Οι συνδέσεις των Υξώς με τους Εβραίους

Η προιστορική Έμπλα

Αγαλματίδια του ύψιστου θεού Έλ - Ουγκαρίτ

Το 1964 Ιταλοί αρχαιολόγοι του Πανεπιστημίου της Ρώμης υπο την διεύθυνση του Paolo Matthiae ξεκίνησαν τις ανασκαφές στην  περιοχή της Έμπλα, η πρώτη σημαντική ανακάλυψη (1968) ήταν άγαλμα της θεάς Ιστάρ με την επιγραφή του Ίμπιτ - Λίμ βασιλιά της Έμπλας. Στην συνέχεια ανακάλυψαν μεγαλοπρεπέστατα ανάκτορα της 3ης χιλιετίας π.χ. μέσα σε αυτά βρέθηκαν 2500 σφηνοειδή δισκία με Σουμεριακή γραφή και μιά άγνωστη Σημιτική γλώσσα τηνΕμπλαίτικη μέλος της Ανατολικής ομάδας Σημιτικών γλωσσών συγγενής της Ακκαδικής και της Ασσυριακής. Ονομάστηκε Έμπλα (Ebla) που στην Σημίτικη γλώσσα σημαίνει λευκό πέτρωμαλόγω της τοποθεσίας της οποίας κτίσθηκε πάνω
σε πέτρωμα απο ασβεστόλιθο, η πόλη κατοικείτο συνεχώς απο την 6η χιλιετία π.χ. με πολύ μεγάλη πληθυσμιακή έκρηξη την περίοδο 2500 - 2200 π.χ. φτάνοντας σε πληθυσμιακά ρεκόρ για την εποχή της τάξης των 300.000 κατοίκων.

Οι γλωσσολόγοι την θεωρούν κοιτίδα όλων των Σημιτικών γλωσσών και του Σημιτικού πολιτισμού, βρέθηκαν σε Ακκάδες και Σουμέριους βασιλείς πάρα πολλά διπλωματικά έγγραφα με το όνομα της πόλης που δείχνουν οτι ήταν κορυφαίος εμπορικός σταθμός σε στρατηγική θέση. Σε δισκία του 2300 π.χ. βρέθηκαν τα ονόματα των ιδρυτών της πόλης με μεγάλη ομοιότητα με τα κορυφαία πρόσωπα της βίβλου όπως Abramu (Αβραάμ), Esaum (Ισαάκ), Ishmailu (Ισμαήλ), Israilu (Ισραήλ), Daudum (Δαυίδ), Saulum (Σαούλ) ανάμεσα στις πόλεις που είχαν συνεχείς εμπορικές συναλλαγές βρέθηκαν τα ονόματα Sidamu (Σόδομα), Emara (Γόμορα).

Πολεμιστές της Εμπλά - 3200 π.χ.

Η θρησκεία τους ήταν ένα πάνθεον θεών με επικεφαλής τον πατέρα των θεών ΕΛ, μαζί με τον Έλ λάτρευαν την σύζυγο του Ασεράθ (γνωστή και σάν μητέρα - γή) ακολουθούν τα παιδιά τους Βαάλ (θεός της γονιμότητας) , Ανάτ, Γιαχβέ (o γνωστός θεός της βίβλου και κατ'επέκταση του χριστιανισμού) ή Γιάμ (θεός των νερών και της αβύσσου), οΜότ (θεός του θανάτου) όλοι παιδιά του Έλ ονομάζονταν Ελ-οχείμ (γιοί του Έλ στα Σημίτικα) όρος που παραπέμπει στην ονομασία των θεών στην βίβλο.

Μαζί με τα υπόλοιπα ευρήματα βρέθηκε μία σφραγίδα του 2300π.χ. με την επιγραφή YHVH που μεταφράζεται Γιαχβέ παραπέμποντας στον θεό της βίβλο, είναι η παλιότερη αρχαιολογική αναφορά που έχει βρεθεί με αυτό το όνομα. Βρέθηκαν τα ονόματα 7 μεγάλων βασιλέων την εποχή που η πόλη βρισκόταν στο αποκορύφωμα της τον 23ο - 24ο αιώνα π.χ. με πιό γνωστό βασιλιά τον Εβριούμ. Η εξουσία τους δέν ήταν κληρονομική αλλά κάθε βασιλιάς εκλεγόταν με δημοκρατικό τρόπο με θητεία που διαρκούσε 7 χρόνια, η πόλη ολόκληρη την περίοδο της ακμής της βρισκόταν σε συνεχή πόλεμο με την μεγάλη αντίπαλο της την πόλη της Μαρί. Τελευταίος των αιρετών βασιλέων οΕβριούμ (Ebrium) - επώνυμος των Εβραίων, ο οποίος έφερε τόσο μεγάλη ανάπτυξη στην πόλη και είχε τόσο μεγάλο σεβασμό απο τους κατοίκους ώστε ο γιός του Ιμπίτ - Ζικίρ (Ibbit - Zikir) εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να κάνει την βασιλεία στην Έμπλα κληρονομική. Ο Εβριούμ είναι σύγχρονος του πρώτου βασιλιά των Ασσυρίων Ταντίγια απο την λίστα βασιλέων που έζησαν σε σκηνές στον οποίο ο Εβριούμ είχε προσφέρει σύμφωνα  με συνθήκη που έχει βρεθεί σε πινακίδα την χρήση ενός εμπορικού σταθμού.

Ένας βασιλιάς κάνει προσφορά στους θεούς - 3200π.χ.

