκπαίδευση παιδιών και εφήβων. Η πόλη διέθετε γυμνάσιο, ενώ ο Άτταλος Β΄ τής πρόσφερε χρηματικό ποσό για να καλυφθούν εκπαιδευτικές ανάγκες, καθώς το οικονομικό κεφάλαιο της πόλης δεν επαρκούσε (επιγραφή Απολλωνίου).
 |
| Ψηφιδωτό Ρωμαϊκής εποχής που βρέθηκε στην Μητρόπολη |
Ιστορία της έρευνας
Εκτός από τους Spon και Wheler, και ο Aristoteles Fontrier ενδιαφέρθηκε για την αρχαία πόλη στα μέσα του 19ου αιώνα. Προσδιόρισε την ελληνική ονομασία ποταμών και λιμνών γύρω από την πόλη, καθώς και τη θέση του θεάτρου. Αλλά μόνο προς τα τέλη του αιώνα άρχισαν να επισκέπτονται τα ερείπια Αυστριακοί ερευνητές. Συστηματικές ανασκαφικές έρευνες ξεκίνησαν το 1989, και κυρίως το 1992, υπό την επίβλεψη του Recep Meriç. Μεταξύ άλλων αποκαλύφθηκαν ένα μνημειώδες θέατρο (περ.150 π.Χ.-2ο αι. μ.Χ.), που παρουσιάζει ομοιότητες με εκείνο της Πριήνης, ένα μεγάλο δωμάτιο με μωσαïκό δάπεδο της Ρωμαϊκής περιόδου (πιθανόν αίθουσα συμποσίου) ένα ελληνιστικό βουλευτήριο (πιθανόν του 150 π.Χ.), μέσα στο οποίο βρέθηκαν εξαιρετικά δείγματα ελληνιστικής γλυπτικής, μια στοά που πρόσφερε εντυπωσιακή θέα στην κοιλάδα (μέσα 2ου αι. π.Χ.-17 μ.Χ.), ένα ρωμαϊκό λουτρό (πρόσκτισμα του γυμνασίου) και ένα βυζαντινό φρούριο (12ος ή 13ος αιώνας).
ΠΗΓΗ : http://asiaminor.ehw.gr/
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ :
panoramio.com
http://www.deu.edu.tr/
http://www.wildwinds.com/
Δείτε επίσης :
Μικρά Ασία :Η Αρχαία Άσσος της Τρωάδος
Μικρά Ασία : Αρχαία Λάμψακος
Μικρά Ασία : Aρχαία Άβυδος.
Μικρά Ασία : Αλεξάνδρεια Τρωάδος
Μικρά Ασία : Δωριέων Εξάπολις - Κνίδος Καρίας
Μικρά Ασία: Αρχαία Άντανδρος της Τρωάδος
Μικρά Ασία : Φώκαια Ιωνίας
Μικρά Ασία : Αρχαία Σμύρνη Ιωνίας.
Μικρά Ασία : Ερυθρές Ιωνίας.
Μικρά Ασία :Κλαζομενές Ιωνίας
Μικρά Ασία : Τέως Ιωνίας.
Μικρά Ασία : Κολοφώνα Ιωνίας
Μικρά Ασία : Νότιον Ιωνίας
Μικρά Ασία : To Ιερό του Απόλλωνα στην Κλάρο
Μικρά Ασία :Λέβεδος Ιωνίας
Μικρά Ασία : 'Εφεσος Ιωνίας
Μικρά Ασία : Πριήνη Ιωνίας
Μικρά Ασία : Μίλητος Ιωνίας
Μικρά Ασία : Αλικαρνασσός Καρίας
Μικρά Ασία : Ιασός Καρίας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.