Το δόγμα Μαυροκορδάτου του 1821 ζει και βασιλεύει

“Αυτοί και οι Άλλοι”. Το νεοτερικό δόγμα του 1821 ζει και βασιλεύει: 8 Νοεμβρίου 2013. Βουλή των Ελλήνων. Ένας Έλληνας υπουργός δηλώνει περήφανος για το τζαμί που θα χτιστεί στην Αθήνα, αν και ξέχασε τελείως το τάμα του Έθνους για το οποίο την ίδια μέρα το ομώνυμο σωματείο αναρωτιέται αν θα γίνει μέσα από την σημερινή Βουλή· το τάμα και του Θ. Κολοκοτρώνη, που ατυχώς, για άλλη μια φορά, τον υπερασπίστηκε έναντι του υπουργού ο λάθος άνθρωπος και με λάθος τρόπο. Είναι τυχαίο! Δεν υπάρχει η
παραμικρή αμφιβολία. Χωρίς την παραμικρή πρόθεση για έναν βαθύτερο στόχο έχουν συμπέσει τις τελευταίες δεκαετίες (έγιναν ή βρίσκονται στα σκαριά):

    Το “άνοιγμα των συνόρων” από βορρά και ανατολή

    Οι διεκδικήσεις της Αλβανίας, των Ελλήνων Μουσουλμάνων και των “Μακεδόνων”

    Η είσοδος της Ελλάδας στο Ευρώ

    Τα swaps, τα spreads, τα cds, τα psi, οι μαγειρεμένοι προϋπολογισμοί, τα αυτοδιογκούμενα ελλείμματα, η προτροπή για χρηματιστήριο, δάνεια, πιστωτικές κάρτες, η ολοκλήρωση της καταστροφής στην εγχώρια οικονομία

    Η διάθεση του υπουργείου παιδείας να υπερασπιστεί τον Σμυρναίικο συνωστισμό που “αποδεικνύει” την αποκλειστική ευθύνη των Ελλήνων -και ειδικά του Χρυσοστόμου Σμύρνης- για τα γεγονότα του 1919-1922

    Η διάθεση του Γιάννη Αλαφούζου να μας διδάξει πόσο ευνομούμενη ήταν η Οθωμανική αυτοκρατορία, πόσο διεφθαρμένοι και ανήμποροι ήταν οι Κολοκοτρώνης, Μπουμπουλίνα, Καραϊσκάκης, πόσο αιμοδιψείς ήταν κάποιοι ρασοφόροι και ο Κολοκοτρώνης, πόσο αμφιλεγόμενος παραμένει ο Καποδίστριας και πόσο φιλειρηνιστές και προοδευτικοί ήταν οι Μαυροκορδάτος, Φαρμακίδης, Κωλέττης

    Η έμφαση στην “αποτυχία” του Μεσολογγίου και της Ακρόπολης, στην “επιτυχία” των δανείων και του Ναυαρίνου, που έφτασε από τα χείλη των ιστορικών να αναμασάται μέχρι κι απ’ τον κύριο “μαζί τα φάγαμε”

    Η προώθηση των εννοιών “πολυπολιτισμός” και πολυθρησκευτικός “κοσμοπολιτισμός” ως αντίπαλες του χριστιανισμού

    Ο προσδιορισμός του Έθνους ως πολιτικής (και όχι πολιτισμικής) κοινότητας

    Η απαλοιφή του θρησκεύματος από τις ταυτότητες

    Η εμφάνιση των τουρκικών σήριαλ στην τηλεόραση

    Ο ξαφνικός θάνατος της ΕΡΤ

    Η απαλοιφή του Έθνους από τον τίτλο του Υπουργείου Παιδείας

    Η νεοτερική επιδρομή στα μαθήματα γλώσσας, ιστορίας, θρησκευτικών, ιδιαίτερα στο δημοτικό σχολείο

    Η κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων & Πάσχα

    Ο δημαρχιακός προσδιορισμός των παραδοσιακών εορτών (Χριστούγεννα = δώρα, Πάσχα = λαγουδάκια), η δίωξη του χριστουγεννιάτικου δέντρου

