9 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΩΤ.

Ο  ΛΩΤ,  ΑΓΙΟΣ  ΤΗΣ  ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ  ΜΑΣ,  ΗΤΑΝ  ΤΟΣΟ  ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΣ  ΑΠΟ  ΤΟ  ΚΡΑΣΙ,  ΩΣΤΕ  ΣΕ  ΔΥΟ  ΝΥΧΤΕΣ  ΑΦΗΣΕ  ΕΓΚΥΕΣ  ΚΑΙ  ΤΙΣ  ΔΥΟ  ΚΟΡΕΣ  ΤΟΥ  ΚΑΙ  ΟΥΤΕ  ΤΟ  ΚΑΤΑΛΑΒΕ...ΟΙ  ΑΓΙΟΙ  ΙΕΡΟΙ  ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ  ΤΗΣ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ  (ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ  ΝΥΣΣΗΣ,  ΕΙΣ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΝ,  ΟΜΙΛΙΑ  Γ΄  ΚΑΙ  ΚΛΗΜΗΣ  ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ,  ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ)  ΑΘΩΩΝΟΥΝ  ΤΟΝ  ΑΓΙΟ  ΛΩΤ,  ΑΠΟΔΙΔΟΝΤΑΣ  ΤΟ  ΦΤΑΙΞΙΜΟ  ΣΤΟ  ΚΡΑΣΙ.  ΤΟ  ΝΟΗΜΑ:  ΚΑΘΕ  ΠΑΤΕΡΑΣ  ΜΠΟΡΕΙ  ΝΑ  ΠΙΝΕΙ  ΚΡΑΣΙ,   ΝΑ  ΠΛΑΓΙΑΖΕΙ  ΜΕ  ΤΙΣ  ΚΟΡΕΣ  ΤΟΥ  ΚΑΙ  ΝΑ  ΤΙΣ  ΑΦΗΝΕΙ  ΕΓΚΥΕΣ.  Η  "ΟΡΘΟΔΟΞΗ"  ΕΚΚΛΗΣΙΑ  ΘΑ  ΤΟΝ  ΘΕΩΡΕΙ  ΑΓΙΟ  ΚΑΙ  ΘΑ  ΤΟΥ  ΨΕΛΝΕΙ  ΥΜΝΟΥΣ  ΣΑΝ  ΤΟΝ  ΠΑΡΑΚΑΤΩ:  Ὑπῆρξε τῷ Λὼτ οὐρανός Σηγὼρ νέα,
Εἰς ὃν φθάσας, πέφευγεν ὡς πῦρ τὸν βίον.

 
Ο  Άγιος  Λωτ  "συνευρίσκεται"  μεθυσμένος  με  τις  κόρες  του,  1616, ζωγράφος  Hendrik Goltzius.

Hendrick Goltzius (1558 - 1617), Γερμανο-ολλανδός  χαράκτης  και  ζωγράφος.

Ο Λωτ ήταν πρόσωπο της Παλαιάς Διαθήκης, φερόμενος γιος του Αρράν, ανιψιός του Αβραάμ και εγγονός του Θαρά. Στην τιβεριανή γλώσσα το όνομα Λωτ σήμαινε περίπου μασκοφόρος. Στην Γένεση το όνομά του αναφέρεται στην ιστορία της καταστροφής των Σοδόμων  και στη συνέχεια στην ιστορία με την αιμομιξία με τις κόρες του.

Ο  ΑΙΜΟΜΙΚΤΗΣ  ΛΩΤ  ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ  ΑΓΙΟΣ  ΤΗΣ  ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ  ΚΑΙ  ΠΡΟΦΗΤΗΣ  ΤΟΥ  ΙΣΛΑΜ

Θεωρείται άγιος από την Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία εορτάζει τη μνήμη του στις 9 Οκτωβρίου, καθώς και Προφήτης του Ισλάμ για τον Ισλαμισμό.