Ο βασιλιάς Ιμπίρ - Ζικίρ ήταν ο πρώτος βασιλιάς που διαδέχθηκε τον πατέρα του Εβριούμ κληρονομικά η μετατροπή της βασιλείας σε κληρονομική είχε ώς αποτέλεσμα τον σταδιακό αυταρχισμό της εξουσίας με εσωτερικές επαναστάσεις που έφεραν την παρακμή αλλά ο Ίμπιτ - Ζικίρ καταγράφεται σάν μεγάλος βασιλιάς ισάξιος του πατέρα του. Έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό διαμένοντας ελάχιστο χρόνο στην πόλη με βασική ασχολία τις εμπορικές συναλλαγές ειδικά όσον αφορά τα μέταλλα, η Έμπλα ήταν απο τα μεγαλύτερα κέντρα επεξεργασίας μετάλλων με τον μπρούτζο να παράγεται σε μεγάλες ποσότητες. Η παρακμή της πόλης λόγω της μετατροπής της βασιλικής εξουσίας σε κληρονομική είχε σάν αποτέλεσμα την αποδυνάμωση και την καταστροφή τελικά της πόλης απο τους Σημίτες συγγενείς Ακκάδες, ο Σαργών ο μέγας απέτυχε να καταλάβει την πόλη ολοκληρωτικά κάτι που έκανε ο εγγονός του Ναράμ - Σίν (2254 - 2218 π.χ.) που την ισοπέδωσε.

Βίσωνας με ανθρώπινη κεφαλή - 3200 π.χ.

Οι κάτοικοι της τότε διασκορπίστηκαν σε μακρινά μέρη, σε άγνωστη κατάσταση μέσω της Αφρικής υπάρχουν πολλές πιθανότητες κάποιοι απο αυτούς να εγκαταστάθηκαν στον θρόνο των φαραώ της Αιγύπτου ιδρύοντας την 6η δυναστεία αλλά πολλοί όπως θα δούμε επανήλθαν στην πόλη τους μερικούς αιώνες αργότερα. Αναφέρονται σάν οι πρώτοι εφευρέτες του πολεμικού άρματος απο εκείνη την εποχή, το άρμα των Εμπλαιτών κατάφεραν να αντιγράψουν οι συγγενείς Ακκάδες του Σαργών για να δημιουργήσουν την πρώτη κοσμοκρατορία. Η Αίγυπτος δέν είχε κατακτηθεί απο τον Ναράμ - Σίν αφού τα όρια των κατακτήσεων του έφταναν σύμφωνα με τις επιγραφές του μέχρι την Μαγκάν (Magan)μιά σημαντική πηγή εξόρυξης χαλκού που βρισκόταν στην χερσόνησο του Σινά ανατολικά της Αιγύπτου, άρα στην ίδια την Αίγυπτο πιθανότατα εγκαταστάθηκαν οι ίδιοι οι Εμπλίτες.

Η 6η δυναστεία της Αιγύπτου και το νέο βασίλειο της Έμπλα

Ο ανήλικος Πέπι 2ος στην αγκαλιά της
μητέρας του

Η 5η δυναστεία της Αιγύπτου είχε αλλάξει την ιστορία της χώρας καθιερώνοντας την λατρεία του Ρά σάν ανώτατου Αιγυπτιακού θεού που διατηρήθηκε σε ολόκληρη την αρχαία Αιγυπτιακή ιστορία, ιδρύθηκε απο ιερέα του θεού Ρά στην Ηλιούπολη ενώ τις 4 πρώτες Αιγυπτιακές δυναστείες ανώτερος θεός ήταν ο Ώρος. Η 6η δυναστεία εμφανίζεται με πολύ περίεργο τρόπο με ασύνδετο τρόπο σε σχέση με τις υπόλοιπες δυναστείες, οι κυβερνήτες της έχουν αναγνωριστεί σάν ξένοι στην καταγωγή, οι τίτλοι και τα ονόματα τους έμοιαζαν πολύ με τα αντίστοιχα ονόματα των φαραώ Υξώς της 15ης δυναστείας (Πέπης ο 1ος, 2ος - Απόπης ο 1ος, 2ος). Οι τάφοι των βασιλέων της 6ης δυναστείας βρίσκονταν στην Σακκάρα απομονωμένοι απο τους υπόλοιπους με ελάχιστα ευρήματα στους τάφους τους κάτι ασυνήθιστο γενικά για Αιγύπτιους φαραώ, εμφανίστηκε μυστηριωδώς κάποιοι υπέθεσαν μόνο οτι ο ιδρυτής της Τέτη ήταν γαμπρός του Ουνάς (Unas) τελευταίου φαραώ της 5ης δυναστείας. Βρέθηκε μιά σειρά σκαραβαίων όμοιοι με αυτούς που βρέθηκαν στην 15η επίσημη δυναστεία των Υξώς, ο κορυφαίος Άγγλος Αιγυπτιολόγος Φλίντερς Πετρί (Flinders Petrie) (1853 - 1942) τους αναγνωρίζει βάση των σκαραβαίων τους σάν Σημίτες Ασιάτες. Απο τις ημερομηνίες που βασίλευσαν είναι φανερό οτι ανέλαβαν την εξουσία στην Αίγυπτο απο την εποχή του Σαργών του μέγα ο οποίος είχε πολιορκήσει πολλές φορές την Έλμπα, επί του εγγονού του Ναράμ - Σίν η δυναστεία βρισκόταν στο αποκορύφωμα της οι φαραώ της 6ης δυναστείας αναλυτικά ήταν :

