Διαβάστε το Α' Μέρος:Οι αδερφοί Μαρκίδες Πούλιου, οι δημιουργοί της ΠΡΩΤΗΣ ελληνικής εφημερίδας.
Οι Κοζανίτες και άλλοι Έλληνες στην Ελληνική Παροικία της Βιέννης (16ος-19ος αιώνα)
 |
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ (1743-1813).
|
 |
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ (1810-1873).
|
Το σπουδαιότερο κέντρο της εμπορικής δράσης και κατ’ ακολουθίαν και της υπόλοιπης εκπαιδευτικής, μορφωτικής δραστηριότητας των Ελλήνων στις ξένες χώρες απέβη η Βιέννη, η οποία κατά τους τελευταίους αιώνες παρουσιάζει ζωηρή κίνηση κι ευγενή άμιλλα των μελών της Ελληνικής Κοινότητας, φιλογενή μέριμνα και εθνική προαγωγή. Καθότι, πλην του Κερδώου Ερμή, με τον οποίο ασχολούνται πλείστοι οίκοι μεγαλέμπορων απ’ τη Μακεδονία, και βέβαια απ’ την Κοζάνη, αναφέρονται και διάσημοι πεπαιδευμένοι άντρες, κάποιοι απ’ τους οποίους καταλαμβάνουν ανώτερες Κυβερνητικές θέσεις και αξιώματα κι εκτιμούνται εξαιρετικά από την Αυστριακή Κυβέρνηση, η οποία και τίτλους ευγενείας τους χορηγεί και με άλλα προνόμια τους επιβραβεύει, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο των τιμώμενων το έξοχο Ελληνικό Πνεύμα και την ιδιαίτερη ικανότητα (ιδιάζουσαν δεξιότητα) των Ελλήνων. Διότι οι Έλληνες της Αυστρίας, εκτός από το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις υπόδουλες πατρίδες τους, στις οποίες προσέρχονταν αρωγοί με δωρεές, αφιερώματα και συνδρομές, δεν παρέλειπαν να συμπράττουν γενναιόφρονα κι αυθόρμητα και να συνεισφέρουν υλικές θυσίες και ηθικές δυνάμεις, σε κάθε περίσταση κατά την οποία το Κράτος που τους φιλοξενούσε βρισκόταν σε δυσκολίες και ανάγκες· πολλές φορές μάλιστα παρείχαν μεγάλες υπηρεσίες, καίριες και ωφέλιμες.
Ο Μητροπολίτης Βελιγραδίου Διονύσιος Παπαιωαννούσης ή Πόποβικ -ύστερα από ενέργειες Κοζανιτών- παραδίδει το φρούριο της πόλης στους Αυστριακούς και τιμάται επί τούτω.
Ο Παναγιώτης Μουράτης εντάσσεται στη χορεία των ευγενών.
Ο Θεόδωρος φον Καραγιάννης απ’ την Κοζάνη καταλαμβάνει αξιώματα και απολαμβάνει τιμές.
Ο Χρήστος Νιάκος ή Νάκας θεωρείται εξέχουσα προσωπικότητα,
Ο Νικόλαος και ο Γεώργιος Τακάτζης τιμώνται με τον τίτλο του βαρόνου και λογαριάζονται στους ευπάτριδες.
Ο Κωνσταντίνος Τερζής απ’ την Κοζάνη αναδεικνύεται στο αξίωμα του ΔΗΜΑΡΧΟΥ
ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗΣ και τιμάται ποικιλοτρόπως.
 |
| Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ |
Κέντρο λατρείας των Ελλήνων της Βιέννης αποβαίνει ο ευκτήριος οίκος του Αγίου Γεωργίου στο Steyrerhof am Hafnersteig, στον οποίο ετελείτο η λειτουργία χάριν των Ελλήνων υπηκόων της Οθωμ. Πύλης· ο ναός ιδρύθηκε το 1783 έπειτα από γενναία δωρεά 70.000 φιορίνια, που έκανε ο αοίδιμος έμπορος Γεώργιος Καραγιάννης απ’ την Κοζάνη.
