5. Τάγμα των Τευτόνων Ιπποτών:

ΑΣΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ  ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ  ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ  

ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ  ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ ΟΛΙΓΑΡΚΕΙΑ

Οι Τεύτονες Ιππότες υπήρξαν πρωταγωνιστές μιας από τις πιο συναρπαστικές περιπέτειες της μεσαιωνικής και όχι μόνον Ιστορίας.

 Το Κράτος των Τευτόνων Ιπποτών (γερμ. Deutschordensstaat, 
Ordensstaat ή Deutschordensland) ονομαζόταν κατά τον Μεσαίωνα  η περιοχή της Βαλτικής που κατοικούσαν οι Τεύτονες  (Γερμανοί) Ιππότες.

Η περιοχή που κάλυπτε συνέπιπτε σχεδόν με τα εδάφη της κατοπινής  

Ανατολικής Πρωσίας,  της Εσθονίας, της Λεττονίας και τμημάτων της  

σημερινής  Πολωνίας και  Λιθουανίας.

 Το Κράτος των Τευτόνων Ιπποτών το 1410

Οι Τεύτονες Ιππότες, το καθαρά Γερμανικό τάγμα, είχε την καταγωγή τους στους Ναΐτες Ιππότες , ωστόσο η αφορμή για τη δημιουργία του ήταν παρόμοια με αυτή των Ιωαννιτών:  το τάγμα δημιουργήθηκε αρχικά την περίοδο της Γ' Σταυροφορίας ως προσωπικό ενός νοσοκομείου που στήθηκε από Γερμανούς έμπορους και προσκυνητές στην Άκρα, για να προσφέρει υπηρεσίες περίθαλψης και ξεκούρασης στους τραυματίες και ταλαιπωρημένους Γερμανούς που μετείχαν στην πολιορκία της πόλης. Με την κατάληψη της Άκρας, οι ιδρυτές του νέου Ξενώνα έλαβαν μια μόνιμη περιοχή στην Άκρα (το αρχικό πρόχειρο κτίσμα είχε στηθεί έξω από την πόλη στο στρατόπεδο των πολιορκητών) και υπό την κηδεμονία του δούκα Φρειδερίκου της Σουαβίας, άρχισαν να οργανώνονται σε κανονικό ιπποτικό τάγμα, το οποίο αναγνωρίστηκε σε χρόνο ρεκόρ αφού μόλις την επόμενη χρονιά ο πάπας αναγνώρισε το τάγμα ως ecclesiae Santa Mariae Hiersolymitanae Theutonicorum fratrum, αλλά στρατιωτικό-ιπποτικό τάγμα έγινε 7 χρόνια αργότερα, ακολουθώντας το παράδειγμα των Ναιτών, με τους οποίους διατηρούσαν στενούς δεσμούς και συνέχισαν να διατηρούν και στα επόμενα χρόνια. Το όνομα του τάγματος μετά τη στρατικοποίηση του (1198) διαμορφώθηκε σε Ordo domus Sancta Maria Τheutonicorum Ierosolimatanorum, δηλαδή "Τάγμα του γερμανικού οίκου (νοσοκομείου) της Αγίας Μαρίας των Ιεροσολύμων". Λόγω του ότι ήταν εθνικό τάγμα, δηλαδή αφορούσε μόνο στους Γερμανούς, σύντομα αναφερόταν απλώς ως "γερμανικό τάγμα", Deutscher Orden στη γλώσσα των Τευτόνων (η λέξη "τεύτονας" είναι απλώς το όνομα των Γερμανών στη γλώσσα τους - Deutscher = γερμανικό).

 Το έμβλημα του τάγματος

 ΤΕΥΤΩΝ  ΙΠΠΟΤΗΣ - ΜΟΝΑΧΟΣ

Η  ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ  ΖΩΗ  ΤΩΝ  ΙΠΠΟΤΩΝ

Στη προσπάθειά τους να καταπολεμήσουν τα πάθη τους, τα μέλη του τάγματος υποβάλλονταν σε αυστηρό καθεστώς πειθαρχίας και αυταπάρνησης. Κάθε υποψήφιος μοναχός – στρατιώτης   ασκούνταν να δαμάσει τους σαρκικούς του πειρασμούς: διάλεγε την ομορφότερη κοπέλα που μπορούσε να βρει και κοιμόταν μαζί της επί έναν ολόκληρο χρόνο, χωρίς να την αγγίξει.

Τα μέλη του τάγματος δεν είχαν ιδιοκτησία. Δέχονταν ένα σπαθί και πανοπλία, ένα παντελόνι, δύο ζευγάρια μπότες, ένα χιτώνα, ένα στρώμα, μια κουβέρτα, μια σύνοψη προσευχών κι ένα μαχαίρι, αλλά όλα αυτά, όπως και τα άλογα που μπορούσαν να έχουν, ανήκαν στο τάγμα.

Απαγορευόταν η συναναστροφή με λαϊκούς, ενώ έπρεπε να παραμένουν σιωπηλοί στα γεύματα, τον κοιτώνα, κατά την πορεία και στο αποχωρητήριο. Δεν τους επιτρέπονταν οι κονταρομαχίες, παρά μόνο το κυνήγι ζώων, όπως του λύκου, της αρκούδας  και  του λύγκα, χωρίς  ωστόσο  την  βοήθεια  

λαγωνικών.  Η μόνη επιτρεπτή ψυχαγωγία ήταν η ξυλογλυπτική. Τα μαλλιά έπρεπε να είναι κοντά, αλλά οι γενειάδες επιτρέπονταν.

Απαγορευόταν η κατανάλωση κρέατος στη διάρκεια της Σαρακοστής, κατά το μεγαλύτερο μέρος του Νοεμβρίου και του Δεκεμβρίου, τις 20 ειδικές μέρες νηστείας, καθώς και κάθε Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο, όλο τον  χρόνο.  Έπρεπε, επίσης, να σηκώνονται τέσσερις φορές μέσα στη νύχτα για να συμμετάσχουν σε ακολουθίες.

ΑΥΤΟΜΑΣΤΙΓΩΜΑ  ΣΑΝ  ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ

Τις  Παρασκευές  υποβάλλονταν  σε  αυτό-μαστίγωμα, ώσπου το σώμα τους να ματώσει,  ακριβώς  όπως  οι  Σπαρτιάτες  μπροστά  στο  άγαλμα  

της  Ορθίας Αρτέμιδος.

Κοιμόντουσαν με το πουκάμισο, το παντελόνι, τις μπότες και το ξίφος στο χέρι. Καθημερινά  ήταν  τα  προγράμματα  για  την  σωματική,  πολεμική  και 

ψυχοπνευματική  τους  βελτίωση.  Έτσι  αντιλαμβάνονταν  οι  Γερμανοί  -  και  

οι αυθεντικοί  Έλληνες  -  τον  μοναχισμό:  ασκητισμός  με  το  όπλο  στο  χέρι. 

Το τάγμα εξακολουθεί να υφίσταται, μέχρι σήμερα.-

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

Διαβάστε επίσης: 

Παγκόσμια παραδείγματα στρατιωτικής αρετής

1. Η πολεμική αρετή των Αχαιών – Οι Μυρμιδόνες.

2. Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ

3. Μακεδονική  φάλαγγα 

4.   Ρωμαϊκές  Λεγεώνες