Ο  ΒΙΟΣ  ΤΟΥ  ΑΓΙΟΥ  ΑΠΟ  ΤΟΝ  ΙΕΡΟ  ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗ  ΤΗΣ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

  Ο  Όσιος Λωτ, , εορτάζει στις 9 Οκτωβρίου εκάστου έτους.
Οι έχοντες όμως το όνομα Λωτ, (ο οποίος θεωρείται άλλος;) γιορτάζουν στις 22 Οκτωβρίου. 

Ο Λωτ ήταν γιος του Αρράν (Αράν) και ανιψιός του Αβραάμ (Γέν. 11,27). Εκτός από την περιγραφή της ζωής του, το όνομά του δεν αναφέρεται πουθενά αλλού στην Παλαιά Διαθήκη, εκτός μόνο στους απογόνους του (Δευτερονόμιο 2,9-19). Στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται από τον Ιησού (Λουκάς 17,28-32), όπου προβάλλει το αρνητικό παράδειγμα της συζύγου του Λωτ. Για τον ίδιο λόγο αναφέρεται και στην Β' επιστολή Πέτρου, τον οποίο αποκαλεί «δίκαιο» (Β' Πέτρ. 2,7). Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του στις 9 Οκτωβρίου, όπου εορτάζει μαζί με τον θείο του Αβραάμ.

Όταν ο Αβραάμ, ο Θάρρα και η Σάρρα έφυγαν από την Ουρ των Χαλδαίων για να πάνε στη Χαρράν, ο Λωτ τους συνόδευσε (Γέν. 11,31). Στη συνέχεια ο Λωτ ακολούθησε τον Αβραάμ, όταν ο Κύριος του να πάει στη Χαναάν (Γέν. 12,4,5). Επειδή όμως εκείνο τον καιρό ξέσπασε πείνα στη Χαναάν ο Αβραάμ, η Σάρρα και ο Λωτ αναγκάστηκαν να πάνε στην Αίγυπτο (Γέν. 12,10). Όταν η πείνα πέρασε ξαναγύρισαν και πάλι πίσω στη Χαναάν (Γέν. 13,1).

Ο Λωτ, όπως και ο θείος του, είχε αποκτήσει κι αυτός αρκετά υπάρχοντα, πρόβατα, βόδια και σκηνές (Γέν. 13,5-6), η περιοχή όμως δεν επαρκούσε για να κατοικήσουν μαζί με τον Αβραάμ, με αποτέλεσμα οι βοσκοί τους να μαλώνουν μεταξύ τους. Ο Αβραάμ για να μην υπάρχει διαμάχη μεταξύ τους είπε στο Λωτ να διαλέξει την περιοχή που ήθελε να εγκατασταθεί. Ο Λωτ καθώς ήταν πλεονέκτης, διάλεξε την πιο εύφορη πεδιάδα που βρισκόταν στον ποταμό Ιορδάνη (Γέν. 13,8-13). Η επιλογή του όμως αυτή τον έφερε κοντά στην περιοχή των αμαρτωλών κατοίκων των Σοδόμων.

Εκείνη την εποχή ο βασιλιάς της Ελάμ (Αϊλάμ) Χοδολλογομόρ, ο βασιλιάς των εθνών Θαργάλ, ο βασιλιάς της Σεναάρ Αμαρφάλ και ο βασιλιάς της Ελλασάρ Αριώχ κήρυξαν τον πόλεμο στο Βαλλά, βασιλιά των Σοδόμων, στο Βαρσά, βασιλιά των Γομόρων, στο Σινόβ, βασιλιά της Αδαμά, στο Συμοβόρ, βασιλιά της Σεβωείμ, και στο βασιλιά της Βελά (Σηγώρ).

Στον πόλεμο που ακολούθησε οι τέσσερις πρώτοι βασιλιάδες νίκησαν τους πέντε δεύτερους. Οι νικητές λεηλάτησαν τα Σόδομα και τα Γόμορα και πήραν όλα τα αποθέματα τροφίμων. Πήραν ακόμη αιχμάλωτο και τον Λωτ, μαζί με την οικογένειά του και όλα του τα υπάρχοντα και έφυγαν (Γέν. 14,11-12).

