Στην ακόλουθη λίστα παρατίθενται οι επικρατέστερες θεωρίες που εξηγούν από που προήλθαν τα ονόματα πέντε γνωστών περιοχών του ελλαδικού χώρου.
Κρήτη: Οι μυθικοί Κουρήτες ήταν, σύμφωνα με την μυθολογία, οι πρώτοι κάτοικοι της Κρήτης: Πέντε αδέλφια, ο Ηρακλής (απλή συνωνυμία με τον ημίθεο των δώδεκα άθλων), ο Παιωναίος, ο Επιμίδης, ο Ιάσιος και ο Ίδας, που δεν γεννήθηκαν, αλλά φύτρωσαν από τη γη όταν την έβρεξαν τα πρώτα δάκρυα του νεογέννητου Δία. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, οι Κουρήτες βοήθησαν τη Ρέα να γεννήσει τον Δία μέσα σε μια σπηλιά της Κρήτης, και ανέλαβαν να κάνουν θόρυβο χτυπώντας τύμπανα και μεταλλικές ασπίδες κάθε φορά που το μωρό έκλαιγε, ώστε να μην φτάσει ο θόρυβος στα αυτιά του Κρόνου.
Μακεδονία: Δύο διαφορετικές θεωρίες είναι οι επικρατέστερες για την προέλευση του ονόματος της Μακεδονίας KritiGR . Η πρώτη θέλει τον φύλαρχο της φυλής που πρωτοεγκαταστάθηκε στη δυτική, νότια και κεντρική Μακεδονία, να την βαφτίζει με το όνομά του (Μακεδών). Η δεύτερη είναι το επίθετο μακεδνός, που χρησιμοποιεί ο Όμηρος για να περιγράψει ένα είδος λεύκας, και το οποίο σύμφωνα με τον λεξικογράφο Ησύχιο της Αλεξάνδρειας είναι δωρική λέξη (σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, οι Μακεδόνες ήταν δωρική φυλή) που σημαίνει μεγάλος ή ουράνιος.
Λάρισα: Ετυμολογικός γρίφος για τους μελετητές, η λέξη λάρισα χρησιμοποιούταν από τους Πελασγούς για να περιγράψει λίθινη ακρόπολη ή οχυρό –Λάρισα λεγόταν και η Ακρόπολη του Άργους. Το γεγονός ότι δεν έχουν βρεθεί στην πόλη ίχνη που να ταιριάζουν σε αυτήν την περιγραφή, έχει οδηγήσει τους ιστορικούς να θεωρούν ότι η ονομασία προήλθε από αλλού και δόθηκε κατ’ ευφημισμό. Κατά τη μυθολογική εκδοχή, πάντως, η Λάρισα ήταν σύζυγος του Ποσειδώνα και μητέρα του Αχαιού, του Φθία και του Πελασγού.
Ζαγοροχώρια: Απλούστερα τα πράγματα εδώ. Η ετυμολογία της λέξης είναι σλάβικη: Za σημαίνει «πίσω» και Gora είναι το βουνό, οπότε τα χωριά πίσω από το βουνό, ευθεία αναφορά στην θέση των χωριών.
Καλαμάτα: Η μεσαιωνική ονομασία της αρχαίας πόλης Φεραί, που διατηρήθηκε μέχρι τις μέρες μας, προέρχεται από την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Καλομάτας, η οποία φυλασσόταν σε ένα βυζαντινό μοναστήρι της περιοχής –και την οποία ο θρύλος θέλει να έκανε ακόμα και τον οθωμανό αγά, στον στάβλο του οποίου ανακαλύφθηκε, να αλλαξοπιστήσει, χάρη στα θαύματα που είδε να πραγματοποιούνται. Η εικόνα υπάρχει ακόμα, και φυλάσσεται στο εσωτερικό της Εκκλησίας της Υπαπαντής.
Πραγματικά χαίρομαι που το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί μια απλή αναδημοσίευση απο άλλο ιστολόγιο. Οι εξηγήσεις που δίνονται για τα ονόματα είναι επιδερμικές, χωρίς εμβάθυνση και επαρκή τεκμηρίωση. Είναι φανερό πως ανήκει στην κατηγορία της συγκέντρωσης,απο δω και απο κεί, αποσπασμάτων με σκοπό να δημιουργηθεί μια ακόμα ανάρτηση. Θα ήθελα να σταθώ στην ετυμολόγηση για τα Ζαγοροχώρια που με ελαφρά τη καρδία τα χαρίζουμε κι αυτά στους Σλάβους - το λέει και η wikipedia άλλωστε...-χωρίς να λαμβάνουμε υπ'όψει πως ονόματα όπως Ζαγόρι (στην Ηπειρο- εξ ου και τα Ζαγοροχώρια) και Ζαγορά (στο Πήλιο) εγκαταβιούν μέσα στην επικράτεια της Ελληνικής Γλώσσας. Για να μην μακρυγορώ, το "Ζα" είναι ένα επιτατικό πρόθεμα της υπέροχης και πανάρχαιας Ελληνικής γλώσσας που το βρίσκουμε στις λέξεις Ζάθεος, Ζάλευκος, Ζατρεφής, Ζαφλεγής και φυσικά.. Ζάπλουτος. Το δεύτερο συνθετικό στις λέξεις Ζα-γ-όρι και Ζα-γ-ορά προέρχεται απο τη λέξη όρος (τόσο απλό). Και δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς πως μιλάμε για ορεινές περιοχές. Το γ παρεμβάλλεται για λόγους ευφωνίας (έτσι μπορούσαν να προφέρουν καλύτερα τη λέξη) καθώς το ζα τελειώνει σε φωνήεν και το όρος αρχίζει επίσηςαπο φωνήεν. Για το γιατί οι Σλάβοι χρησιμοποιούν Ελληνικές λέξεις (με σημασία αυτούσια ή παραποιημένη) ας σκεφτούμε πότε αυτοί ήρθαν στην ελληνόφωνη χερσόνησο του Αίμου και τι γλωσσική προίκα (=ένδεια) κουβαλούσαν μαζί τους ώστε να πάρουν ο,τι τους έλειπε και να το προσαρμόσουν στα δικά τους μέτρα (γλωσσικά και νοητικά). Δελφικός
Επίσης η λέξη ΛΆΡΙΣΑ παράγεται από τίς Ομηρικές λέξεις ΛΆΑΣ (λίθος) + ΑΙΡΩ (σηκώνω) καί υποννοεί τήν ανέγερση τείχους, φρουρίου (βλέπε καί ονομασία του φρουρίου του Αργους)
λαρισα εκ του λαας λιθος και συνθετικο το αρης οπου στα προτοελληνικα αλφαβητα δεν υπηρχε ορογραφια οποτε αρις~αρης εκ του άρσις' (το σήκωμα, η ανύψωση,) μεταφορικα θα πουμε λιθος που ανυψωνεται.... ακροπολη.
