ΤΟ 1940 ΕΙΧΑΜΕ ΤΟΝ ΜΕΤΑΞΑ. ΣΗΜΕΡΑ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΨΑΧΝΕΙ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ ΤΟΥ. «ΠΡΕΠΕΙ NA ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΘΕΛΟΥΝ».

«Η μεγαλύτερη ανηθικότητα είναι να ασκεί κάποιος  ένα επάγγελμα που δεν γνωρίζει». Ναπολέων

Το προσωπικό παράδειγμα

 ενός ηγέτη.

Σε κάποια μάχη της Καθόδου των Μυρίων, ο Ξενοφών παρότρυνε το στράτευμά του, που καταδίωκε ο Τισσαφέρνης, να βαδίσει γρήγορα για την επείγουσα κατάληψη ενός υψώματος. Τότε ένας πεζικάριος, ο Σωτηρίδας, διαμαρτυρήθηκε: «Εσύ είσαι έφιππος, εγώ όμως κουράζομαι που πρέπει να κουβαλάω και την ασπίδα μου!» Τότε ο Ξενοφών ξεπέζεψε, του πήρε την ασπίδα, τον πέταξε έξω απ’ τις γραμμές, και πεζός πλέον συνέχισε να παροτρύνει τους στρατιώτες, αν και φορούσε τον βαρύτερο θώρακα των ιππέων. Οι υπόλοιποι στρατιώτες άρχισαν να βρίζουν, να χτυπούν και να πετροβολούν τον Σωτηρίδα, μέχρι που αυτός αναγκάστηκε να ξαναπάρει την ασπίδα του και να προχωρήσει.

«Για να βρεις ποιος σε εξουσιάζει, απλώς σκέψου ποιος

είναι  αυτός που δεν επιτρέπεται να κριτικάρεις».

Βολταίρος, 1694-1778,
Γάλλος φιλόσοφος & συγγραφέας

Ο  ΚΙΓΚΙΝΑΤΟΣ

Λεύκιος  Κουίνκτιος  Κιγκινάτος   πολιτικός και στρατιωτικός  ηγέτης  της αρχαίας Ρώμης, του οποίου η απέραντη αρετή εξαίρεται ως παροιμιώδης στη Ρωμαϊκή ιστορία.

Ήταν πατρίκιος και ανήκε στην οικογένεια των Κοϊντίων. Το  460  π.Χ.  έγινε  ύπατος. Τελειώνοντας τη θητεία του, δεν δέχτηκε να επανεκλεγεί στο αξίωμα αυτό, θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο θα ήταν παράνομο. 

Είχε ένα μικρό χωράφι πέρα από τον Τίβερη και ασχολήθηκε με την καλλιέργειά του.  Το  458  π.Χ. ανακηρύχθηκε από την   Σύγκλητο  Δικτάτορας,  με την εντολή να πολεμήσει τους Αικούους, οι οποίοι πολιορκούσαν το στρατόπεδο του υπάτου Μινούκιου στο όρος Άλγιδο του Λατίου.

 Εν σώματι οι συγκλητικοί, φορώντας τις τηβέννους τους, πήγαν στον Κιγκινάτο να του αναγγείλουν ότι ανακηρύχθηκε δικτάτορας. Τον βρήκαν να καλλιεργεί το χωράφι του. Τους ζήτησε να περιμένουν, πήγε στο σπίτι του και φόρεσε την τήβεννό του κι έπειτα βγήκε να μιλήσουν. Την άλλη μέρα ξεκίνησε να πολεμήσει, νίκησε τους Αικούους και απεγκλώβισε τον Μινούκιο.
Επέστρεψε στη Ρώμη, έκανε θρίαμβο και κατόπιν 
παραιτήθηκε από το αξίωμα του δικτάτορα  και  
επέστρεψε  στο  χωράφι  του.

Ο χρόνος από την ανακήρυξή του σε δικτάτορα μέχρι την παραίτησή του ήταν 16 μέρες.