    Η κατάργηση της αργίας της Κυριακής

    Η προώθηση της ομοφυλοφιλίας και του δικαιώματος υιοθεσίας παιδιών από δυο ή τρεις μπαμπάδες ή μαμάδες (σε διάφορους συνδυασμούς)

    Η φορολογία των παιδιών και η αμφισβήτηση των αρχών πάνω στις οποίες στηρίζεται η οικογένεια

    Η “χρεοκοπία” της Ελλάδας (διεφθαρμένοι Έλληνες)

    Η “χρεοκοπία” των Κυπριακών Τραπεζών (διεφθαρμένες Τράπεζες)

    Η “ανακάλυψη” μερικών τρισεκατομμυρίων ελληνικών κυβικών μέτρων φυσικού αερίου και η “αδυναμία” καθορισμού της ελληνικής υφαλοκριπίδας και της ΑΟΖ

Κάπως έτσι, και πάντα “εντελώς τυχαία” φτάσαμε να δούμε τον κύριο “δεν διάβασα το μνημόνιο που ψήφισα” να εμφανίζεται ως εγγυητής της “μετριοπάθειας” και της αρμονικής συνύπαρξης των θρησκειών και να δηλώνει περήφανος γιατί επί υπουργίας του γίνεται το τζαμί, ότι η περηφάνια αυτή οφείλεται στην ευτυχή κατάληξη που είχε η είσοδός μας στην Ε.Ε., αφού “η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην ΕΕ που δεν διαθέτει λατρευτικό χώρο για τους μουσουλμάνους”

Ποιος είναι ο δημιουργός του έθνους-κράτους, του εθνισμού, και των “θερμόαιμων Βαλκανίων”; Ποιος δίχαζε και ποιος ένωνε το 1821;  Είναι βέβαιο ότι “απάντηση” επίσημη των ενάντιων σε κάθε παρόμοιο σκεπτικό είναι μία: Είσαι “εθνικιστής” είσαι “Χρυσαυγίτης”. Αλλά εκτός του ότι οι “απαντήσεις” αυτές θέλουν να προκαλέσουν βίαια αντίδραση, να εξάψουν τα πάθη και να υποκαταστήσουν μια οδυνηρή προσπάθεια για απάντηση στις εκατοντάδες “συμπτώσεις και παράδοξα”, έρχονται και για να στηρίξουν το δόγμα “Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα” που κρύβει μέσα του το δόγμα “Ο Ελληνικός πολιτισμός οφείλει να προσαρμόζεται και να ακολουθεί τον Δυτικό, που είναι πιο προοδευμένος”. Οι “μυστικές Εταιρίες” και ο Καποδίστριας

Έτσι για άλλη μια φορά ταυτίζονται διαχρονικά οι απόψεις Μαυροκορδάτου, Κωλέττη, και Φαρμακίδη, … Βερέμη, Πάγκαλου και Χρυσοχοΐδη, απόψεις που σήμερα διατρέχουν όλο το πολιτικό φάσμα από την “δεξιά” ως την “αριστερά” δείχνοντας πόσο πλαστά ήταν τα κόμματα ανέκαθεν (ως δημιουργήματα), πώς οι αυτονόητες έννοιες “ελευθερία, δικαιοσύνη, ανθρωπισμός” κατέληξαν να γίνουν ιδεολογίες, μανιφέστα και προμετωπίδες. Η σημερινή χρονική σύμπτωση “τζαμιού” και “χρεοκοπίας” δείχνει ξανά ότι κάθε Γκούρας, κάθε Μακρυγιάννης που τότε υπέκυψε στον πειρασμό των λιρών του (διχαστικού) δανείου, δεν κατανόησε ούτε εκ των υστέρων τον απώτερο στόχο. Δεν είχε καν την τόλμη ενός Παπαφλέσσα να αναγνωρίσει το λάθος του και να επιλέξει τον δρόμο της λύτρωσης ή την διόρθωση της πορείας του. Ιωάννης Καποδίστριας, από την πένα του Ν. Καζαντζάκη

