ΟΙ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Ι. Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΑΝΤΙΓΟΝΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΔΕΥΡΙΟΠΟΣ, ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΝ, ΣΤΕΝΑΙ.
Το όνομα της η Αντιγόνεια το οφείλει στον ιδρυτή της Αντίγονο Γονατά. Ήταν η μόνη πόλη μεταξύ Στόβων και Ευρωπού, σύμφωνα με τον Πλίνιο.
Απλωνόταν σε περίοπτη γεωγραφική θέση, για να μπορεί να ελέγχει τις
"Σιδηρές θύρες", τη δίοδο δηλαδή από την Παιονία στη Μακεδονία.
"Σιδηρές θύρες", τη δίοδο δηλαδή από την Παιονία στη Μακεδονία.
Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΧΩΝ
Η ΑΝΤΙΓΟΝΕΙΑ έγινε Νεγκοτίνο, το Καβάντιον-Καφαντάρι έγινε
Καβάνταρτσι, τα Στύβερρα έγιναν Πριλέπ, το Σιδηρόκαστρον έγινε
Ντεμίρ Χισάρ, αι Στεναί ή Σιδηραί Θύραι έγιναν Ντεμίρ Καπίγια, η
Δευρίοπος έγινε Τίκφες, οι Ιδομενές έγιναν Ισάρ Μανβίτσι, το Ούσκανας έγινε Κίτσεβο, η Μικρά Κωνσταντινούπολη έγινε Βαλάντοβο, οι
Παρεμβολές έγιναν Σεπίγκονο, ο Δέβορος έγινε Ντέμπαρ (Δίβρη), ο ποταμός Αξιός και η κοιλάδα του που μετέφερε προς τον νότο
Βαρβάρους μετονομάσθηκε Βαρβάριος και στα βουλγαρικά Βαρντάρ, ο σημαντικός του παραπόταμος Εριγώνας έγινε Τσέρνα.
ΚΑΦΑΝΤΑΡΙ – ΚΑΒΑΝΤΙΟΝ – Kαβάνταρτσι.
Το Καφαντάρι (στα βουλγάρικα Καβάνταρτσι) είναι ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ
πόλη από Βουλγάρους, στην Βόρεια Μακεδονία. Η πόλη βρίσκεται
βόρειοδυτικά της Γευγελής και της Στρώμνιτσας, ανατολικά της Πριλάπου και νότια της Βελισσού και της Αστίβου.
Η ευρύτερη περιοχή ονομαζόταν στην αρχαία Ελλάδα ΔΕΥΡΙΟΠΟΣ, και σήμερα λέγεται Τίκφες. Από τους αρχαίους ελληνικούς καιρούς η Δευρίοπος είχε αμπελώνες.
Το Καφαντάρι (Καβάντιον) και η ευρύτερη περιοχή Δευρίοπος -Τίκφες
αποτελούσε έως το 1912 μια από τις βασικές εστίες του Μακεδονικού
Ελληνισμού, όπου υπήρξε έντονη διαπάλη μεταξύ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ
ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ.
Κατά το Μακεδονικό Αγώνα δρούσαν δύο ντόπια Ελληνικά ένοπλα σώματα κατά των κομιτατζήδων:
1. του Αθανάσιου Καπετανόπουλου και
2. του Πέτρου Αβραμίδη
ΠΗΓΕΣ:
- Κωνσταντίνος Α. Βακαλόπουλος, Ο βόρειος ελληνισμός κατά την πρώιμη φάση του μακεδονικού αγώνα 1878-1894, Εκδόσεις Σταμούλη, 2004, σσ. 23, 120, 121, 265, 266
- Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Νεότερη Ιστορία της Μακεδονίας (1830-1912), Από τη γένεση του Νεοελληνικού κράτους ως την απελευθέρωση, ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 89
- Κωνσταντίνος Α. Βακαλόπουλος, Ο βόρειος ελληνισμός κατά την πρώιμη φάση του μακεδονικού αγώνα 1878-1894, Εκδόσεις Σταμούλη, 2004, σελ. 23
Η ΑΝΤΙΓΟΝΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Η πόλη Αντιγόνεια ιδρύθηκε από τον βασιλιά της Μακεδονίας, τον Έλληνα Αντίγονο Β΄ Γονατά, περίπου το 278 π.Χ.
ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΓΟΝΕΙΑ
Αντίγονος Β΄ Γονατάς
Ο Αντίγονος Β΄ Γονατάς (319 π.Χ. – 239 π.Χ.) ήταν ισχυρός Μακεδόνας ηγέτης κατά την ελληνιστική περίοδο που ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την πνευματική του καλλιέργεια επισκεπτόμενος πολλές φορές την Αθήνα, όπου έγινε μαθητής του στωικού φιλοσόφου Ζήνωνα, ενώ παράλληλα φρόντισε για την εδραίωση της μακεδονικής επιρροής στη νότια Ελλάδα.
H ιστορία του Αντιγόνου Γονατά από τον Φιλλανδό συγγραφέα Jukka M. Heikkilä.
Οι Φιλλανδοί διδάσκονται καλύτερα από τους έλληνες την ιστορία των Μακεδόνων προγόνων μας.
Η ιστορία του παππού του Αντίγονου του Γονατά, Αντιγόνου του
Μονόφθαλμου.
