1. Η πολεμική αρετή των Αχαιών – Οι Μυρμιδόνες.

Διαβάστε:  Παγκόσμια  παραδείγματα  στρατιωτικής  αρετής

ΔΥΝΑΜΗ ΟΡΜΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΙΠΠΟΤΙΚΟΤΗΤΑ  

ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ  ΓΕΝΝΑΙΟΤΗΤΑ  ΤΙΜΗ

Ο  ΑΧΙΛΛΕΥΣ

Ο  Όμηρος  κάνει   504  αναφορές  στο  πρόσωπό  του  Αχιλλέα  και  το  όνομά  του  συνοδεύεται από πολλά  επίθετα.

Ο  Αχιλλέας  είναι:  Δίος,  φίλος  Διός,  διογενής, ποδάρκης,  πόδας  ωκύς,  

ποδώκης, θεοείκελος (θεόμορφος), Πηλείων, Πηλείδης, Αιακίδης. Το κυρίαρχο 

γνώρισμα – επίθετο, που συνοδεύει το όνομά  του για  71  φορές, αναφέρεται  

στην ταχύτητά  του.

 Ο  Μυρμιδόνας  Αχαιός  Αχιλλεύς  ενσαρκώνει το  ηρωικό  ιδεώδες  του  
Ελληνικού λαού,  τον  άνθρωπο  που  επιλέγει την  σύντομη  και  ένδοξη  ζωή, ενώ  περιφρονεί την  μακρά - ήσυχη  και  άδοξη  ζωή.

ΑΙΕΝ  ΑΙΡΙΣΤΕΥΕΙΝ  ΚΑΙ  ΥΠΕΙΡΟΧΟΝ  ΕΜΜΕΝΑΙ  ΑΛΛΩΝ 

Έτσι  η  τιμή, το  θάρρος,  η ανδρεία, η γενναιότητα, η  περιφρόνηση  προς  τον  θάνατο, η υπόληψη, ο σεβασμός  από  την  κοινωνική ομάδα, η  υπεράσπιση  της  προσωπικής  τιμής  του, (από  εχθρούς  και  φίλους) είναι οι  υψηλές  αρετές  που  εκπροσωπεί  η  παρουσία  του Αχιλλέα.

ΑΝΑΠΑΡ. P. CONNOLLY

Οι Μυρμιδόνες ήταν αρχαίος πολεμικός λαός που κατοικούσε, σύμφωνα με τον Όμηρο, τη σημερινή Θεσσαλία  και ήταν υπήκοοι του Αχιλλέα.

Σύμφωνα με άλλη παράδοση, οι Μυρμιδόνες ήταν κάτοικοι της Αίγινας.  Αυτοί δημιουργήθηκαν από το Δία, μεταμορφώνοντας σε ανθρώπους τα μυρμήγκια του νησιού, για να μην είναι μόνος εκεί ο γιος του Αιακός και  χωρίς  υπηκόους. Το μεταξύ της νοτίου Θεσσαλίας και του ποταμού Σπερχειού τμήμα της σημερινής Φθιώτιδος ονομαζόταν Αχαΐα Φθιώτις. Έλαβε το όνομα του Φθίου, γιου του Ποσειδώνα και της Λάρισας που ήταν κόρη του Πελασγού (γενάρχου των Πελασγών). Υπάρχουν αρκετά στοιχεία για προϊστορικές μετακινήσεις πληθυσμών από την Αχαΐα Φθιώτιδα και την ευρύτερη περιοχή γύρω από την Όθρυ προς τις νοτιότερες περιοχές και αντιστρόφως, κάποιοι μύθοι μαρτυρούν τέτοιες μετακινήσεις πληθυσμών.

Οι κάτοικοι της «εριβώλου Φθίης», ήταν γνωστοί ως Μυρμιδόνες, Αχαιοί και Έλληνες (ως κάτοικοι της Ελλάδας, πόλης που ίδρυσε ο Έλλην, ο γιος του Δευκαλίωνα και της Πύρας).

