ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ: "ΝΑΙ, ΕΙΜΑΙ ΦΑΣΙΣΤΑΣ". ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ ΦΑΣΙΣΤΑΣ

ΣΥΝΘΕΤΗΣ  ΑΚΗΣ  ΠΑΝΟΥ:  "ΝΑΙ,  ΕΙΜΑΙ  ΦΑΣΙΣΤΑΣ".

Άκης Πάνου, ο αυθεντικότερος  Έλληνας λαϊκός συνθέτης.

 ΕΙΣ  ΑΙΩΝΙΑ  ΜΝΗΜΗ
 Μεγαλώνει ξυπόλητος, κλωτσάει μπάλες από κουρέλια, σκοντάφτει σε πέτρες και σηκώνεται. "Φτάνει" μέχρι το Δημοτικό και από τότε, αρχίζει η μεγάλη μόρφωση του. Όσοι θα τον γνωρίσουν, θα ομολογήσουν ότι καθηγητής Πανεπιστημίου, δεν τα έβγαζε πέρα μαζί του.  Ο Άκης Πάνου, θα κάνει πάνω από 20 δουλειές. Θα σκαλίσει "ιστορίες" πάνω σε όστρακα, σίδερο και μουσικά όργανα, θα ανέβει πάνω από 20 σκαλοπάτια, χτίζοντας σε κάθε ένα από αυτά την μουσική ιδιοφυία του. Ήταν δεκατριών χρονών, όταν άρχισε να παίζει κιθάρα σε μια ταβέρνα στο Κουκάκι, με πληρωμή ένα πιάτο φαγητό.  Ο λαϊκός φιλόσοφος που σκάρωνε θαύματα με τις πιο απλές λέξεις.  Ο άνθρωπος που δεν πέρασε ούτε μια φορά έξω από ωδείο, έμελλε να γίνει δάσκαλος για όσους θα βρουν το κουράγιο να ακουμπήσουν με σεβασμό, το ελληνικό τραγούδι. Με περίσσια μαγκιά αλλά και τρυφερότητα, έδινε στα τραγούδια τον πόνο και την απώλεια, τον έρωτα και την καταστροφή. Αγαπούσε να μπλέκεται με γυναίκες. Ερωτεύτηκε με πάθος τη γυναίκα της ζωής του Δήμητρα και παντρεύτηκε μετά από χρόνια συμβίωσης την Άννα. Έφτιαξε την οικογένεια που ονειρευόταν και που μετατράπηκε στον πιο σκληρό εφιάλτη του.  

Ο Αθανάσιος-Δημήτριος Πάνου, ένας απ’ τους σημαντικότερους τραγουδοποιούς και  μουσικούς  του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα.  Πολιτικά  δήλωνε  «φασίστας», εθνικιστής,  φίλος του θεσμού της Βασιλείας, του καθεστώτος της 21ης  Απριλίου και του Γεωργίου  Παπαδόπουλου.  Γεννήθηκε  το   1933 στην περιοχή Χαροκόπου στο σημερινό Δήμο Καλλιθέας στο Νομό Αττικής και πέθανε από καρκίνο στο πάγκρεας το  2000, στο νοσοκομείο «Ευγενίδειο Θεραπευτήριο» στην Αθήνα. Η κηδεία και η ταφή του έγιναν, με την οικονομική φροντίδα του Στέλιου Ελληνιάδη, στις  10  Απριλίου  2000 στο Κοιμητήριο Καλλιθέας.