Κάποιος υπηρέτης του Λωτ γλίτωσε και τα ανάγγειλε όλα αυτά στον Αβραάμ. Όταν ο Αβραάμ άκουσε ότι ο ανιψιός του αιχμαλωτίστηκε, εξόπλισε 318 από τους υπηρέτες του και καταδίωξε τους τέσσερις βασιλιάδες. Τη νύχτα χώρισε τους άντρες του σε μικρές ομάδες, επιτέθηκε στους εχθρούς και τους κατατρόπωσε. Τους καταδίωξε ως την περιοχή που είναι βόρεια της Δαμασκού και πήρε πίσω όλα τους τα λάφυρα. Ελευθέρωσε το Λωτ μαζί με την οικογένειά του και όλα του τα υπάρχοντα (Γέν. 14,13-16).

Κάποιο βράδυ δυο άγγελοι έφτασαν στα Σόδομα. Ο Λωτ τους φιλοξένησε, τους περιποιήθηκε και τους ετοίμασε το δείπνο.

Πριν όμως κοιμηθούν, οι άντρες των Σοδόμων περικύκλωσαν από παντού το σπίτι. Ήταν εκεί όλος ο αντρικός πληθυσμός της πόλης, νέοι και γέροι. Φώναζαν στο Λωτ και του έλεγαν: «Πού είναι εκείνοι οι άνθρωποι που ήρθαν σπίτι σου απόψε; Φέρ' τους μας έξω, να συνευρεθούμε μαζί τους!»

Τότε ο Λωτ τους παρακάλεσε και τους έλεγε, «μην τους κάνετε κανένα κακό. Να, έχω δύο κόρες, που δεν έχουν γνωρίσει άντρα. Θα σας τις φέρω, κι εσείς κάντε τους ότι σας αρέσει. Μόνο στους ανθρώπους αυτούς μην κάνετε τίποτε, γιατί είναι φιλοξενούμενοι μου κι ήρθαν να προστατευτούν στο σπίτι μου».

Εκείνοι όμως φώναζαν: «Φύγε από 'κει!» Και μεταξύ τους έλεγαν: «Ήρθε ένας ξένος και θέλει να μας κρίνει!» «Τώρα θα σου κάνουμε χειρότερα απ' ότι σ' εκείνους». Και σπρώχνοντας με βία το Λωτ προσπαθούσαν να του σπάσουν την πόρτα.

Τότε οι δύο άγγελοι άπλωσαν το χέρι τους και τράβηξαν το Λωτ μέσα στο σπίτι και έκλεισαν την πόρτα. Κατόπιν τύφλωσαν όλους όσοι ήταν απ' έξω, μικρούς και μεγάλους, έτσι που άδικα προσπαθούσαν να βρουν την πόρτα του σπιτιού.

Είπαν τότε οι δυο άγγελοι στο Λωτ: «Πάρε τη γυναίκα σου, το γαμπρό σου, τους γιους σου και τις κόρες σου και όποιον δικό σου έχεις στην πόλη και φύγετε γιατί θα καταστρέψουμε αυτό τον τόπο. Είναι μεγάλη η κατακραυγή που υψώνεται στον Κύριο ενάντια στους κατοίκους της περιοχής και ο Κύριος μας έστειλε να καταστρέψουμε τα Σόδομα».

Ο Λωτ πήγε και μίλησε στους γαμπρούς του, που επρόκειτο να παντρευτούν τις θυγατέρες του και τους είπε: «Σηκωθείτε και φύγετε από 'δω, γιατί ο Κύριος θα καταστρέψει την πόλη». Αυτό όμως φάνηκε αστείο στους γαμπρούς του.

Όταν ξημέρωσε, οι άγγελοι πίεζαν το Λωτ και του έλεγαν: «Σήκω, πάρε τη γυναίκα σου και τις δυο σου κόρες, για να μην καταστραφείς για τις αμαρτίες της πόλης». Κι επειδή καθυστερούσε, οι δυο άγγελοι τον πήραν από το χέρι, αυτόν, τη γυναίκα του και τις θυγατέρες του και τους έβγαλαν έξω από την πόλη, γιατί τους λυπήθηκε ο Κύριος.