Αλλά, εκτός απ’ τους Κοζανίτες, κι άλλοι επίσημοι οίκοι της Μακεδονίας αναγνωρίζονται ως μεγάλοι παράγοντες της επικράτειας, και το όνομα του Σίμωνος Σίνα κατέχει εξέχουσα θέση στην Ελλην. Κοινότητα της Βιέννης.
 |
O ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ ΣΙΝΑΣ
Ο "ΡΟΤΣΙΛΝΤ" ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ
|
Ο οίκος Σίνα και η τράπεζά του, ανταγωνιστική προς τις αυστριακές τράπεζες Fries und Compagnie, Arnestein, Ceymuller και Suller, λογαριάζεται ως μια απ’ τις σπουδαιότατες Τράπεζες της Βιέννης καιαποτελεί το κέντρο του χρηματιστηρίου της Ανατολής. Το οξύ, προορατικό και παρατηρητικό πνεύμα του Γεωργίου Σίνα, ΒΛΑΧΟΥ από την Μοσχόπολη της Βορείου Ηπείρου, ο οποίος ήταν τραπεζίτης και χρηματιστής, κατέπλησσε τους Αυστριακούς, θεωρούσαν δε τον Σίνα Πυθία του χρηματιστηρίου της Βιέννης (ο Ρότσιλντ της Βιέννης). Αλλά και σε ποικίλες κρατικές και κοινοτικές ανάγκες, ο οίκος αυτός αφειδώς και μεγαλοπρεπώς προσφέρει μεγάλα ποσά. Την κίνηση δε, τη ζωή και τη δύναμη του ελληνικού εμπορίου της Βιέννης κατά τους χρόνους εκείνους μπορεί να μαρτυρήσει το μέχρι σήμερα στην πόλη Ungargasse λείψανο των ημερών εκείνων, κατά τις οποίες οι Έλληνες έμποροι είχαν το λύειν και δεσμείν ως προς το εμπόριο με τηνΤουρκία. Είναι μακρύ, μονώροφο οίκημα, που οδηγεί δια πυλώνων κολοσσιαίων διαστάσεων σε πολύ μεγάλη τετράγωνη αυλή, περιστοιχιζόμενη από είκοσι τρεις αποθήκες, οι οποίες έχουν και τα κοινώς λεγόμενα πατάρια. Σε τέτοιες μεγάλες αποθήκες στοίβαζε επί δεκαετίες όλα τα εμπορεύματα της Ανατολής η δραστηριότητα και το εμπορικό πνεύμα των πολυάριθμων Ελλήνων της Βιέννης, κι οι Μακεδόνες με τους Ηπειρώτες αποτέλεσαν ισχυρό κομμάτι τους.
Ο Βαρώνος Κωνσταντίνος Βέλλιος
Ο Βαρώνος Κωνσταντίνος Δημητρίου Βέλλιος (ή Μπέλλιος) (1772 - 1838) γεννήθηκε στη Βλάστη(Εορδαίας) του νομού Κοζάνης, ο τόπος της καταγωγἠς του, εκ Λινοτοπόλεως της Μακεδονίας (Λινοτόπι).
Η οικογένειά του μετανάστευσε από τη Βλάστη το 1776 και μετά από σύντομη διαμονή στην Κωνσταντινούπολη, εγκαταστάθηκε τελικά στην Αυστρουγγαρία. Στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, όπου ζούσε η οικογενειά του, απέκτησε ιδιαίτερη μόρφωση. Έκανε μεγάλη σταδιοδρομία στο εμπόριο και παράλληλα φρόντισε για την πνευματική του καλλιέργεια. Εγκαταστάθηκε τελικά στη Βιέννη όντας πλέον μεγαλέμπορος. Το 1817, ο αυτοκράτορας της Αυστρίας του απένειμε τον τίτλο του Βαρώνου. Έκανε πολλές δωρεές στη Βιέννη, και ενίσχυσε οικονομικά την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Ιδιαίτερα δε, βοήθησε τους επαναστάτες στην ιδιαίτερη πατρίδα του τηΜακεδονία.