Όμως αυτές οι γνωστές “απαντήσεις” των μονολεκτικών χαρακτηρισμών ανοίγουν και άλλες συζητήσεις όπως “Ποιος δημιούργησε την Χρυσή Αυγή; Ποιος δημιούργησε τον Εθνικισμό; Υπήρχαν Βαλκάνια πριν τα Βαλκάνια”; Είναι το λοιπόν πιθανό, όποιος πάει για μαλλί να βγει κουρεμένος και μάλιστα με την ψιλή μηχανή, αυτήν του Καποδίστρια, του Υψηλάντη, του Καραϊσκάκη, του Κοσμά Αιτωλού, αφού εθνιστές ήταν οι νομικοί και οι εγκυκλοπαιδιστές του πολυδιαφημισμένου, δυτικού διαφωτισμού. Αντίθετα, ο επίσημα ετεροπροσδιορισμένος και υπόδουλος ελληνισμός του Ελλαδικού έθνους-κράτους που προέκυψε το 1833, αν και συντηρήθηκε από μια Εθνική Εκκλησία και μια συμβιβαστική ιστορία, διέσωσε σε μεγάλο βαθμό και κυρίως άτυπα, αυτό που σήμερα διώκεται και καταστρέφεται: τον οικουμενικό του χαρακτήρα, αυτόν που είχε δημιουργήσει και την Επανάσταση του 1821.

“Εγώ σέβομαι τους ανθρώπους με ένα μόνο κριτήριο. Αν σέβονται τους νόμους και το Σύνταγμα και τον συνάνθρωπο τους ή αν είναι παράνομοι”. Τάδε έφη ο κ. “δεν διαβάζω ό,τι δυτικό-δανειακό ψηφίζω” ο οποίος έμμεσα επιβεβαίωσε ότι ο κομματικός κοινοβουλευτισμός λειτουργεί ανταποδοτικά με άγραν ψήφων, ότι το επίσημο κράτος λειτούργησε διχαστικά μετά το 1922. Όμως η κορύφωση των χρυσοχοΐδειων επιχειρημάτων ήταν “Δεν έχουμε ανάγκη … από το μίσος που διαχωρίζει τους ανθρώπους σε κατηγορίες. Μια κατηγορία υπάρχει. Αυτοί που σέβονται τους νόμους και οι άλλοι που βλάπτουν την κοινωνία”.

Έτσι Ανταμείβει Η Ελλάδα τα Παιδιά της

Casus Belli «Κύριοι» και Γιουσουφάκια

Το Σκάνδαλο Max Merten και οι Απλήρωτες Γερμανικές αποζημιώσεις

Διαφθορά–Διαπλοκή: Από το Βυζάντιο στο Βατοπέδι

Ο Κολοκοτρώνης Δεν ήταν χριστιανός, ήταν Πολεμιστής …

Η ιστορική επίκληση των “νόμων” ως πρόσχημα μιας διχαστικής πολιτικής με στόχο την επιβολή του δυτικού πολιτισμού. (απόλυτα ξένου κι αντίθετου από την Ελληνική Σοφία)

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΡΙΤΟΥΣ ΥΔΡΑΣ, ΣΠΕΤΖΩΝ ΚΑΙ ΨΑΡΩΝ
Λονδίνο, Απρίλιος 1824 (ενώ η πρώτη δόση του 1ου δανείου έχει φθάσει στην Ζάκυνθο)

   [… Μετ’ ολίγας ημέρας θέλομεν πάλιν πέμψει εις την σεβαστήν ημών Διοίκησιν με εν Αγγλικόν καράβι Δε Λίτλε Σάλλυ ετέρας λίρας μαλαγματένιας 60 χιλιάδας, ασφαλίζοντές τας έως εις Ζάκυνθον, εκείθεν δε θέλει τας μετατοπίσει η σεβαστή Διοίκησις όπως καλλιώτερον κρίνει. …

    … Γνώμη προσέτι των φιλελλήνων είναι να συστηθή η Γενική Διοίκησις εις τας Αθήνας, ων το λαμπρόν όνομα κολακεύει πάντοτε τα αυτία των φιλομαθών Ευρωπαίων· εκτός δε τούτου είναι και το κέντρον της νυν ελευθέρας Ελλάδος. Τούτο ημπορούμεν με βαιότητα να σας ειπή, ότι μεγαλητέραν κλίσιν προς το γένος προξενεί εις τον ενταύθα λαόν μια απόφασις της Ελληνικής Διοικήσεως συντείνουσα προς φωτισμόν της παιδείαν της Ελλάδος, παρά μια κατά του εχθρού νίκη. …]

Πρόθυμοι εις τας προσταγάς σας
Ιω. Ορλάνδος
Ανδρέας Λουριώτης

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΔΩΡΟ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ
Ύδρα, Δεκέμβριος 1824 (Η παράδοση του Κολοκοτρώνη ισοδυναμεί σχεδόν με την λήξη του εμφυλίου, ενώ συνεχίζουν να καταδιώκονται οι Ζαήμης, Λόντος, Νικηταράς.)