Πέπι ο 1ος

Πέπι ο 2ος

• ΤΕΤΗ (Teti) :  ο ιδρυτής της δυναστείας, η μόνη πληροφορία που υπάρχει είναι οτι η σύζυγος του Ιπούτ ήταν κόρη του Ουνάς του τελευταίου βασιλιά της 5ης δυναστείας, ανατράπηκε και δολοφονήθηκε απο έναν σφετεριστή τον Ουσερκάρ
• ΟΥΣΕΡΚΑΡ (Userkare)  : σφετεριστής ανέτρεψε την βασιλιά Τέτη αλλά και αυτός ανατράπηκε με την σειρά του απο τον γιό του Τέτη Πέπι τον 1ο
• ΠΕΠΙ ο 1ος (2332 - 2283 π.χ.)  : γιός του Τέτη και της Ιπούτ ανέτρεψε τον σφετεριστή Ουσερκάρ που είχε σκοτώσει τον πατέρα του, επεκτάθηκε στην Νουβίακαι έκανε εμπόριο με τον Λίβανο και την Σομαλία, την περίοδο της βασιλείας του αυξήθηκε σημαντικά η δύναμη των τοπικών νομαρχών σε βάρος του φαραώ. Ο Πέπι ο 1ος διόρισε τον διάσημο δικαστή Βένι (Weni) τον πρεσβύτερο διοικητή του Αιγυπτιακού στρατού που έκανε σημαντικές μεταρρυθμίσεις εισάγοντας τους Νουβίους στον Αιγυπτιακό στρατό. Την εποχή της βασιλείας του έγιναν τέλος σημαντικά τεχνικά έργα όπως η κατασκευή καναλιού παράλληλου του Νείλου στον πρώτο καταρράκτη.
• ΜΕΡΕΝΡΕ ο 1ος (2283 - 2278 π.χ.)  : γιός και διάδοχος του Πέπι του 1ου, ο Μερενρέ διόρισε τον Βένι τον πρεσβύτερο διοικητή της Άνω - Αιγύπτου
• ΠΕΠΙ ο 2ος (2278 - 2184 π.χ.)  : γιός και διάδοχος του Μερενρέ του 1ου έγινε φαραώ σε ηλικία 6 ετών και βασίλευσε 94 ολόκληρα χρόνια μέχρι τον θάνατο του σε ηλικία 100 ετών καταγράφεται σάν ο μακροβιότερος βασιλιάς στην παγκόσμια ιστορία. Παρά την μακρόχρονη βασιλεία του έχουν βρεθεί μονάχα 3 αγάλματα με αναπαράσταση του, το ένα απο αυτά όταν ήταν ακόμα παιδί στα πόδια της μητέρας του Ανκεσενπέπι της 2ης, καταγράφεται ένα γράμμα του όταν ήταν ακόμα παιδί με τον στρατηγό του Αρκούφ κυβερνήτη του Ασσουάν.Ο Πέπη είχε στείλει τον Αρκούφ σε εκστρατεία στην Νουβία για να του φέρει ελεφαντόδοντο εκεί συνέλαβε έναν πυγμαίο, ο Πέπη στο γράμμα του παρακάλεσε τον Αρκούφ να μήν σκοτώσει τον πυγμαίο αλλά να του τον φέρει για να τον χρησιμοποιήσει στο δικαστήριο του σαν διασκεδαστή.
• ΜΕΡΕΝΡΕ ο 2ος (2184 π.χ.)  : γιός και διάδοχος του Πέπι του 2ου βασίλευσε μόνο έναν χρόνο και πέθανε κατά περίεργο τρόπο πιθανώς δολοφονήθηκε, μετά απο αυτόν υπάρχει μεγάλη ασάφεια στην διαδοχή και στον τρόπο που ανέλαβε την εξουσία η 7η δυναστεία. 

Οι απόγονοι των εξορίστων της Ελμπά εξακολουθούσαν να ζούν στην εξορία πολλοί απο αυτούς όπως είναι φανερό στην Αίγυπτο μαζί με την 6η δυναστεία που την διαδέχθηκαν στην συνέχεια νέες δυναστείες Αιγυπτίων όπως φαίνεται ειρηνικά σε βαθμό που δέν έχουν κάν καταγραφεί απο τους Αιγυπτίους σάν ξένοι.

Ακέφαλο άγαλμα του βασιλιά Ιμπίτ - Λίμ με
αφιέρωση στην θεά Ιστάρ

Η Έλμπα ανασυντάχθηκε ξανά σε βασίλειο την περίοδο 2000 - 1900π.χ.  με τους ίδιους κατοίκους πρίν την καταστροφή τους απο τον Ναράμ - Σίν αφού μιλούσαν την ίδια γλώσσα, είχαν τα ίδια ονόματα και λάτρευαν το ίδιο πάνθεον θεών δηλαδή τον Έλ και τους γιούς του, τους Ελοχείμ. Μετά την παρακμή της 3ης δυναστείας της Ούρ είχαν τα πρώτα δείγματα ανάκαμψης, πρώτη αναφορά έχουμε την εποχή του βασιλιάΑμάρ - Σίν γιού του Σουλγκί ο οποίος τοποθέτησε κυβερνήτη και τοπάρχη στην πόλη τον Μέγκουμ. Λίγο αργότερα μετά την κατάρρευση της τρίτης δυναστείας της Ούρ η περιοχή έγινε ξανά βασίλειο περιλαμβάνοντας αρχικά την ευρύτερη περιοχή της Μαρί, με βάση την Μαρί κατάκτησαν ολόκληρη την περιοχή της Ουγκαρίτ με την Εμπλά με τον βασιλιά Ζιμρί - Λίμ απο τον βασιλιά της Ασσυρίας Ισμέ - Νταγκάν τον 1ο (1781 - 1741) που έγινε υποτελής του Χαμουραμπί. Οι αρχαιολόγοι βρήκαν ένα ακέφαλο άγαλμα του βασιλιά Ιμπίτ - Λίμ (Ibbit - Lim /γύρω στο 1750 - 1700 π.χ.) με το όνομα Ibbit - Lim γιός τουIngrish hepa και με επιγραφή του υπο την μορφή αφιέρωσης στην θεά Ιστάρ. Αργότερα ήρθε η παρακμή και στο νέο βασίλειο μετά τις μεγάλες παγκόσμιες καταστροφές που έγιναν την περίοδο (1700 - 1650 π.χ.) λόγω της έκρηξης του ηφαιστείου της Σαντορίνης, με παγκόσμιες επιπτώσεις ειδικά στις χώρες γύρω απο την Μεσόγειο.