Παντρεύτηκε το 1954 με την Δήμητρα Γκιόκα με την οποία γνωρίστηκαν το 1950 και συζούσαν τέσσερα χρόνια. Το 1993 παντρεύτηκε με την Άννα Μπακιρτζή-Πάνου με την οποία συζούσαν πολλά χρόνια πριν το γάμο τους και απέκτησαν τέσσερα παιδιά, την Ελευθερία το 1978, τον Στέφανο το 1982 και τους δίδυμους Αθανάσιο-Δημήτριο και Ευάγγελο το 1984. Γονείς του ήταν ο Στέφανος Πάνου και η Ελευθερία Σακελλαρίδη-Πάνου, η οποία ήταν γεννημένη στον Πειραιά με καταγωγή από την Καλαμάτα, από την πλευρά του πατέρα της και από το Κρανίδι, από την πλευρά της μητέρας της, ενώ είχε μεγαλώσει στην Τσουλήθρα, στην Τερψιθέα. Η οικογένεια Πάνου ήταν πολύτεκνη, ο πατέρας του εργάζονταν στη Βασιλική φρουρά κι αργότερα ήταν γραμματέας στο 15o Στρατιωτικό νοσοκομείο και ο Άκης είχε ένα μεγαλύτερο αδελφό, το Βαγγέλη που σκοτώθηκε το 1948 σε ηλικία 20 χρονών, πέφτοντας από το τραμ το οποίο τον κομμάτιασε, καθώς και τρεις αδερφές. Μεγάλωσε σε σπίτι στην οδό Αγίων πάντων στου Χαροκόπου στο σημερινό δήμο της Καλλιθέας του Νομού Αττικής και σε ηλικία δύο ετών αρρώστησε από διφθερίτιδα, ενώ εγκατέλειψε το σχολείο πριν ολοκληρώσει τα μαθήματα του Δημοτικού, έτσι το επίπεδο των γνώσεων του περιορίστηκε στην ανάγνωση και τη γραφή.

Ανέλυε τα πράγματα με μεγάλη και ανατρεπτική δύναμη σκέψεως, όμως ήταν και βαθιά απαισιόδοξος. Πρωτοδημοσίευσε στίχους του τον Οκτώβριο του 1954 στο περιοδικό «Ναυτική Ελλάδα». Είχε ηχογραφήσει περισσότερα από 200 τραγούδια, ενώ περισσότερα από 800 παρέμειναν ακυκλοφόρητα. Υπήρξε αυτοδίδακτος μουσικός με πηγαίο και χαρισματικό ταλέντο, έφεση στη στιχουργική και αιχμηρή πένα, ενδοσκοπική και αναλυτική ματιά, στοιχεία που τον κατέστησαν μοναδικό και τον κατέταξαν στους κορυφαίους του ελληνικού τραγουδιού. Συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως ο Πρόδρομος Τσαουσάκης, η Γιώτα Λύδια, ο Πάνος Γαβαλάς, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Μιχάλης Μενιδιάτης, Χαρούλα Λαμπράκη, ο Στράτος Διονυσίου, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Γιώργος Χατζηαντωνίου, η Βούλα Γκίκα, η Μαρινέλλα, ο Γιώργος Μαρίνος, ο Δημήτρης Μητροπάνος, η Πόλυ Πάνου, ο Τόλης Βοσκόπουλος και άλλοι.

Η  πνευματική κληρονομιά του Άκη Πάνου, την αποτελούν περισσότερες από τρεις χιλιάδες μουσικές δημιουργίες του που γράφτηκαν πριν, κατά τη διάρκεια της ζωής του στη φυλακή, αλλά και μετά την αποφυλάκιση του με περιοριστικούς όρους, αρχειακό υλικό από χειρόγραφα κείμενα, φωτογραφίες, διακόσια τραγούδια σε δίσκους, έργα ζωγραφικής και γλυπτικής με την υπογραφή του, μουσικά όργανα και μέρος των πνευματικών δικαιωμάτων της δουλειάς του.

[«....Άπιστος ως το κόκκαλο για κείνα που δεν είδα.
Φανατικός εθνικιστής, μ’ όλη τη γη πατρίδα.
Δείχνω πως τους ανάξιους τους θεωρώ μεγάλους
ώστε να αποθρασύνονται, να μου πατάν τους κάλους....»]

Απόσπασμα από έμμετρη επιστολή του Άκη Πάνου στο Μάνο Χατζιδάκι

Δισκογραφία

Εμφανίστηκε στην δισκογραφία το 1958 με τα τραγούδια,

«Το παιδί μου απόψε πίνει» με την Καίτη Γκρέυ και

«Μια βραδιά καταραμένη» με την Δούκισσα, σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη.