   […έλαβα την κατανυκτικήν επιστολήν σας της _ Δεκεμβρίου λήγοντος, εξ ης βλέπω ότι προσήλθατε εις την Διοίκησιν, ομολογών ο ίδιος τα σφάλματά σας, και αιτών το έλεος των νόμων ως αμαρτήσας εξ απάτης, προτείνων δε και τα όσα υπέρ πατρίδος εποιήσατε.

    Εγώ και τα δύο Σώματα της σεβαστής Διοικήσεως δεν ημπορούμεν να καταδικάσωμεν ουδέ να συγχωρήσωμεν τινά, έργον το οποίον οι νόμοι το αφιέρωσαν εις το δικανικόν, το οποίον η γενναιότης σας με τους άλλους συνελθόντας εις Επίδαυρον απεφασίσατε, ως επεκυρώθη εις Άστρος, να είναι ανεξάρτητον από τ’ άλλα δύο Σώματα, Βουλευτικόν και Εκτελεστικόν. Βλέπω όμως μ’ ευχαρίστησιν να λέγετε ότι δεν προστρέχετε μόνον εις το έλεος, αλλά και εις την δικαιοσύνην των νόμων.

Αφού λοιπόν συστηθή η επιτροπή, η επέχουσα τόπον γενικού κριτηρίου, εκεί θέλουν εξετασθή αι πράξεις σας. Βεβαιωθήτε ότι όσον εγώ είμαι προσηλωμένος εις την στερέωσιν των νόμων, διότι άνευ τούτων πρέπει να καταντήσωμεν εις αναρχίαν και να απολεσθώμεν κακοί και καλοί όλοι ομού, άλλο τόσον επιθυμώ να μην αφανισθή κανείς από τους όσοι συνήργησαν κατά τι σημαντικώς εις το μέγα έργον της ελευθερώσεώς μας, πολλώ μάλλον όταν και αμαρτήσαντες αποδειχθή ότι ημάρτησαν απατώμενοι, και όταν, ως την γενναιότητά σας, εις τον θάνατον του μεγαλητέρου υιού σας έλαβαν θεόθεν τιμωρίαν τινά της αμαρτίας των.

Εάν θέλωμεν όμως να στερεώσωμεν [τους νόμους] πρέπει και να συνηθίσωμεν να μη τους παραβλέψωμεν και να μην ανανεώσωμεν τας καταχρήσεις· δια τούτο ως υποπεσών εις κατηγορίαν, πρέπει να κριθήτε· βεβαιωθήτε όμως ότι εγώ πρώτος θέλω φοντίσει να έμβωσιν εις την πλάστιγγα της Δικαιοσύνης όλαι αι αγαθαί πράξεις σας, μεταξύ των οποίων θέλει συναριθμηθή βέβαια και η ειλικρινής ομολόγησις των σφαλμάτων σας, ίσως και ισοσταθμίσουν εναντίας πράξεις σας, το οποίον το δικανικόν θέλει αποφασίσει ως το μόνον έχον το δικαίωμα τούτο. …]

    Ο πατριώτης
    Γεώργιος Κουντουριώτης

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΥ Γ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ
Λονδίνο, Φεβρουάριος 1825 (Λίγο μετά την λήξη του εμφυλίου, ενώ ο Ιμπραήμ αποβιβάζεται ανενόχλητος στην Πελοπόννησο και ο Κολοκοτρώνης βρίσκεται φυλακισμένος στην Ύδρα)