Ένας βασιλιάς της Έμπλα παίρνει το σκήπτρο
απο τον θεό Αντάντ - 1750 π.χ.

Λίγο αργότερα ένας απο τους πρώτους βασιλείς των Χετταίων ο Μουβαταλίς ο 1ος ή ο Μουρσίλις 1ος με την βοήθεια των Ελαμιτών διέλυσε το βασίλειο διασκορπίζοντας τους κατοίκους του, την ίδια εποχή οι Χετταίοι διέλυσαν το Ελαμίτικο βασίλειο της Βαβυλώνας παραδίδοντας την πόλη στους Κασσίτες. Οι ιστορικοί έχουν βγάλει το συμπέρασμα οτι μετά την διάλυση του νέου βασιλείου της Έμπλα οι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Δέλτα του Νείλου ιδρύοντας το Αιγυπτιακό βασίλειο των Υξώς δέν υπήρχε κανένας άλλος Σημιτικός λαός εκείνη την εποχή με την ίδια γλώσσα και την ίδια τεχνολογική πρόοδο με τους Υξώς.

ΥΞΩΣ - Η 15η δυναστεία της Αιγύπτου

Ονομάστηκαν Υξώς απο τους Αιγυπτίους που στην γλώσσα τους σημαίνει "hera khasewet - άρχοντες της ξενιτιάς", ο Μανέθων τους ονόμασε "βασιλείς - ποιμένες" χαρακτηρισμός που δίνεται συνήθως σε Σημίτες ήταν αναμφισβήτητα σύμφωνα με όλους τους μελετητές προσωρινοί κατακτητές της Αιγύπτου τον 16ο - 15ο π.χ. αιώνα απο την Ανατολή Σημιτικής καταγωγής. Τα αρχεία του Μανέθωνα και η λίστα των Αιγυπτίων βασιλέων του Τορίνου τους απαριθμούν στην 15η δυναστεία, κατέλαβαν την βόρεια περιοχή της Αιγύπτου στην περιοχή του Δέλτα καθιερώνοντας πρωτεύουσα του βασιλείου τους την Άβαρι. Έγιναν κυρίαρχοι στην περιοχή γύρω στο 1650 π.χ. παραμένοντας έναν αιώνα μετά την μεγάλη παρακμή της 13ης δυναστείας των Φαραώ κατα μερικούς μελετητές κατέκτησαν την κάτω Αίγυπτο στο Δέλτα βίαια με τα ισχυρά τους όπλα, κατά άλλους εγκαταστάθηκαν ειρηνικά μετά την έντονη παρακμή στην Αίγυπτο εκείνη την εποχή. Εκδιώχθηκαν το 1540 π.χ. απο τον ιδρυτή της 18ης δυναστείας Αμώση των 1ο που προήρχετο απο τις τοπικές δυναστείες που βασίλευαν ανεξάρτητες στην Άνω Αίγυπτο με πρωτεύουσα την Θήβα ενοποιώντας ξανά το Αιγυπτιακό βασίλειο.

Αιγυπτιακοί σκαραβαίοι με σφραγίδες των Υξώς

Ελάχιστα ευρήματα υπάρχουν σχετικά με την περίοδο βασιλείας τους επειδή οι Αιγύπτιοι μετά την εκδίωξη τους κατέστρεψαν τα πάντα για να σβήσουν οτιδήποτε σχετικό με αυτούς δαιμονοποιόντας τους σάν βάρβαρους και καταστροφείς του Αιγυπτιακού πολιτισμού κάτι που έχει αποδειχθεί εσφαλμένο. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν την συνήθεια να δαιμονοποιούν με τον χειρότερο τρόπο οποιονδήποτε κατακτητή της χώρας τους, τα ίδια έκαναν τον 6ο π.χ. αιώνα με τον γιό του Κύρου του μέγα Καμβύση τον οποίο όπως είναι γνωστό παρουσίαζαν σαν αδίστακτο δολοφόνο. Οι Υξώς όπως έχουν αποδείξει νεώτερες έρευνες όχι μονάχα δέν ήταν βίαιοι κατακτητές αλλά συνεργάστηκαν με τους κυβερνήτες Φαραώ των Θηβών της 17ης δυναστείας φέροντας μεγάλη ευημερία σε ολόκληρη την Αίγυπτο μετά την μεγάλη παρακμή των περασμένων δυναστειών. Κατασκεύασαν κανάλι που συνδέει τον Νείλο με την Ερυθρά θάλασσα έφεραν στην Αίγυπτο την χρήση των αρμάτων με άλογα, νέων πολύπλοκων όπλων όπως το σύνθετο τόξο, ασπίδες, μεταλλικά κράνη τα ίδια όπλα χρησιμοποίησαν οι Αιγύπτιοι μετά την εκδίωξη τους χωρίς να τα γνωρίζουν πρίν για να δημιουργήσουν κοσμοκρατορία. Διατήρησαν άν και Σημίτες τα έθιμα και τις συνήθειες των Αιγυπτίων Φαραώ, τους τίτλους, την κοινωνική δομή αλλά τροποποίησαν την Αιγυπτιακή θρησκεία σύμφωνα με τις δικές τους θεότητες κάτι που έφερε έντονη αντίδραση στους Αιγυπτίους που δέν ήθελαν να εγκαταλείψουν την λατρεία του Ρά.