Ακολούθησαν τα

«Χαροκόπου 1942-1953 (στις παράγκες)», γνωστότερο ως «Εφτά νομά- σ’ ένα δωμά-»,

«Ξημέρωσε καλή μου» το 1964,

«Καρδιά μου μην παραπονιέσαι» το 1964,

«Θα κλείσω τα μάτια», με τους Γρηγόρη Μπιθικώτση και Χαρούλα Λαμπράκη,

Οι στίχοι του τραγουδιού λογοκρίθηκαν και οι λέξεις «φτώχεια» και «μιζέρια» και αντικαταστάθηκαν με τη φράση «λευκά περιστέρια», όμως το 1970 η Βίκυ Μοσχολιού ερμήνευσε το τραγούδι με τους αρχικούς στίχους.

«Η πιο μεγάλη ώρα»,

«Μοίρα μου γιατί μ’αφήνεις»,

«Ρολόι κομπολόι»,

«Είδα τα μάτια σου κλαμένα».

«Όταν σημάνει η ώρα»,

«Γιατί καλέ γειτόνισσα»,

«Και τι δεν κάνω»,

«Πήρα απ’το χέρι σου νερό»,

«Του κόσμου το περίγελο»,

«Ούτε αχ δεν θα πω»,

«Δεν κλαίω για τώρα» το 1970,

«Δώσ’μου να πιώ» το 1970,

«Κοίτα με στα μάτια» το 1971,

«Πυρετός» το 1971,

«Να είχα το κουράγιο» το 1971,

«Εγώ καλά σου τα ’λεγα» το 1971,

«Πρέπει» το 1972,

«Ήταν ψεύτικα» το 1972,

«Στο σταθμό του Μονάχου» το 1972,

«Τα όνειρα χτίζονται» το 1973,

«Το θολωμένο μου μυαλό» το 1973,

«Άντε να περάσει η μέρα» το 1973,

«Οι μισοί καλοί» το 1973,

«Μίσος» το 1974,

«Η ζωή μου όλη» το 1974, με ερμηνευτή το Στέλιο Καζαντζίδη,

«Και τότε» το 1974.

«Μάθημα πρώτον»: Ο δίσκος είναι ο λιγότερος γνωστός του Άκη Πάνου, όμως περιλαμβάνει δώδεκα τραγούδια, οκτώ εκ των οποίων είναι του Πάνου και τέσσερα άλλων συνθετών που παρουσιάζονται σε δεύτερη εκτέλεση. Ο Άκης Πάνου έχει επιμεληθεί την ενορχήστρωση, τη διεύθυνση ορχήστρας, αλλά και την παραγωγή του δίσκου, ενώ τα τραγούδια μοιράζονται οι Χρηστάκης, Μανώλης Τοπάλης και Θόδωρος Κάτσαρης.

«Παρών», δίσκος 33 στροφών το 1977, με ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά, που περιλαμβάνει το τραγούδι «Ο Τρελλός».

«Σεισμός» δίσκος 33 στροφών το 1978, με ερμηνευτή τον Μιχάλη Μενιδιάτη,που περιλαμβάνει το τραγούδι «Μολόγατα».

«Θέλω να τα πώ» δίσκος 33 στροφών το 1982, με ερμηνευτή το Γιώργο Νταλάρα,

Άκης Πάνου, δίσκος 45 στροφών το 1985, περιλαμβάνει τα τραγούδια

«Πες μου Παππού»,

«Πριν, τώρα, πάντα»,

τα οποία ηχογράφησε και ερμήνευσε μόνος του, παίζοντας την μουσική με όργανα που κατασκεύασε ο ίδιος.

«Casino» to 1977, o τελευταίος του δίσκος που περιέχει το ομώνυμο τραγούδι, καθώς και 14 επανεκτελέσεις.

«Αφιερωμένο εξαιρετικά» με τα Παιδιά από την Πάτρα, που περιλαμβάνει το τραγούδι «Δε θέλω τη συμπόνια κανενός», το 1983.

Κυκλοφορούν επίσης, 36 τραγούδια του σε παρτιτούρες και 20 σε ταμπλατούρες από τις εκδόσεις «Φίλιππος Νάκας».

Εμφανίστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή του Αντώνη Καφετζόπουλου

«Άνω κάτω το Σαββάτο», που προβλήθηκε το 1993 στον τηλεοπτικό σταθμό Mega,

καθώς και στις κινηματογραφικές ταινίες

«Η ώρα της δικαιοσύνης» το 1967,

«Η καρδιά ενός αλήτη» το 1968.