319 π.Χ.
| |
301 π.Χ.
| |
294 π.Χ.
| |
292 π.Χ.
| |
291 π.Χ.
| |
288 π.Χ.
|
Επίθεση κατά της Μακεδονίας από τις συνδυασμένες δυνάμεις των εχθρών του Δημητρίου.
|
287 π.Χ.
|
Κατάληψη της Μακεδονίας. Η μητέρα του Αντίγονου αυτοκτονεί.
|
285 π.Χ.
|
Ο πατέρας του, Δημήτριος, παραδίδεται.
|
283 π.Χ.
| |
281 π.Χ.
| |
Ανεπιτυχής εκστρατεία του Αντίγονου ενάντια στον Πτολεμαίο Κεραυνό.
| |
279 π.Χ.
| |
277 π.Χ.
| |
276 π.Χ.
| |
273 π.Χ.
| |
272 π.Χ.
| |
267 π.Χ.
| |
263 π.Χ.
|
Παράδοση Αθήνας και Σπάρτης.
|
251 π.Χ.
| |
243 π.Χ.
|
Ο Άρατος καταλαμβάνει την Κόρινθο.
|
239 π.Χ.
|
Θάνατος του Αντίγονου. Τον διαδέχεται ο Δημήτριος Β΄ ο Αιτωλικός.
|
Η Αντιγόνεια βρισκόταν περίπου 20 χιλιόμετρα νότια των Στόβων,
στο δρόμο προς την Θεσσαλονίκη.
Η αρχαία πόλη υπήρχε μέχρι και τον 11ο αιώνα, όταν καταστράφηκε από ένα καταστροφικό σεισμό που έπληξε σχεδόν ολόκληρη την επικράτεια της βόρειας Μακεδονίας μαζί με άλλες πόλεις, όπως τους Σκούπους,
τους Στόβους, την Ηράκλεια, την Άστιβο και τις Ιδομενές.
ΔΕΥΡΙΟΠΟΣ
Η Δευρίοπος ή Δερρίοπος (Στράβων: Δευρίοπος, ΣτέφανοςΒυζάντιος:Δουρίοπος)
ήταν περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας. Οι κάτοικοί της αποτελούσαν το μακεδονικό φύλο των Δευριόπων ή Δερριόπων.
Πρόκειται για την περιοχή που καλύπτει την κοιλάδα του Εριγώνα, παραπόταμου του Αξιού, βορείως του Βόρα και της Αλμωπίας και ανατολικά της Πελαγονίας. Σήμερα ανήκει κατά το μέγιστο στην ΠΓΔΜ. Στη Δευρίοπο βρίσκονταν οι πόλεις Βρυάνιον καιΣτύμβαρα ή Στύβερρα, κατά την αρχαιότητα.
ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΝ (σήμερα Ντεμίρ Χισάρ,
δηλαδή… Σιδηρόκαστρον)
Ο σημερινός οικισμός βρίσκεται κατά μήκος του κεντρικού δρόμου μεταξύ των σημαντικών μακεδονικών πόλεων του Μοναστηρίου και του Κίτσεβου
(της αρχαίας ελληνικής πόλης Ούσκανας).
Το όνομα ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΝ προέρχεται από τα άφθονα ορυκτά σιδήρου των
γύρω βουνών..
ΣΤΕΝΑΙ
Ό ΑΞΙΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ένα θαυμάσιο φαράγγι το οποίο οι
αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν ΣΤΕΝΑΙ και Σιδηρές Πύλες. Σήμερα έχει το ίδιο όνομα στα τουρκικά, Ντεμίρ Καπίγια. Στα Στενά έχουν βρεθεί ελληνικά
αρχαιολογικά μνημεία 3.000 χρονών. Ιδιαίτερης αξίας είναι μία ακρόπολη
της Μακεδονικής δυναστείας του 450 π.Χ.
ΤΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ ΣΤΕΝΑ ΣΗΜΕΡΑ
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΔΙΕΘΝΩΝ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΩΝ ΠΟΥ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ «ΜΙΚΡΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ»
13.10.12
Σκόπια: Στα ίχνη της αρχαίας μακεδονικής πόλης ‘Αντιγόνεια’
«Χαρακτηριστική περιγραφή της αρχαίας Αντιγόνειας γίνεται στο χάρτη που είναι γνωστός ως «Τabula Peutingeriana» (του 1ου μ.Χ.αιώνα) και εμφανίζεται η Αντιγόνεια να απέχει 17 χλμ. από τους Στόβους»
Φέτος είναι η τέταρτη χρονιά που η αρχαιολογική διερευνητική αποστολή συνεχίζει την αναζήτηση της ταυτότητας και την άγνωστη ιστορία μιας αρχαίας πόλης κοντά στο Νεγκοτίνο, λέει ο καθηγητής Γκόραν Σάνεφ, ανώτερος επιμελητής του Εθνικού Ιδρύματος του Μουσείο της πόλης των Σκοπίων.
Η Σάνεφ δηλώνει ότι πιστεύει ότι πρόκειται για την αρχαία μακεδονική πόλη Αντιγόνεια, που χτίστηκε επί της δυναστείας του Οίκου των Αντιγονιδών του μακεδονικού βασιλείου τον 3ο αιώνα π.Χ.
Περισσότερα στοιχεία για την πόλη αυτή υπάρχουν σε πολλές αρχαίες πηγές.
