Του Άγη Βερούτη
Αν αυτοί είναι 300.000 περισσότεροι από όσοι χρειάζονται, ή 400.000 περισσότεροι από όσοι χρειάζονται μπορεί να το δείξει μια εμπεριστατωμένη ανάλυση.
Παραμένει αδιαμφισβήτητο όμως, ανεξάρτητα της οδού "τρουπώματος" στην αργομισθία, ότι η Μεσαία τάξη αργοπεθαίνει για να συντηρήσει αργόμισθους στο δημόσιο, και 50άρες συνταξιούχες με ανήλικο τέκνο.
Αυτό πρέπει να πάψει. Πρέπει ένας μεγάλος αριθμός συμπατριωτών μας που εισπράττουν πρόσοδο της ψήφου τους να πάψουν να το εισπράττουν, όχι μόνο διότι δεν έχει πια ο Ελληνικός Λαός να τους το πληρώνει αλλά και γιατί αντίκειται σε κάθε λογική κοινωνικής νομιμότητας.
Ακόμη και αν δεχθούμε το 667.000 του κ. Πάγκαλου, που ο ίδιος είπε ότι δεν περιέχει στοιχεία από τους μισούς δήμους, διότι απλά δεν τα έστειλαν, ο αριθμός είναι αστρονομικός για τις υπηρεσίες που λαμβάνουμε ως πολίτες.
Στην πολιτεία της Μινεσσότα, με πληθυσμό +9 εκατομμύρια κατοίκους, ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων είναι 50.000 (πενήντα χιλιάδες).
Αν αφαιρέσουμε τους 120.000 των ενόπλων δυνάμεων, 50.000 του συστήματος δημόσιας υγείας, και 17.000 του ΥΠΟΙΚ μένουν 480.000 δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα (για το ίδιο μέτρο), χωρίς μάλιστα να προσμετρήσουμε ούτε τους ΔΕΚΟτζήδες ούτε τους υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου στις έξι (6) ΑΕ που διαθέτει μεσοσταθμικά ο κάθε δήμος.
Με άλλα λόγια, οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι ακόμη και 2 φορές πιο παραγωγικοί από τους δικούς μας αν είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι της Μινεσσότα, πάλι έχουμε πάνω από τετραπλάσιους από όσους χρειαζόμαστε έστω και με το 1/2 της παραγωγικότητας.
Το κακό με τους αριθμούς είναι ότι δεν επιδέχονται ερμηνείας: είναι αυτοί που είναι.
http://logia-starata.blogspot.gr
Οι μεγαλοδημοσιογράφοι, Χαρδαβέλας, Χατζηνικολάου, Ευαγγελάτος και λοιποί, να μην τους χαρακτηρίσω διότι δεν έχω όρεξη σήμερα να βρίσω, που προτρέπουν τον Ελληνικό λαό να επαναστατήσει στις πλατείες, που το μόνο που θεωρούν ότι θα μπορούν για πολύ ακόμη να ξεγελούν τους Έλληνες πολίτες με τα ψήγματα της κατόπιν εορτής ενημέρωσης, γιατί δεν κάνουν επιτέλους ένα σοβαρό ρεπορτάζ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να αντισταθούμε στην γλοιώδη ενημέρωση τους κι έπειτα να αρχίσουμε να μιλάμε για επαναστάσεις!
Πως μου διέφυγε ο Τριανταφυλλόπουλος...; τόση η απέχθεια μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω την εντύπωση ότι το συγκεκριμένο άρθρο δεν απεικονίζει την πραγματικότητα, την οποία βιώνουμε, διότι ακολουθεί το γνωστό, χιλιοειπωμένο και σαθρό επιχείρημα των κυβερνώντων, ότι δηλαδή για την οικονομική καταστροφή της πατρίδος μας ευθύνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι. Και βεβαίως εκείνοι το κάνουν, με σκοπό να αποπροσανατολίσουν τον Ελληνικό λαό και να τον κάνουν να στρέφει την προσοχή του σε ανύπαρκτες αιτίες και όχι στην δική τους προδοτική συμπεριφορά, όμως όσοι εξ ημών αναπαράγουν το «επιχείρημα» αυτό, μάλλον δεν προσφέρουν καλή υπηρεσία στα κοινά πράγματα. Για να μην θεωρηθώ ότι θεωρητικολογώ στο θέμα, αναφέρω τα ακόλουθα επιχειρήματα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ) Η Ελλάδα δεν έχει αναλογικά τους περισσοτέρους υπαλλήλους από τις αντίστοιχες χώρες της Ευρώπης. Μόνον που εκεί με τον όρο δημόσιοι υπάλληλοι δεν νοούνται οι υπάλληλοι των δήμων, αλλά οι υπάλληλοι της κεντρικής διοίκησης. Ένα απλό παράδειγμα στην κατεύθυνση αυτή, το οποίο ο ίδιος γνωρίζω, είναι το εξής: Ο Δήμος του Μάλμε της Σουηδίας αριθμεί πληθυσμό περίπου 280.000 κατοίκων και έχει εν ενεργεία 27.000 περίπου δημοτικούς υπαλλήλους, κατά την πληροφόρηση την οποία μας έδωσαν οι ίδιοι οι Σουηδοί δημοτικοί αξιωματούχοι. Στους υπαλλήλους αυτούς δεν συμπεριλαμβάνονται οι απασχολούμενοι και τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και της κεντρικής διοίκησης. Κάντε λοιπόν μία αναγωγή με τον δικό μας πληθυσμό και βγάλτε τα συμπεράσματά σας, αν το υπεράριθμο των Ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων αληθεύει ή όχι!!