Μουσικές εκδόσεις

Κυκλοφόρησαν δυο βιβλία με στίχους του, το πρώτο το 1980 με τίτλο

«Ο κόσμος ο δικός μου» το 1980,

«Άκης Πάνου-Στίχοι τραγουδιών» το 1990, με επιμέλεια του Γιώργου Χρονά.

Παρασκευή, 16 Μαρτίου 2018

 Πώς δημιουργείται ένας «φασίστας»

Του Silas Reynolds (Identity Dixie),  Κόκκινος  Ουρανός 

Αν κάποιος με ρωτούσε πριν από πέντε χρόνια αν θα καλούσαν ποτέ τραβεστί και "drag queens" να εξηγήσουν τις αρετές του cross dressing και του πρωκτικού σεξ σε ένα μάτσο παιδάκια, θα γελούσα με την ψυχή μου και θα συνέχιζα να πίνω τη μπύρα μου. Δυστυχώς, ζούμε σε αυτόν τον κόσμο σήμερα. Και γίνεται όλο και πιο ξένος και πιο υποβαθμισμένος κάθε χρόνο που περνάει. Που μπορεί να πάει αυτό; Ένας συναγωνιστής της Alt Right είπε κάποτε ότι το τελικό αποτέλεσμα του «προοδευτισμού» είναι ο πραγματικός κανιβαλισμός.  Ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα υποστήριζε ότι αυτό είναι μια υπερβολή, αλλά δεν είμαι τόσο σίγουρος πλέον σήμερα. Τι ορθώνεται για να πολεμήσει αυτή την εκφυλισμένη πτώση της ανθρωπότητας που βυθίζεται στον ηδονισμό και την ακολασία; Απ’ ότι φαίνεται οι φασίστες. Τουλάχιστον, αυτός είναι ο τίτλος που μου κόλλησαν όταν διαφώνησα με την απίστευτη διαφθορά αυτή της κοινωνίας.

Ξέρετε κάτι; Πολλοί από εμάς, θέλαμε απλά να μας αφήσουν στην ησυχία μας. Όταν ήμασταν νέοι, να παίζουμε τα βιντεοπαιχνίδια μας. Να παρακολουθούμε τις ταινίες μας. Να απολαμβάνουμε τη μουσική μας. Μετά να βρούμε μια καλή γυναίκα από μια τίμια οικογένεια. Για τους άνδρες που αγαπάνε την οικογένεια, να ζούμε σε μια αξιοπρεπή γειτονιά, με μια ασφαλή δουλειά και καλά σχολεία για τα παιδιά μας. Να πηγαίνουμε εκκλησία όπως οι παππούδες μας. Προσδοκίες για μια κανονική και υγιή κοινωνία.

Όμως όλα έπρεπε να αλλάξουν.

Η Αριστερά άλλαξε την πορεία από το (δήθεν) να βοηθάει τον εργαζόμενο άντρα στο να μισεί τον λευκό άντρα. Δεν μπορούμε να έχουμε τίποτα, γιατί η "λευκότητα" (μαζί με την αρρενωπότητα και την παράδοση) περιγράφεται ως κάτι το καταπιεστικό, το τοξικό και τελικά το κακό. Πρέπει να σβηστεί. Το κόμμα των Δημοκρατικών εγκατέλειψε τους λευκούς και σήμερα σχεδόν όλα τα λένε "λευκή υπεροχή".

Είμαστε η μάστιγα που συνεχίζει τα αέναα προβλήματα της μαύρης υποαπασχόλησης, των υψηλών ποσοστών φυλάκισης και των γενικών ανεπαρκειών. Είμαστε το ολοκληρωτικό καθεστώς που αντιμετωπίζει τις γυναίκες σαν πολίτες δευτέρας κατηγορίας και δούλους για την αόρατη πατριαρχική αυτοκρατορία. Είμαστε οι καράβλαχοι οπαδοί της θεοκρατίας που είμαστε κολλημένοι με τα όπλα και την Αγία Γραφή. Είμαστε ο λύκος που καραδοκεί στην πόρτα για τον πανάρχαιο κίνδυνο του #NeverAgain! Ένα απειλητικό φάντασμα που δημιουργεί εικόνες με φούρνους, βαγόνια που μεταφέρουν κρατούμενους και στολές Hugo Boss.