Ο Στέργιος Δούμπας
Ο Στέργιος Δούμπας γεννήθηκε στη Βλάστη της επαρχίας Εορδαίας του νομού Κοζάνης στην Μακεδονία το 1794.
Η βλαχόφωνη οικογένεια Δούμπα κατάγονταν από το Λινοτόπι του Γράμμου. Μετά την καταστροφή του οικισμού από τους Τουρκαλβανούς βαζιβουζούκους η οικογένεια Δούμπα κατέφυγε στο Μπλάτσι και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στις Σέρρες.
Ο Στέργιος ήρθε για πρώτη φορά στη Βιέννη το 1815 σε ηλικία εικοσιενός ετών από τις Σέρρες ως έμπορος βαμβακιού.
Αρχικά εργάστηκε στην εμπορική επιχείρηση του μετέπειτα πεθερού του Μιχαήλ Κούρτη.
Ο Στέργιος ήρθε για πρώτη φορά στη Βιέννη το 1815 σε ηλικία εικοσιενός ετών από τις Σέρρες ως έμπορος βαμβακιού.
Αρχικά εργάστηκε στην εμπορική επιχείρηση του μετέπειτα πεθερού του Μιχαήλ Κούρτη.
Το 1817 ίδρυσε στις Σέρρες μαζί με τα αδέρφια του Θεόδωρο και Νικόλαο τον εμπορικό οίκο "Αυτάδελφοι Μιχαήλ Δούμπα".
Παντρεύτηκε τη Μαρία Μιχαήλ Κούρτη το γένος Τούφλη ή Παπαναούμ.
Παντρεύτηκε τη Μαρία Μιχαήλ Κούρτη το γένος Τούφλη ή Παπαναούμ.
Το μυστήριο του γάμου τελέστηκε στο Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων καθώς ο Στέργιος Δούμπας ήταν επικεφαλής της Δωδεκάδος δηλαδή του συμβουλίου που διοικούσε την ελληνική Αδελφότητα του Αγίου Γεωργίου Βιέννης.
Ο Νικόλαος Δούμπας (Nikolaus Dumba,* 24 Ιουλίου 1830 στη Βιέννη; † 23 Μαρτίου1900 στη Βουδαπέστη) ήταν Έλληνο-αυστριακός, βλαχικής καταγωγής, ευεργέτής και επιχειρηματίας. Κατά τη διάρκεια της ζωής του πραγματοποίησε αρκετές δωρεές με κυριότερη αυτή της ανέγερσης του Μεγάρου Μουσικής της Βιέννης.
Γεννήθηκε στη Βιέννη και ήταν γιός του Στέργιου Δούμπα (1794-1870), εμπόρου και ευεργέτη, και της Μαρίας Κούρτη. Η οικογένεια του Ο παππούς του κατάγονταν από το Λινοτόπι του Γράμμου και πριν εγκατασταθεί στις Σέρρες είχε περάσει από την Βλάστη Κοζάνης
Η μητέρα του ήταν κόρη του έμπορου Μιχαήλ Κούρτη, από την Λάρισα, μοσχοπολίτικης καταγωγής.
Η αδερφή της μητέρας του, Σοφία, είχε παντρευτεί τον Μετσοβίτη βαρώνο Τοσίτσα, κάτοικο Λιβόρνου.
Το 1853 εγκαταστάθηκε στην πόλη Τάταντορφ και αγόρασε έναν υφαντουργείο βάμβακος.
Η μητέρα του ήταν κόρη του έμπορου Μιχαήλ Κούρτη, από την Λάρισα, μοσχοπολίτικης καταγωγής.
Η αδερφή της μητέρας του, Σοφία, είχε παντρευτεί τον Μετσοβίτη βαρώνο Τοσίτσα, κάτοικο Λιβόρνου.
