Το αυτόχθον της ελληνικής γλώσσας και η ιστορική απάτη

Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης

Δεν έλαβαν οι Έλληνες την γραφή από τους Φοίνικες – Αναρωτηθήκατε πόσες χιλιάδες χρόνια χρειάσθηκαν για να φθάσουμε στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής διαλέκτου;

«Είχε πλείστους τρόπους να θωπεύει την ακοήν και να γοητεύει τα πνεύματα». (Όμηρος)

Από τους αρχαιότατους εκείνους χρόνους οι Έλληνες διηρημένοι σε διάφορες πολιτείες, διαμορφώνουν πρώτα την γλώσσα των.

Από τις διαλέκτους των διαφόρων Ελληνικών φύλων, εγεννήθη η Εθνική γλώσσα των Ελλήνων και η κοινότης θρησκείας και γλώσσας εδημιούργησαν το Έθνος των Ελλήνων με τον λαμπρόν πολιτισμό.

Η Ελληνική είναι η μόνη γλώσσα στον Κόσμο που ομιλείται και γράφεται
συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη.

Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πει ότι τ” αρχαία και τα νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, κάτι τέτοιο βέβαια είναι σήμερα τελείως αναληθές.

Παρόλο πού πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Οι περισσότερες διατηρήθηκαν ατόφιες όπως: Άνδρα, πολύπλοκο, άνθρωπος, πολλών, πόλεμος, άρμα, φάλαγξ, ξίφος, θώραξ κ.λπ., χιλιάδες λέξεις μπορούμε ν” αριθμήσουμε εδώ.

Και άλλες Ομηρικές λέξεις έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων των.

Μπορεί σήμερα να λέμε «νερό» αντί «ύδωρ», άλλα η ομηρική λέξη έχει παραμείνει δια των παραγώγων της, όπως υδροφόρα, υδραγωγείο, αφυδάτωση κ.λπ.

Μπορεί σήμερα να μη χρησιμοποιούμε το ρήμα «δέρκω» (βλέπω), αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη, οξυδερκής.

Μπορεί επίσης να μη χρησιμοποιούμε την λέξη «αυδή» (φωνή), χρησιμοποιούμε όμως την λέξη «άναυδος». Τα παραδείγματα πού μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εδώ είναι ασφαλώς αμέτρητα.

Υπολογίζοντας έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες οι όποιες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ. νομίζω έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε:

Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε ή γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του “Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φθάσει στην εκπληκτική τελειότητα της “Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «Ροδοδάκτυλος» (ρόδινα δάκτυλα), «λευκώλενος» (άσπρα μπράτσα – επίθετο της θεάς Ήρας), «ωκύμορος» (προώρως αποθνήσκων), κ.λπ.;

Ο Πλούταρχος (βιογράφος-φιλόσοφος εκ Βοιωτίας, 46-120 μ.Χ.) στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος (Βασιλεύς και Στρατηγός της Σπάρτης 444-369 π.Χ.) ανακάλυψε στην Αλίαρτο της Βοιωτίας τόν τάφο της Αλκμήνης, της Μητέρας του Ηρακλή, ο όποιος τάφος είχε ως αφιέρωμα «Πίνακα Χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια…».

Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία».

Ασφαλώς δεν στέκεται με την λογική, «από το πουθενά» να εμφανισθεί ένας Όμηρος και να γράφει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα.

Είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρξε γλώσσα με γραφή υψηλού επιπέδου.

Πράγματι, από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιας μεγάλης σειράς επικών ποιητών, τα ονόματα των οποίων έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικτος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα πολλών έργων των (Φορωνίς, Φωκαϊς, Δανάϊς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις κ.ά.), δυστυχώς όμως, δεν έχουν διασωθεί τα ίδια τα κείμενα των.