Τόσα χρόνια έχουν περάσει και η Αριστερά συνεχώς λέει ότι κάθε Ρεπουμπλικάνος είναι ένας φασίστας-ναζί-με-κουκούλα-κουκλουξκλαν που μισεί τις γυναίκες, τις μειονότητες, τους αθεϊστές και τα έξυπνα κορίτσια που πάνε στο κολλέγιο.

Ο Ρόναλντ Ρήγκαν ήταν ναζί. "Είμαι φοβισμένος ότι εάν ο Ρόναλντ Ρήγκαν αναλάβει καθήκοντα, θα δούμε περισσότερα από την Ku Klux Klan και την αναζωπύρωση του Ναζιστικού Κόμματος", είχε δηλώσει η Coretta Scott King το Νοέμβριο του 1980. Αφού το λέει μια Κινγκ έτσι πρέπει να είναι.

Ο George Bush ο πρεσβύτερος ήταν Ναζί. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η Jewish Week της Ουάσινγκτον (ω, τι έκπληξη!) αποκάλυψε ότι ο αντιπρόεδρος Τζωρτζ Μπους είχε διορίσει έναν εθνοτικό συνασπισμό για την εκστρατεία του, ο οποίος φυσικά περιλάμβανε ορισμένους ξεκάθαρους «αντισημίτες» με υποτιθέμενες ναζιστικές και φασιστικές διασυνδέσεις. Το άρθρο προκάλεσε την παραίτηση έξι ηγετών του τμήματος εθνικής εμβέλειας του GOP. Απλά, cucks.

Φυσικά, ο Μπους ο νεότερος ήταν επίσης σατανικός (πιο ηλίθιος, αλλά σατανικός) και "φασίστας". Ο κυριολεκτικά τρελός παρουσιαστής Keith Olbermann το είπε το 2008: "Είσαι φασίστας! Να τους βάλτε τα να τυπώσουν ένα μπλουζάκι με φασίστα πάνω! ... Εσείς, κύριε, δεν έχετε θέση σε μια κυβέρνηση του λαού, από τον λαό, για τον λαό". Για να πούμε την αλήθεια, υπήρχαν τόνοι προβλημάτων με τον W αλλά αυτός ο θλιβερός ζωγράφος δεν ήταν φασίστας ή ναζί. Ένας τρομαγμένος ανόητος, σίγουρα. Όμως, δεν ήταν ο Duce, ούτε από απόσταση.

Δεν χρειάζεται καν να πούμε για τον Donald. Είναι ο Χίτλερ ενσαρκωμένος για τους αριστερούς. Αλλά, το ίδιο κι εμείς. Όχι μόνο Χίτλερ, αλλά το απόλυτο κακό. Γιατί; Επειδή αντιτιθέμεθα στην Weimerica (Αμερική σαν την Γερμανία της Βαϊμάρης). Αν ο Μπους είχε χαρακτηρισθεί Ναζί γιατί πήγε να φέρει την "δημοκρατία" στο Ιράκ, μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι ένας ετεροφυλόφιλος λευκός που διαφωνεί με τις «αδελφές» που έχουν για αρχηγούς στους προσκόπους θα ονομαστεί ο επόμενος Ράινχαρντ Χάιντριχ από κάποια σιτεμένη υστερική «προοδευτική» με ροζ μαλλιά.

ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  «ΦΙΛΟΝΟΗ».

Ποιός (πραγματικά) κυβερνᾶ τόν Λευκό Οἶκο;

16 Μαρτίου 2018,  Μεταξᾶς Γεώργιος,  Φιλονόη.

«Who leads the White House???»

Αὐτὸς θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ὁ τίτλος τῆς “Washington Post”, ἐὰν ἀπεφάσιζε κάποιος δημοσιογράφος ν’ ἀποκαλύψῃ τὸ ποιὸς πραγματικὰ κάνει κουμάντο στὸν Λευκὸ Οἶκο.

Πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι πού, ἀπὸ τὴν προεκλογική τουῦ κιόλας ἐκστρατεία, πίστευαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ πιστεύουν ὅτι ὁ Ντόναλτ Τραμπ εἶναι ἐκεῖνος ποὺ κάνει κουμάντο γενικῶς. Γιὰ ὅσους ὅμως γνωρίζουμε τὴν ἀλήθεια, μόνον γέλιο μπορεῖ νὰ προκαλέσῃ μία τέτοια ἀντίληψις. Ἡ πραγματικότης εἶναι διαφορετική.

Τὸ πρόσωπὸ ποὺ πραγματικὰ ἀσκεῖ τὸν ἔλεγχο στὸν Λευκὸ Οἶκο, εἶναι ἡ -ἐντυπωσιακὴ ὁμολογουμένως- κόρη τοῦ «πλανητάρχου» Ἰβάνκα Τρᾶμπ. Ἂς δόσουμε λίγα βιογραφικὰ στοιχεῖα της πρὶν συνεχίσουμε.

Ἡ Ἰβάνκα, κατὰ κόσμον Ivana Marie Trump, γεννήθηκε στὶς 30 Ὀκτωβρίου τοῦ 1981 (36 ἐτῶν). Ἀσχολήθηκε μὲ τὶς ἐπιχειρήσεις τοῦ μπαμπᾶ, μὲ τὸ modeling καὶ ἔγινε τηλεοπτικὸς μαϊντανός, ἀκόμη καὶ σὲ «Reality Shows». Ἀφοῦ γιὰ δύο μῆνες ἀπετέλεσε τὴν ἄμισθο κι ἀνεπίσημο σύμβουλο τοῦ νεοδιορισθέντος προέδρου, διορίσθηκε ὡς Σύμβουλος κι ἐπισήμως στὶς 29 Μαρτίου τοῦ 2017. Ἐξακολουθεῖ δὲ νὰ ἐργάζεται ἀμισθὶ σὲ αὐτὴν τὴν θέση καί, μάλιστα, πρὸ κειμένου νὰ δείξῃ τὸ ἄμισθο τοῦ θέματος, χρησιμοποιεῖ προσωπικὸ email γιὰ νᾶ πραγματοποιῇ κυβερνητικὲς ἐργασίες.

Ἂν καὶ ἀνετράφη ὡς Πρεσβυτερανή, προσχώρησε στὸν Ὀρθόδοξο Ἰουδαϊσμὸ τὸν Ἰούλιο τοῦ 2009, ἀφοῦ σπούδασε μὲ τὴν Elie Weinstock ἀπὸ τὸ «Modern Orthodox Ramaz School». Τότε ἔλαβε καὶ τὸ ἐβραϊκὸ ὄνομα «Γιαέλ» (Yael).

Ἡ Ἰβάνκα – Γιαέλ, εἶναι ἔνα πολὺ φιλόδοξο ἄτομο, πρόθυμο νὰ κάνῃ τὰ πάντα γιὰ νὰ ἐπιτύχῃ τὶς φιλοδοξίες της, χρησιμοποιώντας κάθε μέσον ποὺ μπορεῖ νὰ διαθέτῃ.

Ἤταν ἐκείνη ποὺ ἐπίεσε τὸν πατέρα της νὰ ἀσχοληθῇ μὲ τὴν πολιτική, καθὼς ἐκεῖνος, ὄντας Κροῖσος, δὲν εἶχε κάποιαν διάθεση νὰ τὸ κάνῃ. Ἄλλωστε, μποροῦσε ἄνετα νὰ ἐπηρεάζῃ καταστάσεις μέσῳ τῆς οἰκονομικῆς του ἐπιφανείας, ἀλλὰ καὶ τῆς σχέσεώς του μὲ τὴν ἑβραϊκὴ ἐλὶτ τῆς Beneth Berith. Αὐτὸ ποὺ ἐνδιέφερε τὸν Τρᾶμπ, καὶ δὲν ἐδίσταζε νὰ τὸ δείξῃ, ἦταν τὸ νὰ περνᾷ καλὰ νὰ κάνῃ τὸν χαβελέ του, ὅταν δὲν ἠσχολεῖτο μὲ τὶς ἐπιχειρήσεις του. Ἡ ἐπιμονὴ κι ἡ φιλοδοξία τῆς Ἰβάνκα – Γιαὲλ ὅμως, ἦταν ἐκείνη ποὺ τὸν ὁδήγησε στὸ Ὀβὰλ Γραφεῖο. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα, ζεῖ τ’ ὄνειρό της. Ἔχει γίνη ἡ ἀφανὴς πρόεδρος τῶν ΗΠΑ, τὴν ὥρα ποὺ τὰ βλέμματα τοῦ κόσμου ἔχουν πέση ἐπάνω στὸν Ντόναλτ.