Μια χαρακτηριστική περιγραφή της αρχαίας Αντιγόνειας γίνεται στο χάρτη που είναι γνωστός ως «Τabula Peutingeriana» (του 1ου μ.Χ.αιώνα) και αναφέρεται η Αντιγόνεια να απέχει 17 χλμ. από τους Στόβους και σχεδόν να βρίσκεται κοντά στις Στενές «Στεναί» που είναι σήμερα το Ντεμίρ Καπίγια.
Αν και οι αποστάσεις είναι ενδεικτικές για τη θέση της αρχαίας πόλης, εντούτοις δεν έχει ταυτιστεί από κάποιο εύρημα.
Οι αρχαιολογικές έρευνες γίνονται από εντόπιους Σλάβους αρχαιολόγους και με τη συμμετοχή Πολωνών αρχαιολόγων από το Πανεπιστήμιο του Γκντάνσκ. Το έργο χρηματοδοτείται φέτος αποκλειστικά από το Ινστιτούτο Επιστημών της Βαρσοβίας.
«Προηγούμενες ανασκαφικές προσπάθειες έχουν δείξει ότι η περιοχή αυτή είχε κατοικηθεί πολύ νωρίτερα. Ήδη από τις αρχές του 4ου αιώνα παρουσιάζει αστικά χαρακτηριστικά και συνεχίζει να ζει και να αναπτύσσεται κατά τα επόμενα 700 χρόνια.
Ο προσδιορισμός της εθνικότητας των κατοίκων και ιδιαίτερα η ταυτότητα της πόλης θα είναι ένα από τα πιο σημαντικά οφέλη για το συνολικό αρχαιολογικό έργο», είπε ο Σάνεφ- σύμφωνα με το σλαβικό δημοσίευμα των Σκοπίων.
Ανασκαφές για την αρχαία Αντιγόνεια
Ιούνιος 19, 2013.
Ελληνικές αρχαιότητες ανακαλύφθηκαν από νωρίς στο χωριό Τρέμνικ της επαρχίας Νεγκοτίνο. Οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει ευρύχωρους δρόμους και πραγματικά αξιοπρόσεκτες κατασκευές, μεταφοράς του υδάτινου στοιχείου, μέσα στην πόλη.
Εικάζεται ότι πρόκειται για την αρχαία Ελληνική πόλη της Μακεδονίας, την Αντιγόνεια, η θέση της οποίας είναι άγνωστη- δεν έχει βρεθεί, δηλαδή, το στοιχείο εκείνο που θα την ταυτοποιήσει (μια επιγραφή ας πούμε με το όνομα ΑΝΤΙΓΟΝΕΙΑ).
Υπάρχουν απλώς εικασίες, μετά την ανακάλυψη, κυρίως, πριν μερικά χρόνια, τεράστιων αρχαίων τειχών και ερείπια κτηρίων.
Φυσικά, δεν υπάρχει ένας οδικός χάρτης του 21ου αιώνα που να μας καθοδηγήσει.
Οι αρχαιότητες βρίσκονται στην περιοχή της Αγίας Τριάδας του χωριού Τρέμνικ. Εκεί διαπιστώνει κανείς με τις ανασκαφές που έγιναν ότι υπάρχει μια ιδιαίτερη κατασκευή από τους Έλληνες, περίπου 30 μέτρων, όπου δια μέσου αυτής ρέουν ακόμη και σήμερα υπόγεια ύδατα που καταλήγουν σε μια βρύση, έν είδει πίδακα. Ένα θαυμαστό έργο που ακόμη και σήμερα λειτουργεί- ρέει ύδωρ- μετά από 2.000 χρόνια.
Εδώ και ενάμισι μήνα η αρχαιολογική ομάδα με επικεφαλής τον Μάριαν Γιοβάνοφ- μελετητής και τον Αντόνιο Γιακιμόφσκι- επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας, έχουν φέρει στην επιφάνεια τα ελληνορωμαϊκά υδραγωγεία.
«Βρέθηκαν τα ελληνορωμαϊκά υδραγωγεία που χτίστηκαν μεταξύ του 1ου και του 3ου αιώνων» είπε ο Γιακιμόφσκι.
Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι πρόκειται για ερείπια μια μεγάλης πόλης, η οποία είχε παροχή νερού στις οικίες της. Ήταν μια αναπτυγμένη πόλη της ελληνικής αρχαιότητας.
«Από το ρωμαϊκό χάρτη του Tabula Peutingeriana , γνωρίζουμε ότι νότια από τους Στόβους, στα 12 ρωμαϊκά μίλια, ήταν η πόλη της Αντιγόνειας. Εικάζεται ότι το καστράκι στην επαρχία του Νεγκοτίνο, είναι τα ερείπια της Αντιγόνειας.
Οι Στόβοι απέχουν 22 χιλιόμετρα από το χωριό Τρέμλικ.
Τα αρχαία 12 ρωμαϊκά μίλια εκφράζονται σε 19,6 χιλιόμετρα.
«Εικάζουμε ότι είναι η περίφημη Ελληνική Αντιγόνεια. Η συζήτηση για τον εντοπισμό της έχει αρχίσει πριν από 160 χρόνια από Ευρωπαίους ιστορικούς και ακόμη δεν έχουν τελειώσει» θα πει ο Γιακιμόφσκι.