Ο  ΜΑΝΛΙΟΣ

Ο  Τίτος  Μάνλιος  "Τορκουάτος"  (Titus Manlius Imperiosus Torcuatus)  ήταν  Ρωμαίος ήρωας που έζησε τον 4ο αι. π.Χ.. Πατέρας του ήταν ο Λεύκιος Μάνλιος Καπιτωλίνος.  Το 353 και 349 π.Χ. υπήρξε δικτάτορας της Ρώμης, ενώ τα έτη 347, 344 και 340 π.Χ. διετέλεσε ύπατος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στον πόλεμο εναντίον της Λατινικής Συμμαχίας. Το επώνυμο "Τορκουάτος" (Torquatus) του αποδόθηκε όταν αφήρεσε το διακριτικό περιδέραιο (λατινικά torques) ενός Γαλάτη ηγεμόνα που νίκησε σε μονομαχία στην γέφυρα Σαλάριους (Pons Salarius) του ποταμού Ανιένε, το 361 π.Χ.

Ο ιστορικός Τίτος Λίβιος αναφέρει ότι, κατά τον πόλεμο της Ρώμης εναντίον της Λατινικής Συμμαχίας (Λατινική εξέγερση του 340 π.Χ.),  στην μάχη του Βεζούβιου, κοντά στον ποταμό Βέσερη, οι ύπατοι Τίτος Μάνλιος "Τορκουάτος" και Πόπλιος Δέκιος Μυς, φοβούμενοι την φυλετική και γλωσσική συγγένεια Ρωμαίων και Λατίνων καθώς και την στρατιωτική συντροφικότητα που μέχρι τότε είχαν, απαγόρευσαν κάθε επαφή και συμπλοκή με τον εχθρό,  όλοι  έπρεπε  να κρατηθούν μακριά από τη μάχη. 

Ο Τίτος  Μάνλιος «Τορκουάτος», θέλησε  να  αναβιώσει  (μαζί με τον Πούμπλιο Δέκιο) τον παλιό στρατιωτικό κώδικα,  κατά τον οποίο οι Ρωμαίοι στρατιώτες  υποχρεούντο  να κρατούν τις θέσεις τους,  επί ποινή θανάτου.

Ήταν τότε σύνηθες φαινόμενο , πριν  την κύρια μάχη , κάποιος παλληκαράς από το ένα στράτευμα, να φωνάζει στους αντιπάλους "Ποιός είναι αρκετά γενναίος για να μονομαχήσει μαζί μου ;" .

Λίγο αργότερα ο γιος του πέρασε έφιππος μπροστά από το στρατόπεδο των εχθρών και ο αρχηγός των εχθρών τον προκάλεσε σε μάχη μ’ αυτά τα λόγια: «Ας μονομαχήσουμε, για να κριθεί από την έκβαση της μονομαχίας, πόσο ο Λατίνος στρατιώτης ξεπερνάει στην ανδρεία το Ρωμαίο». Τότε ο νεαρός έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και παρασυρμένος από την επιθυμία να πολεμήσει, παρά τη διαταγή του υπάτου όρμησε στον αγώνα. Και όντας δυνατότερος από τον εχθρό τον διαπέρασε  με το δόρυ και  τον  απογύμνωσε από τα όπλα του. Αμέσως οι εχθροί ζήτησαν τη σωτηρία στη φυγή  και  ο  ίδιος έφερε  το κεφάλι του αντιπάλου  στον πατέρα του

Ανάμεσα  στο  πατρικό  αίσθημα  και  στις  στρατιωτικές  παραδόσεις  η  "Μάνλιος αρχηγία".

 Ο  Μάνλιος  κάλεσε   σε  συγκέντρωση  όλες  τις  λεγεώνες  και  μίλησε:

«Στρατιώτη,  παράκουσες  τις   πατρικές εντολές και τις διαταγές των υπάτων,  και  κατέστρεψες  έτσι,  εξ  όσον  εξαρτάτο  από  σένα,   την  πειθαρχία,  στην  οποία  η  Ρώμη  οφείλει  την  δύναμή  της.  Εμπρός ραβδούχε , πάρε τον και αποκεφάλισέ τον.-

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