Καθώς τους έβγαζαν έξω, είπε ο ένας άγγελος στο Λωτ: «Φύγε και μην κοιτάξεις πίσω σου και μη σταθείς πουθενά σε όλη την περιοχή. Τρέξε να σωθείς στα βουνά, για να μην καταστραφείς». Τότε ο Λωτ του είπε: «Σε παρακαλώ, κύριε μου, επειδή δεν μπορώ να τρέχω στα βουνά, εκεί κοντά είναι η πόλη που λέγεται Σηγώρ. Άσε με να καταφύγω σ' αυτήν. Είναι αρκετά ασήμαντη και θα είμαι ασφαλής εκεί».

Ο άγγελος του είπε: «Θ' ακούσω κι αυτόν το λόγο σου και δε θα καταστρέψω την πόλη που λες. Τρέξε λοιπόν να καταφύγεις σ' αυτήν και δεν θα κάνω τίποτα, μέχρις ότου φτάσεις εκεί».

Είχε ανατείλει ο ήλιος όταν ο Λωτ έφτασε στη Σηγώρ, Τότε ο Κύριος άφησε από τον ουρανό να βρέξει θειάφι και φωτιά στα Σόδομα και στα Γόμορρα. Οι πόλεις εκείνες και οι κάτοικοί τους καθώς και όλη η γύρω περιοχή και η βλάστηση της καταστράφηκαν. Η γυναίκα όμως του Λωτ παρέβη την προειδοποίησή του αγγέλου και κοίταξε πίσω για να δει τι συνέβαινε και αμέσως έγινε στήλη άλατος. Σε όλη την περιοχή ανέβαινε από τη γη καπνός, σαν να έβγαινε από καμίνι. Όταν ο Θεός κατέστρεψε τις πόλεις της περιοχής, όπου κατοικούσε ο Λωτ, θυμήθηκε τον Αβραάμ και έσωσε το Λωτ από την καταστροφή (Γέν. 19,1-29).

Ο Λωτ φοβόταν να μείνει στη Σηγώρ, γι' αυτό έφυγε και κατοίκησε στα βουνά σε μια σπηλιά μαζί με τις δύο κόρες του. Εκεί, μια μέρα οι κόρες του αφού τον μέθυσαν, κοιμήθηκαν μαζί του και απέκτησαν παιδιά.

Η μεγαλύτερη γέννησε γιο και τον ονόμασε Μωάβ, ο οποίος υπήρξε ο γενάρχης των Μωαβιτών. Γέννησε και η μικρότερη γιο και τον ονόμασε Αμμών (Αμμάν), ο οποίος είναι ο γενάρχης των Αμμωνιτών (Γέν. 19,30-38).

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΛΩΤ ΣΤΗΝ ΒΙΒΛΙΚΗ ΖΟΑΡΑ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΓΗΣ.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΩΡΟ

Το μοναστηριακό συγκρότημα του Αγίου Λωτ βρίσκεται στο Νοτιοανατολικό άκρο της Νεκρός Θάλασσας, κτισμένο σε μια απότομη πλαγιά με προσανατολισμό προς τον σύγχρονο οικισμό SAFI (Βιβλική Ζοάρα), που αποτελεί το χαμηλότερο σημείο της γης. Απεικονίζεται, με ακρίβεια, στον χάρτη του ψηφιδωτού δαπέδου της Μαδιβά που χρονολογείται στα μέσα του 6ου αιώνα μ.Χ., ως Ιερό του Αγίου Λωτ (ΤΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ Λ[ΩΤ]) δίπλα στην Ζοάρα