Η πόλη που έχτισε ο Έλληνας Αντίγονος ο Γονατάς (Αντιγκόν Γκονάτ (! ) - κατά τους βουλγαροσκοπιανούς) στο πρώτο μισό του 3ου αιώνα άκμασε πολλούς αιώνες, μέχρι την κατάκτησής της, από τους Ρωμαίους, για τους οποίους δεν έπαιξε σημαντικό στρατηγικό ρόλο στην περιοχή, αφού αναπτύχθηκε ραγδαία η πόλη των Στόβων που ήταν πολύ κοντά.
Σκοπιανοί και Πολωνοί αρχαιολόγοι ψάχνουν για την αρχαία Αντιγόνεια
Αρχαιολογικές ανασκαφές πραγματοποιούνται στην περιοχή Γκραντίστε του κράτους των Σκοπίων (στη βόρεια αρχαία Μακεδονία, κοντά στο σημερινό δήμο Νεγκοτίνο), καθώς οι αρχαιολόγοι υποψιάζονται ότι εκεί βρίσκεται η αρχαία ΕΛΛΗΝΙΚΗ πόλη Αντιγόνεια.
Ο χώρος βρίσκεται στη δεξιά όχθη του ποταμού Αξιού, κοντά στη σιδηροδρομική γραμμή που συνδέει την Ελλάδα με τα Σκόπια.
Πρόκειται για μια έρευνα πολλών χωρών που υλοποιείται σε συνεργασία μεταξύ του αρχαιολογικού Μουσείου των Σκοπίων και του Πανεπιστημίου του Γκντανσκ της Πολωνίας.
Η έρευνα ξεκίνησε το 2009 μέχρι το 2011 και σε αυτήν συμμετείχε και το Ινστιτούτο Κλασικών και Ανατολικών Σπουδών της Βαλένθια της Ισπανίας.
Επικεφαλής των ερευνών είναι ο Γκόραν Σάνεφ και ο Πολωνός καθηγητής Νίκολας Σεκούντα. Φέτος οι ανασκαφές εστιάζονται σε παλιά κτίσματα που έχουν βρεθεί, πιθανότατα κατοικίες, οι οποίες περιβάλλονται από δρόμους που οδηγούν στο βόρειο και στο κεντρικό τμήμα της αρχαίας πόλης.
Ένα από τα κύρια ευρήματα είναι τα ερείπια μιας δομής που πιθανόν είχε εμπορικό χαρακτήρα και θα μπορούσε να ήταν κατάστημα ή εστιατόριο. Στη δομή βρέθηκαν πολλά αντικείμενα από την πρώιμη ελληνορωμαϊκή περίοδο, κυρίως θραύσματα κεραμικών αγγείων, φωτιστικά, πήλινα ειδώλια, καλούπια για πήλινα ειδώλια, αλλά και έντυπα κεραμικά από τους Ελληνορωμαϊκούς χρόνους.
Επίσης βρέθηκαν κεραμικά εισαγόμενα από την Ιταλία, αλλά και από τη Σάμο, αφού έχουν σαμιώτικη σφραγίδα καθώς και πολλά εντόπια κατασκευής.
Ο οικισμός στην Γκραντίστε του δήμου Νεγκοτίνο χρονολογείται περί τον 5ο-4ο αιώνα π.Χ. και φθάνει μέχρι τον 1ο- 2ο αιώνα μ.Χ. Μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί κάποιο στοιχείο που να επιβεβαιώνει ότι ο αρχαίος οικισμός είναι, πράγματι, η αρχαία πόλη Αντιγόνεια της αρχαίας Ελληνικής Μακεδονίας.
Η πόλη φέρεται να καταστράφηκε περί τον 2ο αιώνα μ.Χ. από βαρβαρικές επιδρομές.
Οι ανασκαφές στο Γκραντίστε υποστηρίζονται οικονομικά από του υπουργείο πολιτισμού και το πανεπιστήμιο του Γκντάνσκ της Πολωνίας.
3.7.15
Η πόλη Βυλάζωρα – φρουρός των συνόρων της αρχαίας Μακεδονίας
Μια συζήτηση με τον Σκοπιανό αρχαιολόγο Βλαντίμιρ Ατανάσοφ.
Πόλη Σκόποι της Ελληνικής Μακεδονίας.
Ο ιστορικός Τίτος Λίβιος, αναφέρει ότι τα Βυλάζωρα ήταν η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη στην Παιονία, την οποία κατέλαβε ο Μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππος ο Ε΄, προκειμένου να προστατεύσει τις εισόδους μέσω των οποίων οι Δαρδανοί ( από την περιοχή Σκοπίων) επιτίθονταν στην αρχαία Μακεδονία.
Η περιοχή, όπου τα όρια της αρχαίας πόλης έχουν καθορισθεί, έχει ενταχθεί στο Αρχαιολογικό Κτηματολόγιο.