Το 1853 εγκαταστάθηκε στην πόλη Τάταντορφ και αγόρασε έναν υφαντουργείο βάμβακος.
Σταδιακά επεκτάθηκε σε διάφορες βιομηχανικές και χρηματιστηριακές δραστηριότητες αυξάνοντας την ήδη μεγάλη από τον πατέρα του περιουσία. Ασχολήθηκε με την πολιτική εκλεγόμενος στην Κάτω βουλή, μέλος της Αναλογικής Αυστρο-Ουγγρικής Αντιπροσωπείας (1874) και αργότερα διορίστηκε ισόβιος γερουσιαστής στην Άνω Βουλή ενώ διετέλεσε και μυστικοσύμβουλος του αυτοκράτορα. Αξιοσημείωτες είναι οι αγαθοεργίες που πραγματοποίησε κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Προσέφερε επιχορηγήσεις στα ελληνικά σχολεία στη Βλάστη και τις Σέρρες, συνεισέφερε σημαντικά για την ανέγερση του αυστριακού
Κοινοβουλίου, του πανεπιστημίου, της Ακαδημίας των τεχνών, του δημαρχείου της Βιέννης, του Καθεδρικού ναού του Αγίου Στεφάνου της Βιέννης καθώς και του Μεγάρου Μουσικής της Βιέννης ('Musikverein), με πρωτοβουλία του οποίου ιδρύθηκε και το οποίο οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στις δωρεές αυτού και του πατέρα του.
Κοινοβουλίου, του πανεπιστημίου, της Ακαδημίας των τεχνών, του δημαρχείου της Βιέννης, του Καθεδρικού ναού του Αγίου Στεφάνου της Βιέννης καθώς και του Μεγάρου Μουσικής της Βιέννης ('Musikverein), με πρωτοβουλία του οποίου ιδρύθηκε και το οποίο οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στις δωρεές αυτού και του πατέρα του.
Με δωρεά του το 1898 ανακαινίστηκε ο ομώνυμος Ναός και διαμορφώθηκε η σημερινή του νεοκλασική ανατολική πρόσοψη με την ανάγλυφη σύνθεση του δρακοκτόνου Αγίου Γεωργίου στο τριγωνικό αέτωμα αποκτώντας παράλληλα και το σημερινό κωδωνοστάσιο. Επίσης ήταν μαικήνας των καλών τεχνών.
Στην εξοχική του κατοικία στις όχθες του Δούναβη ο Στράους συνέθεσε και πρωτοπαρουσίασε το γνωστό βάλς Γαλάζιος Δούναβης.
Θεωρείται ότι αυτός ήταν που συνέβαλε στο να γίνει γνωστός ο Σούμπερτ. Το Παλέ Δούμπα, το παλάτι της οικογένειας Δούμπα, βρισκόταν στη Ρίνγκστράσσε (Parkring 4) της Βιέννης και ήταν διακοσμημένο με έργα σπουδαίων καλλιτεχνών όπως ο Μάκκαρτ.
Το σαλόνι του Νικολάου Δούμπα ήταν τόπος συνάντησης του καλλιτεχνικού και πνευματικού κόσμου της αυτοκρατορικής πρωτεύουσας της Αυστροουγγαρίας.
Να σημειωθεί επίσης ότι ήταν προσωπικός φίλος του Γεώργιου Αβέρωφ, τον οποίο και φιλοξένησε την περίοδο 1880 - 1881, τη μοναδική δηλαδή φορά που ο Αβέρωφ ταξίδεψε εκτός Αιγύπτου.