Ἡ παρουσία της στοὺς Χειμερινοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τῆς Νοτίου Κορέας, ὑπῆρξε καταλυτική, ἀφοῦ κατάφερε νὰ πείσῃ τὴν κόρη τοῦ Κιμ Γιὸνκ Οὖν ὥστε νὰ συναντηθοῦν οἱ δύο ἠγέτες, σὲ μίαν κίνηση ποὺ ἄφησε ἄναυδο ὅλον τὸν πλανήτη. Καθοριστικὴ ὅμως, εἶναι ἡ παρουσία της στὸν Λευκὸ Οἶκο. Οἱ ἀπολύσεις καὶ οἱ παραιτήσεις ποὺ συμβαίνουν ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα, εἶναι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον δικὸό της «δημιούργημα», εἴτε γιατὶ κάποιοι δυσανασχετοῦν ἀνοικτὰ καὶ βλέπουν τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὸ κυβερνητικὸ σχῆμα, εἴτε γιατὶ κάποιος δὲν τῆς κάνει τὸ χατῆρι, ὁπότε τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι τὸ ἴδιο.

Ἡ ὁριστικὴ ἀποπομπὴ τοῦ συζύγου της ἀπὸ τὸν Λευκὸ Οἶκο, φέρει τὴν σφραγῖδα της, καθὼς οἱ σχέσεις τους τὸ τελευταῖο διάστημα ἔχουν πάρη τὴν κατηφόρα, ἐνῶ ἤδη στοὺς διαδρόμους τοῦ Καπιτωλίου κυκλοφοροῦν φῆμες γιὰ διαζύγιο τοῦ ζεύγους. Τὸ «κάμακι» τῆς Ἰβάνκα – Γιαὲλ στὸν Καναδὸ πρωθυπουργό, ἦταν ἕνα χαρακτηριστικὸ δεῖγμα τῆς καταστάσεως ποὺ ἐπικρατεῖ στὸ σπίτι τῆς «πρώτης κόρης» τῶν Η.Π.Α..

Τέλος, οἱ νέες ἀνακατατάξεις στὸ State Department, φέρουν ἐπίσης τὴν σφραγῖδα τῆς Ἰβάνκα – Γιαέλ. Ἐκεῖνο ποὺ ψιθυρίζεται στὰ γραφεῖα τοῦ Λευκοῦ Οἴκου, εἶναι ὅτι ὁ πρῴην ΥΠΕΞ τῶν ΗΠΑ, διεφώνησε ἀνοικτὰ μὲ τὴν Ἰβάνκα σὲ θέματα ποὺ ἀφορούσαν στὴν Τουρκία, καθὼς εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ κόρη τοῦ προέδρου τῶν ΗΠΑ τρέφει ἰδιαιτέρα συμπάθεια στὸν Ἐρντογάν. Ἀκόμη ὅμως καὶ ἡ νέα διευθύντρια τῆς CIA, φέρεται νὰ εἶναι προσωπικὴ ἐπιλογὴ τῆς Ἰβάνκα – Γιαέλ, ἀφοῦ -σύμφωνα μὲ ὅσους εἶναι κοντά του- ὁ Ντόναλτ Τρᾶμπ ἀποκλείεται νὰ ἐπέλεγε γυναῖκα γι’ αὐτὸν τὸν ῥόλο.

Συνεπώς, ὁποῖος θέλει νὰ ἐπηρεάσῃ τὸν Λευκὸ Οἶκο, δὲν ἔχει παρὰ νὰ σαγηνεύσῃ τὴν φιλόδοξη μὰ καὶ γοητευτικὴ Ἰβάνκα – Γιαέλ, καὶ καλή του ἐπιτυχία!!!