Η αρχαία πόλη Βυλάζωρα, είναι ένας αρχαιολογικός χώρος της πρώην γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας της Μακεδονίας, όπου έχουν ανακαλυφθεί σημαντικά ευρήματα. Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα για την ιστορία της;
Η αρχαία πόλη αναφέρεται σε πολλά ιστορικά έργα και ιδιαίτερα κατά τους μακεδονο-ρωμαϊκούς πολέμους. Τα Βυλάζωρα σύμφωνα με τον ιστορικό Τίτο Λίβιο, ήταν μια πυκνοκατοικημένη πόλη και κατακτήθηκε από τον Φίλιππο τον Ε΄ προκειμένου να προστατεύσει τις διόδους καθόδου των Δαρδάνων.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι ιστορικοί πίστευαν ότι τα Βυλάζωρα ήταν στο Κάστρο Βέλες (Καλέ Βέλες) επειδή βρίσκονταν μπροστά από το φαράγγι από το οποίο γίνονταν η επικοινωνία μεταξύ της Παιονίας και της Μακεδονίας.
Με λεπτομερείς μελέτες της περιοχής, το 1976 ο καθηγητής Ιβάν Μικούλτσιτς- Иван Микулчиќ, απέδειξε ότι το Καλέ Βέλες, ήταν ένα μικρό οχυρό της Ελληνιστικής Περιόδου (3-2 αιώνες π.Χ.) και ότι η μεγάλη πόλη σε αυτό το μέρος της αρχαίας Μακεδονίας κάλυπτε μια έκταση 19 εκταρίων, στην περιοχή Γκραντίστε (Градиште) στο χωριό Σβέτι Νικόλε (Свети Николе).
Τι έχει βρεθεί σε αυτόν το χώρο;
Η περιοχή ερευνήθηκε αρχαιολογικά πρώτα από τον Μικούλτσιτς από το 1970 έως το 1976, ο οποίος σκιαγράφησε το πρώτο σχέδιο της πόλης.
Από το 2008 έως το 2012, ο Αμερικανός αρχαιολόγος William Nejdinger, προέβη στις πρώτες ανασκαφές στην αρχαία πόλη, σε μια αρχαία συνοικία μεσοαστικής τάξης, όπου αναφάνηκε η Ακρόπολη της πόλης Βυλάζωρα.
Σε αυτές τις ανασκαφές συμμετείχα και εγώ, αποκαλύφθηκε μια εντυπωσιακή αρχιτεκτονική χαμένη μέσα στη γη. Υπήρχε μια αστική οδός πλάτους 8 μέτρων ως τμήμα της αρχαίας Ακρόπολης, που αντιπροσώπευε ένα συγκρότημα όπου υποτίθεται ότι ήταν το κεντρικό βασιλικό παλάτι.
Στο συγκρότημα ανακαλύφθηκε μια κυκλική δομή με άνοιγμα στο κέντρο, που προφανώς χρησιμοποιούνταν για θυσίες και εκδηλώσεις.
Ανακαλύφθηκαν αντιπροσωπευτικά τμήματα αρχιτεκτονικής λίθινα γλυπτά με βάσεις, κίονες με κιονόκρανα, επιστήλια δοκάρια, γείσα δωρικού ρυθμού του 4ου αιώνα π.Χ. επίσης δύο κορινθιακά κιονόκρανα και θραύσματα από πολλά κεραμικά και άλλα αντικείμενα.
Από το 2013, η έρευνα στην Βυλάζωρα αναλήφθηκε με απόφαση της κυβέρνησης στον καθηγητή Ντράγκι Μιτρέφσκι (Драги Митревски).
Συνεχίστηκαν οι έρευνες στο χώρο του παλατιού αποκαλύπτοντας νέα αρχιτεκτονικά στοιχεία και ευρήματα, καθώς και ασημένιο νόμισμα του Έλληνα Μακεδόνα βασιλιά Αλεξάνδρου (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ).
Τι υποδεικνύουν αυτά τα ευρήματα;
Ο Δρ Nejdinger συμπεραίνει ότι το βασιλικό ανάκτορο ήταν των τελευταίων Μακεδόνων βασιλέων Φιλίππου του Ε΄ και του Περσέα, ο οποίος είχε μια συγκεκριμένη δραστηριότητα σε εκείνη την πόλη περί το 217 π.Χ.
Ωστόσο, αναφέρεται ότι η πόλη κατακτήθηκε από τον Φίλιππο τον Ε΄ και η αρχαιολογική έρευνα μιλά καθαρά ότι το παλάτι χτίστηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. κατά την εποχή, που στην Παιονία, ο πιο ισχυρός άνδρας ήταν ο βασιλιάς Αυδολέων (ο έχων αυδή – μιλιά λέοντος), νόμισμα του οποίου ανακαλύφθηκε στο χώρο.
Πιστεύω ότι βασικά, πρέπει να διατεθούν πόροι για την περαιτέρω έρευνα καθώς και την έκθεση των ευρημάτων. Να συντηρηθεί το αρχαίο μνημείο και να γίνει επισκέψιμος χώρος, ιδιαίτερα η Ακρόπολη, η οποία πιθανότατα ήταν η πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου της Παιονίας, πριν ενταχθεί στο μακεδονικό βασίλειο.
Η έρευνα στην Βυλάζωρα πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της συνεργασίας μεταξύ του υπουργείου Πολιτισμού, της Διεύθυνση Προστασίας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, του δήμου Σβέτι Νικόλα και της Φιλοσοφικής Σχολής, η οποία εγγυάται για την ποιότητα των μελετών και μεθόδων έρευνας στον αρχαιολογικό χώρο.