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.
Πραγματικά χαίρομαι που το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί μια απλή αναδημοσίευση απο άλλο ιστολόγιο. Οι εξηγήσεις που δίνονται για τα ονόματα είναι επιδερμικές, χωρίς εμβάθυνση και επαρκή τεκμηρίωση. Είναι φανερό πως ανήκει στην κατηγορία της συγκέντρωσης,απο δω και απο κεί, αποσπασμάτων με σκοπό να δημιουργηθεί μια ακόμα ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα να σταθώ στην ετυμολόγηση για τα Ζαγοροχώρια που με ελαφρά τη καρδία τα χαρίζουμε κι αυτά στους Σλάβους - το λέει και η wikipedia άλλωστε...-χωρίς να λαμβάνουμε υπ'όψει πως ονόματα όπως Ζαγόρι (στην Ηπειρο- εξ ου και τα Ζαγοροχώρια) και Ζαγορά (στο Πήλιο) εγκαταβιούν μέσα στην επικράτεια της Ελληνικής Γλώσσας.
Για να μην μακρυγορώ, το "Ζα" είναι ένα επιτατικό πρόθεμα της υπέροχης και πανάρχαιας Ελληνικής γλώσσας που το βρίσκουμε στις λέξεις Ζάθεος, Ζάλευκος, Ζατρεφής, Ζαφλεγής και φυσικά.. Ζάπλουτος. Το δεύτερο συνθετικό στις λέξεις Ζα-γ-όρι και Ζα-γ-ορά προέρχεται απο τη λέξη όρος (τόσο απλό). Και δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς πως μιλάμε για ορεινές περιοχές. Το γ παρεμβάλλεται για λόγους ευφωνίας (έτσι μπορούσαν να προφέρουν καλύτερα τη λέξη) καθώς το ζα τελειώνει σε φωνήεν και το όρος αρχίζει επίσηςαπο φωνήεν. Για το γιατί οι Σλάβοι χρησιμοποιούν Ελληνικές λέξεις (με σημασία αυτούσια ή παραποιημένη) ας σκεφτούμε πότε αυτοί ήρθαν στην ελληνόφωνη χερσόνησο του Αίμου και τι γλωσσική προίκα (=ένδεια) κουβαλούσαν μαζί τους ώστε να πάρουν ο,τι τους έλειπε και να το προσαρμόσουν στα δικά τους μέτρα (γλωσσικά και νοητικά).
Δελφικός
Χαίρομαι μέ τήν σειράν μου που βρίσκονται ἀκόμη ἂνθρωποι που ἀσχολοῦνται καί ἐμβαθύνουν στήν θείαν ἑλληνικήν μας γλῶσσαν, συμφωνῶ δέ ἀπολύτως μέ τόν προλαλήσαντα, διότι ὂντως ἒτσι ἒχουν τά πράγματα μέ τίς συγκεκριμένες λέξεις. Καιρός ἦταν νά ἀσχοληθοῦν πιό ζεστά μέ τήν ἐτυμολογίαν τῆς γλώσσης μας οἱ Ἓλληνες. Ἒτσι δέν θά αἰσθάνομαι κι ἐγώ τόσον μόνος στήν ἀναδίφησίν μου.
ΔιαγραφήΚάτι σχετικό με την γλώσσα μας και την δύναμη των λέξεων.... http://www.hellinon.net/NeesSelides/NEOTERES/EllinikoAlfavito.htm
ΔιαγραφήΕπίσης η λέξη ΛΆΡΙΣΑ παράγεται από τίς Ομηρικές λέξεις ΛΆΑΣ (λίθος) + ΑΙΡΩ (σηκώνω) καί υποννοεί τήν ανέγερση τείχους, φρουρίου (βλέπε καί ονομασία του φρουρίου του Αργους)
ΑπάντησηΔιαγραφήλαρισα εκ του λαας λιθος και συνθετικο το αρης οπου στα προτοελληνικα αλφαβητα δεν υπηρχε ορογραφια οποτε αρις~αρης εκ του άρσις' (το σήκωμα, η ανύψωση,) μεταφορικα θα πουμε λιθος που ανυψωνεται....
ΑπάντησηΔιαγραφήακροπολη.