Το πολεμικό άρμα - εφεύρεση των
Υξώς

Οι Υξώς λάτρεψαν τον Σέθη τον Αιγυπτιακό θεό του κακού ο οποίος ταυτίζεται με τον Βαάλ που λάτρευαν στην προηγούμενη πατρίδα τους πιθανότερα την Έμπλα, καθιέρωσαν και την λατρεία της Ανάτ οι Αιγύπτιοι λόγω της λατρείας του Σέθ τους ταύτισαν με τον λαό του σατανά.
Σώθηκαν μονάχα πολλές σφραγίδες απο όπου έχουμε τις μοναδικές λιγοστές πληροφορίες σχετικά με τα ονόματα τους και τα γεγονότα της βασιλείας τους καθώς και κάποιες λειψές αναφορές του Μανέθωνα και της λίστας των βασιλέων του Τορίνου οπου καταγράφονται μερικά απο τα ονόματα τους. Η γλώσσα και τα ονόματα αποδεικνύουν καθαρά Σημιτική καταγωγή συγγενείς όπως θα δούμε των Ασσυρίων, το όνομα βασιλείς - ποιμένες αποδεικνύει το ίδιο πράγμα επειδή πολλές φορές οι Ασσύριοι εμφανίζονται με κρόσσια απο μαλλί προβάτων στους χιτώνες τους, η βασική τους ασχολία ήταν πάντα η εκτροφή των προβάτων. Οι βασιλείς και τα γεγονότα γύρω απο αυτούς αναφέρονται στην 15η δυναστεία δέν υπάρχει η παραμικρή πληροφορία σχετικά με την 16η δυναστεία που συχετίζεται με τον ίδιο λαό, την ίδια εποχή ιδρύθηκε στην Θήβα ανεξάρτητα η 17η δυναστεία, διάδοχος της η 18η που τους εκδίωξε ενοποιώντας ξανά την Αίγυπτο.

Oι Αιγύπτιοι βασιλείς των Υξώς

Ο φαραώ των Υξώς Απόφις

• ΣΑΛΙΤΗΣ (Salitis): Πρώτος απο τους βασιλείς ποιμένες καταγράφεται ο Σαλίτης γύρω στο 1650 π.χ. που κυβερνούσε ήδη εκείνη την εποχή το δέλτα του Νείλου με την παλιά πρωτεύουσα Μέμφιδα με πρωτεύουσα του βασιλείου του την Άβαρη. Δέν είναι γνωστός ο τρόπος που κατέλαβε την περιοχή το πιθανότερο είναι ειρηνική εγκατάσταση άσχετα με το εάν οι Αιγύπτιοι παριστάνουν τους Υξώς ως σφαγείς, απο το 2100 π.χ. την 11η δυναστεία η παρακμή των Αιγυπτίων ήταν πολύ μεγάλη και οι αναφορές λιγοστές.
• ΣΑΚΙΡ ΧΑΡ (Sakir - har) : Διάδοχος του Σαλίτη, το όνομα του σύμφωνα με τον επιφανή Δανό Αιγυπτιολόγο Kim Ryhott είναι Ακκαδικό Ασσυριακό προερχόμενο απο συνθετικό skr που σημαίνει νοικιάζω και το har που σημαίνει ιερό βουνό για τους Σημίτες
• ΚΙΓΙΑΝ(Khyan) : Είναι ο τρίτος γνωστός βασιλιάς - ποιμένας των Υξώς αλλά καταγράφεται σάν τέταρτος, σύμφωνα με τον  επιφανή Δανό Αιγυπτιολόγο Kim Ryhott προέρχεται απο το Hayanu καθαρά Ασσυριακό αφού ένας Hayanu εμφανίζεται στις λίστες των Ασσυρίων βασιλέων ως πρόγονος του Σαμσί - Αντάντ του 1ου. Σε μιά σφραγίδα εμφανίζεται το όνομα του ιδίου μαζί με τον μεγαλύτερο γιό και διάδοχο του Γιανασσί (Yanassi), αλλά όταν πέθανε ο Γιανασσί δέν τον διαδέχθηκε αφού ένας σφετεριστής ο Άποφις κατέλαβε τον θρόνο του.
• ΑΠΟΦΙΣ(Apophis) : Διάδοχος του Κιγιάν και σφετεριστής του θρόνου απο τον γιό του Γιανασσί, σύμφωνα με την λίστα των βασιλέων του Τορίνου κυβέρνησε 40 χρόνια ολοκληρώνοντας την καθιέρωση της λατρείας του Σέθ
• ΚΑΜΟΥΝΤΙ (Khamudi) : Διάδοχος του Άποφη και τελευταίος βασιλιάς των Υξώς, περί το 1540 π.χ. ηττήθηκε απο τον Αμόση των 1ος, ιδρυτή της 18ης δυναστείας με έδρα την νότια ή Άνω Αίγυπτο στην Θήβα (1550 - 1525) κατέλυσε την κυριαρχία των Υξώς την βόρεια Αίγυπτο και ενοποίησε ξανά το κράτος. 

Άγαλμα απο την Έλμπα - ένας άνδρας
βαστά μιά κανάτα (1750 π.χ.)

Στην συνέχεια οι Υξώς εξαφανίστηκαν απο την Αιγυπτιακή ιστορία αφού οι νέοι γηγενείς Αιγύπτιοι φαραώ της 18ης δυναστείας της Θήβας κατέστρεψαν οτιδήποτε θύμιζε την βασιλεία τους. Οι Αιγύπτιοι παρόλα αυτά υιοθέτησαν την πολύ ψηλές τεχνικές τους γνώσεις, τα εξελιγμένα τους όπλα και το άρμα για να γίνουν σύντομα απο ένα καθυστερημένο βασίλειο όπως ήταν πρίν απο την 13η δυναστεία μεγάλη υπερδύναμη συκοφαντώντας παράλληλα τους Υξώς σάν τους καταστροφείς του πολιτισμού τους. Ενδείξεις για πιθανή καταγωγή των Υξώς απο τους Σημίτες της Έλμπα υπάρχουν απο πολλές πηγές όπως είδαμε την γλώσσα, τα ονόματα, την θρησκεία, τα έθιμα αλλά η σημαντικότερη είναι η μαρτυρία του Φλάβιου Ιώσηπου που τους ταυτίζει με τον λαό της βίβλου ο οποίος ήταν οι κάτοικοι της Έλμπα.