Η περιοχή των Κρουσίων στο πέρασμα των αιώνων.
Η περιοχή των Κρουσσίων με μικρά χωριά και οικισμούς, γαντζωμένα στις παρυφές ή απλωμένα στα ριζά του Δύσωρου όρους (Κρούσια), δασοσκεπής και λουλουδοσκέπαστη από το μεγαλύτερο κήπο των Βαλκανίων, το Βοτανικό, με χλωρίδα καταπράσινη, πλούσια πανίδα και άφθονες φυσικές ομορφιές, έχει τη δική της διαχρονική συμμετοχή στο ιστορικό γίγνεσθαι του τόπου μας και της Μακεδονίας ευρύτερα.
Η ιστορία της περιοχής χάνεται στην άχλη του μύθου, του θρύλου και της προϊστορίας. Στην εποχή του χαλκού και του σιδήρου τότε που στην ορεινή Κρηστωνία, όπου εντασσόταν και τα Κρούσια (N.G.L. HAMMOND) κατοικούσαν Πελασγοί, Μακεδόνες, Κρηστωναίοι και Θράκες.
Στην εποχή που οι ελιές στα μέρη ετούτα καρποφορούσαν την άνοιξη, οι σοδειές από σύκα και σταφύλια ήταν άφθονες, τα βοσκοτόπια χλοερά και στων πυκνών δασών τις λόχμες έβρισκαν καταφύγιο άγρια ζώα.
Ήταν σε τούτα τα μέρη, που επιτέθηκαν νύχτα λιοντάρια στις καμήλες του Ξέρξη.
Τότε που το χρυσάφι κατηφόριζε από το Δύσωρο με το χρυσοφόρο ποταμό τον Εχέδωρο (Γαλλικός) και η άφθονη ξυλεία του βουνού, χρησίμευε στην κατασκευή έργων αποστράγγισης.
Το όνομα της περιοχής των Κρουσίων αναφέρεται σύμφωνα με το Στράβωνα στο γιο του Μύγδονα, Κρούσιο.
"Από Κρουσίου του Μύγδονος υιού".
"Κρουσίς μοιρά της Μυγδονίας" προσθέτει ο Στεφ. Βυζάντιος.
Ο ιδρυτής της κριτικής ιστοριογραφίας, Θουκυδίδης συμπληρώνει "είχον δε τινάς ου πολλούς πελταστάς εκ της Κρουσίδος γης καλουμένης".(Θουκ. 2,77).
Στα παραπάνω αξίζει να κατατεθεί και η γνώμη του πατέρα της ιστορίας του Ηρόδοτου:΄"η χώρα τούτων Κρουσσαίη έτι και ες τόδε καλέεται".(Ηροδ. 7,123).
Ακόμη θα έπρεπε διευκρινιστικά να αναφέρουμε ότι η Κρουσίδα τα χρόνια εκείνα εκτεινόταν από το Αιναίο ακρωτήριο μέχρι την πόλη της Αντιγόνειας.
Στην εποχή που οι ελιές στα μέρη ετούτα καρποφορούσαν την άνοιξη, οι σοδειές από σύκα και σταφύλια ήταν άφθονες, τα βοσκοτόπια χλοερά και στων πυκνών δασών τις λόχμες έβρισκαν καταφύγιο άγρια ζώα.
Ήταν σε τούτα τα μέρη, που επιτέθηκαν νύχτα λιοντάρια στις καμήλες του Ξέρξη.
Τότε που το χρυσάφι κατηφόριζε από το Δύσωρο με το χρυσοφόρο ποταμό τον Εχέδωρο (Γαλλικός) και η άφθονη ξυλεία του βουνού, χρησίμευε στην κατασκευή έργων αποστράγγισης.
Το όνομα της περιοχής των Κρουσίων αναφέρεται σύμφωνα με το Στράβωνα στο γιο του Μύγδονα, Κρούσιο.
"Από Κρουσίου του Μύγδονος υιού".
"Κρουσίς μοιρά της Μυγδονίας" προσθέτει ο Στεφ. Βυζάντιος.
Ο ιδρυτής της κριτικής ιστοριογραφίας, Θουκυδίδης συμπληρώνει "είχον δε τινάς ου πολλούς πελταστάς εκ της Κρουσίδος γης καλουμένης".(Θουκ. 2,77).
Στα παραπάνω αξίζει να κατατεθεί και η γνώμη του πατέρα της ιστορίας του Ηρόδοτου:΄"η χώρα τούτων Κρουσσαίη έτι και ες τόδε καλέεται".(Ηροδ. 7,123).
Ακόμη θα έπρεπε διευκρινιστικά να αναφέρουμε ότι η Κρουσίδα τα χρόνια εκείνα εκτεινόταν από το Αιναίο ακρωτήριο μέχρι την πόλη της Αντιγόνειας.
Το όνομα της η Αντιγόνεια το οφείλει στον ιδρυτή της Αντίγονο Γονατά. Ήταν η μόνη πόλη μεταξύ Στόβων και Ευρωπού, σύμφωνα με τον Πλίνιο. Απλωνόταν σε περίοπτη γεωγραφική θέση, για να μπορεί να ελέγχει τις "Σιδηρές πόρτες", τη δίοδο δηλαδή από την Παιονία στη Μακεδονία.