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΟΥΓΓΑΡΙΑΣ ΡΑΪ ΤΕΛΕΚΙ ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΑ ΚΟΖΑΝΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΟΥΡΑΤΗ
Για τις ρίζες της οικογένειας Μουράτη γνωρίζουμε μόνο ότι ο Παναγιώτης Μουράτης
γεννήθηκε το 1785 στην Κοζάνη. Το 1822 είναι ήδη έμπορος βαμβακιού στην Πέστη. Κληρονόμος του ο Κωνσταντίνος Μουράτης πολιτογραφείται πολίτης της Πέστης το 1844 και παντρεύεται την Μαρία Σακελλάρη. Από τις τέσσερις θυγατέρες του η νεότερη θα παντρευτεί τον Sándor Teleki και το παιδί τους ο Κόμης Ραΐ Teleki που θα γεννηθεί το 1879 θα είναι ένας από τους σημαντικότερους Ούγγρους πολιτικούς, πρωθυπουργός της Ουγγαρίας το 1920 και 1939.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΑΒΙΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΙΑΤΙΣΤΑ ΚΟΖΑΝΗΣ
Έμπορος, συγγραφέας, ιστορικός και λόγιος που καταγόταν από την Σιάτιστα Κοζάνης. Φθάνει στην Ουγγαρία το 1760 περίπου και δραστηριοποιείται στις πόλεις Szabadszállás, Kecskemét, Kalocsa και Πέστη. Πέρα από την ελληνική, ομιλεί ουγγρικά, λατινικά, γερμανικά, γαλλικά, ιταλιά, σερβικά και ρουμανικά. Στα συγγράμματα του ανήκει η Νέα Ελλάς, ένα κείμενο ευρύτερου πνευματικού περιεχομένου, που περιλαμβάνει μια βιογραφική συλλογή των λογίων από το 1453 έως και το 1804, το Ονομαστικόν Εμπορικόν και το Διάλογοι Ρωμαϊκοί και Ουγγαρικοί μία συνδρομή για τους πατριώτες έλληνες.
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΧΑΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΣΤΗΝ ΟΥΓΓΑΡΙΑ
Καταγόμενοι από την Κοζάνη φτάνουν κατά την διάρκεια της βασιλείας του Ιωσήφ Β' και
βρίσκουμε ανάμεσα τους έμπορα, δικαστή, γιατρό και βουλευτή. Ο Παύλος Χαρίσης ήταν
Πρόξενος του Βασιλείου της Ελλάδος το 1871, ιδιότητα που μετά τον Θάνατο του κληρονόμησε ο αδερφός του Παύλος. Ήταν αυτός που στήριξε την λεττουργία έδρας εκμάθησης ελληνικής γλώσσας στην τότε εμπορική σχολή, ενώ στην τδιαίτερη πατρίδα του την Κοζάνη ίδρυσε σχολεία.
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ ΒΑΡΩΝΟΙ ΣΤΗΝ ΟΥΓΓΑΡΙΑ
Άλλη οικογένεια της Κοζάνης ήταν η οικογένεια Σακελλάρη, έμποροι δερμάτινων και χαρτικών εΙδών γίνονται πολίτες της Πέστης από το 1777 ενώ ο Δημήτριος αποκτά τίτλο ευγενείας το 1884.
Τέτοιοι ήταν ΕΚΑΤΟ (100) περίπου μεγάλοι ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ εμπορικοί οίκοι της Βιέννης, όπως των Δούμπα, Δούκα, Στάμκου, Κούρτη, Τύρκα, Σπίρτα, Ντίρα, Κάπρα, Χρηστομάνου, Τοσίτσα, Γύρα κλπ.
Η επίδραση δε του Ελληνικού Πνεύματος και του της επιχειρηματικότητας δεν περιοριζόταν μόνον στα εμπορικά πράγματα και τις τραπεζιτικές επιχειρήσεις αλλά επεκτεινόταν και σ’ όλη την κοινωνία. Ολόκληρη η συνοικία μέχρι τη παρόχθια περιοχή του Δούναβη, περί το Fleischmarkt, το Hafnersteig, το Hoher Markt, την Rothgasse, την Sonnenfelsgasse ήταν ελληνική· απ’ τους Έλληνες δε φέρει το όνομα (φερωνυμείται) Criechengasse ακόμη και σήμερα.