Η Βιβλική αυτή θέση εντοπίστηκε το 1986, κατά την διάρκεια επιφανειακής έρευνας στην περιοχή. Τα επιφανειακά ευρήματα παρακίνησαν το ενδιαφέρον του Κωνσταντίνου Πολίτη, ο οποίος επέστρεψε το 1987 προκειμένου να πραγματοποιήσει τοπογραφική έρευνα στην περιοχή (Ρolitis 1988). Το 1988, ο Κ. Πολίτης άρχισε σωστική ανασκαφή στην θέση, με χρηματοδότηση από το Βρετανικό Μουσείο. Η ανασκαφή του χώρου συνεχίστηκε μέχρι το 1996 με επιχορηγήσεις από άλλα ακαδημαϊκά ιδρύματα και ιδιωτικές χορηγίες συμπεριλαμβανομένου και του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών. Τα ευρήματα ξεπέρασαν κάθε προσδοκία [Ρolitis 1990, 1992, 1993,1995, 1997].

Όπως προέκυψε από την ανασκαφική έρευνα, η Μονή του Αγίου Λωτ αποτελείται από ένα Πρώιμο Βυζαντινό μοναστηριακό συγκρότημα με αρκετά κελιά ασκητών. Το κεντρικό οικοδόμημα του συγκροτήματος αποτελεί μία τρίκλιτη Βασιλική, κτισμένη μπροστά από μία φυσική σπηλιά, για την οποία οι πρώτοι Χριστιανοί θεώρησαν ότι αποτελούσε το μέρος, όπου βρήκε καταφύγιο ο Λωτ με τις κόρες του μετά την καταστροφή των Σοδόμων, όπως αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη. Εκεί έμειναν απομονωμένοι χωρίς καμία επαφή με τους ανθρώπους. Οι κόρες του Λωτ φοβόντουσαν ότι δεν θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να βρουν ένα σύζυγο και έτσι σκέφτηκαν να μεθύσουν τον πατέρα τους με κρασί και να κοιμηθούν μαζί του. Το αποτέλεσμα αυτής της πράξης ήταν δύο γιοι, ο MOAB από τη μεγαλύτερη κόρη και ο AMMON από τη μικρότερη (Γένεσις 19). Οι απόγονοι τους ήταν οι ιστορικοί Μοαμπίτες της νότιας Ιορδανίας και οι Αμμωνίτες του Βορρά.

Η Βασιλική πλαισιώνεται από ένα μεγάλο υδραγωγείο προς νότο και από μία τραπεζαρία με φούρνο, ένα ομαδικό τάφο και ένα ξενώνα προσκυνητών . Η Βασιλική κοσμείται με πέντε ψηφιδωτά δάπεδα, τα οποία φέρουν Βυζαντινές επιγραφές, που χρονολογούνται στο 605 και 691 μ.Χ ( Τρεις άλλες επιγραφές σε πέτρα που επικαλούνται τον Άγιο Λωτ, επιβεβαιώνουν την Χριστιανική ταυτότητα του χώρου ως Ιερό αφιερωμένο στο Λωτ.

Το σύνολο των ευρημάτων που συσχετίζεται με την εκκλησία και το μοναστηριακό συγκρότημα χρονολογείται στην Πρώιμη Βυζαντινή περίοδο (5°-7° αιώνα μ.Χ). Η παρουσία κεραμικής της Όψιμης Ελληνιστικής περιόδου (1° π.Χ.- 1° μ.Χ.) υποδηλώνει την προγενέστερη κατοίκηση στο χώρο που μπορεί να σχετίζεται με την θεμελίωση του. Επιπλέον, ταφές που βρέθηκαν μέσα στην σπηλιά και γύρω από το μοναστήρι και που χρονολογούνται στη Πρώιμη και την Μέση Εποχή του Χαλκού (3000 και 2000-1500 π.Χ. αντίστοιχα) παραπέμπουν στον ιερό χαρακτήρα της περιοχής Αin Abata και κατά την προχριστιανική περίοδο. Η τελευταία χρήση του χώρου κατατάσσεται στο πρώιμο Χαλιφάτο των Αββασιδών (8° - 9° μ. Χ.), πράγμα το οποίο, πιθανά, υποδεικνύει τον συνεχιζόμενο θρησκευτικό σεβασμό στο πρόσωπο του Λωτ, τόσο από Χριστιανούς όσο και Μωαμεθανούς [Ρolitis 1996].