Οι Υξώς μετά την εκδίωξη τους απο την Αίγυπτο

Πήλινο άγαλμα του θεού Βαάλ

Μετά την εκδίωξη τους απο την Αίγυπτο κατέφυγαν στην Ουγκαρίτστην περιοχή της σημερινής Συρίας όπου ίδρυσαν νέο βασίλειο που διατηρήθηκε περίπου μισή χιλιετία ακόμα μέχρι την καταστροφή του βασιλείου απο τους λαούς της θάλασσας τον 11ο αιώνα π.χ. παράλληλα με πολλούς ακόμα πολιτισμούς. Η Ουγκαρίτ επεκτεινόταν σε ολόκληρη την Χαναάν απο την Έμπλα μέχρι την Μεσόγειο θάλασσα, η παλιά τους κοιτίδα Έμπλα βρισκόταν μέσα στα όρια του κράτους κάτι που κάνει φανερό οτι εγκαταστάθηκαν στα ίδια μέρη. Το βασίλειο της Ουγκαρίτ είχε ιδρυθεί πρίν την εκδίωξη των Υξώς απο την Αίγυπτο σάν υποτελές τους κράτος με συγγενείς βασιλείς που ο Ιώσηπος τους συσχετίζει με τους πρώτους πατριάρχες των Εβραίων στην βίβλο. Η θρησκεία παραμένει η ίδια λατρεύοντας τον Έλ, τον Γιαχβέ, την Ασεράθ, τον Βαάλ και την Ανάτ η ιστορία τους μοιάζει καταπληκτικά με τις ιστορίες του λαού της βίβλου ιδιαίτερα όσον αφορά την λογοτεχνία και τους νόμους. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα που αποδεικνύει την ομοιότητα αυτή είναι ο νόμος του βασιλείου της Ουγκαρίτ σχετικά με την ελευθερία των σκλάβων είναι ίδιος με αυτόν που αναφέρεται στην βίβλο στο Δευτερονόμιο 23 : 13 - 15. Το λογοτεχνικό τους έργο "Ο κύκλος του Βαάλ" μοιάζει εκπληκτικά με τις περιγραφές του βίβλου σχετικά με την διαρκή αποστασία του ίδιου του λαού του Ισραήλ που λάτρευε συνεχώς τον συγκεκριμένο θεό ξεφεύγοντας απο την λατρεία του πραγματικού. Οι ανασκαφές των Γάλλων αρχαιολόγων (1928) ανακάλυψαν πολλά έργα τέχνης απο αλάβαστρο Φοινικικά, Μηκυναικά και Κυπριακά, ανάκτορα που απήχαν 1000 m απο την θάλασσα στοιχεία που έδειχναν οτι είχαν εκτεταμένες εμπορικές σχέσεις με Μυκηναίους, Κύπριους, Χετταίους καιΑιγυπτίους.

Ένας ιερέας ή βασιλιάς παίρνει το σκήπτρο
απο τον θεό Έλ

Στην Ουγκαρίτ την ίδια περίοδο ανακαλύφθηκε το Φοινικικό αλφάβητο με σφηνοειδείς χαρακτήρες που αντιστοιχούν σε ήχους, τελευταίος βασιλιάς ήταν ο Αμουραμπί (Amurappi) (1210 - 1185 π.χ.), τα ονόματα των βασιλέων τους μοιάζουν όλα όπως φαίνεται με αυτά των πρωτο - Σημιτών Ακκάδων, Βαβυλωνίων και πρωτο - Ασσυρίων. Ο Αμουραμπί ήταν σύγχρονος του Χετταίου βασιλιά Σουπιλουλιούμας του 2ου το βασίλειο του καταστράφηκε απο τους λαούς της θάλασσας λίγο μετά τον θάνατο του φαραώ Μερνεφθά (1195 π.χ.) την ίδια περίπου εποχή με την Χαττούσα. Υπολείμματα τους όπως φαίνεται ίδρυσαν αργότερα τα ιστορικά βασίλεια του Ισραήλ και του Ιούδα για τα οποία έχουν υπάρξει αρχαιολογικά ευρήματα όπως ο κύλινδρος του Σαλμανασέρ του 3ου που αποδεικνύει την ύπαρξη τους.

Οι τοποθετήσεις του Φλάβιου Ιώσηπου

Φλάβιος Ιώσηπος - ο κορυφαίος Ιουδαίος
συγγραφέας

Ο Φλάβιος Ιώσηπος (37 - 100 μ.χ.)  ήταν κορυφαίος Ιουδαίος ιστορικός και συγγραφέας και μέλος της Ιουδαικής θρησκευτικής παράταξης τωνΦαρισαίων, έγινε Ρωμαίος πολίτης και αφοσιώθηκε στην λογοτεχνία ολοκληρώνοντας τα δύο κορυφαία έργα του Ιστορία των Ιουδαικών πολέμων και Ιουδαική  Αρχαιολογία. Στο έργο του Ιουδαική Αρχαιολογία προσπάθησε με κάθε μέσο να τονίσει την ανωτερότητα του Ιουδαικού λαού όπως επίσης να κατοχυρώσει την ιστορική αλήθεια όλων των γεγονότων που περιγράφονται απο την βίβλο. Στο θέμα των Αιγυπτιακών γεγονότων σημαντικότερες πηγές του ήταν ο κορυφαίος Αιγύπτιος συγγραφέας Μανέθωνας (3ος αι. π.χ.) για τους Υξώς οΜανέθωνας είχε γράψει δύο εκτεταμένες αναφορές που καταστράφηκαν, ο Ιώσηπος ισχυρίστηκε οτι αντέγραψε τις δύο κατεστραμμένες αναφορές του Μανέθωνα. Στην πρώτη του αναφορά για τους Υξώς ισχυρίζεται οτι οι 12 γιοί του βιβλικού Ιακώβ ανάμεσα τους και ο Ιωσήφ επιτέθηκαν στην Αίγυπτο τον 17ο αι. π.χ. με τους στρατούς τους καταλαμβάνοντας το βόρειο τμήμα της χώρας στο Δέλτα του Νείλου, αυτοί ήταν οι Υξώς. Έναν αιώνα αργότερα οι απόγονοι των 12 γιών του Ιακώβ, δηλαδή οι Υξώς διώχθηκαν απο τους Αιγύπτιους μετά απο περιπλανήσεις στην έρημο κατέλαβαν μεγάλες περιοχές της Παλαιστίνης οπου ίδρυσαν την νέα τους πρωτεύουσα τα Ιεροσόλυμα.  Στην δεύτερη αναφορά του ο Ιώσηπος αναφέρεται στον Οσαρσέφ έναν τυραννικό ιερέα του Οσίρη που έζησε τον 14ο αιώνα π.χ. στην Ηλιούπολη, ο φαραώ Αμένοφις ήθελε να δεί τους θεούς αλλά αυτοί του ζήτησαν να καθαρίσει την Αίγυπτο απο τους μολυσμένους λαούς. Ο Αμένοφις μάζεψε 80.000 μολυσμένους τους οποίους έβαλε να εργάζονται στα λατομεία την περιοχή του Άβαρι παλιά πρωτεύουσα των Υξώς, εκεί συνάντησαν τον τυραννικό ιερέα Οσαρσέφ τον έκαναν αρχηγό τους επαναστατώντας κατά του Φαραώ.