Παράλληλα όμως με την εμπορική παραγωγή και την ανάπτυξη των Ελλήνων προχωρούσε και η πνευματική δραστηριότητα κι η καλλιέργεια των Μουσών. Όλες οι σελίδες του πνευματικού βίου του έθνους κατ’ εκείνους τους χρόνους και τα ονόματα της ελληνικής παιδείας, στις πικρές μέρες της Τουρκοκρατίας, συνδέονται με τη Βιέννη. Η ελληνική βιβλιογραφία των ημερών εκείνων πλουτίζεται με πολυάριθμα βιβλία, που τυπώθηκαν ελληνιστί στη Βιέννη· και οι οίκοι Σακελλαρίου, Τακιατζή, Μουράτη κλπ. παρουσιάζονται συχνά επιχορηγούντες διάφορα ποσά για την έκδοση και την εκτύπωση ελληνικών συγγραμάτων. Αφ’ ετέρου, στη Βιέννη συρρέουν απ’ την Μακεδονία, τη Θεσσαλία και την Ήπειρο, όσοι επιθυμούν ανώτερη παιδεία και θέλουν ν’ ανυψώσουν το υπόδουλο έθνος. Σ’ αυτήν την πόλη δε, θεμελιώνονται οι πρώτες αρχές της ελληνικής δημοσιογραφίας, οι «Ειδήσεις δια τα Ανατολικά μέρη»εκδίδονται υπό τον Ευφρόνιο Πόποβικ (Παπαϊωαννούση) απ’ την Κοζάνη. Ο «Ελληνικός Τηλέγραφος» του Δημ. Αλεξανδρίδη, η «Καλλιόπη», ο «Λόγιος Ερμής», και η πρώτη ελληνική εφημερίδα, εκτυπωμένη στη Βιέννη, στο Ελλ. Τυπογραφείο του Μαρκίδη Πούλιου απ’ τη Σιάτιστα Κοζάνης.
Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΙΝΑΣ (προς τιμή του Έλληνα τραπεζίτη Γεωργίου Σίνα, από την Μοσχόπολη της Βορείου Ηπείρου, του «Ρότσιλντ της Βιέννης»).
Ελληνική εκκλησία στο Miscolč.
Έτσι, η Ελληνική Κοινότητα της Βιέννης ήταν συνάμα κέντρο πολιτισμού των τουρκοκρατούμενων Ελλήνων και φυτώριο παιδείας του δουλεύοντος έθνους, στο οποίο υψωνόταν κρυμμένος ο πυρσός της αυριανής ελευθερίας. Και στον κύκλο εκείνον των φιλοπάτριδων εμπόρων, των ευπαίδευτων επιστημόνων και των ρηξικέλευθων προδρόμων του Εθνικού Μέλλοντος, εμφανίστηκε ξαφνικά, μια μέρα του 1797, η μεγάλη μορφή του διαφωτιστή για την απελευθέρωση του Γένους, ο μεγάλος Κήρυκας, ο δάσκαλος κι Εθνομάρτυρας Ρήγας…
Κέντρο δε λατρείας των Ελλήνων της Βιέννης αποβαίνει ο ευκτήριος οίκος του Αγίου Γεωργίου στο Steyrerhof am Hafnersteig, στον οποίο ετελείτο η λειτουργία χάριν των Ελλήνων υπηκόων της Οθωμ. Πύλης· ο ναός ιδρύθηκε το 1783 έπειτα από γενναία δωρεά 70.000 φιορίνια, που έκανε ο αοίδιμος έμπορος Γεώργιος Καραγιάννης απ’ την Κοζάνη. Κατόπιν, με δαπάνες του Σίμωνος Σίνα, κτίστηκε η εκκλησία της Αγίας Τριάδας στο Fleischmarkt, για τους Έλληνες που είχαν υπηκοότητα αυστριακή.