Τα Ψηφιδωτά Δάπεδα της Βασιλικής του Αγίου Λωτ.

Κατά την διάρκεια της ανασκαφικής έρευνας στην Μονή του Αγίου Λωτ, αποκαλύφθηκαν έξι ψηφιδωτά δάπεδα. Τέσσερα από αυτά βρίσκονται στον χώρο της Βασιλικής, ένα μέσα στην σπηλιά και ένα έξω από την νότια πλευρά της Βασιλικής, το οποίο πιθανότατα κοσμούσε έναν διάδρομο που οδηγούσε στην κύρια είσοδο του ναού .

Το ψηφιδωτό του βόρειου κλίτους φέρει γεωμετρικό μοτίβο και ένα tabula ansata μπροστά από την είσοδο της σπηλιάς. Το tabula ansata εσωκλείει μία επιγραφή σε τέσσερις γραμμές, η οποία αναφέρει το όνομα του επισκόπου και του ηγουμένου της μονής καταλήγοντας με την χρονολογία Απρίλιος 605 μ.Χ.

Ένα δεύτερο ψηφιδωτό, χωρίς διακοσμητικά μοτίβο, βρίσκεται μέσα στην σπηλιά Αποτελείται από ψηφίδες διάφορων χρωματισμών τοποθετημένες έτσι ώστε να θυμίζουν την χρωματική χροιά του κροκαλοπαγούς σχηματισμού της πλαγιάς.

Ένα τέταρτο ψηφιδωτό δάπεδο είναι αυτό του κεντρικού κλίτους- σηκός Κοσμείται με φυτικά μοτίβα που παραπέμπουν στην διακόσμηση της κεραμικής των Ναβαταίων, καθώς και ζωικές μορφές που σώζονται αποσπασματικά.

Μία ακόμα Ελληνική επιγραφή, σε έξι σειρές, βρίσκεται στο κέντρο του ψηφιδωτού αυτού. Αναφέρει τα ονόματα των κληρικών και των αξιωματούχων, που σχετίζονταν με την μονή, κατά την περίοδο που ψηφοθετήθηκε το δάπεδο. Η χρονολογία που αναφέρεται είναι ο Μακεδονικός μήνας Ξανθικός (περίπου Μάιος) του 691 μ.Χ

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ 

ΓΕΝΕΣΙΣ

  Η καταγωγή των Μωαβιτών και των Αμμανιτών από  το  σπέρμα  Λωτ

Γεν. 19,30          Ἀνέβη δὲ Λὼτ ἐκ Σηγὼρ καὶ ἐκάθητο ἐν τῷ ὄρει αὐτὸς καὶ αἱ δύο θυγατέρες αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ· ἐφοβήθη γὰρ κατοικῆσαι ἐν Σηγώρ. καὶ κατῴκησεν ἐν τῷ σπηλαίῳ, αὐτὸς καὶ αἱ δύο θυγατέρες αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ.

Γεν. 19,30                 Ο δε Λωτ ανέβη από την Σηγώρ και εκάθησεν στο όρος αυτός και αι δύο θυγατέρες μαζή του, διότι εφοβήθη να κατοικήση μέσα εις την Σηγώρ. Εμεινε δε στο σπήλαιον αυτός και αι δύο θυγατέρες μαζή του.

Γεν. 19,31          εἶπε δὲ ἡ πρεσβυτέρα πρὸς τὴν νεωτέραν· ὁ πατὴρ ἡμῶν πρεσβύτερος, καὶ οὐδείς ἐστιν ἐπὶ τῆς γῆς, ὃς εἰσελεύσεται πρὸς ἡμᾶς, ὡς καθήκει πάσῃ τῇ γῇ·

Γεν. 19,31                  Είπε δε η μεγαλυτέρα θυγάτηρ εις την μικροτέραν· “ο πατήρ μας είναι ηλικιωμένος και δεν υπάρχει κανείς εις την περιοχήν, που κατοικούμε, ο οποίος να μας νυμφευθή, όπως γίνεται εις όλην την οικουμένην.