Κάποτε με τα καμώματα του Δία εξαγριώνεται η  Ήρα και τιμωρεί την περιοχή με ξηρασία και στέλνει νερόφιδα που εξοντώνουν τον πληθυσμό. Μένει μόνον ο Αιακός που απογοητευμένος και μόνος παρακαλεί θερμά το Δία να στείλει στο νησί νέους κατοίκους. Έτσι ο Δίας μεταμορφώνει σε ανθρώπους τα μυρμήγκια που κατεβαίνουν από την ιερή βελανιδιά, στην συνέχεια βρέχει και έτσι τελειώνει η «Αιάκειος ξηρασία» και τέλος εξαφανίζονται τα νερόφιδα. Έτσι δημιουργήθηκαν οι «Μυρμιδόνες».

Εκτός από την  Αιάκειο περίοδο ξηρασίας από τη Μυκηναϊκή Εποχή και μετά, έχουν καταγραφεί αρκετές, όπως:

η Ξηρασία Φορονέως,  ίσως ήταν η παλαιότερη,

η Ξηρασία Ερεχθέως,  

η Ξηρασία Δαναού – αφού γύρισε από την Αίγυπτο – λόγω οργής Ποσειδώνα,

η Ξηρασία Αγοράς τον 8ο αιώνα π.Χ. , γι΄ αυτό υπάρχουν Ιερά  αφιερωμένα στον Όμβριο Δία (Αίγινα Αίγινα, Ακρόπολη, Υμηττό).

ΟΙ  ΠΟΛΕΜΙΚΟΙ  ΑΧΑΙΟΙ

Οι  Αχαιοί ήταν μία κοινωνία προσανατολισμένη στον πόλεμο.

 Tα πολυάριθμα αρχεία που έχουμε βρει και έχουμε διαβάσει, πινακίδες γραμμένες στη Γραμμική B' γραφή (ένα συλλαβικό σύστημα γραφής) αφορούν και σε υποθέσεις που έχουν να κάνουν με τον πόλεμο: κατάλογοι όπλων, εξοπλισμού, αλόγων, (χρησιμοποιούνταν κυρίως για να έλκουν άρματα), που ήταν δημοφιλή μεταξύ των Μυκηναίων πολεμιστών της ανώτερης τάξης, τροφίμων για τους στρατιώτες, αλλά και αγαθών που προορίζονται για εμπόριο, για τη διατροφή του πληθυσμού.  Οι καταγραφές των Μυκηναίων  είναι λεπτομερείς και θυμίζουν έντονα τις αντίστοιχες αρχειακές καταγραφές των Xετταίων και άλλων λαών της εγγύς  Aνατολής.

Mια κοινωνία που είχε στην κορυφή μία τάξη πάνοπλων πολεμιστών, υπό την κυριαρχία ενός ηγεμόνα, τον τίτλο του οποίου οι πινακίδες της Γραμμικής B' αποδίδουν ως wanax, ο άναξ των μετέπειτα ελληνικών πηγών. O ηγεμόνας αυτός - που είναι δείγμα ενός οργανωμένου, συγκεντρωτικού συστήματος εξουσίας - είναι ιδιαίτερα πλούσιος και ζει σε μία περιτειχισμένη ακρόπολη, που σε ορισμένες περιπτώσεις (Mυκήνες, Tίρυνθα) είναι ένα εντυπωσιακό φρούριο, ακόμη και με τις προδιαγραφές  μεταγενέστερων εποχών.

Η  μυκηναϊκή  τέχνη αντικατοπτρίζει αυτήν την εικόνα της πολεμοχαρούς πατριαρχικής, αλλά οργανωμένης με αυστηρά γραφειοκρατικό τρόπο, κοινωνίας. 

Σκηνές κυνηγιού, μάχης, πολεμιστές, άλογα, άρματα αποτελούν κοινά θέματα στη μυκηναϊκή τέχνη, που αντικατοπτρίζει το χαρακτήρα του λαού που την παρήγαγε και τις προτεραιότητες  που  είχε  στην  καθημερινή  ζωή  του  αυτός ο λαός: τους πολεμικούς  αγώνες,  την  αναμέτρηση, την  σωματική  και  

πνευματική  υπεροχή, το

ΑΙΕΝ  ΑΙΡΙΣΤΕΥΕΙΝ.-   

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