    [… η αναχώρησίς μου από την πατρίδα έγινε πριν της αρχής του παρόντος ιερού υπέρ ελευθερίας αγώνος του Γένους, όμως αφ’ ου ο πόλεμος ήρχισεν, εγώ επροσήλωσα πάσαν την προσοχήν μου εις τα γιγαντιαία του Ελληνικού λαού· και επειδή έκαμα τας σπουδάς της νομικής επιστήμης εις την Ακαδημίαν της Κανταβριγίας [Cambridge], ήτις νομίζεται εν των πρώτων πανεπιστημίων της Μεγάλης Βρεττανίας, εκεί διατρίβων έλαβα περίστασιν να γνωρισθώ με πολλά σημαντικά υποκείμενα·  …

    Αυτός είναι λοιπόν ο κίνδυνος τον οποίον η Ελλάς τρέχει, αν η Διοίκησις δεν λάβη το ογληγορώτερον τα πλέον δραστήρια μέτρα δια να εμποδίση την συμφοράν, την οποίαν οι κακοφρονες αυτοί στασιώται αγωνίζονται με το φέρσιμόν των να φέρωσιν εις το αναγεννώμενον Γένος μας. Αλλ’ αυτοί άρα αφ’ εαυτού των ποιούσιν αυτάς τας ταραχάς, και εξ ιδίας προαιρέσεως αντιπολιτεύονται κατά της νομίμου Διοικήσεως, ή είναι εις το μέσον και μηχανουργήματα ξένων; Δεν είναι απίθανον ότι και ξένοι αγωνίζονται να διασπαράξωσι την Ελλάδα δια τα ίδιά των συμφέροντα. Όλος ο κόσμος ομολογεί ότι το θέσπισμα της Βουλής το οποίον εδιώρισε την πραγμάτευσιν του δανείου εις τούτην την πόλιν, ήτον εν μέτρον πολλά συνετόν και πολιτικόν, του οποίου το αποτέλεσμα δεν εδύνατο να είναι άλλο παρά ωφελιμώτατον και σωτηριωδέστατον εις την Ελλάδα. …

    Δια να δείξη δε η Ελληνική Διοίκησις ότι πράττει κάθε τι κατά νόμον, αναγκαίον είναι κάθε στασιώτης όταν πιάνεται, να κρίνεται, και ούτως να καταδικάζεται κατά το μέγεθος του εγκλήματός του· και αν ήτο τρόπος να ετυπώνετο και η κατηγορία, το ουσιωδέστερον μέρος των μαρτυριών, και η απόφασις των κριτών. Ο πολιτικός σκοπός τούτου είναι διπλούς· το μεν, ότι οι πολίται πληροφορούνται ότι οι κακούργοι κατεδικάσθησαν κατά νόμον, το δε, ότι εκ τούτου μανθάνει και ο κόσμος ότι οι Έλληνες επιθυμούσι την ευνομίαν. …]

    Της Εκλαμπρότητός σου πρόθυμος πατριώτης και ταπεινότατος δούλος
Νικόλαος Μανιάκης

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΥ Γ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ
Λονδίνο, Φεβρουάριος 1825 (ενώ ο Ιμπραήμ αποβιβάζεται ανενόχλητος στην Πελοπόννησο και ο Κολοκοτρώνης βρίσκεται στην φυλακή της Ύδρας)

    [… Τώρα δε όχι ημείς, αλλά όλοι οι φίλοι της Ελλάδος και όσοι επιθυμούν την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος και εις ένα λόγον την ύπαρξίν της, προσμένουν κεχηνότες [με το στόμα ανοιχτό] να μάθουν και την αυστηράν τιμωρίαν των κατά τους νόμους φυσικούς και ηθικούς όλου του κόσμου, διότι χωρίς την εκτέλεσιν των νόμων, ούτε κοινωνία, ούτε ευδαιμονία ημπορεί να υπάρξη· πολλά περισσότερον εις ένα τόπον επαναστατημένον, όπου είναι ανάγκη όλη η αυστηρότης των νόμων. Όθεν αν κατά την ευχήν ημών και των φίλων της Ελλάδος η σεβαστή Διοίκησις έκρινεν αυτούς τους φατριαστάς δι ενός πολεμικού κριτηρίου εις διάστημα 24 ωρών και τους κατεδίκασεν εις θάνατον και χωρίς να τους πιάση, ο Πρόεδρος θέλει αθανάτισε το όνομά του, θέλει ελευθέρωσε δια πάντα την Πατρίδα από τας εσωτερικάς διχονοίας κινδυνοτέρας από τας προσβολάς των τυράννων εχθρών της Πατρίδος, και θέλει εστερέωσε δια πάντα την Διοίκησιν, και με αυτήν και την εξωτερικήν της πολιτικήν κοντά εις όλα τα γαμπινέτα [κυβερνήσεις] και θέλει προς τούτοις σύρει την προσοχήν των όλην.