Γεν. 19,32          δεῦρο καὶ ποτίσωμεν τὸν πατέρα ἡμῶν οἶνον καὶ κοιμηθῶμεν μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἐξαναστήσωμεν ἐκ τοῦ πατρὸς ἡμῶν σπέρμα.

Γεν. 19,32                 Ελα, λοιπόν, να δώσωμεν κρασί στον πατέρα μας, να κοιμηθώμεν μαζή του και να αποκτήσωμεν απογόνους από τον πατέρα μας”

Γεν. 19,33          ἐπότισαν δὲ τὸν πατέρα αὐτῶν οἶνον ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ, καὶ εἰσελθοῦσα ἡ πρεσβυτέρα ἐκοιμήθη μετὰ τοῦ πατρὸς αὐτῆς ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ᾔδει ἐν τῷ κοιμηθῆναι αὐτὸν καὶ ἐν τῷ ἀναστῆναι.

Γεν. 19,33                 Επότισαν πράγματι τον πατέρα των κατά την νύκτα εκείνην με κρασί και η μεγαλυτέρα κόρη εισήλθεν στον κοιτώνα του πατρός της και εκοιμήθη μαζή του κατά την νύκτα εκείνη. Αυτός δε δεν αντελήφθη τι έκαμεν ούτε όταν εκοιμήθη με την κόρην του ούτε και όταν εξύπνησε.

Γεν. 19,34          ἐγένετο δὲ ἐν τῇ ἐπαύριον καὶ εἶπεν ἡ πρεσβυτέρα πρὸς τὴν νεωτέραν· ἰδοὺ ἐκοιμήθην χθὲς μετὰ τοῦ πατρὸς ἡμῶν· ποτίσωμεν αὐτὸν οἶνον καὶ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ, καὶ εἰσελθοῦσα κοιμήθητι μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ ἐξαναστήσωμεν ἐκ τοῦ πατρὸς ἡμῶν σπέρμα.

Γεν. 19,34                 Κατά δε την άλλην ημέραν είπεν η μεγαλυτέρα προς την νεωτέραν· “ιδού χθες εκοιμήθην εγώ με τον πατέρα μας. Ας τον ποτίσωμεν κρασί και κατά την νύκτα αυτήν, και συ πήγαινε και κοιμήσου μαζή με αυτόν, ώστε να αποκτήσω μεν απογόνους από τον πατέρα μας”.

Γεν. 19,35          ἐπότισαν δὲ καὶ ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ τὸν πατέρα αὐτῶν οἶνον, καὶ εἰσελθοῦσα ἡ νεωτέρα ἐκοιμήθη μετὰ τοῦ πατρὸς αὐτῆς, καὶ οὐκ ᾔδει ἐν τῷ κοιμηθῆναι αὐτὸν καὶ ἀναστῆναι.

Γεν. 19,35                 Επότισαν πράγματι και κατά την νύκτα εκείνην τον πατέρα των οίνον, τον εμέθυσαν και εισελθούσα η νεωτέρα εκοιμήθη μαζή του. Εκείνος δε δεν αντελήφθη τίποτε ούτε όταν εκοιμήθη με την κόρην του ούτε και όταν εξύπνησε.

Γεν. 19,36          καὶ συνέλαβον αἱ δύο θυγατέρες Λὼτ ἐκ τοῦ πατρὸς αὐτῶν.

Γεν. 19,36                 Συνέλαβον δε και αι δύο θυγατέρες από τον πατέρα των τον Λωτ.

Γεν. 19,37          καὶ ἔτεκεν ἡ πρεσβυτέρα υἱὸν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Μωὰβ λέγουσα· ἐκ τοῦ πατρός μου· οὗτος πατὴρ Μωαβιτῶν ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας.