Η γεωγραφική θέση της Εμπλά και της Ουγκαρίτ

Ο Οσαρσέφ κάλεσε βοήθεια κατά του Φαραώ απο τους απογόνους των Υξώς στα Ιεροσόλυμα, όλοι μαζί με την βοήθεια στρατού των Υξώς κατάφεραν να εξορίσουν τον Φαραώ Αμένοφις και τον γιό και διάδοχο του Ραμσή για 13 χρόνια στην Νουβία καταλαμβάνοντας την εξουσία στην Αίγυπτο. Τότε οι λεπροί μαζί με τους απογόνους των Υξώς υπο την αρχηγία του Οσαρσέφ κατέστρεψαν όλες τις πόλεις, τους ναούς, τα αγάλματα των θεών, τα ιερά έγιναν κουζίνες οπου έψηναν σε καθημερινή βάση και έτρωγαν όλα τα ιερά ζώα των Αιγυπτίων. Όταν πέρασαν τα 13 χρόνια της τυραννικής κυριαρχίας τους ο Αμένοφις με τον γιό τουΡαμσή επέστρεψαν διώχνοντας τους όλους οριστικά απο την αίγυπτο, τότε ο Οσαρσέφ ονομάστηκε Μωυσής πήγε στα Ιεροσόλυμα μαζί με τους Αιγύπτιους λεπρούς οπου έγινε ο νομοθέτης των κατοίκων. Η δεύτερη αναφορά του Ιώσηπου στερείται πιθανώς ιστορικής πραγματικότητας, δέν υπάρχει κανένα αρχαιολογικό εύρημα που την επιβεβαιώνει την έγραψε προφανώς για να επιβάλει την ιστορική αλήθεια της βίβλου, τα δύο ονόματα Αμένοφις και Ραμσής δέν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους αφού ανήκουν σε φαραώ διαφορετικών δυναστειών. Είναι γεγονός οτι οι Υξώς ίσως να έχουν σχέση με τους πραγματικούς Εβραίους γι'αυτό αναφέρει στην πρώτη του αναφορά ο Ιώσηπος την ιστορία των 12 γιών του Ιακώβ λόγω του οτι η καταγωγή τους σχετίζεται με την θρυλική προιστορική πόλη της Έμπλα (Ebla) την κοιτίδα του Εβραικού λαού.

Το βιβλίο της πράσινης φυλής

Το μεγάλο αίνιγμα βρίσκεται στον τόπο τον οποίο μετακινήθηκαν την εποχή διάλυσης του πρώτου μεγάλου βασιλείου τους απο τους Ακκάδες του Ναράμ - Σίν  διάφοροι τοπικοί θρύλοι έχουν δημιουργήσει την θεωρία μετακίνησης τους στην Ιρλανδία.