Η Αγγλία, καθώς δε και η Γαλλία, ως περί αυτής κατωτέρω θέλομεν σας αναφέρει κατά τας πληροφορίας του Λουριώτου μας εις την διατριβήν του εις Παρίσια, είναι και φέρονται πολλά ευνοϊκώς, και ευνοϊκώτερα ήθελον φερθή, εάν δεν εφοβούντο τας διχονοίας και σχίσματα των προεστών, τα οποία κατά φυσικόν λόγον ημπορούν να αδυνατίσουν την Ελληνικήν Διοίκησιν και επομένως να μη κομπρομεταρισθούν [έρθουν σε συμφωνία] με την Ρουσσίαν δια τας επικρατούσας διαφοράς της με την Τουρκίαν. …

    Ανάγκη όμως η Διοίκησις να δείξη δραστηριότητα και να παιδεύση τους αντάρτας δια θανάτου και να δείξη δι έργου εις όλην την Ευρώπην, ότι η Ελλάς έχει Διοίκησιν και νόμους, και τους εκτελεί, και δεν τους φυλάττει γραμμένους. …

    Αύριον δε θέλομεν σας στείλη άλλο κοντράτον μ’ άλλον άνθρωπον επίτηδες, διότι είναι ανάγκη να σας φθάση ασφαλώς και γλήγορα δια να το βεβαιώσητε κατά τον ίδιον τρόπον οπού εβεβαιώσατε το άλλο πέρυσι, και μας το επιστρέψετε χωρίς αργοπορίαν ούτε μιας ώρας, δια να ημπορέσωμεν δι’ αυτής της επιβεβαιώσεως, κατά το κοντράτον, να σας στείλωμεν χρήματα μίαν ώραν πρότερον, δια να μη πάθωμεν την εντροπήν και την αργοπορίαν της αποστολής χρημάτων και τόσα άλλα άτοπα, όσα είναι πιθανά εις τας παρούσας περιστάσεις πολέμου, τα οποία επάθαμεν πέρυσι και εδοκιμάσαμεν μυρίας δυσκολίας, και δεν ημπορέσαμεν να σας προφθάσωμεν χρήματα, κατά τας ανάγκας της πατρίδος και χρέους μας και επιθυμίαν. …

    Η Αγγλία, κατά την σημερινήν πολιτικήν της Ευρώπης, είναι η μόνη Δύναμις, ήτις έχουσα συμφέροντα διαφορετικά από εκείνα της Ιεράς Συμμαχίας, θέλει υπερασπισθή πάντοτε τα συμφέροντα της Ελλάδος, διότι τα συμφέροντα της Ελλάδος είναι συμφέροντα της Αγγλίας· ύστερα από την Αγγλίαν φαίνεται ότι και η Γαλλία θέλει να εξακολουθήση την πολιτικήν της Αγγλίας εις τα πράγματα της Ελλάδος …]

    ευπειθέστατοι και ταπεινότατοι θεράποντες
    Ιωάννης Ορλάνδος
    Ανδ. Λουριώτης

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΛΑΖΑΡΟ και ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ
Λονδίνο, Απρίλιος 1825 (ενώ ο Ανδρούτσος έχει συλληφθεί από τον Γκούρα και ο Ιμπραήμ αρχίζει να εδραιώνεται στην Πελοπόννησο)

    [… Τώρα οπού ο κύριος Γεώργιος είναι πρόεδρος, κρίνομεν χρέος μας να προβάλωμεν ότι πρέπει να αντιβραβευθούν όσοι εδούλεσαν πιστώς και υπερασπίσθησαν την Διοίκησιν, ως ο Γκούρας, Καρατάσσος, Διαμαντής, Βάσσος και άλλοι τοιούτοι της ξηράς, Μιαούλης Σαχτούρης και λοιποί της θαλάσσης, διότι ούτω πως πράττουσα η Διοίκησις εγκαρδιώνει αυτούς και όλους τους Έλληνας να είναι προσκολλημένοι εις αυτήν, να δουλεύουν πιστώς, προθύμως, με ζήλον και με ενθουσιασμόν και εν ενί λόγω να παρακινώνται οι πολίται εις την αρετήν, και δι’ αυτών να έχη η Διοίκησις στύλους ακλονήτους.