Γεν. 19,37                 Εγέννησεν η μεγαλύτερα τέκνον και εκάλεσεν αυτό Μωάβ, λέγουσα· “Από τον πατέρα μου απέκτησα υιόν”. Αυτός έγινε γενάρχης των Μωαβιτών, οι οποίοι και ζουν μέχρι σήμερα.

Γεν. 19,38          ἔτεκε δὲ καὶ ἡ νεωτέρα υἱὸν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἀμμάν, λέγουσα· υἱὸς γένους μου· οὗτος πατὴρ Ἀμμανιτῶν ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας.

Γεν. 19,38                 Εγέννησε δε και η νεωτέρα θυγάτηρ υιόν και έδωσεν εις αυτόν το όνομα Αμμάν, το οποίον σημαίνει “αυτός είναι υιός εκ του γένους μου”. Αυτός είναι γενάρχης των Αμμανιτών έως σήμερον.

Στις  9 Οκτωβρίου, η  εκκλησία μας  γιορτάζει την μνήμη  του αγίου Λώτ.

Το  πιο θαυμαστό  έργο  του: συνουσιάστηκε με τις κόρες του.  Σύμφωνα  όμως  με  τις  απόψεις  των  μεγάλων  πατέρων  της  εκκλησίας  και  ιερών  ερμηνευτών,  δεν  έφταιγε  αυτός,  αλλά… το  κρασί.

Την πρώτη νύκτα δεν το  κατάλαβε, την δεύτερη όμως; 
Διαβάζουμε στο "ιερό" κείμενο:

Γένεσις,  κεφάλαιο ΙΘ', εδάφια 31-38.

"Ειπε η μεγαλυτερη στη μικροτερη: Ο πατερας μας ειναι μεγαλος και δεν υπαρχει κανενας πανω στη γη για να μπει μεσα μας οπως αρμοζει σε καθε γυναικα.

Ελα να ποτισουμε τον πατερα μας κρασι και να πλαγιασουμε μαζι του και να γεννησουμε απογονους απο το σπερμα του πατερα μας.

Εποτισαν λοιπον τον πατερα τους κρασι εκεινη τη νυχτα και αφου μπηκε η μεγαλυτερη πλαγιασε με τον πατερα της και δεν καταλαβε ο Λωτ οτι πλαγιασε διπλα του και σηκωθηκε.

Και συνεβη την αλλη μερα και ειπε η μεγαλυτερη στη νεωτερη: να εγω που πλαγιασα χθες με τον πατερα μας. Να τον ποτισουμε και αυτη τη νυχτα και να μπεις να κοιμηθεις μαζι του και να γεννησουμε απο το σπερμα του πατερα μας.

Εποτισαν λοιπον και εκεινη τη νυχτα κρασι τον πατερα τους και αφου μπηκε η νεωτερη κοιμηθηκε με τον πατερα της και δεν καταλαβε ο Λωτ οτι πλαγιασε διπλα του και σηκωθηκε.

Και συνελαβαν οι διο κορες του Λωτ απο τον πατερα τους.Και γεννησε η μεγαλυτερη γιο και τον ονομασε Μωαβ λεγοντας: απο τον πατερα. Αυτος υπηρξε ο πατερας των Μωαβιτων μεχρι την σημερινη ημερα. Γεννησε και η νεωτερη αγορι και το ονομασε Αμμαν,λεγοντας,γιος απο το γενος μου.  Αυτος ειναι ο πατερας των Αμμανιτων μεχρι την σημερινη ημερα."

ΤΟ  ΤΡΟΠΑΡΙΟ  ΤΟΥ  ΑΓΙΟΥ  ΛΩΤ

Eις τον Λωτ.

Ὑπῆρξε τῷ Λὼτ οὐρανός Σηγὼρ νέα,
Εἰς ὃν φθάσας, πέφευγεν ὡς πῦρ τὸν βίον.

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