ΦΡΑΝΚΟ:  "ΤΙ  ΕΙΝΑΙ  Ο  ΦΑΣΙΣΜΟΣ;  ΕΙΝΑΙ  ΜΙΑ  ΑΜΥΝΤΙΚΗ  ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ  ΤΟΥ  ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ  ΝΑ  ΜΗΝ  ΠΕΘΑΝΕΙ,  ΜΙΑ  ΕΚΔΗΛΩΣΗ  ΤΗΣ  ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ  ΝΑ  ΖΗΣΕΙ".

Δεν με πειράζει πια η ταμπέλα του «φασίστα», αν αυτό είναι που με χωρίζει από ένα «πυροβολημένο» κομμούνι ή «antifa».

Ο Φρανθίσκο Φράνκο παρέχει, κατά τη γνώμη μου, μια σύντομη και συνοπτική περιγραφή για την άνοδο του «αντιδραστικού φασισμού»:

«Ο φασισμός, όπως χρησιμοποιείται σήμερα, όπου κι αν εκδηλώνεται, έχει χαρακτηριστικά τα οποία ποικίλουν, στο βαθμό που οι χώρες και οι εθνικές ιδιοσυγκρασίες ποικίλλουν. Είναι ουσιαστικά μια αμυντική αντίδραση του οργανισμού, μια εκδήλωση της επιθυμίας να ζήσω, της επιθυμίας να μην πεθάνω, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις συλλαμβάνει έναν ολόκληρο λαό. Έτσι κάθε άνθρωπος αντιδρά με τον δικό του τρόπο, σύμφωνα με τη αντίληψή του για τη ζωή».

Αν γνωρίζετε ιστορία και ξέρετε ότι οι Ισπανοί κομμουνιστές είχαν συστηματικά καταστρέψει την ίδια την ψυχή της χώρας (σκεφτείτε την εκταφή πτωμάτων μοναχών και ιερέων, μια πρωτο-σεξουαλική επανάσταση, τους περιορισμούς σχετικά με την Καθολική Εκκλησία, τη δήμευση της περιουσίας, κ.λπ.), το να ξυπνήσει το εθνικό ανοσοποιητικό σύστημα και να αρχίσει τις κλωτσιές, το να υπάρχει αντίδραση (είτε πρόκειται για φασίστες, είτε εθνικιστές, είτε μοναρχικούς, είτε ό,τι θέλετε) είναι απόλυτα λογικό. Έπρεπε είτε να αφήσεις να επιδεινωθεί σε ένα ζωώδες (υπό κατάρρευση τελικά) κομμουνιστικό κράτος με εξάπλωση του θανάτου και της στέρησης ή να ζήσεις, να πάρεις τις σκληρές αποφάσεις και να σώσεις τη χώρα σου κάτω από τις δυνάμεις του Φράνκο.

Τι νομίζετε ότι συμβαίνει τώρα σε αυτή τη χώρα; Πρακτικά κάθε όνομα των media μας λέει ότι η χώρα μας είναι πιο διαιρεμένη από ποτέ. Όλα είναι έτοιμα να εκραγούν. Οι διαφωνίες και το πολιτικό μίσος σιγοβράζουν παντού. Και οι δύο πλευρές πιστεύουν ότι η άλλη πλευρά είναι το απόλυτο κακό.

Η μία πλευρά (η Αριστερά) θέλει περιορισμούς στην προσωπική σας άμυνα, ανοιχτά σύνορα, παγκοσμιοποίηση, μια παράξενη σταυροφορία ενάντια στην "λευκότητα", να δοθούν τα λεφτά σας στον «άλλον» και εγκρίνει έναν τόσο ακραίο εκφυλισμό που θα έκανε τους κατοίκους των Σοδόμων και των Γομόρρων να κοκκινίσουν. Η (πραγματική) Δεξιά θέλει πίστη, οικογένεια και λαό. Δεν καταλαβαίνω τι είναι τόσο ακραίο σε αυτά τα τρία πράγματα. Κατά την εκτίμησή μου, αυτοί είναι οι τρεις πυλώνες ενός υγιούς και επιτυχημένου πολιτισμού.

Εάν η πίστη, η οικογένεια και ο λαός και η διαφωνία με τους τύπους που ντύνονται σαν γυναίκες να ουρούν δίπλα στα παιδιά στα δημόσιες τουαλέτες θεωρούνται καθαρός κακός φασισμός, πείτε με φασίστα.

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