Frank O' Collins

Το βιβλίο της πράσινης φυλής - Book of the Green Race ή Lebor Clann Glas γράφτηκε το 2006 απο τον συγγραφέα και ιστορικό ερευνητή Frank O' Collins σύγχρονο φιλόσοφο συγγραφέα του περίφημου συστήματος διακυβέρνησης και νόμων UCADIA. Γεννήθηκε το 1965 στην Μελβούρνη της Αυστραλίας, οι προ-παππούδες καταγόμενοι απο την βασιλική οικογένεια της Ιρλανδίας με αρχαίες ρίζες εγκαταστάθηκαν στην Αυστραλία στα τέλη του 19ου αιώνα. Η Ιρλανδική οικογένεια Collins έχει μακρινή καταγωγή απο τους Δρυίδες την αρχαία ιερή Ιρλανδική φυλή τουςCuileain/Cuillean ολοκλήρωσε το μεγάλο έργο του αφού συγκέντρωσε όλα τα στοιχεία απο τους αρχαίους Ιρλανδικούς θρύλους. Το έργο του "το βιβλίο της πράσινης φυλής" είναι γραμμένο σε ποιητική μορφή με 27 κεφάλαια τα οποία περιλαμβάνουν 583 ποιήματα, βασική πηγή του ήταν και το βιβλίο των εισβολών της Ιρλανδίας που γράφτηκε τον 12ο αιώνα απαριθμώντας τους πολυάριθμους προϊστορικούς εισβολείς στο νησί βάση των αρχαίων θρύλων. Σύμφωνα με το βιβλίο των εισβολών οι τελευταίοι μεγάλοι άποικοι στο νησί μετά τους Δαναούς τουΠαρθολώοντα σε προιστορική εποχή ήταν οι Μιλήσιοι που ήρθαν μέσω της Ιβηρίας/Ισπανίας, αυτοί οι Μιλήσιοι αναγνωρίστηκαν σαν οι φυγάδες περί το 2100 π.χ. απο το πρώτο μεγάλο βασίλειο της Έμπλα. Ο Ελληνικός μύθος λέει οτι η Μίλητος ιδρύθηκε στα πανάρχαια χρόνια απο τον Σαρπηδόνα αδελφό του Μίνωα, αργότερα πολλοί Μιλήσιοι μετανάστευσαν στην Συρία και απο κεί μέσω Αιγύπτου - Λιβύης - Ισπανίας βρέθηκαν στην Ιρλανδία, όπως φαίνεται υπάρχουν σημαντικές ομοιότητες σε όλες τις ιστορίες. Στο θέμα της ονοματολογίας υπάρχουν απίστευτες ομοιότητες, οι κάτοικοι της Έμπλα μετά την βασιλεία του Εβριούμονομάστηκαν και Εβραίοι προς τιμή του μεγάλου τους βασιλιά, το όνομα της Ιβηρικής χερσονήσου έχει την ίδια πηγή (Εβρίουμ) το Ιρλανδικό βιβλίο των εισβολών (12ος αι.) λέει οτι οι Μιλήσιοι πρίν έρθουν στην Ιρλανδία έζησαν πολύ χρόνο στην Ιβηρική. Το όνομα του Δουβλίνου έχει την ίδια ακριβώς ρίζα Δ-ουβλίνο (Νέα Έλμπα) στην περιοχή του εγκαταστάθηκαν οι φυγάδες μετά την διάλυση της πόλης τους απο τον Ναράμ - Σίν των Ακκάδων, ίδρυσαν την πόλη που παραμένει πρωτεύουσα της Ιρλανδίας μέχρι και σήμερα. Οι αρχαιολόγοι έχουν αποδείξει οτι την εποχή του χαλκού την 3η χιλιετία π.χ. η Ιρλανδία ήταν μεγάλο κέντρο επεξεργασίας μετάλλων χαλκού, χρυσού και μπρούτζου με διαπλανητικές συναλλαγές με όλο τον τότε γνωστό κόσμο όπως λέει χαρακτηριστικά ο Αμερικάνος Ακαδημαικός και ιστορικός T. Koch. Κάτω απο αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατο εκείνη την εποχή να μήν είχαν επαφές με το επίσης μεγάλο εμπορικό κέντρο τις Έλμπα αφού αναφέρεται οτι οι βασιλιάδες της ταξίδευαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε μακρινές περιοχές για εμπορικούς σκοπούς. Ο Frank O' Collins στο Book of the Green Race λέει οτι οι κάτοικοι της Έλμπα εγκαταστάθηκαν γύρω στο 3100 π.χ. στο Δουβλίνο μέσω Ισπανίας, εκεί τελειοποίησαν τις ψηλές για την εποχή τους τεχνολογικές γνώσεις ανακαλύπτοντας το πολεμικό άρμα, την ασπίδα, το σύνθετο τόξο και διάφορα σκληρά αμυντικά συστήματα όπως κράνη και πανοπλίες. Μετά την ανακάλυψη των νέων ισχυρών τους όπλων μερικοί απο αυτούς επέστρεψαν ανακαταλαμβάνοντας εύκολα την πατρίδα τους Έλμπα, μετά την εκδίωξη απο τους Χετταίους γύρω στο 1600 π.χ. κατέλαβαν την βόρεια Αίγυπτο εύκολα με τα ισχυρά τους όπλα σε σχέση με τα πρωτόγονα των Αιγυπτίων. Έζησαν στην Αίγυπτο περίπου 1 αιώνα, οι Αιγύπτιοι τους μίσησαν σάν ξένους εισβολείς αλλά αντέγραψαν τα ισχυρά τους όπλα, έκαναν πολλά εγγειοβελτιωτικά έργα και οι σχέσεις τους με τους Αιγυπτίους δέν ήταν τόσο κακές ή πολεμικές όσο οι Αιγύπτιοι αργότερα τις παρουσιάζουν.
Απο την Ιρλανδία επανήλθε μεγάλο τμήμα τους το οποίο ίδρυσε τον 19ο π.χ. το νέο βασίλειο του Εμπλά τέλος στο ίδιο νησί επανήλθε μεγάλο τμήμα των Υξώς το οποίο εκδιώχθηκε απο τους Αιγύπτιους της 18ης δυναστείας ενώ οι υπόλοιποι εγκαταστάθηκαν ξανά στην Χαναάν δημιουργώντας το βασίλειο τηςΟυγκαρίτ. Οι Υξώς που επανήλθαν στην Ιρλανδία κατάφεραν πρίν φύγουν να πάρουν απο την Αίγυπτο τον θρόνο των Φαραώ και το φίδι της σοφίας για να τα μεταφέρουν στην Ιρλανδία, τον θρόνο τον χρησιμοποίησαν οι απόγονοι τους βασιλείς της Ιρλανδίας ώς το 450 π.χ. Αργότερα στην Αίγυπτο ο πρίγκηπαςΤουθμώσις (Tuthmoses) μεγαλύτερος γιός του φαραώ Αμενχοτέπ του 3ου (Amenhotep III) και μεγαλύτερος αδελφός του μονοθειστή φαραώ Ακενατόνπαραιτήθηκε απο τα δικαιώματα του στον θρόνο προκειμένου να ταξιδέψει στην Αίγυπτο και να αναζητήσει το φίδι της σοφίας που το είχαν κλέψει ως λάφυρο οι Υξώς.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ του ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΔΗ.
Kuvin N. Sowada : Egypt in the Eastern Mediterranean during the Old Kingdom - An Archaeological Perspective.

http://abocanto.blogspot.gr