Επειδή μπορεί κάποιος, σήμερα, διαβάζοντας αφ” ενός την ελληνική εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος Λαρούς», την οποία και εγώ δυστυχώς συμβουλεύομαι για πολλά πράγματα και αφ” έτερου διάφορα προπαγανδιστικά δημοσιεύματα, να μας πει ότι το “Ελληνικό Αλφάβητο είναι Φοινικικής προελεύσεως.

Γι” αυτήν την άποψη μπορούμε σήμερα κατηγορηματικά να πούμε ότι πρόκειται για μια χονδροειδή ιστορική άπατη.

Οι Αρχαιολογικές ανασκαφές πού έλαβαν χώρα κατά καιρούς στον “Ελλαδικό χώρο, δίδουν τεκμηριωμένα την χαριστική βολή στην ιστορική άπατη ότι η Ελληνική γραφή προέρχεται από την Φοινικική διότι αποδεικνύεται ότι, οι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων έγραφαν όχι μόνο τις συλλαβικές Γραμμική Α και Γραμμική Β γραφές τους, άλλα και ένα είδος γραφής πανομοιότυπης με εκείνη του σημερινού Αλφαβήτου, εδώ και 6.000 π.Χ.

Στο Διοπηλιό Καστοριάς, ο Καθηγητής κ. Γεώργιος Χουρμουζιάδης ανέσυρε από την λίμνη, μεταξύ πολλών άλλων «Επιγραφή Πινακίδα», με γράμματα πανομοιότυπα με τα σημερινά, ή οποία χαρακτηρίσθηκε, ή πρώτη γραφή του κόσμου, αφού χρονολογείται από τον Δημόκριτο, βάσει της μεθόδου του «Άνθρακα 14» με απόλυτη ακρίβεια στο 5.250 π.Χ.

Η θεωρία ότι το Αλφάβητο είναι εφεύρεση των Φοινίκων συντηρήθηκε έκτος των άλλων, με το επιχείρημα ότι ορισμένα σύμβολα της φοινικικής γραφής μοιάζουν με τα αλφαβητικά γράμματα.

Το επιχείρημα αυτό φαινόταν ισχυρό μέχρι προ 100 ετών περίπου, όταν οι γλωσσολόγοι και οι ιστορικοί ισχυρίζονταν ακόμη ότι οι Έλληνες δεν γνώριζαν γραφή προ του 800 π.Χ.

Ο ισχυρισμός αυτός διατηρήθηκε μέχρις ότου το 1900μ.χ. ο Αρθούρος Έβανς ανέσκαψε την Ελληνική Μινωική Κρήτη και ανακάλυψε τις Ελληνικές Γραμμικές Γραφές, των οποίων σύμβολα ήταν ως σχήματα, πανομοιότυπα προς τα 17 τουλάχιστον εκ των 24 γραμμάτων του σημερινού Ελληνικού Αλφαβήτου.

Πρώτος είναι ο Έβανς ο όποιος στο έργο του Scripta Minoa απεκάλυψε την “ιστορική αυτή άπατη, δηλ. ότι οι Έλληνες έλαβαν την γραφή από τους Φοίνικες και διατύπωσε την επιστημονική του άποψη ότι μάλλον το αντίθετο συνέβη. Καθ” όσον οι Φοίνικες, και η γραφή των εμφανίζονται στην Ιστορία, όχι πριν το 1300 π.Χ. και ότι είναι ιστορικά εξακριβωμένο Έλληνες εκ Κρήτης μετοίκησαν στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το πρώτο παράδοξο πού θέλω ν” αναφέρω για εμάς τους Έλληνες είναι:

Ότι ακόμη και σήμερα διδάσκεται στα Ελληνικά Σχολεία η άποψη ότι τα χρόνια του Ομήρου 100-200 χρόνια μετά τον Τρωικό πόλεμο (1.100 π.Χ. κατά τον Ηρόδοτο) δεν υπήρχε γραφή και συνεπώς τα δύο έπη (Ιλιάδα και Οδύσσεια) μεταφέροντο από γενεά σε γενεά προφορικώς.

Η άποψη αυτή μόνο και μόνο βάσει της κοινής λογικής είναι απορριπτέα.