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΟ ΜΠΡΑΣΩΒ
Πλην της Ελληνικής Κοινότητας στη Βιέννη, σπουδαιότατη Ελληνική Παροικία και Κοινότητα υπήρχε στην Τεργέστη, όπου δραστηριοποιήθηκαν μεγάλοι ελληνικοί και μακεδονικοί εμπορικοί οίκοι· αναπτύχθηκε ακόμη παραπλήσια πνευματική κίνηση· αλλά γι’ αυτά, έγραψε ιδιαίτερα ο Μαργαρίτης Κωνσταντινίδης, στις επιφυλλίδες της «Νέας Ημέρας». Απ’ τους Ελληνομακεδόνες των παροικιών, πολλοί έγιναν Ούγγροι υπήκοοι (εξουγγρισθέντες) και άλλαξαν τα επίθετά τους· τέτοιο ήταν οι εκ Κοζάνης ορμώμενοι Georgius Pile, Nikolaus Boldesar Thamashovics, σύντροφος Δημητρ. Lazto και Rusa Lazto (ίσως Λάτσκου) C. Stambuly, Thomas Axim Verzuann(;), Johan Kirovics, George Leonti, Costas Gutio, Demetrius Michael Ruczani κλπ, Processus Keeskemeth. Ομοίως και οι οίκοι Zichy και Ανδράση, οι οποίοι είχαν καταγωγή απ’ τη Μακεδονία εξουγγρίσθησαν.
Ελληνική εκκλησία στο Szentendre.
Ελληνική εκκλησία στη Βουδαπέστη.
The first page of the newspaper «Εἰδήσεις διὰ τὰ Ἀνατολικὰ Μέρη» (1811).(Laïos)
Ο ΒΑΡΩΝΟΣ ΣΙΝΑΣ Ο «ΡΟΤΣΙΛΝΤ» ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ
Ολόκληρη η συνοικία μέχρι τη παρόχθια περιοχή του Δούναβη, περί το Fleischmarkt, το Hafnersteig, το Hoher Markt, την Rothgasse, την Sonnenfelsgasse ήταν ελληνική· απ’ τους Έλληνες δε φέρει το όνομα Criechengasse ακόμη και σήμερα.
Ο Ρήγας Βελεστινλής ή Ρήγας Φεραίος (1757 – 24 Ιουνίου 1798) ήταν Έλληνας συγγραφέας, πολιτικός στοχαστής και επαναστάτης, με καταγωγή από το βλάχικο χωριό Περιβόλι Γρεβενών.
Βιβλιογραφία :
1. Ι. Αποστόλου ,ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ.
2. Φίλιππου Ζυγούρη , Ανέκδοτα Ιστορικά σημειώματα περί Σιατίστης .
3. Σιατιστέων Μνήμη, Λεύκωμα Συλλόγου Σιατιστέων Θεσσαλονίκης .
4. Γιάννη Αδάμου, ΤΑ ΣΕΡΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 1882-1912.
5. Ανδρέα Γυπαράκη, ΚΡΗΤΕΣ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ 1903-1908.
6. Κων/νου Απ. Βακαλόπουλου, Ίων Δραγούμης, Ηρώων και μαρτύρων αίμα.
7. Ναταλίας Μελά, ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ.
8. ΟΙ ΜΑΡΚΙΔΑΙ, εφημερίδα που εξέδιδε το 1960-61 το Τραμπάντζειο Γυμνάσιο – Οικοτροφείο.
9. Γ. Μόδη, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ.
10. Απόστολος Βακαλόπουλος, Οι Δυτικό μακεδόνες Απόδημοι, Θεσσαλονίκη, 1958
11. Σπ. Λάμπρος, Ιστορία του εν Ουγγαρία και Αυστρία Μακεδόνικου Ελληνισμού, 1911
12. Eszter B. Kerényi - Νίκος Τωκάς
«Βαρόνος Σίμων Σίνας, ο Έλληνας μαικήνας του ουγγρικού πολιτισμού»
13. Ελληνική Κληρονομιά "Ελληνική Διασπορά στην Ουγγαρία
17ος - 19ος αιώνας Bουδαπέστη".
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Διαβάστε επίσης:
H ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.