    Δια να στερεωθή καλήτερα η Διοίκησις, και να λείψουν εις το εξής οι ταραχοποιοί, επειδή και να τώρα κατετροπώθησαν οι αντάρται, εμπορούν με τον καιρόν να έβγουν άλλα ανθρωπάρια δια να ταράξουν την κοινήν ησυχίαν, κρίνομεν αναγκαίον να έχη η Διοίκησις μιαν αστυνομίαν τακτικήν, ήτις να μην είναι βασανιστική, αλλά να επαγρυπνή εις την διατήρησιν της εσωτερικής ησυχίας και εις τα κινήματα των στασιαστών, δια να τους παιδεύη κατά τους νόμους. …]

    Οι φίλοι και δούλοι σας
    Ιω. Ορλάνδος
    Ανδρέας Λουριώτης

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΥ Γ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ
Ύδρα, Μάιος 1825 (λίγες μέρες πριν την μάχη στο Μανιάκι και εν μέσω γενικής απαίτησης για αποφυλάκιση των πολιτικών κρατουμένων)

    [… Της αυτής με σε γνώμης είμαι κ’ εγώ, ότι το έβγαλμα από εδώ των ανταρτών είναι πολλά ολέθριον, και μεγάλως θέλει αμαυρωθή εντεύθεν η υπόληψις της Διοικήσεως, όχι δε ολιγώτερον και η της οικίας μας, και δια τούτο συμφωνώ να ενδώσης εις μόνον του Κολοκοτρώνη και των τριών Αρκαδίων οπλαρχηγών την απελευθέρωσιν, δια δε την έξοδον και των άλλων η επιμονή του Βουλευτικού πάσχισον όσον το επί σοι να ματαιωθή, διότι και η έξοδος αυτών όλων και η παραίτησίς σου, αν λάβη τέλος η επιμονή αυτή, θέλουν επιφέρει τον χαμόν της πατρίδος. …]

    Ο αυτάδελφός σας
   Λάζαρος Κουντουριώτης

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΥ Γ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ
Λονδίνο, Μάιος 1825 (λίγες μέρες μετά την μάχη στο Μανιάκι)

[… Η Αγγλία, η Γαλλία και αι Ηνωμέναι Πολιτείαι της Αμερικής, τα τρία πλέον φωτισμένα και πλέον δυνατά έθνη του κόσμου, φυλάττουν αυτό το σωτηριώδες σύστημα της επταετούς και πενταετούς διαρκείας των μελών της Διοικήσεώς των, και εμπορείτε να στοχασθήτε πόσον περισσότερον αναγκαίον και ωφέλιμον είναι αυτό εις την Ελλάδα. …]

Οι αδελφοί σας και πατριώται
Ιω. Ορλάνδος
Ανδρέας Λουριώτης

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΥ Γ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ
Λονδίνο, Ιούνιος 1825 (λίγες μέρες μετά την δολοφονία του Ανδρούτσου)

   [ … Μην γυρεύης τι εδοκίμασα τούταις ταις ημέραις με τον Ρικάρδον δανειστήν μας, όστις δια τας φημιζομένας κακάς ειδήσεις και τον εκ τούτων ξεπεσμόν του δανείου εις τα 13%, εζητούσε να υποχρεώση την αποστολήν να αγοράση το τέταρτον του δανείου. Τι θέλεις; Σχεδόν επιάσθηκα. Έχουν και τα δίκαιά των· άπειρα χάνουν με αυτόν τον κατεβασμόν των φόντων, [τα μέλη της Επιροπής του Λονδίνου -κυρίως βουλευτές των Whigs- έχαναν, γιατί το δάνειο ήταν ομολογιακό, διαπραγματεύσιμο στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου] καθώς και πέρυσι με το άλλο· από τον Φεβρουάριον οπού υπεγράφη το συμφωνητικόν έως σήμερον, τριακόσιες χιλιάδες λίρες χάνουν οι κρατούντες τα σκρίτα, και πόσα πέρυσι, και εκ τούτου μικροψυχούσι, και δεν έχει υπόληψιν το δάνειόν μας, επειδή μη να έχη τινάς γράμματά σας να τους ησυχάζη τας υποψίας των, από το άλλο μέρος ακούοντες ότι εσυγχωρήθησαν οι αποστάται, ενεκρώθησαν διόλου, λέγοντες, ότι εις την Ελλάδα δεν είναι Διοίκησις.