Άλλη σημαντική πόλη στα χρόνια εκείνα ήταν η Φύσκα. Κατοικήθηκε σύμφωνα με το Θουκυδίδη (2.99.5) από έναν μικρό αριθμό Εορδαίων που εκδιώχθηκαν από την Εορδαία από τους Μακεδόνες. Επίσης ο Πτολεμαίος (3.13.36) την αναφέρει ως πόλη των Μυγδόνων, κείμενη πάνω σε λόφους που οι συντεταγμένες της, την έκαναν να ξεχωρίζει από άλλες πόλεις.
Μια άλλη εξίσου σπουδαία πόλη ήταν η Τέρπυλλος. Χτισμένη στη σημερινή της θέση, στο λόφο του Αγίου Γεωργίου, τοποθετείται σύμφωνα με τον Πτολεμαίο στα όρια της Μυγδονίας.
Η περιοχή των Κρουσίων στα προμακεδονικά και μακεδονικά χρόνια ήταν πλούσια σε υπέδαφος. Στις αρχές του Ε' αιώνα προσπόριζε στον Αλέξανδρο Α' ένα τάλαντο αργύρου καθημερινά, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο.
Άλλη σημαντική πόλη στα χρόνια εκείνα ήταν η Φύσκα. Κατοικήθηκε σύμφωνα με το Θουκυδίδη (2.99.5) από έναν μικρό αριθμό Εορδαίων που εκδιώχθηκαν από την Εορδαία από τους Μακεδόνες. Επίσης ο Πτολεμαίος (3.13.36) την αναφέρει ως πόλη των Μυγδόνων, κείμενη πάνω σε λόφους που οι συντεταγμένες της, την έκαναν να ξεχωρίζει από άλλες πόλεις.
Μια άλλη εξίσου σπουδαία πόλη ήταν η Τέρπυλλος. Χτισμένη στη σημερινή της θέση, στο λόφο του Αγίου Γεωργίου, τοποθετείται σύμφωνα με τον Πτολεμαίο στα όρια της Μυγδονίας.
Η περιοχή των Κρουσίων στα προμακεδονικά και μακεδονικά χρόνια ήταν πλούσια σε υπέδαφος. Στις αρχές του Ε' αιώνα προσπόριζε στον Αλέξανδρο Α' ένα τάλαντο αργύρου καθημερινά, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο.
Ο Εχέδωρος ποταμός που πηγάζει από τους πρόποδες του Δύσωρου όρους παρείχε στο Φίλιππο Β' και στον Αλέξανδρο Γ' χρυσό και άλλα μέταλλα όπως άργιλο και χαλκό. Ο Προκόπιος επαινούσε υπερβολικά το νερό του χρυσοφόρου ποταμού, Εχέδωρου.
Οι κάτοικοι της περιοχής Κρουσαίοι αποτελούσαν μια φυλετική ομάδα που πιθανόν σχετιζόταν με τους προμακεδονικούς πληθυσμούς της Μυγδονίας. Ήταν λαός ορεσίβιος, σκληραγωγημένος και σκληροτράχηλος που μπορούσε να εξουδετερώνει επιτιθέμενους εχθρούς.
Οι κάτοικοι της περιοχής Κρουσαίοι αποτελούσαν μια φυλετική ομάδα που πιθανόν σχετιζόταν με τους προμακεδονικούς πληθυσμούς της Μυγδονίας. Ήταν λαός ορεσίβιος, σκληραγωγημένος και σκληροτράχηλος που μπορούσε να εξουδετερώνει επιτιθέμενους εχθρούς.
Τα ευρήματα στο Παλατιανό και ιδίως το άγαλμα του νεαρού Διονύσου, αποδεικνύει πως τα θρησκευτικά έθιμα στην Γραστωνία ή Κρηστωνία ταίριαζαν με αυτά των Ελλήνων. Οι Γράστωνες ή Κρήστωνες υποστήριζαν πως κατάγονταν από το γιο του Μύγδονα, το Γράσπο.
Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο η περιοχή των Κρουσίων όπως και η ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας μπήκε στο στόχαστρο των Ρωμαίων για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος ήταν λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης και δεύτερος για την εκμετάλλευση του φυσικού και του ορυκτού της πλούτου. Άλλωστε και η Εγνατία οδός περνούσε μέσα από τη Μακεδονία, βόρεια της Θεσσαλονίκης, για τη διευκόλυνση στη διακίνηση των αγαθών.
Στη βυζαντινή περίοδο εγκαθίστανται στα μέρη αυτά όπως και στην υπόλοιπη Μακεδονία Βούλγαροι, ιδρύοντας το πρώτο βουλγαρικό κράτος (681-1021). Έχοντας επικεφαλής τον Κρούμο αρχικά και αργότερα το Συμεών, κατέστρεψαν συστηματικά τη Μακεδονία. Το ίδιο έπραξε και ο μετέπειτα αρχηγός τους, Σαμουήλ ώσπου ο Βασίλειος Β' Βουλγαροκτόνος πέτυχε εναντίον τους σπουδαία νίκη το 1014 στο Κλειδί (Σιδηρόκαστρο).
Γύρω στα 1370 μπαίνουν οι Τούρκοι στη Μακεδονία και εδραιώνουν την Οθωμανική κυριαρχία με τη μάχη του Κοσσυφοπεδίου.