Β) Η παραγωγικότητα του δημοσίου υπαλλήλου είναι ανάλογη της παραγωγικότητας του ιδιωτικού τομέα. Και οι δύο τομείς πάσχουν. Πάρτε για παράδειγμα την παραγωγή των τελευταίων χρόνων που έχει να επιδείξει ο ιδιωτικός τομέας, τόσο πρωτογενώς, όσο και στην μεταποίηση. Η πληθώρα των εισαγωγών και οι ελάχιστες εξαγωγές, είναι αψευδείς μάρτυρες του φαινομένου.
Γ) Κατηγορείται ο δημόσιος τομέας για διαφθορά. Δεν θα διαφωνήσω επ’ αυτού και μάλιστα θα τονίσω ιδιαίτερα το φαινόμενο. Όμως πέστε μου, πως μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει το φαινόμενο των τιμών στα είδη που παρέχουν οι ιδιώτες, αν όχι διαφθορά και κλοπή των εισοδημάτων των συμπολιτών τους; Πως επίσης μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς το φαινόμενο ότι, όσο τουλάχιστον εγώ ζω, οι δημόσιοι υπάλληλοι χαρακτηρίζονται ως οι πλουσιότεροι πολίτες από τα δεδηλωμένα εισοδήματά τους, ενώ ελεύθεροι επαγγελματίες, έμποροι, βιοτέχνες, βιομήχανοι, εισοδηματίες, αυτοαπασχολούμενοι και λοιποί ιδιώτες, είναι μονίμως οι φτωχότεροι Έλληνες; Ή μήπως σας διαφεύγει ότι ποσοστό άνω του 64% των εσόδων του κράτους συλλέγεται διαχρονικά από τους μισθωτούς, οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι δημόσιοι υπάλληλοι!! Πως εσείς θα χαρακτηρίζατε αυτό το φαινόμενο, αν όχι διαφθορά και σήψη;
Θα είχα να αναφέρω και πολλά άλλα, όμως δια να μην μακρηγορώ άλλο, θα πω εν κατακλείδι, ότι καμία από τις κοινωνικές τάξεις δεν περισσεύει στην Ελλάδα. Όλες είναι πολύτιμες και επιτελούν το δικό τους μοναδικό έργο. Τα νοσηρά φαινόμενα και η αναποτελεσματικότητα της Ελληνικής διοίκησης και οικονομίας, οφείλεται στην γενική αναλγησία, την σήψη και τον έντονο ατομικισμό, τα οποία έσπειραν και καλλιέργησαν έντεχνα οι άφρονες διοικούντες, τις τελευταίες δεκαετίες στο σώμα ολόκληρου του λαού μας και δεν είναι ίδιον μόνον ενός τμήματός του. Δεν συντηρεί λοιπόν κανένας κανέναν, η μάλλον όλοι μας συντηρούμε μονίμως τους επικυρίαρχους και τους «έξυπνους» σε όλους τους τομείς και όσοι θέλουν να καταθέτουν δημοσίως το αντίθετο, θα πρέπει να το αποδεικνύουν με ισχυρά επιχειρήματα και όχι με αμφίβολα στοιχεία.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ.
Σαφώς και για την οικονομική καταστροφή της πατρίδος μας δεν ευθύνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι και η αναπαραγωγή ειδήσεων με ανακριβή στοιχεία που ενδεχομένως υποκρύπτουν και σκοπιμότητα είναι απαράδεκτη και συγκαταλέγω και τον εαυτό μου σε αυτήν την κατηγορία καθώς δημοσίευσα με την σειρά ένα θέμα χωρίς να το εξετάσω όσο θα έπρεπε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντας το σχόλιο σου συνειδητοποίησα ότι το άρθρο εκτός των άλλων είναι και ελλιπές, πρώτον, διότι αναφέρεται στους τομείς των Ενόπλων δυνάμεων και της Δημόσιας Υγείας, θα προσθέσω και της Παιδείας, κ.α. οι οποίοι πάσχουν από προσωπικό.
και δεύτερον πρέπει να διερευνηθεί ένα θέμα μείζονος σημασίας, το οποίο προσπερνούν κυβερνώντες και δημοσιογράφοι και αφορά τους πραγματικά αργόμισθους του δημοσίου, οι οποίοι έχουν διορισθεί εδώ και ένα-δυο χρόνια και δεν έχουν παρουσιαστεί ποτέ στην υπηρεσία στην οποία διορίσθηκαν. Παλαιότερα είχε γίνει γνωστό αυτό το φαινόμενο.Οι πρόσφατοι όμως διορισμοί επί εποχής σκληρών οικονομικών μέτρων όταν απειλούνται να απολυθούν γύρω στους 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι τουλάχιστον, είναι ένα θέμα που δεν το αγγίζει κανείς.
Αν εξαιρέσουμε το Α επιχείρημα σου, για το οποίο δεν είχα γνώση, δυστυχώς, παρόμοιες σκέψεις κάνω κι εγώ και πολύ φοβάμαι ότι αυτά τα φαινόμενα είναι πολύ δύσκολο να παταχθούν καθώς το πρόβλημα δεν έγκειται απλώς στην διαχείριση αλλά στην νοοτροπία.
Εγώ σε ευχαριστώ Μεγιστία.