Αδελφέ! Τέτοια σκυλιά τα φυλάττετε ακόμη; Κρίσιν θέλουν αυτοί; Και τι κακόν άφησαν να μην το κάμουν; Αν τα πράγματα της Ελλάδος έμειναν οπίσω, είναι αυτοί, οι μυριάκις χειρότεροι των Τούρκων, η αιτία· είκοσι μουρτάτες, βρωμόσκυλα, δεν εμπορείτε να κομματιάσετε, οπού εσήκωσαν τα άρματα κατά της Διοικήσεως, οπού έφαγαν τέσσαρας χρόνους τον Μωρέαν τον Ελληνικόν και έκαμαν παντός είδους κακόν; Ιδού τα αίτια της καταδίκης των· τι εννεαμελής επιτροπή; Τι κρίσις; Ιδού τι τους καταδικάζει εις μύριους θανάτους. …]

    Ιωάννης Ορλάνδος

Στο «δια ταύτα» Η ρήση λοιπόν του Χρυσοχοΐδη στην Βουλή ότι δυο είναι οι κατηγορίες Ελλήνων, είναι απλώς η μυριοστή επανάληψη του δόγματος Μαυροκορδάτου, του οποίου η ζωή -παρά τα όσα ψιθυρίστηκαν- δεν διέτρεξε κανένα κίνδυνο, αντίθετα με του Κολοκοτρώνη που πάμπολλες φορές, παρά τρίχα διέφυγε από την “δικαιοσύνη” που αποδόθηκε στον Αλ. Υψηλάντη, στον Ανδρούτσο, στον Καραϊσκάκη, στον Καποδίστρια. Και βγάζοντας το ελληνόμετρο από την τσέπη του ο υπουργός Υποδομών απάντησε τον χρυσαυγίτη βουλευτή: “Νιώθω πιο Έλληνας”, έτσι ώστε το κοινό να διχαστεί και να διαλέξει μεταξύ των δυο: του προοδευτικού Ελληνισμού και του εθνιστικού Ελληνισμού. Μέγα δίλημμα και εναλλακτική οδός ουδεμία!

Μήπως όμως και το διχαστικό δόγμα του Μαυροκορδάτου ήταν απλή εκφώνηση του δόγματος των τότε δανειστών; Μήπως οι δανειστές εκείνοι συνεργάζονταν στενά με τους οπαδούς του αντιχριστιανικού «γαλλικού νόμου» και του τότε «συνταγματισμού-κοινοβουλευτισμού;» Μήπως αυτός ο «Συνταγματισμός» δεν ήταν το πρόσχημα που «δικαίωνε» όσους εναντιώνονταν στον Καποδίστρια ή τους «τυραννοκτόνους» που έχυναν το αίμα του; Ή μήπως είχε διαβάσει το τότε μνημόνιο ο Μαυροκορδάτος; Αυτό έχει πολλές πιθανότητες, αφού ο Μαυροκορδάτος τεμπέλης δεν υπήρξε.

Ποιο είναι λοιπόν το ζήτημα που στοιχειώνει από την ίδρυση του κράτους ως σήμερα; Ποιο είναι το θέμα στην συγκεκριμένη περίπτωση; «Να γίνει ή να μην γίνει το τζαμί» ή να φανεί το ψέμα που υποκρύπτεται, η μεθόδευση που έξωθεν συντονίζεται και ο στόχος που προωθείται;

Στέργιος Ζυγούρας 30-11-2013 στο karavaki

Περί Θεμελιωδών Εννοιών Πολιτείας

http://www.terrapapers.com