Για τέσσερις αιώνες η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό.
Ύστερα από την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού ακολουθούν οι δύο βαλκανικοί πόλεμοι 1912-13.Στον πρώτο νικούνται οι Τούρκοι και στο δεύτερο οι Βούλγαροι ύστερα από κοινή δράση Ελλάδας και Σερβίας και η περιοχή αυτή εντάσσεται έκτοτε στα όρια της Ελληνικής επικράτειας.
Μικρασιατική καταστροφή. Έτος 1922. Όσοι Ρωμιοί Πόντιοι κυρίως γλίτωσαν από το μαχαίρι του αποθηριωμένου Ασιάτη και από τα τάγματα εργασίας, έφτασαν και έπεσαν στην ποδιά της φτωχής μάνας γης, στα ημιορεινά και ορεινά χωριά της περιοχής μας.
Κουβαλώντας στις ισχνές τους πλάτες, οι πρόσφυγες, ανοιχτές πληγές και θύμησες ανεξίτηλες, κουβαριασμένες όλες κι όλες σ' έναν μπόγο, όσοι επέζησαν τη γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού, ήρθαν και ριζοβόλησαν στα ριζά των Κρουσίων.
Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο η περιοχή των Κρουσίων όπως και η ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας μπήκε στο στόχαστρο των Ρωμαίων για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος ήταν λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης και δεύτερος για την εκμετάλλευση του φυσικού και του ορυκτού της πλούτου. Άλλωστε και η Εγνατία οδός περνούσε μέσα από τη Μακεδονία, βόρεια της Θεσσαλονίκης, για τη διευκόλυνση στη διακίνηση των αγαθών.
Στη βυζαντινή περίοδο εγκαθίστανται στα μέρη αυτά όπως και στην υπόλοιπη Μακεδονία Βούλγαροι, ιδρύοντας το πρώτο βουλγαρικό κράτος (681-1021). Έχοντας επικεφαλής τον Κρούμο αρχικά και αργότερα το Συμεών, κατέστρεψαν συστηματικά τη Μακεδονία. Το ίδιο έπραξε και ο μετέπειτα αρχηγός τους, Σαμουήλ ώσπου ο Βασίλειος Β' Βουλγαροκτόνος πέτυχε εναντίον τους σπουδαία νίκη το 1014 στο Κλειδί (Σιδηρόκαστρο).
Γύρω στα 1370 μπαίνουν οι Τούρκοι στη Μακεδονία και εδραιώνουν την Οθωμανική κυριαρχία με τη μάχη του Κοσσυφοπεδίου.
Για τέσσερις αιώνες η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό.
Ύστερα από την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού ακολουθούν οι δύο βαλκανικοί πόλεμοι 1912-13.Στον πρώτο νικούνται οι Τούρκοι και στο δεύτερο οι Βούλγαροι ύστερα από κοινή δράση Ελλάδας και Σερβίας και η περιοχή αυτή εντάσσεται έκτοτε στα όρια της Ελληνικής επικράτειας.
Μικρασιατική καταστροφή. Έτος 1922. Όσοι Ρωμιοί Πόντιοι κυρίως γλίτωσαν από το μαχαίρι του αποθηριωμένου Ασιάτη και από τα τάγματα εργασίας, έφτασαν και έπεσαν στην ποδιά της φτωχής μάνας γης, στα ημιορεινά και ορεινά χωριά της περιοχής μας.
Κουβαλώντας στις ισχνές τους πλάτες, οι πρόσφυγες, ανοιχτές πληγές και θύμησες ανεξίτηλες, κουβαριασμένες όλες κι όλες σ' έναν μπόγο, όσοι επέζησαν τη γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού, ήρθαν και ριζοβόλησαν στα ριζά των Κρουσίων.
Ξεχέρσωσαν τη γη, μάζεψαν αγκάθια και λιθάρια, την πότισαν με αίμα, δάκρυ και ιδρώτα. Την έκαμαν χωράφι. Γίναν οργοτόμοι και φυτευτάδες. Σαν δουλεύανε, τα μεσημέρια έχοντας το χέρι αντήλιο, κάτω από το φλογισμένο ήλιο που τρεμόπαιζε πάνω στις βελονιές των πεύκων, στο ασήμι της λεύκας και στα σπασμένα αγάλματα του Παλατιανού, με πρόσωπα ηλιοστράγγιστα χωμένα μέσα σε χαίνουσες ρυτίδες, έγιναν χτίστες και μάστοροι. Τα σπίτια άρχισαν σιγά-σιγά να φαίνονται.
Η κοινωνική ζωή του τόπου μας, μεγάλωσε σε διάσταση από την επίδραση του προσφυγικού στοιχείου.
Τραντέλλενες που εκαμίνευσαν τον Ελληνισμό σε ξένα χώματα, βρήκαν ελπίδα στη φιλόξενη γη, που λέγεται πατρίδα.
Έκαμαν την τραγωδία τους, τραγούδι, ν' αντιλαλεί στις ρεματιές και τις πλαγιές.
Μονάκριβη τους περιουσία η μνήμη.-
Μονάκριβη τους περιουσία η μνήμη.-
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Διαβάστε επίσης:
ΟΙ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ Έλληνες του Μοναστηρίου (Βιτώλειον–Μπιτόλια)
H ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.