Το δεύτερο πού μετά λύπης μου θέλω να επισημάνω είναι:

Δυστυχώς γράφει η “Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Τόμ. 5 σελ. 603 στό Κεφ. Αλφάβητον: «… Κατά την αρχαιότητα εις το στάδιον τούτο της γραφής έφθασαν μόνον οι Σιμήται δια του φοινικικού. Αλφάβητον το όποιο απετέλεσε, την βάσιν του Ελληνικού αλφαβήτου των Ιστορικών χρόνων… τούτο τροποποιηθέν καταλλήλως και προσαρμοσθέν εις τας ανάγκας της Ελληνικής, χρησιμοποιείται μέχρι σήμερον διαδοθέν δε εις τας ευρωπαϊκός χώρας απετέλεσε την βάσιν των πλείστων εκ των εν χρήσει αλφαβήτων.. .».

Και αυτό το γράφει Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια δηλ. οι Σιμήτες δια του φοινικικού Αλφαβήτου εδημιούργησαν την Ελληνική γραφή. ’Έλεος. Ουδέν σχόλιον.

http://www.hellasontheweb.org


Σημείωση από Καλλιστώ:

Σας παραθέτω το επίμαχο κείμενο του Ηροδότου (Ε',58),στο οποίο στηρίζεται όλη η προπαγάνδα περί ''Φοινικικού''Αλφαβήτου:
Οι δε Φοίνικες ούτοι οι συν Κάδμω απικόμενοι,των ήσαν οι Γεφυραίοι.αλλά τε πολλά οικήσαντες ταύτην την χώρην (Βοιωτίαν),εσήγαγον διδασκαλία ες τους Ελληνας και δη γράμματα,ουκ εόντα πρινΕλλησι ως εμοί δοκέειν,πρώτα μεν τοίσι και άπαντες χρέωνται Φοίνικες.Μετά δε χρόνου προβαίνοντος άμμα τη φωνή μετέβαλλον και τον ρυθμόν των γραμμάτων.
Περιοίκεον δε σφέας τα πολλά των χώρων τούτον χρόνον Ελλήνων Ιωνες,οι παραλαβόντες διδαχή παρά των Φοινίκων τα γράμματα, μεταρρυθμίσαντες σφέων ολίγα εχρέωντο, χρεώμενοι δε εφάτισαν,ώσπερ και δίκαιον έφερε, εσαγαγόντων Φοινίκων ες την Ελλάδα, Φοινικήϊα κεκλήσθαι''.

Ωστόσο υπάρχει και άλλη μια μαρτυρία του Ηρόδοτου,όπου ο ίδιος είδε με τα ίδια του τα μάτια , σε μια επιγραφή που βρέθηκε πάνω σε έναν τρίποδα αφιερωμένο,από τον Αμφιτρύωνα,στον Ναό του Απόλλωνος στην Θήβα.:'' (Ιστοριών Ε',59)''.Η ηλικία του τριπόδου προσδιορίζεται 100 περίπου χρόνια πριν από τον Τρωϊκό πόλεμο και πενήντα χρόνια πριν την Αργοναυτική εκστρατεία.Λίγο προτού γεννηθεί ο Ηρακλής.Εποχή Λαϊου (Κρέοντος-Οιδίποδος)
Η επιγραφή προσδιορίζει την ηλικία των τριπόδων από την εκστρατεία του Αμφιτρύωνος, του συζήγου της μητέρας του Ηρακλέους ,εναντίον των Τηλεβοέων.Ο Αμφιτρύων είναι είναι τρεις γενεές παλαιότερος του Τρωικού πολέμου (Απολλόδωρος Β',ΙV,6 και 7)

Δανίστηκα τις πληροφορίες (κι ας μου επιτραπεί η δημοσίευσή τους) από το βιβλίο ''ΙΕΡΑ ΕΛΕΥΣΙΣ η ΑΛΗΘΙΝΉ ΙΣΤΟΡΊΑ'' εκδ.ΚΑΔΜΟΣ του Αναστασίου Δ. Στάμου.